Waarom zou het niet waar kunnen zijn? Dan kun je alles wel in twijfel trekken wat hier allemaal gepost wordt
Bijzonder verhaal... Ergens hoop ik dat ze in de bedenktijd die ze wettelijk gezien krijgen, terugkomen op deze beslissing en het kindje alsnog houden. Beetje zwak van je broer (sorry) om wel bij haar te blijven en dus het vreemdgaan te accepteren, maar het kindje niet te willen etc. Lijkt me ook een hele vreemde situatie voor je ouders, helemaal aangezien ze nu de hele zwangerschap meebeleven en dan straks nog eens als ze nog een keer zwanger mocht raken.
Ben ik met je eens, geloof dat ze nadat ze het kindje heeft afgestaan nog drie maanden de tijd heeft om op haar beslissing terug te komen, in die drie maanden zit het kindje in een tijdelijk pleeggezin en mogen ze het gewoon bezoeken. Na drie maanden gaat het kindje dan naar zijn of haar adoptieouders.
Ik hoop dat het kindje hele lieve adoptieouders treft met wel hersens! Wat betreft je schoonzus.. Geen woorden voor. Je broer.. Als hij voor haar kiest zal hij wat mij betreft ook voor het kindje hadden moeten kiezen. Ongelofelijk.. Bij mij kwamen ze er beide niet meer in. Zou ze niet meer aan kunnen kijken.
Bizar, je kind afstaan zodat je vriend bij je blijft. Maar je broer is het hier mee eens? En de man waarmee ze het bed deelde weet hij uberhaupt al dat hij een kind hft verwekt bij haar?
Jeetje ik ben echt een beetje in schok van dit verhaal. Ik denk alleen (al heb ik het nog niet ervaren) dat als ze bevallen is dat ze er wel anders over denkt. Al snap ik niet dat ze er überhaupt over na denkt na zoveel maanden zwangerschap , het gevoeld te hebben. Nee komt er bij mij niet in. Ik zou wel met ze praten en zeggen wat ik er van vind. Ik vind ze allebei echt een stelletje &@@876& sorry ook je broer. Ik wil wel bij je blijven maar je kind moet weg ( ik snap het echt wel maar ik zou echt denken of blijven met kind of relatie beëindigen). En je schoonzus is helemaal een schande , wie ook de vader is , het is toch haar kind ? En dan volgend jaar hun kindje samen krijgen ? Sorry waar ben je dan mee bezig. In dat geval denk ik ook dat kindje beter af is bij adoptie ouders want laten we eerlijk zijn zo behandel je je hond niet eens laat staan je kind!
Ben wel benieuwd waar de biologische vader in dit verhaal staat, hoe deze erover denkt dat ze het ter adoptie afstaat of überhaupt wel weet dat deze een kindje gaat krijgen.
Ik heb hier ergens gelezen dat die het weet en helemaal niks met het kindje te maken wil hebben. Zijn dus al 3 volwassene die het kindje afwijzen en hij/zij is nog niet eens geboren!
Die weet dat ze zwanger is, en dat hij de vader is. Hij wilde nu niets met het kindje te maken hebben heb ik begrepen, maar dat loopt nu allemaal via het adoptiebureau, ze hebben geen contact meer met hem.
Ik kan er met mijn verstand niet bij dat mensen zo onverantwoordelijk bezig kunnen zijn, helemaal nu er een kind in het spel is. Ik zou zowel moeite hebben met broer als schoonzus..
Jemig! Ik vind ze beide net zo erg! Als je broer bij haar wil blijven, vind ik dat hij het kind ook moet accepteren! Dat vind ik de meest volwassen beslissing in deze situatie. Ben benieuwd naar de afloop van dit verhaal...
Ok misschien heb ik er overheen gelezen maar adoptie in nederland is toch bijna onmogelijk?? Dat is wat ik altijd begrepen heb
Dat is natuurlijk onzin. Nooit het tv programma spoorloos gezien? Al is het gesloten adoptie als het kind vragen krijgt gaat hij/zij zoeken. En meestal kom je er wel achter wie je biologische ouders zijn.
Jeetje wat sneu voor het kindje zeg! Ik hoop dat hij/zij bij een liefdevol gezin komt die WEL gelukkig en blij met zijn/haar komst is. Ik vind dit echt heel zielig.
Ik ben ook een kind uit zo'n situatie, alleen nog erger, mijn moeder heeft het nooit aan haar man verteld, die is er zelf achter moeten komen (ik had toch wel wat weg van de melkboer..!). Ik ben niet afgestaan maar ik heb nog steeds moeite met het hele verhaal. Ik begrijp mijn ouders (moeder en eh, melkboer dus, want die hebben nog steeds een relatie) ook totaal niet en vind het ook moeilijk om een goede band met mijn moeder te hebben (met mijn vader heb ik sowieso niet zo'n goede band maar dat ligt meer aan onze persoonlijkheden). Op zich wel een aardige vrouw, mijn moeder, maar ik kan er toch niet omheen dat ze zo iets asociaals en egoïstisch gedaan heeft. Omdat het mijn ouders zijn probeer ik iets van een normale band te onderhouden maar ik kan niet ontkennen dat als ik geboren was uit een normale relatie ik waarschijnlijk een stuk beter met ze overweg zou kunnen. Als zoiets zich nu zou voordoen in mijn familie denk ik niet dat ik de persoon/personen in kwestie nog recht in de ogen zou kunnen aankijken. Ik vrees dat ik dan met ze zou moeten breken, omdat ik zelf ervaren heb wat het met je doet als je het kind uit die relatie bent. Dat gedrag kan ik gewoon niet goedkeuren. Nou goed, in dit geval willen ze het afstaan, dus of dat kind er ooit iets over te weten komt weet ik niet, maar dat maakt het er natuurlijk alleen maar erger op eigenlijk.