Ik had het er laatst nog over met mijn vader. We kwamen op dezelfde conclusie uit als jouw stukje. De aandacht voor het kind was absoluut niet zoals nu. Quality-time bestond niet. Bovendien werd je de straat op gegooid en ging je je daar maar vermaken met tientallen andere kinderen, want moeders moest koken, poetsen etc. Dan heb ik het over kinderen in de jaren 50/60.
Moet er wel even bij zeggen dat ik na 10 kinderen ook niet goed meer zou kunnen poetsen, met bekken zoals de mijne
Hier losten beide families het overigens anders op ... Ze hadden gewoon allebei een huishoudster. Oma 1 had 3 winkels, mijn opa 1 had zijn eigen apotheek. Ze waren al lang blij dat ze dat rond kregen. 's Avonds was er aandacht voor de 8 kinderen (1 van de 9 is overleden aan wiegedood). Ze hadden iemand voltijds die het huis poetste, eten maakte, boodschappen deed, ... Daarnaast had mijn opa een alleenstaande broer die lesgaf op de school vlakbij. Die dus meehielp met het huiswerk en dergelijke. Oma 2 is dus gestorven. Opa 2 leidde een grote meubelfabriek met 1200 personeelsleden. Op 't moment dat mijn moeder en haar zus werden geboren en mijn oma stierf was mijn oudste tante (mijn moeder haar oudste zus) 15. Zij is van school afgegaan (was in die tijd heel normaal - ik spreek over begin jaren '50) en is beginnen helpen in 't huishouden. Daarnaast was er ook hulp in het huishouden en ging iedereen tijdens de lagere school op internaat. De school waar mijn moeder en haar broer en zussen naar toe ging lag immers net iets te ver weg om als kind elke dag over en weer te gaan. Vanaf 't middelbaar mochten ze wel over en weer. Toen mijn oudste tante trouwde begon de volgende te helpen en zo telkens verder. Door het leeftijdsverschil was mijn moeder overigens tante op haar 8. Was in die tijd ook héél normaal. In begin natuurlijk niet, maar gaandeweg was ze overigens de ideale babysit voor haar neefjes en nichtjes . Door de week had mijn opa overigens geen / nauwelijks tijd voor de kinderen. Maar zondagmiddag was "heilig" en altijd een groot diner met héél de familie. Net zoals dat ze in de maand juli altijd een maand naar zee gingen. Opa 2 heb ik overigens ook nooit gekend. Hij is gestorven toen mijn moeder 21 was en nog studeerde.