Als je het af wil leren, heb je grofweg 2 manier: de lieve en de harde.. De lieve: Stop hem in zijn eigen bed, en blijf erbij tot hij slaapt. Als dat goed gaat, dan ga je iets verder weg zitten, maar dat je hem nog aanraakt (voeteneind bijv). Zo steeds iets verder tot je in de deuropening zit, achter de deuropening, deur op een kier etc.. (Hier geprobeerd, en ging faliekant mis toen we in de deuropening aankwamen). De harde: In bed stoppen, mooi ritueel (boekje, liedje, aai over bol). En dan welterusten zeggen. Eerst na 5 minuten terug gaan als hij huilt, dan aai over de bol, welterusten zeggen en weggaan. Daarna 10, 15 minuten. Daarna om de 20 minuten steeds terug gaan.. Dit werkte wel: De eerste dag was het ergst, zeker 45 minuten gehuild. De tweede dag nog 15 minuten gehuild, de derde dag 5 minuten. Daarna was hij erdoorheen en slaapt hij prima in zijn kamer.. Het is hard, maar het werkte voor ons wel. Wij sliepen allemaal slecht met hem in ons bed, allemaal een kort lontje incluus hemzelf. Na die 3 dagen was er opeens een hoop lucht voor ons allemaal. Toch portie slaaptekort..
Hier wou de oudste ook een periode niet in zn eigen bed slapen. Ik ben toen bij hem op zn kamer in de stoel gaan zitten. Boek mee of telefoon mee zodat ik op zp kon En dan gewoon blijven zitten tot hij in slaap viel. Na een aantal keer ging hij zich weer veiliger voelen in zn bedje. Toen ging ik iets verder weg zitten. En weer na een aantal keer op de overloop rommelen met extra geluid. En na een paar weken viel hij weer zelf in slaap in zn bedje. We hebben trouwens wel gedaan, als hij echt niet wou gaan slapen dat hij bij ons in bed mocht.
Vind ik ook! TS zegt zelf dat ze de angst in zijn ogen ziet. Dan ga je toch geen slaaptraining toepassen?
Och wat lief dat jullie dat zeggen Carino en Liekje 🤗. Ik lees het nu pas! Ik kan het gewoon nooit kort en bondig schrijven, maar ik hoop toch iets bij te dragen of mensen te raken. Fijn om te lezen dat dat soms toch een beetje overkomt.