Nee absoluut niet. En ik wil mijn kinderen leuke herinneringen meegeven voor later. Ik ben als kind nooit op vakantie geweest en waren altijd thuis. (heus wel eens dagjes weg)... Dat is niet wat ik ze mee wil geven, dus wij gaan elk jaar naar Ameland. Alleen vorig jaar niet geweest vanwege corona.
Hier was dat ook altijd zo. Ik heb ze toen gewaarschuwd dat ze bij de volgende ruzie een dag lang aan elkaar vastgebonden werden. Dit heb ik dus ook daadwerkelijk gedaan, met een lang stuk klittenband van ongeveer 1meter. Zo moesten ze de hele dag "samen" doorbrengen. Naar de wc? Kon de ander mooi op de gang wachten. Ik heb dit uiteindelijk 3 uur gedaan en ze gewaarschuwd dat als ze weer ruzie maakten ze weer vast gingen. Dit ging een tijdje goed. Daarna heb ik ook een beloningskaart gemaakt. In dagdelen. Dus ochtend middag avond. Voor elk dagdeel konden ze een sticker krijgen, en bij 4 dagen een sticker kregen ze een beloning. Die beloning moesten ze wel sámen bedenken zodat ze sámen wisten waar ze het voor deden en ook samen de beloning leuk vonden. Dit heb ik 3x gedaan en dit is nu zo'n 2 maand geleden en tot nu toe gaat het hier erg goed!
Ik heb niet alles gelezen, maar het is hier enorm herkenbaar. Hier de jongste 6 en de middelste 12. Altijd ruzie, ondanks het enorme leeftijdsverschil. Hier is het in de vakantie juist beter. Waarschijnlijk omdat wij zelf dan relaxter zijn, maar ook de jongens zitten dan niet op elkaars lip. Geen tips voor je, ik leef met je mee en weet hoe frustrerend
https://www.lievemoeders.nl/10-tips-voor-een-top-vakantie-met-jonge-kinderen/ Misschien heb je hier nog wat aan!
Nee niet twee te gelijk dumpen. Eentje maar. Werkt een stuk makkelijker en ben je de overtreffende trap ook kwijt. Dobbelen wie t eerste mag, volgende keer mag de ander.
Alles is een fase...... Hier ook 2 jongens en zelfs de 2e van nog geen 2 gaat gerust de aanval aan op z'n broer Ze kunnen ook superlief zijn hoor maar zijn beide ook gevoelige druktemakers. Wat hier helpt is dat we regelmatig ff afwisselen. 1 op 1 met papa of mama en ook beide van 1 van ons. Oja heel soms doe ik ook eens kids ruil, mijn oudste naar m'n zus bij z'n neef spelen en ik haar 2 meiden met m'n jongste! Misschien heb je een broer of zus met kids of een vriendin/buurvrouw. Laatst geprobeerd om ff bij la place wat te eten, nou de 1 is z'n grenzen aan het verkennen en de ander was net wakker en was alleen maar aan het janken de eerste 20min. Gelukkig kan je daar ff weglopen en zitten er ook andere mensen met kids en zelfs met honden op het terras maar echt verlopig nog geen restaurant voor m'n kids. Niet dat ik het niet aandurf hoor maar probeer ook met andere mensen rekening te houden. Wat we wel kunnen doen is een restaurant wat vooral op kids is. Dus misschien zijn er leuke tips: Hans en Grietje Zeewolde leuk met kids!
Misschien kun je ze juist samen laten werken om één dag alleen te doen wat zij willen? Maar wel sámen besloten.. dus van ontbijt tot bedtijd, van wat er gegeten wordt tot de uitjes en wanneer snoep en ijs etc.. als je ze aan het begin van de week de regels uitlegt (bv over budget, reisafstand) kunnen ze samen plannen maken en accepteren ze misschien beter dat ze op de andere dagen wat meer mee moeten buigen?
Herkenbaar helaas. Zou het helpen als je eens een jaar ergens anders heen gaat? "Nieuwe" camping, andere omgeving, weer nieuwe dingen om te ontdekken? Op deze leeftijd kunnen ze, als de camping niet al te groot is, al wel zelf naar een speeltuintje ofzo. Maar als dat steeds hetzelfde speeltuintje is, gaan onze kids gegarandeerd lopen klieren.
Herkenbaar. Ze zijn elkaars liefste vriendin en ze vechten elkaar de tent uit. Meestal gaat het uit huis juist geweldig en als we dan weer thuiskomen begint het getreiter weer. En ik maar blèren.. maar: nu ze ouder zijn gaat het beter. En: het ergst is bij vermoeidheid of honger. Dus als we thuiskomen van een uitje mogen ze allebei op een aparte bank of op hun kamer even lezen. Ik hou in de gaten dat we genoeg en op tijd eten. Soms heb ik een dagtaak aan het voorkomen van het geruzie maar dat voelt alsnog meer bevredigend dan politieagentje als t uit de hand is gelopen. En zou je niet eens een andere vakantieplek proberen? Wij gedijen heel goed op samen nieuwe dingen ontdekken.
Zit je er niet te dicht op? Laat ze elkaar een keer de hersens in slaan(niet letterlijk natuurlijk) en janken op je kamer. Je waarschuwd een keer, en daarna laten. Als ze elkaar steeds pijn doen houden ze vanzelf op. Tenminste dat werkte hier.
Ik heb er eentje van 4 wij gaan hooguit een nachtje weg naar de camping waar beiden kanten grootouders LETTERLIJK naast elkaar staan met de caravans. Vindt ze machtig mooi, "ik ga naar opa en oma daaaahaaaaaag!". Pas voor t eerst gedaan, toen ze ukkepuk was hebben we wel proefgekampeerd maar toen kon ze amper lopen, dat was wel relaxter. Eerste dag van gekheid niet waar ze heen moest, tweede dag wat rustiger. Tot zo ver gaat dan ook mijn "ontspanningsmodus", na t inpakken ben ik al weer genezen eerlijk gezegd. Het lijstje maken, dát is ontspannend . Zal wel training en gewenning zijn, hoop ik. Twee zwemdiploma's en een paar jaar ouder allicht en hopelijk dat R. in the making niet dat explosieve dora explorer van zn zus heeft.
Daar zal 't niet aan liggen, voor hun en ons wordt dit nu tweede keer dat wij naar Ameland heen gaan, we wilden vorig jaar ook maar ivm maatregelen zijn we niet gegaan. Zitten nu andere camping.. Ach en misschien maak ik me druk om niks. En wordt 't erg gezellig en leuk hoof
Nee, dit is de tweede jaar dat we gaan, 2 jaar geleden voor 't eerst geweest. Dus is niet zo dat ze erop uit gekeken zijn.. Maar misschien maak ik me wel druk om niks en wordt 't erg leuk en gezellig haha
Bij ons werkt opsplitsen heel goed, even met 1 of 2 kinderen iets doen, de ander doet dan wat met de andere kids. En dat natuurlijk niet de hele tijd, maar even een leuke activiteit helpt wel vaak wat rust te brengen. Het scheelt ook dat er bij ons wat leeftijdsverschil tussen zit waardoor je makkelijker splitst. De een naar de speeltuin, de ander mee naar de bioscoop bijv. Maar vooral lekker veel naar buiten, energie kwijt. Die van ons vergeten dan vaak ruzie te maken omdat ze het te druk hebben met spelen en daarna zijn ze te moe haha.
Ik denk dat het vaak door karakters komt of het tussen broertjes/zusjes klikt. Bij mijn schoonzus is het ook altijd gedoe tussen de kinderen maakt niet uit in wat voor situatie erg vermoeiend lijkt mij. Heel veel sterkte in elk geval lijkt mij pittig!
Maak overal een 'challenge' van! - Samen 24u de baas zijn (of ieder apart, ben je weer 2 dagen verder ) - 24u alles eten van 1 bepaalde kleur (of 2/3 enz) - zo lang mogelijk alles op rolschaatsen/skeelers doen - zo lang mogelijk op eigen kamer blijven (deze kun je natuurlijk meerdere keren doen ) - bij een dagje uit bepalen wat de volgorde van de attracties enz wordt.
Super herkenbaar. Hier zijn ze 4 en 1, mega dominant en pittig en ben ik nu ook nog eens hoogzwanger. De oudste daagt uit, is hondsbrutaal en luistert gewoon totaal niet. Vanaf wakker worden tot naar bed gaan is hij aan het zeuren en op een negatieve manier om aandacht aan het vragen. Tel daarbij op dat hij zich gruwelijk asociaal opstelt in het openbaar, hij zich soms misdraagt en ik dikwijls niet kan wachten tot hij elke dag naar school gaat. Ook de jongste gedraagt zich regelmatig als een stervende zwaan en kan brullen om niks. En dag de hele (werk)dag door als het tegen zit. Het is soms zo erg dat we echt totaal als gestreste kippen thuis rondlopen en ook deze vakantie heb ik al een paar keer geroepen tegen mijn man dat hij het met ze uit kan zoeken en ik op de trein stap omdat die **** gastjes me echt af en toe het leven zuur maken. En dan ben ik hoogzwanger en dan komt er nog zo'n jongen bij. Zie je al een beetje waar ik naartoe wil? Het is overleven. Echt waar. Niemand heeft ooit beweerd dat die eerste jaren per se leuk en makkelijk zijn. Separaat van elkaar zijn het schatten. Echt waar. Maar samen zijn het een stel verwende snotapen die ik soms, zeker in zwangere toestand, (ik zeg het maar eerlijk) liever zie gaan dan komen. Want ja, ook voelen wij wel eens spanningen. Zeker als je je bedenkt dat wij er ook niet altijd op exact dezelfde manier mee omgaan. Ik ben toch strenger en denk dikwijls over mijn man dat hij eens wat hardere aanpak moet hanteren. Maar het zijn wel mijn kinderen. Mijn jochies, die eigenlijk echt nog heel jong zijn en ook gewoon de liefde van hun beide ouders nodig hebben. Het zijn echt pittige fases maar soms moet je gewoon maar accepteren en incasseren. Ze proberen van alles uit en zoeken de grens op ja, maar kunnen ook absoluut niet zonder je en ze lichten helemaal op wanneer je iets met hen samen doet of laat merken dat je trots op ze bent. Zo is het hier tenminste. Het wordt wel weer beter. Als ouder kun je echt niet alles in de hand hebben. Het zijn geen robots Probeer wel gewoon lekker door te leven natuurlijk. Iemand opperde hier om dan maar niet op vakantie te gaan. Maar hallo, je kan niet alles opzij gaan zetten omdat je pittige jongens hebt toch? En geloof me, ik weet écht waar ik het over heb want ze zijn hier kneiter druk en tolereren elkaar niet. Ik zit soms letterlijk om 6u al tussen het geschreeuw voor politie agente te spelen. Wat hier werkt: - tijd apart met ze doorbrengen - hele duidelijke grenzen stellen. Vertel wat je gaat doen of hoe het zal gaan en sluit af met 'einde discussie' of 'ik wil er niks meer over horen'. - als ze doorgaan, negeer het - spreek ook consequenties en regels af en hou je eraan. Zo is de oudste hier al de hele vakantie zn dino's kwijt door zn eigen gedrag (niet luisteren en met dingen gooien) en heeft hij nog geen een keer hagelslag door zn pap gehad (tsja, ik tolereer geen 'ik heb honger, schiet eens op' of 'laat me met rust anders ga ik grommen'). Sorry gast, je verkloot het zelf; - benoem ook wel goede dingen - ook al ben je nog zo boos, vergeet niet dat grenzen opzoeken ook goed voor een kind is. Boos zijn en streng zijn mag, maar vergeet ook niet soms gewoon even een spontane knuffel te geven of een lief gebaar te maken. Een kind heeft dat nodig. EN LAST BUT NOT LEAST: NEEM EEN GROOT GLAS WIJN. Nee zonder gekheid. Zou ik in normale omstandigheden doen.
Klinkt misschien wat cru, maar ik probeer mee te denken : Maar waarom altijd op je tenen lopen? Je schrijft: alles moet 100x gezegd worden Zijn jullie consequent genoeg? Hier 2 meiden die er ook wat van kunnen, zodra ik merk dat het uit de hand loopt weet ik eigenlijk al dat ik zelf niet consequent genoeg ben geweest. Genoeg is genoeg. Snap dat het ontzettend balen is, elke keer als je wat leuk denkt te gaan doen en het allesbehalve leuk verloopt