Tja, ik ben niet pedagogisch onderlegd, maar het klinkt mij niet als een ideale methode en zeker niet als de beste manier. Ik wil best geloven dat het voor sommige kindjes goed werkt hoor, maar bij negeren wordt het ongewenste gedrag meestal eerst versterkt om daarna af te nemen. Dus lijkt me heel sterk dat het bij een langdurig probleem binnen een halve dag resultaat geeft Voor een peuter lijkt het me ook redelijk lastig te bedenken dat hij zijn excuses aan moet bieden en lief gedrag moet vertonen om weer aandacht te krijgen, als de ouder helemaal niet corrigeert en uitlegt wat er van hem verwacht wordt.. Peuters leren door herhaling (herhaling, herhaling).
met negeren bedoel ik: dat je niet zegt dat ze dat niet moest doen, dat het slecht is om zusje te plagen of dat haar zusje pijn kan doen etc. je gaat ook niet straffen of proberen uit te leggen dat het niet goed is. je gaat naar het zusje en haar vragen ow heb je auw, heb je pijn, was het vervelend etc. troosten.het slachtofer troosten. als het goed is na n paar keer gaat de dader ook doen wat jij doet. zusje aaien willen kussen waar het pijn doet etc. alles dat jij aktief doet om dit gedrag te veranderen(straffen, uitleggen, afleiden, op afstand zetten) zal het steeds erger maken.omdat het kind op deze omweg toch aandacht krijgt, en dat is negatieve aandacht waar ze om vraagt. negatieve aandacht vragen(vragen om straf, of andere negatieve aandacht) komt dus niet altijd omdat pozitive aandacht te weinig is.het kindje heeft dus enorm probleem met zijn positie in het gezin en kan het niet verwerken. heb ik wel gelezen ergens gelezen. ik heb ook maar 1 kindje!dat probleem heb ik gelukkig niet!lijkt me erg pijnlijk vr de ouders.
Bij mijn kinderen werkt corrigeren bij pijn doen prima hoor . Maar goed, de kinderen hebben hier ook geen probleem met hun positie in het gezin. Misschien omdat wij hier op een zogenaamd pedagogisch verantwoorde manier mee omgaan (goed aandacht verdelen, vader is 3 weken thuis geweest na geboorte etc), maar misschien ook gewoon omdat onze kinderen zo in elkaar zitten (waarschijnlijker misschien ). Jaloezie ed wordt op een andere manier geuit, niet fysiek dus (maar we zijn heel scherp op slaan ed, dus wel dmv straffen: streng toespreken + gang en uiteindelijk goed maken).
Hier dus helaas wel. De baby is nu bijna 11 maanden en ik had wel verwacht daat het minder zou zijn. Het is ook niet dat ze haar zusje niet lief vindt, ze is echt gek op haar. Zolang ze in de box zit gaat het prima, maar zodra de baby op de grond gaat spelen gaat het mis. Ze kan er gewoon niet vanaf blijven, om haar nek hangen, optillen enz. Aandacht 1 op 1 krijgt ze echt meer dan genoeg. Je wordt er gewoon radeloos van, ik ben de hele dag bezig met haar van haar zusje afhalen. Toespreken werkt niet, ze negeert ons compleet. Je moet haar echt loshalen. Vragen waarom ze het doet werkt al helemaal niet. Dat moet van mijn maag is het laatste waar ze steeds mee komt. Sorry ts voor het off topic verhaal...
@dreumesmama; Eerst lag de baby nog in de wieg of de box, maar nu komt kleine zus steeds meer in het 'territorium' van grote zus. En waarschijnlijk zal ze ook wel eens proberen een speelgoedje te pakken dat van haar grote zus is. Dat de problemen nu dus even erger worden, is op zich niet zo gek. Grote zus moet nu niet alleen leren de aandacht te delen, maar ook haar ruimte en speelgoed. Ik heb niet echt tips. Maar misschien dat dit toch iets duidelijker voor je maakt waarom het gedrag in deze periode juist toeneemt. Heb je al eens geprobeerd om echt samen met ze te spelen? Dus met zijnn drieën op de grond. En dan proberen iets te doen dat voor allebei leuk en interessant is. Een spelletje wat ze, als ze het eenmaal door hebben, soms ook kunnen doen zonder jou. Ik denk dat misschien de truc is om haar te leren, dat ze ook leuke dingen met haar zusje kan doen. Want eigenlijk zou je denken dat op een bepaalde manier, haar zusje nu juist leuker begint te worden voor haar. (In de zin dat een klein kind met een baby niet zoveel 'kan', maar nu zal ze steeds beter me haar zus kunnen spelen.)
@ ts ik kreeg voor dit gedrag laatst een paar goede handvaten. Hier werkt het erg goed om er mogen van te maken ipv moeten. bijvoorbeeld. optie 1 Je gaat naar bed. (kind heeft de mogelijkheid om NEE te zeggen) Optie 2(wat ik nu dus toepas) Zo N. we gaan je naar bedje brengen.Dan mag je samen met je popje slapen. Het voor haar negatief word opgevolgd door iets positiefs waardoor ik nu dus een positieve reactie krijg. Het is in het begin even wennen en nadenken maar hier werkt het echt.Mijn vriend zat toe te kijken met open mond terwijl ik het toepaste.Hij vroeg hoe het werkte en gebruikt het nu zelf ook. Tuurlijk gaat het hier ook nog wel eens compleet mis. Maar het is er echt een stuk makkelijker door geworden. Hopelijk heb je er iets aan.Mocht je meer toelichting willen dan hoor ik het wel. Volgens mij heb ik nog ergens een folder liggen. @ dreumesmama. Hier 2 dames van 3 en 1. Over het algemeen gaat het heel goed maar soms vliegen ze elkaar flink in de haren. En mijn jongste is echt geen lieverdje. Als grote zus aan het spelen is wil jongste haar speeltje. grote zus zegt nee. en de kleinste dame hangt mijn oudste in de haren.Natuurlijk is het ook wel eens andersom en pakt de oudste van de jongste af. Maar goed, hier dus wat ik als oplossing hanteer. Spelen met dingen waar de jongste absoluut niet mee mag doen we als de jongste op bed ligt. Op deze manier is het ook heel speciaal voor mijn oudste. Wat we ook doen als ik merk dat mijn oudste steeds te veel gestoord word in haar spel. Ik geef haar de mogelijkheid om even alleen op haar kamer te spelen. Ik neem mee waar ze mee speelt. Zet de babyfoon aan en de traphek dicht. Zo kan mijn oudste even goed haar eigen spel spelen. Als ze er zat van is (is meestal binnen een uur) roept ze me en haal ik haar weer op. Vaak kunnen ze dan wel weer heel lief spelen.
@Belize, ik denk dat ik ongeveer doe wat jij bedoelt. Als mijn dochter aandacht wil trekken, komt ze op mijn schoot zitten en gaat bv in mijn neus knijpen of ander vervelend 'spelletje'. In eerste instantie heb ik dat geprobeerd aan te pakken met straffen (op de gang). Het gedrag bleef en (op deze manier) straffen vind ik niet prettig en bovendien niet werken dus. Wat ik nu doe is denk ik wat jij bedoelt. Ik zet haar van me af en zeg 'knuffelen, aaien en kusjes geven is lief'. Vaak gaat ze dat dan doen (al gaat ze dan soms ook hele harde kussen geven, ook niet prettig, dus weer van me af). Ze kent het goede gedrag dus prima, maar helaas blijft ze ook het knijpen en vervelend aandacht trekken doen. Dat gaat er niet mee weg. Dus helaas is dat ook niet echt een oplossing om helemaal van het gedrag af te komen. De onderliggende reden haal je er sowieso niet mee weg. Overigens doet ze het niet naar andere kindjes. Op de psz is ze erg haar grenzen aan het verkennen met lastig gedrag, maar alleen gericht naar de juffen. Zij denken dat het te maken heeft met te weinig uitdaging. Binnenkort gaan ze wat extra werkjes voor haar regelen bij de kleuterklas. Mijn vriend had vroeger ook altijd mot met leraren als hij zich verveelde, dus ze heeft t van geen vreemde.. Thuis, tja het is gewoon een uitting van verveling bij haar. Ik ben chronisch ziek, dus heb niet altijd de energie om haar maar te vermaken. Uiteraard stimuleer ik haar zoveel als ik kan en ze krijgt van mij wel genoeg uitdaging op leergebied (letters, cijfers, puzzelen). Ze doet het alleen op de dagen/momenten dat ik geen energie/puf/zin heb om van alles te ondernemen.