Hoi allemaal, mijn kleuter van 5 zit momenteel niet lekker in haar vel. Altijd al een zacht, gevoelig meisje. Natuurlijk willen we er achter komen waar dat aan ligt, maar het is lastig voor haar om te benoemen wat het probleem is. Logisch ook op deze leeftijd. Zowat iedere avond voor het slapen gaan krijgt ze een driftbui; schreeuwen, gillen, etc. Ze geeft ook aan niet meer naar school te willen, maar de reden waarom weet ze niet. Natuurlijk speelt het einde schooljaar ed. ook mee, ze is moe. De instroomklas wordt erg groot (28+ kinderen), veel prikkels. Gesprek met juf gehad, mijn zorgen geuit. Juf herkent niet de dingen die ik opnoem. Gelukkig? Er is ook niks gebeurt op school oid. Op aanraden van juf hebben we 2 boeken besteld, kletspraat voor kleuters en relaxpraat. Hopelijk heeft het iets van effect. Hebben jullie ook nog tips (misschien herkenning?) om mijn kleuter aan het praten te krijgen? Alvast bedankt
Hier helpt het om gerichter de vragen te stellen. Heb je wat in de kring verteld? Waren de kindjes lief? Wat was leuk? Wat was niet leuk? Waar heb jeje naam opgehangen? Hier zit dochter ook niet altijd lekker in haar vel maar de juf geeft juist aan dat ze dat graag hoort zodat ze er gerichter op kan letten zodat we samen kunnen kijken wat dochter tegenstaat. En het kan ook goed vermoeidheid zijn, bij dochter in de klas is het merendeel heel erg moe. Dochter ook.
Wij nemen s avonds liggend in bed de dag door. Stel open vragen. En ipv praten misschien tekenen/kleuren? Verder kan je kijken wat haar ontprikkeld. Hier is het de ipad, samen kleuren of spelletje doen. Ik wil nog een bak maken met sensorisch spelmateriaal.
Hier helpt gericht vragen inderdaad ook wel iets. En benoemen wat je ziet, zodat ze zelf gevoelens beter gaan herkennen. Maar het is soms een kwestie van een (hele) lange adem. Mijn oudste is inmiddels een tiener en met veel aandacht en energie (niet alleen van ons, maar ook van school en hulpverlening) begint het nu wat beter te gaan. Zorgen voor voldoende ontspanning en ontprikkeling is sowieso heel belangrijk.
Misschien is het een rustigere start om te beginnen met plaatjes/afbeeldingen waarop emoties staan. Dan hoeft ze niets te zeggen en kan ze toch aangeven wat er in haar omgaat. Vanuit de rust en ruimte die daarbij vrij komt kun je daarna met haar gaan praten. En praten kan dan ook op een later moment. Je zou ook iets van een magneetbord kunnen maken met daar emoties op, dat ze de magneten kan neerzetten op of naast de emotie die ze voelt. Als je er plaatjes van 'rust' en 'praten' bijzet, geef je haar een stukje meer controle over wat er in haar omgaat. Zo kan ze zelf met je communiceren wat er in haar omgaat zonder dat ze erover moet gaan praten. Want moeten praten kan best een opgave zijn als je al vermoeid bent na een dag vol prikkels.
Oeh hier ookeen moeilijke prater… Wilt nog weleens helpen lekker bij in bed te liggen … onder t mom van gezellig kletsen. Wat was t leukste vandaag Wat was niet zo leuk vandaag Was er nog iemand super lief voor je Was er iemand niet zo lief Heb je nog iets grappigs gedaan Of Wat vind jij t aller leukste om te doen? Nouja, kijk waar je je kindje mee prikkelen kan. De gesprekken zouden dan steeds beetje soepeler moeten gaan?
De boekjes die je hebt besteld heb ik ook voor mijn zoontje gebruikt (als je slaapklets bedoeld) en we zitten nu in slaapklets deel 2. Hij vindt het prettig, we kunnen even kletsen en omdat er soms luchtige maar toch leuke opdrachtjes in staan, kom je soms op een ontspannen manier tot bepaalde onderwerpen. Veel sterkte, fijn dat jullie hier aandacht voor hebben.
Wij hebben ook slaapklets gebruikt. Kun je lekker keuvelen zonder er teveel aandacht op te leggen. We waren niet begonnen vanaf 1 omdat het te makkelijk was voor onze knul, je komt dan niet tot praten. Je schrijft ze herkennen het niet maar bij kinderen die zich de hele dag aanpassen komt het juist tot uiting thuis. Meestal is er dan iets op school wat niet lekker loopt of waar ze zorgen over maakt. Soms wil tekenen ook helpen. Dan "vertellen" ze in de tekening hun gevoel. Zie je bijvoorbeeld een boos kind, grote dikke wolken etc. De laatste schoolweken helpen overigens ook niet. Misschien dat ze dan ook wat meer gevoel van een ander overneemt
Ik zou haar niet perse aan het praten willen maken op dat moment. Want grote kans dat ze - gezien de leeftijd - dit helemaal nog niet kan verwoorden. Haar vragen wat er speelt zal de frustratie en emoties alleen maar verder doen oplopen. Voor een kleuter is het heel frustrerend als ze iets voelt; maar niet kan vertellen wat en waarom ze voelt. Dat praten doe je dus bij voorkeur in een ontspannen setting, zonder dat het over praten moet gaan. Tijdens een auto ritje, tijdens spelen etc. Low key. Hier is praten over de dag onderdeel van het avondeten. Aan tafel vraag ik aan alle gezinsleden (ook m’n baby van 10 maanden gewoon voor schijn) wat ze leuk vinden vandaag, maar ook wat verdrietig maakt of boos maakt. Ik zelf vertel ook wat ik leuk vond en wat niet. Hiermee haal je de focus weg bij het kind en z’n emoties. Maar krijg je tegelijkertijd veel informatie over de beleefwereld van die dag. Het zien praten van ouders over emoties doet ook praten over emoties. Modelling is de beste manier om een kind iets te leren.