De laatste paar weken wordt ik steeds vaker 'overvallen' door een heel vaag, onbestemd gevoel. Iets wat ik hiervoor nog niet kende.. Ik denk dat het voortkomt uit oververmoeidheid, een andere verklaring kan ik er niet voor vinden.. Mijn leven is op dit moment best wel druk, 2 zorgenkindjes, part time baan, sociale verplichtingen, huishouden en daarbij bijna geen normale nacht gehad het afgelopen jaar, onze jongste is een zeer onrustige slaper en onze oudste altijd erg vroeg wakker. Soms denk ik echt wel eens dat ik gek wordt na weer een nacht zonder slaap. Mijn vriend is er een uit duizenden en helpt waar hij kan! Mijn instelling is ook, we maken er het beste van, ooit wordt het wel weer beter, we hebben hulp ingeschakeld waar het kan, schouders eronder en ik probeer vooral ook de leuke en positieve kanten te blijven zien in mijn kinderen want die zijn er gelukkig in overvloed. Maar heel vaak wordt ik nu echt letterlijk overvallen door een heel ongelukkig gevoel, zo van het een op het andere moment zie ik het leven dan totaal even niet meer zitten, voel me een waardeloze moeder, een waardeloze vriendin/collega whatever en irriteer me dan ook echt aan alles en iedereen maar meestal moet mijn vriend het dan ontgelden.. ik voel me dan zenuwachtig, opgefokt heb het idee dat iedereen iets van me wil en alles is me teveel meestal duurt dit een aantal uur en dan zakt het weer af doordat ik afleiding zoek en vervolgens vraag ik me dan af waar ik me in godsnaam zo druk over heb gemaakt.. ik maak op zo'n moment van een mug een olifant. Maar vooral het zenuwachtige, onbestemde gevoel vind ik eng en vervelend, ik wil me helemaal niet zo voelen! Ik wil juist zoveel doen en positief blijven en voel me dan precies het tegenovergestelde.. Wie weet wat dit is en hoe ik van dit vervelende gevoel af kom..
Oh ja, heeeeel herkenbaar! En vooral met dit weer... heb ik het des te meer. Idd afleiding zoeken, en bedenken dat het weer overgaat werkt (meestal) het beste. Ik kan ook zo 2 / 3 weken aan 1 stuk door enorm positief zijn, lekker overal mee bezig,, en dan ineens weer een week heeeeel somber / zenuwachtig! Ik denk dat het bij jouw ook zo is dat je wat meer rust moet zoeken. Even wat dingen doen die jij leuk vind, al kan je die vaak op die momenten helemaal niet bedenken. Trouwens, dat ombestemde gevoel heb ik vaak tijdens het avondeten. Vraag me niet waarom Succes, en weet: het gaat weer over.
Herkenbaar dat onbestemde gevoel. Ik ben ook vaak nerveus om niks of heb constant het gevoel dat er wat gaat gebeuren. Heel naar. Ik heb ook last van chronische hyperventilatie dus dat maakt het er ook niet beter op. Ik wijt het aan stress en het jaargetijde. Ik heb meestal wel baat bij passieflora complex druppels van dr. Vogel.
Lijkt wel op overspannenheid, heb het ook gehad en vooral tijdens deze zwangerschap. Met een peuter, werk met een veel te hoge werkdruk, een verbouwing thuis. Iedereen wilt wat van mij dacht ik maar wanneer kom ik zelf eens aan de beurt? Wanneer denkt er eens iemand aan mij?
Herkenbaar! Hier komt het ook heel vaak opzetten en voel me dan diep ongelukkig! Als ik afleiding heb kan het ook zo weer over zijn, maar het kan ook de hele dag blijven hangen! Heb het gevoel ook vaak als ik alleen thuis ben en ik 'niks' te doen heb..
Als je zo weinig slaapt kan dat ook zeker een grootte boosdoener zijn! Dan dit weer de vele zorgen zoals je aangeeft. Sterkte! En trek sowieso tijdig aan de bel als het echt niet meer gaat.
Zou het bijna zelf geschreven kunnen hebben ... Het ongelukkige gevoel gaat dan ook vooral om mijzelf. . Het gevoel dat ik echt iets fout doe dat het hier soms zo druk eb chaotisch is... Wat ik probeer is het echt los te laten. .. te kijken naar mn kuds.. zijn zij gelukkig? ? Kan het hun schelen als er op zolder een grote berg was ligt?? Nee?? Dan kan ik dus rustig ademhalen...
Ik herken het ook. Vooral sinds de zwangerschap. Ik gooi het altijd maar op hormonen. Ben dan zenuwachtig en kan dan ook niet positief denken. Afleiding zoeken helpt me wel. Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben.