Ik zou zeggen voor een uitje afspreken wat je van ze verwacht (geen gegil en handen bij jezelf) gelukt? Bij thuiskomst beloning. Af en toe opsplitsen dus allebei 2 kinderen meenemen of 1 allemaal en even me time (voor zowel jou als je partner) En elke avond als ze slapen een feestje bouwen dat er weer een dag voorbij is.
Op vakantie plannen wij het grote uitje aan het einde zodat ze die moeten 'verdienen'. Geregeld 1 op 1 met ze op pad. Wij hebben een seizoensplek op een camping met animatie in de vakantie. Ik heb 1 kind die dat prachtig vind en hele dagen de hort op is met d'r vriendinnetjes. En 1 kind die dat niets vind en liever gaat wandelen of fietsen in de natuur. In de grote vakantie maken we een lijst met wat we allemaal willen gaan doen. Elk kind mag 1 groter uitje bedenken samen met papa of mama en 1 gezinsuitje. Dochter wil graag deze zomer met de trein ergens shoppen en zoon wil alleen met mij ergens gaan wandelen met overnachting. Gezinsuitjes bv ergens een ijsje eten of naar de kringloopwinkel . Hoeft niet altijd geld te kosten. Vaak staan er ook een keer koekjes bakken op, film middag, pizza maken, nagels lakken, iets verven etc. Zo houd ik ze bezig en als ze erg vervelend zijn kan ik 'dreigen' dat hun uitje niet door zal gaan. Het word echt beter als ze wat groter worden en meer hun eigen gang gaan. Al denk ik hier ook wel eens in de ochtend: phff dit gaat een lange dag worden. Ik ben gastouder dus werk ook thuis en in de vakanties mis ik echt wel even tijd voor mezelf. Maar ik bedenk me ook: later ga ik deze tijd missen. Ik probeer er ook van te genieten en vooral veel te ondernemen met ze.
Ik adviseerde dat, omdat je zelf aangaf dat jullie het echt niet meer leuk vinden en het van jullie niet meer hoeft. Ik citeer even je eigen woorden. Mijn man is als kind ook nooit op vakantie geweest (wel dagjes weg) en hij heeft hele goeie herinneren aan zijn jeugd.
Same here. 1 van bijna 13 en 1 van 5.5. Ik heb express een auto met lederen bekleding gekozen zodat ik het bloed makkelijk van de stoelen kan vegen Nee zonder gekheid, hier ook altijd gezeik. Die van 13 is heel rustig en introvert, die van 5.5 was in zn vorige leven een Viking. Druk, luistert niet en schreeuwt als Ragnar tijdens elk spelletje. Hier helpt heel consequent zijn. Ik waarschuw 1 keer. Daarna is het afgelopen, over en uit. Die van 5.5 is ook serieus de hele dag " mama, mama mama mama mama kijk eens, mama kijk eens, papa papa papa kijk eens wat ik kan, papa kom eens, mama mag ik drinken, mama mag ik een appel, mama mag ik een donut, papa mag ik een ijsje, papa mag ik een snoepje, mama mag ik chips, mama... Aaaaaargh. Ik heb toen gezegd dat elke keer als hij mama zegt ik 50 cent uit z'n spaarpot pak. Hij dacht dat ik dat niet meende, maar helaas voor hem wel, toen was dat deel ook snel afgelopen. Op vakantie gaan we altijd dagjes weg, om en om, dus een dagje voor de kinderen en de dag erna iets wat wij leuk vinden. Ook doen we vaak aparte uitjes, zoals vliegen met roofvogels, knuffelen met wolven, met een huifkar weg of wandelen door het bos met een ezel of alpaca (ja echt) dat houdt het spannend en dan is er eigenlijk nooit gezeik. Verder als er ruzie is kom ik er meteen tussen en haal ik ze uit elkaar, dus zo'n 896 keer per dag, meteen de ruzie doorbreken helpt hier wel. Verder zou ik het niet weten maar weet wel je bent niet alleen
dit slaat denk ik voor de topic starter de spijker op zijn kop. Ik lees over 100x vragen. Niet luisteren. Dat komt vaak door onduidelijkheid en inconsequent zijn. Mijn man kan dit ook heel moeilijk. En ik ben er strikter in. Kinderen hebben bepaalde grenzen nodig. Een soort kader waarbinnen jullie allemaal je fijn voelt. Dit moeten de ouders bieden. Dus je ontkomt er niet aan om je ook aan je “dreigementen” te houden. Als klaar is klaar anders ga je naar je kamer, niet naar het zwembad of niet meer op de ipad. Dan moet je dat ook doen en niet toch maar wel laten doen want anders zijn ze nog vervelender. Kies dan ook zelf dingen uit die je waar kunt maken. Beloon met dingen die je kunt doen. Maar “straf” ook met dingen die kunnen. Je kunt niet zeggen als je nu niet ophoud met je broer plagen mag je niet mee naar de trampolines, als jullie met het hele gezin daar heen gaan, want dan kan je er niet 1tje alleen laten. wij zijn er zelf onlangs achtergekomen dat we heel vaak straks zeggen, we gaan straks even boodschappen doen, jullie mogen straks een ijsje. Maar dat is natuurlijk een totaal onduidelijk begrip. Dan blijven ze maar vragen wanneer is het straks? Nu hebben we met ze afgesproken, als ze niet snappen hoe lang het duurt of als het niet duidelijk is met straks, moeten ze vragen hoe lang is straks, is het 5 Minuten of een half uur. En dat werkt nu dus veel beter. Zij kunnen om duidelijkheid vragen. En wij hebben door dat we niet duidelijk zijn. Dit is misschien maar een klein ding. Maar dit soort dingen maakten voor ons hun gedrag duidelijker. Zo zullen er veel meer dingen kunnen zijn.
Ik vond deze leeftijd ook pittig met vakantie; ze laten gewoon niet met rust; ga lekker spelen! Nope! ik kan je niet anders adviseren dan duidelijke regels en deze gewoon handhaven en zorgen voor rust en regelmaat ook in de vakantie! of juist in de vakantie.
een paar suggesties: af en toe opsplitsen 100 keer nee/stop zeggen en er geen consequentie aan verbinden, werkt niet. 1 keer nee zeggen met daaraan een consequentie, een tweede keer herhalen en dan ook consequent zijn. Is even tijdrovend en soms 'verpest' het een dag, maar het wordt hen snel duidelijk dat dit ook voor hen niet leuk is. neem de 'bron' weg. Ik zie soms ouders bijvoorbeeld 10 keer zeggen 'geen eten op de grond gooien', 'hou daar mee op' , .... hier was dat 2 keer en de derde keer werd het eten weggenomen en konden ze zonder eten verder. elkaars speelgoed afpakken? 2 keer stop zeggen anders gaat het speelgoed voor alletwee weg. Bij 'grensoverschrijdend gedrag' naar elkaar toe uit elkaar halen (elk naar een kamer) en iets leuks gaan doen met de 2 andere Laat ze zelf mee beslissen over wat jullie gaan doen, maar koppel daar ook voorwaarden aan. Bijvoorbeeld 'we verpesten de dag van een ander niet, anders zelf geen keuze'. Wij houden in de vakantie een paar keer per week 'gezinsraad' om te bekijken wat we willen doen (niet altijd uitjes, ook gewoon, in de tuin spelen, een ijsje eten, film kijken, ....) De kinderen mogen allemaal iets kiezen of 1 kind mag iets groot kiezen en de andere iets klein, of .... Negeren en letterlijk afstand nemen. Hebben jullie zin om elkaar te hele dag te pesten? Ok, doe maar. Ik trek de deur van de kamer dicht en ga in de tuin iets leuks doen. En zelf als ze dan komen dat ze willen meedoen, gewoon negeren. Tot jij een gesprek (wilt) aangaan en duidelijke voorwaarden koppelt aan het mogen meedoen. Bekijk samen eens of het niet te veel regels zijn. Het is vakantie, het mag misschien allemaal wat losser? Of misschien eens kijken of niet alle regels en activiteiten te veel gericht zijn op de 2 jongsten? Kan je de oudsten wat meer vrijheid geven? Tegelijk kan dit een goed moment zijn om hen ook te wijzen op verantwoordelijkheid (jullie mogen iets meer omdat wij denken dat jullie als oudsten dat al kunnen. Wij vertrouwen jullie en rekenen er op dat jullie dat goed gaan kunnen). Probeer niet om de perfecte vakantie te hebben met kinderen. Ze moeten niet een hele dag braaf te zijn en te luisteren om de dag erna iets te mogen doen. Maar ga wel het gesprek aan 's avonds. Wat vond ik leuk vandaag, wanneer vond ik het minder leuk, hoe vonden jullie het, waar kunnen we op letten als we morgen iets gaan doen, ... ? Dit zijn dingen die bij ons wel werken. Misschien kan je er een paar uitproberen?
Ik moet trouwens wel lachen om de verhalen hier. Soms voelt het alsof ik de enige ben met die terrorkinderen maar dat valt reuze mee wat me wel enorm irriteert: dat ze in het openbaar echt de allerliefste snoezigste schattigste meisjes van de wereld zijn, op school, bij vriendjes, zelfs bij het snoep in de supermarkt.. en dan komen we thuis dan wordt de tent afgebroken. Maar nee de mijne zijn zo lief en schattig zeggen mensen dan... echt, kom ze een middagje hier thuis meemaken
Hier ging dat vroeger ook wel zo. Vakantie was alles behalve relaxed. Nu ze ouder zijn is het voor ons ook weer echt relaxen. Veel ruziën deden ze nooit echt, maar het is gewoon anders op vakantie.
En TS weet je wat ook helpt.. vraag eens hoe ze zelf de dag hebben ervaren. Jij voelt je politieagentje en rot.. maar zij herinneren zich dat niet. wat zij zich herinneren is die toffe vakantie, het spelen aan het strand, een extra ijsje met papa, extra verhaaltje van mama... dan voel je je weer even blij
Heel herkenbaar en ook het gebrek aan support van grootouders, als ik het goed begrijp. Die van ons willen ook niet oppassen, mogen nooit ergens over klagen want je hebt toch zelf 3 kinderen gebeld (ik ben alleen) etcetera. Terwijl je dus ook ziet dat er wel hele betrokken grootouders zijn die graag oppassen. Ik heb het idee dat onze kinderen het goed doen als er zand en water is + andere kinderen. Wij gaan dus naar Zeeland, geen lange vlucht of autorit. Lekker op het strand ravotten en anders naar het binnenzwembad of de binnenspeeltuin dus ik heb goed hoop voor deze vakantie.
Ik heb wel eens twee van onze kinderen verplicht samen laten spelen op 1 kamer. Ze deden niets anders dan ruzie maken. Steeds elkaar te jennen en dwars zitten. Ik was het spuugzat. Toen dus gezegd: je hoeft vanmiddag niet met een vriendje af te spreken, want jullie gaan met elkaar spelen. Op jullie kamer!! Dat werkte wel. Eerst was het best nog wel mot. Maar al snel vonden ze samen mij wel heel stom. En daarna zijn ze samen gaan spelen Het is daarna heel lang een stuk beter gegaan. En vaak zijn het, hoe kan het ook anders, fases. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je bij temperamentvolle kinderen echt heel consequent bent. Dus niet dat 100x waarschuwen, maar lik op stuk zeg maar. Jij luistert niet? Nog een keer zo doen, dan moet je naar je kamer/ gaan we niet.../ weet ik veel wat nog meer voor mogelijkheden. Sterkte, succes en een fijne vakantie!
Die laatste van @Emilie69 is ook een hele goede. Je (niet specifiek jij) hebt vaak voor ogen hoe iets "moet" lopen, en dan kan het frustreren als het heel anders gaat. Laat het los, wees flexibel en probeer te genieten!
Wat bij mij ook goed helpt; mama heeft ook vakantie (en oor uit) hahaha maar dat kan op deze leeftijd niet...
dat zou kunnen. maar het zijn tegelijkertijd ook nog gewoon jonge kleuters/kinderen.ik merk dat mijn jongens (En ook bepaalde vriendjes die komen spelen) in bepaalde opzichten veel drukker kunnen zijn, zonder direct adhd te hebben. Dan andere kinderen. Veel fysieker, alles is een spel, ze moeten winnen, Alles moet hoger, verder en harder. Als je zelf dan vrij ingetogen, of introvert bent, kan dit best wel botsen, of raak je overprikkeld door het enthousiasme van je eigen kinderen.
Mijn kinderen zijn op vakantie altijd heel gezellig en maken bijna geen ruzie. Je zou er bijna altijd van op vakantie gaan maar ik zou inderdaad proberen wat consequenter te zijn. Ik zelf word bijv bijna nooit boos, dat kan je echt op 1 hand tellen sinds de geboorte van de oudste. Maar zoals gisteren, toen ze al de hele dag bezig waren op elkaar te fitten en slaan en huilen toen werd ik echt boos. En dat maakte op dat moment heel veel indruk, want tsja als mama boos is dan ben je wel echt verkeerd bezig. consequent zijn en laten weten dat je het meent. Desnoods samen met de kinderen regels op stellen en consequenties als ze zich niet aan de regels houden? Wij werken ook met rode kaarten. 3 rode kaarten op 1 dag gekregen? Dan mag je niet meer op de tablet voor 2 dagen, of je favoriete knuffel inleveren voor 2 dagen etc.. Werkt hier als een trein.
Ik heb even geen tips maar ik had het hier met m’n moeder over van het weekend. M’n zus en ik vochten elkaar de tent uit vroeger. Het was echt verschrikkelijk voor m’n ouders en ze waren heel vaak wanhopig. Tot ik het huis uit ging. Opeens was alles anders. En ik ga, naast met C en m’n moeder, nog steeds het liefste met m’n zus op vakantie. Ze is m’n redster in nood en ik hou van haar kinderen of het de mijne zijn. Andersom net zo. We zorgen er ook altijd voor dat onze vakanties in Zuid Frankrijk elkaar een deel overlappen en zitten bij elkaar in de buurt. Dus wat ik wil zeggen (en ik weet dat je daar nú niets aan hebt dus mogen anderen dat voor me doen hier), is dat het later helemaal goed kan komen.
Apart iets met ze ondernemen. Of je laat je man al eerder weggaan met de helft en jij komt iets later met de andere helft kinderen. Even iets van tijd voor jezelf inplannen, een flinke wandeling maken oid. Ik heb 3 kinderen. Van 12, 6 en bijna 5. Die van 12 en 6 strijden altijd met elkaar en momenteel is het weer een enorme strijd tussen de kleintjes. Zodra de middelste weer een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt is het anderhalf jaar verschil opeens enorm waardoor het comtinu strijd is. Ik neem de meiden geregeld even een op een mee met mij. Even samen wat eten en naar de film bijvoorbeeld. Poeslief zijn ze dan en ze komen helemaal tot hun recht op die momenten. Thuis is het dan rustiger want gek genoeg als er 1 van de 3 weg is loopt altijd alles in harmonie. Maakt niet uit in welke samenstelling. Ik denk dat broers en zussen ongeacht hoe goed ze met elkaar zijn toch altijd strijden om de aandacht. Hier kun je geen compliment aan de ander geven zonder dat de ander zegt: ja maar ik kan dat ook, of ja ik doe dat ook. (Met name de 2 kleintjes dan). Om moe van te worden. Haha.