Ik vind je broer trouwens ook vreemd. Dat hij zo rustig is. Misschien dwingt hij haar wel het te laten adopteren? En wat als ze het kindje zien en ze willen het wel houden? Of ze krijgen van hun beide nooit een kind? Dan hebben ze spijt. Vreselijk lastig voor jou TS om hier mee om te gaan.
Sorry maar vind jou ook erg droog over komen erover.. Ik lees alleen maar dat je het wel sneu vind maar ehhh hallo, als mijn broer zo iets zou doen dan zou ik hem een flinke trap tussen zijn benen verkopen en hem zeker niet meer op bezoek laten komen tenzij hij toch nog juiste beslissingen neemt. Als hij dat niet wilt dan is hij voor mij geen familie meer. Ook zou ik met me schoonzus gaan praten en haar proberen over te halen dit niet te doen want ze gaat er sowieso spijt van krijgen. Als ze het dan nog steeds weg willen hebben dan zou ik er zelfs serieus over nadenken dat kind zelf te nemen en hun nooit meer te zien
Triest hoe zij alle 3 om willen gaan met de baby. Alsof het een stuk hout is die ze kwijt willen. Lekker makkelijk, kind is te veel dus dan moet het maar weg. Maar als ik het zo lees, is het kindje inderdaad beter af bij mensen die wel de verantwoording op zich willen nemen voor zo'n mensenkindje!
Lekker makkelijk praten als je niet in die situatie zit... Wat moet ik dan? Per direct alle banden met mijn broer verbreken? Dat gaat hun keuze echt niet veranderen en daar help ik niemand mee... Ben dan alleen mijn broer kwijt.
Zou zo iemand persoonlijk niet eens meer in mijn leven willen hebben. Dat je hem nog in de ogen kunt aankijken hierna...
Het is je schoonzus toch. Je kunt het er met haar over hebben, zo van goh wat hoorde ik nu allemaal wat een situatie he. Ze kan je dan uitleggen waarom ze de baby niet wil aangezien zij en je broer een kinderwens hebben zoals je in je eerste bericht postte. Als je graag een kind wil dan zet je die toch niet opzij voor een vriend? Kan ik me echt niks bij voorstellen. Vette hormonen die door haar lijf gieren, thats for sure....
Dat mag, iedereen mag zijn mening hebben... Mijn mening is dat ik jou dan net zo erg vind als hun, sorry. Dat je het kan accepteren dat een kindje zo dicht in jou omgeving zo erg pijn gedaan zal worden....
Als de biologische vader trouwens niks met het kindje te maken wil hebben en je broer toch samen wil blijven met haar, waarom houden ze het kindje dan niet? Het lijkt er nu trouwens ook op dat je schoonzus deze beslissing neemt, zodat je broer bij haar blijft. Hoe zien ze dit voor zich? Als je schoonzus ergens het kindje eigenlijk wel wil houden, blijft ze het je broer eeuwig kwalijk nemen en loopt de relatie stuk op dit. Dit is geen paar schoenen die je terugbrengt ofzo, maar een levend kind die zij ook nog eens gaat baren. Blijkbaar wil ze moeder worden, want ze gaan hierna voor hun "eigen" kindje. Nou... Ik moet de moeder nog tegenkomen die wel moeder wil worden en dan haar kind kan afstaan Het is dat in mijn familie niemand een blad voor de mond neemt, want zo'n situatie was hier heel anders op gereageerd. Ik denk dat zowel broertje als schoonzus flink op hun sodemieter hadden gekregen, verbaal dan
Dus de baby wordt afgestaan. En daarna doen alsof er niets is gebeurd, gezellig koffie drinken bij elkaar, en het wordt in de doofpot gestopt. De baby heeft nooit bestaan. Moet ik het zo zien?
Ze vindt het niet goed, en ze kan ook geen invloed uitoefenen op die beslissing, hoe kan ze dan net zo erg zijn?! Ik denk ook niet dat ik in die situatie nog met m'n broer en al helemaal niet met die vrouw om zou kunnen gaan, nee, maarja om nou te zeggen 'net zo erg'!
Ja, denk inderdaad dat je het zo moet zien. Daar lijkt het wel op gezien het verhaal. Dat zou dus in mijn familie niet kunnen.... Vragen om problemen dit
Hoe zie jij het voor je dan? Want jij wilt hier toch in mee gaan aangezien je je broer niet kwijt wilt zeg je?
Nee begrijp dat je hier ook helemaal niets van begrijpt. De tijd zal het leren, wie weet bedenkt ze zich wanneer ze bevalt en haar frummel in de armen houdt. Wat een verhaal. @linana, precies. Hier zouden we dat ook niet accepteren en flinke gesprekken houden met deze 'volwassenen'.
Geloof mij maar, dat gaat dus voor geen ene meter werken. Niet tussen hun en ook niet t.o.v. de rest van de familie(s) Hoe staat eigenlijk familie van schoonzus hierin? Ik kan mij amper voorstellen dat bijvoorbeeld de moeder van je schoonzus hier net zo luchtig over denkt/doet?
Wat een heftig verhaal zeg. En echt bizar. Je zou toch denken dat je dan OF uit elkaar gaat OF dat je voor elkaar kiest MET kind? Het klinkt nu inderdaad als een paar schoenen. En ik kan me niet voorstellen dat als het al een half jaar in je buik zit je er geen band mee hebt?? En wat jij kan doen. Meer dan het gesprek aan gaan met haar en je broer en je mening erover geven kun je niet doen denk ik. Maar dat zou ik in elk geval wel doen benoemen wat jij er van denkt en aangeven hoe jij het ziet. Dat lucht voor jou ook op denk ik. En meer kun je volgens mij ook niet doen op dit moment.... En ik ben inderdaad erg benieuwd hoe dit zich verder ontwikkeld. Of die relatie überhaupt stand blijft houden want dat lijkt mij heel lastig!
Zie de topic titel..... Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Ik vind het gewoon een bizarre situatie allemaal. Helaas kan ik niets aan deze situatie veranderen. Ik wil dit niet goedkeuren maar ik wil mijn broer ook niet kwijt. Het is haar kindje, en haar beslissing! En ik denk echt dat een kindje beter op kan groeien in een adoptiegezin waar het geliefd is dan in een gezin waar het eigenlijk niet gewenst is.