Ja hoor, makkelijk praten inderdaad. Ik heb met (een deel van) mijn familie finaal gebroken om iets wat bij lange na niet zo verwerpelijk is als wat TS haar broer en zijn vrouw nu doen. Ik heb mijn principes, normen, waarden én een geweten dus ik kan met 200% stelligheid zeggen dat ik mijn broer NOOIT meer zou willen zien in deze situatie. Walgelijk. Ook ik hoop dat ze geen van beiden óóit meer een kind zullen krijgen! :x
In sommige gevallen kan in mijn ogen adoptie best een goede keuze zijn. In dit geval SCHANDALIG gewoon geen woorden voor en dan samen opnieuw gaan voor een kindje......echt (zit al twee minuten te bedenken wat voor woord hierop van toepassing is). Probeer me voor te stellen dat ze na de bevalling, terwijl ze samen zijn, ze graag een baby willen, er financieel de mogelijkheden zijn, er geen geweld of wat dan ook aan te pas is gekomen, dan zeggen, nou neem maar mee, deze is een foutje we gaan nu proberen voor een ander. BLEGH!!! Ik ben heel erg tolerant en vind dat ieder recht heeft te leven hoe ze dat willen,maar dit....nee ik zou toch ook echt accuut het contact verbreken.
Hou toch op zeg! In sommige gevallen is adoptie beter voor moeder en kind, in dit geval kan moeder het niet laten buiten de deur te se*en en is zwanger. Verzwijgt het eerst een half jaar (ze had ook een morning afterpil kunnen nemen om een eventuele innesteling te voorkomen) We hebben het hier niet over een stel schoenen die in de verkeerde kleur gekocht zijn! We hebben het hier over haar bloedeigen baby die plaats moet maken voor een nieuwe. Was dit mijn situatie of mijn broer/schoonzus, voor mij bestonden ze niet meer als ze doorgingen met dit harteloze plan, echt schandalig!
Misschien heb ik erover heen gelezen, maar hoe zit het met de biologische vader? Is hij op de hoogte? Verder vind ik oordelen heel moeilijk.... Natuurlijk maakt alleen het verhaal mij alleen al misselijk, maar wat als je naar de "opties" kijkt.... 1. Kindje niet ter adoptie, maar kindje is niet gewenst. Dit gaat het kindje natuurlijk voelen.... Helemaal als ze daarna voor een (gewenst) kindje samen gaan 2. Kindje ter adoptie en groeit op in een gezin waar hij/zij heel erg welkom is. Ik hoop echt dat ze samen in therapie gaan om hier nog eens heel goed over te praten en uiteindelijk inzien dat een kindje geen ruilmiddel is...
Nee inderdaad gelukkig niet! Ik heb ook met een deel van mijn familie gebroken, dus weet hoe het voelt! Ik zeg niet wat TS moet doen, ik zeg wat ik zou doen. Verder eens met Nikki88. Het gaat hier niet om een stel oude schoenen die je aan de kant gooit.
wat verschrikkelijk!...:x ik heb hier geen woorden voor jammer dat je broer niet van gedachte veranderd is! ik vind het onmenselijk om zo over een klein mensje te denken.. arm arm baby'tje heel veel sterkte.. hopelijk veranderd je sz na de bevalling van gedachte ( kan me echt niet voorstellen dat je je eigen vlees en bloed kunt "weggeven") ik weet niet wat de juiste beslissing is.. ik denk dat de sz ontzettend veel spijt gaat krijgen als ze adoptie doorzet.. en w.b.t. je broer.. die zou de eer aan zichzelf moeten houden en bij der weg gaan.. ik vind hem overkomen als een koele kikker
Wow wat een bizar verhaal... en een hele absurde keuze van je broer. Wat verwacht jke broer zelf ? ..Hij kan toch zeker niet verlangen van jou en/of de rest van de familie hem te blijven steunen bij zijn keuze.. En het klinkt heel hard; maar je broer moet blijkbaar (nogmaals) heel hard op zn bek gaan om ZELF tot inzicht te komen, dat dit zoooooo fout is. Vraag me echt af wat zijn beweeg redenen zijn om bij die vrouw te blijven. En dan nog de keuze om het kindje dan maar ter adoptie af te staan?! ....zijn die 2 niet verstandelijk in orde ofzo? het is je broer en wilt hem niet verliezen. Maar zeg nu eerlijk kan jij hier mee leven en gezellig op de koffie zitten met hem>? ik denk dat het kwaad al geschiet is toch?.. en verder als hij zichzelf dit wil aandoen, dan kun jij hier niks aan veranderen. Ik heb toen gezegd tegen mijn neefje (die als een broer voor me was) dat ik het niet eens was met zijn keuze en dat ie zolang hij met zijn, inmiddels ex, zou blijven ik er verder niks over wilde weten... Maar mocht hij zelf tot inziens komen, hij altijd bij mij terecht zou kunnen. Zo is het uiteindelijk ook gelopen ... maar toch was ik hem een hele tijd even kwijt...
Ben wel benieuwd hoe TS, haar ouders en de rest van de familie hiermee omgaan. Ook de kant van schoonzus natuurlijk. Het zal je kind maar wezen die zo'n walgelijk besluit neemt , ik zou er dag en nacht van wakker liggen.
Ik weet niet of dit inmiddels al veranderd is, maar toen dit topic geopend werd, werd het vooralsnog voor iedereen verzwegen volgens mij.. Om dan straks na de geboorte tegen iedereen te vertellen, "nee joh een baby, oooh nee die hebben we weggedaan, ja want ik had mijn man een aantal keren bedrogen,en voor 99,9 % zeker was hij niet de vader.. " Maar nu maken we er 1 van ons samen.. Kom op....
wanneer mensen zo'n keuze kunnen maken en zo'n kindje zomaar afstaan vind ik dat heel erg eng en psychopatisch. Dan vraag ik me af waar je nog meer toe in staat kam zijn wanneer je dit kunt.
En de biologische vader ??? Heb niet alles gelezen ... Maar normaal als je een kind tot adoptie plaats moet de vader toch ook tekenen?of ben ik verkeerd?ik kan niet begrijpen dat dit zo gemakkelijk kan.
Ja zeker, dit gaat mij véél te ver. Ik zou altijd van mijn kind blijven houden, maar als hij zoiets zou doen zou ik hem nooit meer in de ogen willen kijken.
Het lijkt wel of zij heel luchtig denkt over je eigen kind afstaan ter adoptie. Mij lijkt dat je kind afstaan heeeeeel moeilijk is. Ik zou het niet willen en kunnen. En ik snap dat je broer van haar houdt, maar als ze nu al vreemd gaat, blijft ze dat in de toekomst misschien ook wel doen..