Hoe kan ik ooit zwanger zo !!!!

nee heb er helemaal geen moeite mee.
het heeft zoveel rust gebracht, ik ben zo blij dat ik de keus heb gemaakt.

3 maanden geleden heeft hij gebeld, en hij wilde graag dat we weer contact hadden. heb hem toen duidelijk uitgelegd dat ik het wel prima vind zo.

na dat gesprek zat ik meteen weer vol met stress.
hij heeft toen aangegeven dat ie over 2 maanden zou bellen want hij wou dat ik erover na ging denken.

ik heb erover nagedacht maar toen ik zag wat alleen een telefoontje alweer teweeg bracht was ik blij dat ik de keus had gemaakt. en blijf ik dus ook bij mn beslissing.

op dat moment is het moelijk. want je weet neit of je de juiste beslissing maakt.

maar in de situatie blijven hangen is ook niet de juiste beslissing.

heb het erover met je partner vraag wat hij ervan vind. die van mij staat helemaal achter me

 

Zoals velen hierboven al zeggen, neem meer afstand!
Zij geven jou stress en spanning. De grapjes die ze maken kunnen echt niet, dat vind ik echt ontzettend kinderachtig! Denk op dit moment aan jezelf en aan je kinderwens. Als zij jou niet kunnen accepteren zoals je bent, dan hoef jij hun ook niet te accepteren. Laat ze voorlopig links liggen, ik denk als je hierover gaat praten met iemand die precies hetzelfde zegt. Op dit moment steek je je energie in iets waar je niks voor terugkrijgt. Denk aan jezelf en laat ze hun eigen weg gaan! Neem afstand, aan het begin zal het moeilijk zijn maar uiteindelijk zal je inzien dat dit een goede beslissing zal zijn en het je veel meer rust brengt!

Zelf zit ik ook in een soort situatie waarbij familieproblemen worden uitgevochten over FB. Ook familieleden die mij en mijn partner verwijderen. Hier heb ik mij aan het begin erg veel van aangetrokken en veel over gesproken met ze. Dit haalde ook niks uit, ik en mijn partner kregen altijd overal de schuld van. Ook het stukje dat je familie je stom vind als je niet hun mening heb en niet doe wat hun willen komt mij heel bekend voor! Nu hebben wij samen ook de beslissing gemaakt om ons daar niks meer van aan te trekken en geen contact meer te zoeken met bepaalde familieleden... ik moet zeggen dit brengt een heleboel rust! Het heeft heel wat spanning met zich meegebracht, ruzies tussen mij en mijn partner, gevloek, gestress, zelfs tot het punt dat ik mijn koffers in stond te pakken...we hebben ze toen al eerder links laten liggen, dat gaf rust.. later toch weer contact gezocht en enkele weken/maanden later waren we weer terug bij af. Maar nu we ze echt helemaal "links laten liggen" en ons niks meer van hun mening aantrekken brengt dat bij ons en ons gezin een heleboel rust! Wij voelen ons beide prettig bij deze situatie.
Wij staken er ook een hoop energie in, die we niet terugkregen. Nu zijn we daar mee gestopt en is er de rust die we willen.

Onthou goed, het is jouw/jullie leven. Dat leven jullie zoals jullie willen met de mensen die jullie in jullie leven willen hebben. Daar hebben anderen niks over te zeggen.
Denk aan jezelf en stop je energie in jezelf en je gezin!
Succes!

 

Meid,wat heftig allemaal.

Een vriendin van me heeft het ook problemen met haar ouders, (niet in zo drama als jij maar qua respect en als waardig gezien worden komt het op het zelfde neer).
Ze kreeg van een collega deze tip:
Je kunt mensen niet veranderen als ze het zelf niet willen of het probleem zien.

Het was voor haar een behoorlijke eye opener. En sindsdien gaat het een stuk beter met haar. Ze rekent niet meer op haar ouders, ze weet hoe ze zijn.
Ze richt zich nu vooral op haar eigen gezin, haar eigen geluk en het zelf ouder zijn.

Meid, richt je op jezelf, op het gezin waar jij en je partner mee bezig zijn, steek daar alle energie in.
Je ouders zullen hoogst waarschijnlijk niet veranderen in het beeld wat jij graag wilt zien.

Het zullen altijd je ouders blijven, maar jij bent nu bezig voor je eigen gezin, en dat hoort gewoon op stip nummer 1 te staan voor jezelf!

Dikke knuff meis

 

Jeetje meid, ik snap helemaal dat je verdrietig bent. Maar jij moet wel sterk blijven hoor! Hou de mensen om je heen die wel positief zijn en goed voor je zijn.
Knuffel

 

Hoi

Wat een heftig verhaal. Je hebt al heel veel reacties gekregen. In mijn werk heb ik vaak te maken met dit soort problemen. En toen je je moeder beschreef en wat ze heeft gedaan de afgelopen tijd, dacht ik dat zij ook aan borderline lijdt. Je zegt dat je vader het heeft en misschien herken je dingen die hij doet ook bij je moeder..
Ze is bewust bezig jou te kwetsen. Mensen met Borderline doen vaak aan 'aantrekken en afstoten'. Het maakt haar jaloers en kwaad dat jij zelf kiest met wie je omgaat en dat jij ondanks haar pogingen zelf je weg kiest.
Blijf dus vooral voor jezelf en je vriend/man en je toekomstige gezin kiezen. Dit soort relaties zijn destructief en hoe sterk je ook in je schoenen staat dit soort dingen raken je in je ziel omdat het je familie is (en zij weten precies hoe ze je keer op keer kunnen raken)
Tenzij zij inderdaad inzien dat zij een probleem hebben kan er pas wat veranderen, maar zolang dat niet gebeurd zal er ook niets veranderen. Richt je op hetgeen dat jij kan veranderen; gezond eten, gezond leven, plezier maken en zorgen voor ontspanning zodat je snel zwanger bent!
heel veel sterkte meid!

 

Het klinkt inderdaad een beetje als borderline. Aantrekken, afstoten, jaloezie. De moeder-kind verhouding is totaal omgedraaid.
Wat de andere meiden ook al zeggen, neem afstand. Begin opnieuw, met een schone lei. Hoewel ieder kind snakt naar de liefde en goedkeuring van de ouders, en bereid is daar ver voor te gaan (dat je het zo moeilijk hebt is dus volkomen normaal!), zul je dit toch moeten laten gaan. Jij hebt je ouders niet nodig. Je bent volwassen en kunt je eigen keuzes maken. Je bent mooi zoals je bent.
Sterkte