Oke, is bij jou ook een wonder inderdaad als ik het zo lees. Ik kan die verhalen ook niet zo goed verdragen nee. Of mensen die zeggen ik ben zo lang bezig geweest. Wel 6 maanden. En ja toen ik er niet aan dacht was ik zo zwanger. De eerste 3 maanden waren ze al helemaal gestresst geweest dat het niet lukte. En dan mag je na meer dan een jaar niet eens emotioneel zijn dat ze zwanger zijn zo snel en dat het bij jezelf niet lukt. Maar er niet mee bezig zijn gaat denk niet helemaal op. In een deel van de gevallen kan het wel zo zijn. Dus ben het er nog niet helemaal mee eens.
Ik weet dat het absoluut niet mogelijk is om er niet mee bezig te zijn. En ik heb me er in mijn geval gewoon bij neergelegd na ruim 9 jaar (waarvan 3 mmm en 4 jaar met mijn huidige man) Ik heb toen ik vrijgezel was mezelf voorgenomen dat het er voor mij echt niet in zat om een kindje op de wereld te zetten en toen de relatie met mijn huidige man echt serieus werd en we het hadden over samenwonen en de rest van ons leven samen door te brengen, heb ik hem heel erg duidelijk gemaakt om niet te rekenen op een kindje van ons samen. Ik heb mezelf gewoon ge-brainwashed zo te zeggen. Eigenlijk kan ik dus niet echt advies geven want ik weet precies hoe iemand zich voelt die ontzettend graag een kindje wil en het lukt maar niet. Je bent er altijd mee bezig, vooral als je de deur plat loopt bij de gyn. Het enige dat ik kan zeggen is wat ik heb meegemaakt... Ik weet dat het momenteel niks helpt maar wil graag dat jullie weten dat er echt nog hoop is. Hoe moeilijk het ook is om te geloven. Zonnetje- Ik zie dat je vorige week donderdag IUI hebt ondergaan. Ik stuur je heel veel positieve kracht, dat je maar snel een mooie positieve zw test in handen hebt!
Dat hoop ik zelf ook. Loop ook al een jaar in de mmm. Hebben eerst medicijnen gehad van de uroloog, daarna op wachtlijst voor gyn en alle onderzoeken. En nu eindelijk een iui. Toen wij aan schoonouders wilde vertellen dat het niet lukte hoorde we dat schoonzus zwanger was. En dan nog verontwaardigd zijn dat ik er moeite mee had. Heb een paar maanden strijd moeten leveren. Is nu gelukkig stuk minder. Maar dan krijg je ook te horen dat je er teveel mee bezig bent. En dat terwijl je inderdaad midden in alle onderzoeken zit.
Ik voel me ook ff verdreitig.... Vandaag bij de fertiliteitsarts eerste uitslag semenonderzoek besproken en het is zo enorm slecht. Ik ben altijd positief geweest maar vanavond lukt het me even niet en ben ik de hoop kwijt geraakt. Ga lekker vroeg naar bed zodat ik morgen weer nieuwe energie heb...
Dat is balen 123. Hopelijk is icsi nog een mogelijkheid voor jullie. Succes met je verdriet. En hoop houden is inderdaad moeilijk.
Jeeee wat een verschrikkelijke verhalen allemaal. Ja, ik ben zo eentje die nu in de 7e maand zit en het al lang vind duren. Maar als je terug kijkt naar toen jullie in dit begin zaten, zal je vast nog wel weten dat het toen ook al lang duurde voor je gevoel.. Vorige maand zat ik er dan ook even doorheen, maar deze maand ga ik er weer helemaal voor! En als ik dan jullie verhalen lees denk ik vele dingen: dat ik (nog) niet moet zeuren, dat we nog maar 7 kansen hebben gehad. Maar het maakt me ook wel eens bang: jullie verhalen kunnen ook ons verhaal worden. Het lijkt me in ieder geval verschrikkelijk! Ik wens jullie dan ook allemaal heeeeeel veel sterkte en duim voor een kleintje voor jullie! xxx
Dag meiden, Dank voor alle berichten en reacties op dit topic! Ik snap dat er geen recept is tegen het piekeren, het zorgen maken en de frustraties, maar het doet goed te zien dat ik niet de enige ben, die niet weet hoe ze hiermee moet omgaan. Daardoor voel ik me toch minder een kluns dan voorheen. Jeetje, er staan echt heftige verhalen bij. Ik vind het knap dat jullie het volhouden en wens jullie heel veel succes en sterkte toe! Laten we hopen dat het goed komt voor iedereen!!! Wat ik op dit moment het ergst vind is het WACHTEN (en de onzekerheid)!!! Wij hadden in september de eerste afspraak bij de gyn. Die wilde nog wat tests doen, maar er pas in januari mee beginnen, omdat hij vond dat we eerst 3 maanden rust moesten nemen. HAHA, 3 maanden extra wachten dus. Mijn vriend heeft slecht zaad, dus in de tijd tussen sept. en jan. moest hij een tweede semenonderzoek gaan doen. In oktober is hij geweest en we dachten een week later de uitslag te krijgen, maar nee, hij kon pas op 8 december gebeld worden met de uitslag. Weer 5 weken wachten. Gisteren de uitslag gehad, maar die was hetzelfde als de eerste keer. Heeft dus niets opgeleverd en al het wachten is voor mijn gevoel voor niets geweest. Eind december moet hij een echo laten doen (dan gaan ze kijken of er iets afgekneld zit) en twee weken later (medio januari) krijgt hij de uitslag. Eens kijken of we daar dan iets mee kunnen. Ik kan pas eind januari voor het samenlevingsonderzoek gaan, dat duurt dus ook nog zon 6 weken. Ik had liever gehad dat de gyn meteen was begonnen met de onderzoeken, want dan ben je bezig, en nu kost het ons 3 maanden extra en moeten we nog aan alle tests gaan beginnen. Deze maand dacht ik dat het weleens raak kon zijn, omdat ik een aantal tekens had, maar ik denk dat ik vandaag of morgen gewoon ongesteld ga worden (de menstruatieklachten dienen zich alweer aan). Gisteren was het dus een flinke teleurstelling: en de uitslag, waar we zo lang op hebben gewacht, heeft helemaal niets opgeleverd, en ik denk weer ongesteld te gaan worden. Ik zal me er bij neer moeten leggen dat we nog zo lang bezig gaan zijn voor we (hopelijk) weten waar we aan toe zijn. Dat je in het ziekenhuis niet meteen terecht kunt voor onderzoeken realiseer ik me zeker, maar dat maakt het niet minder frustrerend. Elke maand is er een teveel en als ik maar wist waarom het bij ons niet lukt en wat we hier verder aan kunnen doen zou ik enorm geholpen zijn. Mara voorlopig is het dus wachten, wachten, wachten en proberen niet gek te worden van al het wachten :x Groetjes, Nati
Ik herken je probleem hoor. Wij hebben dat ook vaak zo ervaren. De uroloog had medicijnen gegeven, dat moet werken zei hij. Niet dus. Huisarts had er al geen vertrouwen in, maar je denkt uroloog zou het wel weten, die heeft ervoor geleerd. En nee ik hoefde nog niet naar gyn. Probeer het maar 3 volledige cyclussen met medicijnen. Als het niet gelukt is gaan we verder kijken. Leuk met een cyclus van 5 weken. Na 3 maanden ik teleurgesteld dus wordt gyn. Nee hoor nog 6 weken met dubbele dosis. Achteraf hoorde ik van lab dat de medijnen zelden helpen dus. Ik baalde echt. 6 maanden verder voor niks. Vervolgens inderdaad een wachtlijst van 8weken voor gyn. Als de uroloog me nou eerder had doorgestuurd. Zijn collega was hier verbaasd over dat ik nog niet onderzocht had. Laatste afspraak was bij andere uroloog. (onze was ineens niet aanwezig). En dan nog alle onderzoeken die op specieke tijden moeten in je cyclus. En het ene onderzoek wordt pas gepland als je de uitslag hebt van de ander. Dus ja met alle onderzoeken waren we weer maand of 4 verder. Gyn heeft het ook erg druk met alle iui's ben ik achter. Dus speelt toch bij een hoop mensen. Is inderdaad veel wachten en veel frustratie. En mensen hebben geen idee hoe je je voelt. Heb ook aan de andere kant gestaan, dus weet het ook wel. Vriendin vertelde dat het niet lukte, je vind het erg voor haar. Maar voelen doe je pas als je erin zit. Wij zijn nu jaar verder en eindelijk de 1ste iui gehad. Maar ook bij ons is het veel wachten geweest. Succes en hopen op een mooi 2010 voor iedereen.
hoe gaat het hier met iedereen met mij gaat het goed ben weer thuis zonder de boom joepie operatie is goed gegaan enige minpunt is dat ik alleen nog met keizersnee een wondertje kan krijgen geen probleem barmoeder een stukje open geweest ik weet hoe een keizersneegaat he lol nu kwam er een boom uit en dan hopelijk een wondertje
hallo allemaal, graag wil mij ook hier even aanmelden. Wij zijn sinds juni 2008 bezig en helaas nog niet gelukt. Al wat onderzoekjes achter de rug met de uitslag dat mijn man's zaad uitstekend is, ik heb een goede eisprong alleen is het niet duidelijk of ik deze elke cyclus heb aangezien mijn cyclusduur onregelmatig is(zie onderschrift). Nu heb ik te horen gekregen dat ik een dermoid cyste heb(heb meerdere cystes of het allemaal dermoid cystes zijn weet ik niet) deze zal verwijderd worden middels een kijkoperatie. De gynaecoloog wil dat ik ga starten met hormonen om de cyclus te verkorten(al waren de laatste 3 aardig normaal) maar hiervoor wil hij eerst een HSG doen om de doorgankelijkheid van mijn eileiders te beoordelen. Gezien de dermoid cyste heb ik gevraagd of de HSG dan ook gelijk tijdens de kijkoperatie gedaan kan worden. Ik heb zoiets van onderzoek de hele boel maar(ook kijken of ik endometriose heb)dan hebben we het hele pakket meegenomen. Na een heel gedoe en geregel eindelijk een operatiedatum kunnen plannen. de operatie moest dus tussen de7e en 14e cyclusdag gebeuren maar met een onregelmatige cyclus is dit moeilijk plannen. Ik werd van hort naar her gestuurd en uiteindelijk na veel moeite provera gekregen mocht ik merken dat mijn natuurlijke cyclus niet uitkomt. Hierin was ook veel onduidelijkheid en vanmiddag was ik het goed zat en heb weer naar het ziekenhuis gebeld en nu sta ik dus ingepland voor 2 februari. En het grappige in een keer hoef ik helemaal niet tussen cyclusdag 7 en 14 te zitten, als ik maar zorg dat ik niet zwanger ben. Sjongejonge Dit was mijn verhaal groetjes
je hebt inderdaad wel een hele onregelmatige cyslus ja. Die van mij schommelt tussen 4 en 5 weken in en dat is al lastig plannen. Gelukkig dat het zo opgelost kan worden, maar het zijn de standaardprocedures he. Heb hier ook last me gehad tijdens met hsg. Zei nog als ik zorg dat ik niet zwanger ben, kan het niet op dag 17. Nee dat kon echt niet. Gewoon weer maand wachten. Hopelijk wordt zo de oorzaak weggenomen en lukt het jullie wel om zwanger te worden. Sterkte
@alle meiden, ik denk dat we allemaal precies voelen wat we allemaal schrijven; verscheurd tussen wanhoop en hoop, de ene dag gaat het goed en de andere dag hélemaal niet....Ik liep vandaag door AH en zag een leuk gezinnetje, vader (leeftijd van mijn vriend), moeder (mijn leeftijd) 1 klein mannetje van een jaar of 2 en het babyzusje van een paar maanden, echt gewoon té leuk....en ik moest bijna janken en dacht alleen maar: IK WIL OOK!!!! De enorme dosis hormonen die ik spuit (dubbele dosis gonalf F 300EH) helpen me ook erg op dit gebied, dus ik ben wat labiel Maar we mogen de hoop niet opgeven, het moet lukken, van je afschrijven en praten af en toe huilen is ok, maar ik eis van mezelf positivisme, anders breek ik....
Erg he maria. Ik herken je gevoel helemaal. Heb dat zelf ook regelmatig. En wij maar wachten wachten en nog eens wachten.
Ja ongeloofelijk he zon? Iedereen kent mij als bijzonder ongeduldig, wat word ik op de proef gesteld zeg...2009 was voor ons in het algemeen een k jaar, er is echt veel te veel misgegaan zowel zakelijk als prive, dus ik zeg kom maar op 2010! want ik ben zooooo klaar met 2009
Hopelijk wordt 2010 dan een beter jaar. Hier had ik in 2009 ook al een zwangerschap verwacht. Uroloog zei in jan heel leuk dat het met medicijnen op te lossen was. Niet dus. Nu net een iui gehad.
hoi meiden hoe gaat het met iedereen? hier verloopt het herstel nog steeds goed af en toe wat dipjes en huilbuien na ben nog wel veel moe nog 3 week wachten en dan hopelijk weer klussen vandaag weer zaad in geleverd voor onderzoek of het isci of ivf word over 3 week uit slag . wachten daar word je zo moe van laten we hopen dat het wachten de moeite waard word
Lieve meiden, Ik wil jullie heel veel sterkte en succes wensen! Ik ben in de gelukkige situatie dat ik een geweldige dochter heb rond"lopen" thuis. Maar helaas weet ik door het verlies van mijn eerste dochtertje dat het inderdaad niet allemaal zo vanzelfsprekend is als voor vele anderen... De angst, het verdriet, onmacht, de oneerlijkheid... Ik hoop en duim voor jullie dat ook jullie heel snel een helemaal gezonde bengel in jullie armen mogen sluiten! Veel liefs en sterkte!