Hallo lieve allemaal, Een tijdje terug had ik al het een en ander geplaatst, maar voor de mensen die het niet hebben gelezen zal ik het nog even weer vertellen. Het is nu nog niet over en wil nu wel eens weten wat je met zo'n geval aan moet. Mijn dochter gaat naar de peuterspeelzaal. Ze heeft daar een meisje, wat haar beste vriendin is, sinds zij op school zit, gaat ze met plezier heen, voorheen was ze vaak verdrietig dat ik wegging. Nu is het zo dat wij als moeders ook met elkaar omgingen daardoor en zijn dus bij elkaar op de koffie geweest zodat de kinderen konden spelen. Al snel ging het goed tussen ons en er werd heel wat gewhatsappt. en het ging super, dat meisje kwam hier alleen spelen en onze dochter daar ook. Ze zijn in de zomer op vakantie geweest en sinds ze terug is, is ze zo anders. Ze gaf aan dat ze minder wou whatsappen, nou dat werd dus bijna nihil. Nou ja prima, als ze dat wil is het goed. Daarna niet veel later vertelde ze me dat ze minder wou afspreken, maar ze hoopte goede vriendinnen te kunnen worden, ook voor de meiden. Zo gezegd zo gedaan. Nu merkte ik een tijdje terug dat ze me ineens begon te negeren op school en dat ze aanpapte met een andere moeder. Heb haar daarna gebeld om te vragen wat er aan de hand is. Ze zag het niet meer zittten en wou niet meer afspreken met elkaar. De meiden mogen niet meer met elkaar spelen, alleen op school. Echt heel apart, tot op de dag van vandaag snap ik er helemaal niets van. Ze is dus een tijdje heel goed omgegaan met die andere moeder. Zelfs kleedde zich zo als haar en ging ineens vaak op de fiets naar school omdat die andere moeder dat ook deed. Nu zie ik haar er al niet meer mee omgaan. Nu vandaag vroeg ze aan een vriendin van mij, die haar dochter daar ook op school heeft van, heeft jouw dochter het ook vaak over mijn dochter, want mijn dochter heeft het de hele dag over de jouwe. Ik stond echt zo toen mijn vriendin dat vertelde, want haar dochter vind haar dochter stout zegt ze thuis en ook op school zag ik ze weleens ruzie maken. Gaan ook totaal niet met elkaar om. Ze probeert nu dus op deze weg te stoken. En vind het zo sneu dat de kinderen eronder lijden op deze manier, want als de school is afgelopen geven ze elkaar altijd een dikke knuffel en een kus en gaan zo af en toe buiten spelen op het pleintje. Nu houd ze haar dus weleens expres op de arm en laatst mocht ze niet mee naar buiten om te spelen. Dus haar dochter heel hard huilen, ze snapte er niets van. Vandaag komen we aangelopen en zij was iets eerder, dus mijn dochter riep de naam van haar dochter en ze keek om en wou wachten. Maar moeder naam haar mee naar binnen en toen was mijn dochter erg verdrietig. Ik weet niet meer wat ik moet doen, heb haar gesmst dat ik het erg vind hoe ze doet, maar natuurlijk geen reactie. Wat zouden jullie nou doen met zo'n geval?
Ik heb ook zo'n vriendin gehad.. Laat haar gaan en vooral niet merken dat je het erg vind!! En over een paar maanden komt ze weer bij jou aan... En dan moet jij laten merken dat je haar niet meer hoef!
wel zielig voor jou kind maar ik zou haar gewoon negeren en lekker laten wezen geen aandacht aan geven!
Dat ze mij niet mag, nou prima, ik mag haar nu ook absoluut niet meer. Maar die kinderen liggen me zo aan mijn hart en doet me echt pijn. In januari gaat zij naar de basisschool en mijne pas in april, nu hadden we dus afgesproken voorheen dat we dan af en toe bij elkaar kwamen zodat ze konden spelen en elkaar niet zo hoefden te missen. Maar dat gaat nu dus ook niet meer door en dat vind ik best een verschrikkelijk vooruitzicht. hoe maak ik mijn dochter duidelijk dat ze geen contact meer mogen hebben............
Er zullen toch ook wel andere leuke kindjes en moeders zijn? Ik zou er persoonlijk geen aandacht meer aan geven maar haar 1x duidelijk maken dat als de kinderen elkaar zien dat ze dan op zijn minst effe normaal kan doen. En je dochtertje zal wel een nieuw vriendinnetje maken.
Even een update: Zij is dus afgelopen donderdag met iemand van cb gaan praten (komt zo af en toe op de psz) en daarna nog met de juf erbij. Ze stond een beetje zielig te doen en zat te huilen, puur om ze aan hun kant te krijgen. Hoe ik dit weet? Heb de juf naderhand gesproken en ze had dit verteld. Ze zegt ook, laat haar links liggen en wie weet doet ze dan weer normaal. Vandaag toen de meiden naar school waren en wij buiten waren om weg te gaan riep ze me. Ze vroeg of ik haar geen sms meer wou sturen, dat had ik dus gedaan vorige week nadat mijn dochter zo verdrietig was om wat zij had gedaan. Ik zei dat ik het prima vond en dat ik niets meer met haar te doen wou hebben, maar dat ik vind dat ze tegenover de kinderen normaal moet doen en toen noemde ik het voorgeval van vorige week en dat esther daar zo vedrietig om was. Zegt ze, nou dat is dan heel erg jammer, maar ik laat K niet op buiten wachten als ze ziet dat esther eraan komt gelopen. Nou ja zeg!!!! Heb gezegd dat ze heel erg kinderachtig bezig is en toen ben ik maar weggefietst, maak aan haar geen woorden meer vuil!!! Maar mijn hart breekt echt als ik zie dat mijn dochter verdrietig is door haar toedoen, ze doet het zelf ook bij haar dochter hoor, die huilt ook regelmatig omdat ze zo doet. soms dan denk ik echt van anders haal ik haar eraf, maar ja dat is geen optie, ze vind het geweldig op school!!!
Ik zal even ter informatie geven dat zij al jaaaaaaaaaaaren aan de anti depressivia zit en al heel veel psychiaters heeft afgelopen. Misschien doordat het herfst is dat ze dan in een dip terecht komen ofzo......
nog een uur en een kwartier, dan zie ik haar weer, bleh!!! Mijn hart maakt dan overuren omdat ik me veel te druk maak
Niet doen meid! Gewoon neus omhoog...en uit de hoogte doen! Wat zij kan...kan jij beter! Heeft ze trouwens misschien borderline?
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is om aan te zien, maar je weet nooit wat er bij iemand speelt. Zeker niet om het goed te praten hoor, maar het is wel zo. Misschien is het een herfst-dip, misschien iets anders. Ik denk dat jij je vooral moet richten op je dochter (doe je natuurlijk al!) en vooral naar haar toe positief moet blijven. Loopt het kind naar binnen omdat moeder het wil? Dan kun je misschien zeggen: ze heeft het koud, of binnen kunnen jullie weer spelen. Waarschijnlijk voelt je dochter dat jouw hart ook breekt als je dat zo aan moet zien, en dat maakt het voor haar nog moeilijker. Aan zo'n "vriendin" hoef je echt geen aandacht meer te besteden, dat is zonde van je energie! Sterkte en succes, je hebt er toch regelmatig mee te dealen. Lastig hoor!
Dit gedrag heeft echt niet perse te maken met de medicatie die iemand slikt... Jammer dat ze zo doet, vooral omdat jullie dochters er de dupe van worden, maar ik denk niet dat je er wat aan gaat veranderen, dus laat het zo en ga jezelf niet verlagen door uit de hoogte terug te doen, of andere dingen te doen om haar terug te pakken. Doe gewoon normaal tegen d'r als je haar ziet en laat het daarbij.
ik wilde alleen even zeggen dat ik het onwijs zielig voor je dochtertje vind, erg jammer dat de andere moeder niet de kinderen in het voorop stelt. sterkte met deze vervelende situatie
Vind het ook erg sneu voor je dochtertje. Vind de tip van Mirro wel heel goed. Die vrouw komt hard over. Hoe moet dat ook wel niet zijn voor haar dochter.
Dank jullie wel lieve meiden. En idd een goede tip! Ik verzin ook altijd wel wat en probeer positief te blijven.
Wat een nare situatie. Zulke mensen trek ik heel slecht, word er droevig van. Vriendschap betekend voor hen iets anders dan "vriendschap". Voor je dochter is dit hartstikke sneu en uiteraard begrijpt ze het niet. Ze zal het misschien wel beter accepteren als je als ouder net doet alsof het heel normaal is dat ze alleen op school spelen. En dat ze met andere vriendinnetjes misschien wel buiten schooltijd kan spelen. (?) Het is een idee hoor, ik heb er namelijk geen ervaring mee en zou niet weten hoe ik zou reageren. Wat ik wel weet uit ervaring is dat mijn zoon pas iets raar vind als ik het raar vind.. Sterkte met het negeren, ik hoop dat het je niet langer meer aangrijpt. Ze verdiend je niet.
Wat een lieve woorden allemaal. Ik weet dat ik me eroverheen moet zetten, voor mijn dochter en voor mezelf, maar het is zooooo moeilijk op dit moment. Hoe leg ik mijn dochter straks uit dat ze elkaar niet meer mogen zien als k un januari al van depsz afgaat? ze mag haar al geeneens meer bellen, wat ze weleens deden. en ik wil het niet denken, maar het moet wel : misschien is het wel beter als ze uit elkaar gaan, misschien leert ze dan andere vriendinnen kennen. maar mijn hart breekt en.zit gewoon te huilen hier, als ik bedenk dat ze geen echte vriendinnetjes kunnen worden, door haar moeder. het doet zo'n pijn! zelfs de juffen zeggen dat way hun hebben heel bijzonder is.