Dat gevoel met dat inpeperen snap ik wel...maar moet ts het dan maar pikken?? En maar laten zitten als haar man het niet wil zien?
Nee, dat zeg ik nergens. Het gaat mij op de manier waarop. Wel vraag ik mij af wat je zou kunnen doen als iemand het niet wil zien of niet belangrijk vind? Een volwassen man dwingen gaat je niet lukken, dus dan zou je al met heel andere maatregelen moeten komen. Oh en toch die lekkere dingen niet in huis of verstoppen. Wat er niet is, kan hij ook niet opeten. Dat klinkt misschien kinderachtig, maar je zet bij een alcoholist ook geen sixpackje op tafel toch?
Misschien mag ik het niet vergelijken, maar ik ben zelf verslaafd geweest aan roken. Mijn man ook trouwens. We zijn jaren geleden samen gestopt, hij in een keer en ik had er anderhalf jaar en behoorlijk wat terugvallen en nieuwe stoppogingen voor nodig. Ik weet hoe zwaar het is om van een verslaving af te komen en te blijven. Maar ik weet ook dat het kán zolang je zelf in ziet dat je een probleem hebt en er van af wilt. Ik realiseer me al te goed dat mijn man dat nu niet inziet en 'aan zijn kop zeuren' geen zin heeft. Maar ik kan dit ook niet zomaar aanzien. Ik ben de laatste jaren veel dierbaren verloren en ik ben niet van plan hem de volgende te laten worden. Ik zie nu al dat zijn gezondheid achteruit gaat en ik wil hier heel graag samen met hem aan werken. Mijn angst om zijn gezondheid komt niet uit het niets, dat heeft met zijn medische achtergronden en een aantal ziekte- en sterfgevallen in zijn familie te maken die mede gerelateerd zijn aan zwaar overgewicht en waar mijn man bewezen ook aanleg voor heeft.
Eens. TS, Wat je zou kunnen doen is per dag lekkers kopen. Dus een zak chips voor die avond, en niet alvast 3 zakken voor het weekend. Zo kan je het makkelijker in de hand houden.
Als hij zelf niet af wilt vallen, dan gaat dat ook echt niet gebeuren. Dan kun jij alles wel "uit de kast halen" (letterlijk en figuurlijk), maar dat gaat niet werken. Het enigste wat je kunt doen is eerlijk zijn in je eigen gevoel en dit blijven communiceren en hem steunen. Ga hem alsjeblieft niet pushen of dingen verstoppen want dat werkt averechts. Iedereen heeft zo zijn zwakke plek, de één eet te veel, de ander rookt etc. Het heeft gewoon totaal geen nut om jezelf er zo druk om te maken en hem te willen pushen. Mijn zwakke plek is ook eten, en dat weet ik dondersgoed maar als mijn man hier zo spastisch over zou doen dan zou ik het nog geen dag met hem uit kunnen houden. Deze zwakke plek hoort namelijk bij mij en dat is iets waar ik aan moet werken en niet hij. Ik vind het fijn als hij mij steunt maar voor de rest moet hij zich er buiten houden want bij mij zou het inderdaad ontzettend averechts werken, onzeker maken en daar zou ik juist alleen maar meer van gaan eten.
Mijn man heeft dit ook, hij zit de hele dag voor zijn werk achter de computer en 's avonds zodra hij thuis is gaat hij nadat onze dochters naar bed zijn ook weer achter de pc zitten, of voor de televisie. Naar zijn werk gaat hij met de auto terwijl het niet ver is, etc. Ik haal 1x per week boodschappen en als de koekjes en chipjes daarvan op zijn dan eet hij hompen kaas of haalt zelf wel wat bij de supermarkt. Hij moet het zelf doen, het is geen klein kind. Ik heb het meerdere malen aangegeven en nu laat ik het los
Verder is het trouwens een fantastische man en vader die heel veel voor zijn gezin regelt en doet, en hard werkt!! Laat ik dat ook even vermelden. Hij heeft vanaf zijn tienerjaren heel veel gerookt (zware shag) maar daar is hij mee gestopt zodra ik zwanger was van de eerste en daar heb ik superveel respect voor. Hij heeft inderdaad ook zijn dikkere periodes. We zijn bezig met het kopen van een huis dus dan mag hij weer actief aan de slag met verhuizen en klussen enzo. Zal hij wel weer wat kwijtraken
Maar ik vind niet dat je kan gaan zeuren en aandringen dat hij moet afvallen/sporten etc. Zou bij mij ook in het verkeerde keelgat schieten als hij dat bij mij zou doen eigenlijk. Ik heb alleen gezegd dat ik bezorgd ben om zijn gezondheid en that's it.
Nee, en persoonlijk denk ik dat als je zover gaat, er echt wel sprake is van een verslaving en dat gewoon stoppen dus niet echt een optie is.
Allereerst vind ik het zeer egoïstisch van je man dat hij alles op eet waarvan hij dondersgoed weet dat het voor visite of voor je dochter of voor op brood bestemd is. Daarnaast jou de schuld geven dat jij het dan maar niet moet kopen? Hij is degene die geen rekening houd met anderen en maar alles in zn waffel stopt. Persoonlijk zou ik hem dat ook daadwerkelijk voor zn voeten gooien (en heb een soorgelijk iets ook met een ex van me gedaan) want heb er een gruwelijke hekel aan dat iemand mij de schuld geeft terwijl hij/zij het zelf doet. Ook eten verstoppen is van de zotte. Hij is toch geen kind meer? Dat gezegd hebbende, vraag ik me wel af wat hij dan allemaal op zn werk eet. Dat zou ik hem zowiezo vragen. Als dat goed zit dan hoeft het zeker niet zo te zijn dat hij verslaafd is aan eten. Sommigen eten namelijk ook uit verveling. Of stress, maar dat is al eerder genoemd. Er achter komen waar het probleem zit is al een begin. Daarnaast zou ik hem er ook niet continu mee confronteren dat hij weer wat naar binnen gewerkt heeft. Dat werkt alleen maar averechts. Wel zou je kunnen zeggen dat je je zorgen maakt om zijn gezondheid en jullie toekomst. De zorgen die je hier eigenlijk allemaal uit. Maar laat het daarna ook even rusten. Iemand die je continu op je nek zit, bezorgt alleen maar meer stress.
Nou ik vind je alles behalve aardig typen over je mans eetprobleem. Verplaats je eens een x in hem. Het is nog meer van de zotte dat je de kaas JOU kaas noemt. Alles in de kasten binnen in huis is toch van jullie. Ik bedoel dan koop je 2 pakjes 1 voor jou 1 voor hem. Ik denk dat je gewoon geen snoep meer moet kopen. Steun hem erin en dat doe je dus al door het niet meer te kopen. Kaas en ham en die fingen is gezond zijn calcium en eiwitten. Wil hij iets kopen. Zeg je gewoon liefje kom ik maak wat lekkers voor je. Maak dan spiesjes met kaas komkommer en die dingen. Heeft hij juist zin in zoet gun hem 1 avond waar hij los in kan gaan. En nooit zeggen tegen iemand die graag snoept dat hij niet aan jou denkt. Dan gaan ze alleen maar meer eten uit schuldgevoel.
Als ik twee pakken kaas koopt eet hij beide pakken op, zo simpel is het. Als ik zeg 'ik maak wel een fruitspiesje voor je' kijkt hij mij aan alsof ik gek geworden ben. Wij hebben altijd komkommer, tomaatjes en dat soort dingen in de koelkast liggen. Dat eet hij dus niet. Het gaat mij niet om die ene avond 'los' gaan, maar hij doet dat dus iedere dag. En juist, alles in het huis is van ONS, dus mag ik van hem verwachten dat hij ook rekening met mij houdt en in plaats van dat hele pak op te eten nog wat over laat zodat ik de volgende dag brood mee kan nemen naar mijn werk. Vind het trouwens 'grappig' dat het gezondheidsaspect volledig aan de kant geschoven wordt. Als iemand zichzelf allerlei ziektes op de hals haalt door te veel te eten vind ik wel degelijk dat ik kan zeggen dat diegene niet aan de gezamenlijke toekomst met mij en mijn dochter denkt. Ik ga me nu verder niet meer verdedigen. Ik laat me hier zeker geen schuldgevoel aanpraten omdat ik me zorgen maak om mijn man.
Oei dit lijkt me heel lastig. Ik snap ook dat dot je relatie kan beïnvloeden. Wij kunnen ook flink snoepen soms, maar zijn wel beiden slank. Al vind mijn man zijn komende rolletjes niet zo fijn (mede door leeftijd want in gewicht zit het niet). Hij sport wel, fietst regelmatig 25 min naar zijn werk. Wij hebben beiden de afspraak dat we elkaar erop mogen wijzen als we vinden dat het te veel wordt. Maar ik kan me dus zeker voorstellen dat ik hem niet of minder aantrekkelijk vind als hij heel dik wordt. Andersom net zo, weet ik. Ik zou zeker een goed en serieus gesprek aangaan hierover. Hem helpen met geen snoep meer kopen en dat van je dochter tijdelijk verbergen zou natuurlijk kunnen. Misschien samen sporten of einden gaan lopen zou hem ook kunnen helpen. En als je eens een foto van hem maakt en die voor houdt? Soms zien mensen het niet in de spiegel maar wel op een foto. Oja en het insmeren met chocolade van jezelf vind ik ook een goed idee.... Hihi moest hier wel even om lachen! En dat mensen je misschien niet aardig vinden praten over het probleem, vind oo wel meevallen. Als het gaat om psychische problemen kan er ook hard geoordeeld worden dat men maar eens hulp moet zoeken ipv 'zeuren'. Als iemand niet geholpen wil worden, is het ws heel frustrerend voor de ander. Daarbij is het wel erg makkelijk om het probleem bij ts neer te leggen, terwijl haar man het probleem heeft en daar zelf wat aan moet doen. Succes ts!
Ik begrijp die reacties ook niet. Waarom mag je niet bezorgd zijn om je man die te veel snoept? En waarom is het de schuld van ts dat hij snoept? Ts: zoals eerder gezegd: ik heb mijn man dus wel gezegd dat ik mij zorgen maakte om zijn gezondheid. Beste beslissing ooit. Hij is sindsdien veel veranderd. Voor hem had hij net die wake up call nodig. Ik ben overigens zelf ook een snoeper, maar ik weet dat wel wat uit te stellen. Ik word er dan ook echt gek van als ik al een week uitkijk naar die pot Ben&Jerry op vrijdag, om dan na een zware werkweek te ontdekken dat mijn man die 's avonds uitgelepeld had zonder dat te zeggen. Ja, dat is óns ijs. Maar als je zelf met mate snoept en kan uitstellen tot je het 'verdient', is het bijzonder rot dat de ander jou alwéér voor was.
1. Benoem je gevoel. Je ziet dat hij elke avond ongezond snacks en dat jij je zorgen om hem en de toekomst maakt. 2. Vraag waarom hij die behoefte heeft om elke avond te snacken. 3. Vraag of hij er geen moeite mee heeft dat hij duidelijk dikker us geworden en dat zijn kleding niet meer past. Nieuwe kleding kopen is ntl geen oplossing... 4. Koop het hoognodige voor je dochter en houdt het desnoods verstopt. Smeer bijv brood de avond vooraf al zodat je beleg bijv op is. Als er gezonde alternatieven in huis zijn zoals komkommer dan is dat top. 5. Krijg m aan t bewegen (meer bewegen). Toon veel genegenheid en geef veel complimenten. Probeer je s*xleven een boost te geven en het (nog) meer te doen goed voor je relatie waardoor hij ook weer meer van je aanneemt, hij voelt zich fijner en meer beweging. Bedenk wel dat dit maar een klein stukje is waar je invloed op kunt uitoefenen. Als hij hele dagen van werk is heb je geen idee wat hij eet.
Tuurlijk mag je bezorgt zijn om zijn gezondheid. Maar om het naar jou te schuiven moet je gewoon echt niet doen. Ik weet waar ik over praat. Hoe vaker mensen tegen mij zeggen och cin wat ben je aangekomen let je wel op. Hoe meer ik ging piekeren en steeds meer 1 stukje pakken. En aan het eind van de avond vreetbuien kreeg. Ik woog tot 5 maanden terug 146 kili. Ben 3 juni geopereerd aan een sleeve en ben nu wel 38 kilo kwijt. Maar merk dat het in mijn koppie nog steeds niet helemaal goed zit. En ook steeds zin in dingen heb. Gelukkig geef ik daar nu aan toe door wat kwarkmet fruit te pakken. En dat was voorheen chocola chips alles wat zoet en zout was. Echt niet doen is het enige wat ik kan zeggen. Dan koop je maar 2 pakken maar dat is wel minder erg dan snoepen. En bezoek kun je ook wat voor kopen een half uur voor ze komen. Hulp heeft ie nodig
Heel moeilijke situatie. Alleen het 'de knop moet op' en 'hij moet het zelf willen' gaan eigenlijk niet op. Hij is een suikerverslaafde en verslaafden hebben geen knop meer om het zo maar te zeggen. Wat dacht je van je huisarts inlichten en dan een gesprek plannen? Die huisarts moet dan gewoon keihard zijn en zeggen dat hij anders over een paar jaar dood is. En dat hij niet zo egoïstisch moet zijn aangezien hij een vrouw en dochter heeft. Hij heeft overgewicht en een aanleg voor diabetes en verhoogd cholesterol. Zijn toekomst is geeneens gewoon dood vallen (dat zou namelijk de fijnste te optie zijn), maar een akelige manier van doodgaan door de ziektes die hij gaat krijgen. Jaren van lijden. Beide geven aderverkalking en dat geeft een toekomst van hartcathaterisaties, dotteren, omleidingsoperatie, hartfalen. Diabetes geeft problemen op vele vlakken, denk ook aan hartproblemen die ik al noemde, afstervende tenen/voeten, sneller wonden krijgen die amper meer genezen. Dit is het topje van de ijsberg. Voor jouw kant: blijven hameren op de feiten heeft geen zin. Dan gaat hij alleen maar in het verzet. Je moet op emoties gaan zitten. Wat doet het met jou? En met je dochter? Je mag best zeggen dat je je afvraagd zo je met zo'n persoon getrouwd wilt blijven. Want als hij steeds dikker wordt kan hij zaken niet meer. Die moet jij (en dochter) dan overnemen. Dat is geen huwelijk, maar een zorgrelatie. Als hij ziektes krijgt erdoor, is niet alleen hij ziek, maar het hele gezin (want iedereen lijdt eronder). Klinkt erg aangedikt misschien, maar door mijn werk zie ik dagelijks dat deze toekomst niet ver weg is. Zeker als hij zo door blijft gaan.
Dit! Eten verstoppen lijkt me overigens zeker niet de weg, wel om het minder in zijn zicht te bewaren. En snoep zou ik sowieso niet in huis halen, hier lusten de kids kunstmatige zoetigheid om die reden ook nauwelijks (door school helaas langzaam aan steeds meer). Bij bewegen is het belangrijk dat hij kiest wat bij hem past, qua beschikbare tijd, locatie en wat hij leuk vindt/goed in is. Ik ben zelf goed bekend geweest met overgewicht (BMI 30+), emotie-eten etc. Door voldoende sporten (hardlopen t/m halve marathons en veel fietsen met de kinderen)en verstandigere keuzes, nu al vele jaren op een fijne BMI van tussen de 19 en 21. Maar er echt vanaf komen? Nee, als ik me rot voel eet ik ook het liefst voor de TV.
Ps. Ik heb dit misschien gemist, maar over wat voor BMI hebben we het voor jouw man? Als we dit mogen weten Ik snap dat dit topic voor jouw man heel confronterend kan overkomen, als verraad. Maar in mijn mening is als partner de ogen sluiten en jouw man/vrouw niet (positief) stimuleren in een gezondere levensstijl als je echte (levens)bedreiging ziet, eigenlijk ook een vorm van jouw partner niet trouw zijn in die partnerschap. We zijn tenslotte geen van allen perfect, en een beetje positieve correctie vind ik juist trouw, liefdevol en eerlijk zijn aan de relatie en partner.