wat een verhaal zeg en wat een domme gans die schoonzus van je, maar je broer vind ik ook niet erg handg om bij iemand te blijven die je heeft belazerd en die op deze manier haar kindje zo weg geeft dat is een vrouw zonder verstand
Vorige week dinsdagavond gesprek gehad... pfoeh! viel niet mee, escaleerde bijna in een mega ruzie! Maar heb alles gezegd wat ik zeggen wilde. Mijn schoonzus zat er erg onverschillig bij, ik vroeg haar WAAROM ze haar kindje nou precies op wilde geven en ze antwoordde "weet ik niet" Denk dus echt dat ze het doet zodat ze mijn broer niet kwijtraakt, ook al beweerd ze dat dat niet zo is! Pas aan het einde van het gesprek brak ze en heb ik voor het eerst wat emotie bij haar gezien! We hebben op ze ingepraat om het kindje te houden en ik geloof echt dat we ze aan het denken hebben gezet! Nu maar hopen dat ze de juiste beslissing nemen, we hebben nog niets van ze gehoord.
Goed dat het gesprek heeft plaats gevonden en dat jullie ze (misschien) aan het denken hebben gezet. Mag ik vragen waarom ze brak?
Knap van je dat je zo'n moeilijk gesprek bent aangegaan. Mooi dat je het voor het kindje opneemt! Ben benieuwd... ik denk zelf dat ze zich groot wilde houden, dat de onverschilligheid een houding was om niet in huilen uit te barsten. En ik denk dat ze brak omdat ze wel degelijk om het kindje geeft.... hopelijk heb ik gelijk en houden ze het kindje. Zij in elk geval, wat dat ook geeft voor de toekomst met je broer.
Wat goed dat jullie ze nog aan het denken hebben kunnen zetten want met "weet ik niet" zal ze ongelooflijk veel spijt en schuldgevoel krijgen als haar kindje eenmaal weggenomen is. Hopelijk krijgt dit verhaal een goed einde.
Wat lief dat je het voor het kindje opneemt en dat je met ze hebt gepraat.. vergt wel moed hoor.. ik hoop vooral dat het kindje goed terecht komt
Ik hoop dat het hun beide aan het denken gezet heeft, ik zeg bewust beiden want ze hebben er beiden mee te maken.
Goed dat je het gesprek bent aangegaan! Hoop dat Je Ze aan Het denken hebt Gezet. Zo een beslissing is niet niks! Al iets van hun gehoord?
Lastig!! Zou ook niet weten hoe ik zou reageren! Bij ons in familie soort gelijke situatie. Nicht en haar man waren bezig om zwanger te worden. Hij lag op een gegeven moment in het zh voor een neusoperatie. Zij verbleef bij vrienden en met de man des huizes is het iets te gezellig geworden. Hij papa van 2 kids en getrouwd! Zij heeft 9 maanden lang niets gezegd!!!! Pas toen het kindje wel erg geeeeeel bleef moest ze wel opbiechten. Zij blond blauwe ogen haar man ook. Maar de man van wie het kindje is blijkt een getint persoon te zijn beetje indisch. Haar man is bij haar gebleven en ze hebben nu samen nog een zoontje. Erg knap vind ik het!!
Jeetje wat een bizar verhaal zeg! Goed dat je met ze gesproken hebt! Hopelijk heb je tot ze kunnen doordringen en maken ze een goede beslissing waar ze beiden echt achter staan.
Heb mijn broer afgelopen weekend nog gesproken... Hij gaf aan dat ze bij hun standpunt blijven.. Gezegd dat ik daar erg verdrietig om ben. Ga nu even iets afstand nemen en hopen dat hun keuze na de bevalling nog veranderd...