Ik straalde ook tussen de misselijkheid door, net zoals ik dat had toen mijn man mij ten huwelijk had gevraagd. Ik kwam er met een week of 4 achter dat ik zwanger was. Toen merkte ik eigenlijk meteen dat de misselijkheid begonnen was, misschien zelfs iets eerder al want het eten smaakte me af en toe al niet. Wij gingen net op vakantie en mijn schoonouders kwamen een week later en toen hebben we het maar meteen verteld aangezien ik niet echt de vrolijkste was en problematisch met eten. Verder was ik erg blij hoor dus misschien dat ik best wel straalde, vooral ook als we in een winkel kwamen waar ze babyspullen hadden en dat heb ik nog steeds en kan me moeilijk inhouden Geniet ervan en straal maar lekker!
Bij m'n tweede zwangerschap heb ik één maand gestraald: dat was de maand tussen het 'groene licht' van mijn partner om er weer voor te gaan, en het begin van de zwangerschap Daarna voelde ik me enorm beroerd en moe, en barstte bovendien de pleuris uit op mijn werk (hoezo goede timing?). Maar die ene maand viel het mensen wel op, dat ik er zo ontzettend blij en gelukkig uit zag. Ik heb toen niemand verteld waarom dat zo was, dat ging ze geen donder aan. Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop dat je nog maandenlang zo mag blijven stralen, het is zo'n bijzondere tijd.
Ook hier straalde ik iets uit... Een client had het zelfs door wat er aan de hand was! Zowel bij mij als bij een collega terwijl wij het nog aan niemand verteld hadden.
Ja ik straal ook iets uit! Vermoeidheid!!! Ik kan er niks aan doen maar ben zo verschrikkelijk moe, en dat zie je dus ook meteen aan me. Ik slaap als een os overdag (de tussendoor dutjes van een uurtje enz) maar snachts is een hel voor me. ik wordt wakker en dan krijg ik de slaap niet meer te pakken, en moet naar de wc enz. Dus of ik straal? hmmmm ik hoop van wel want ik ben super gelukkig! Maar ik ben bang dat mensen alleen mijn vermoeidheid zien......
Grappig topic. Ik ben geloof ik niet zo'n straler in de eerste weken. Met mislukte pogingen krijg je dat. Ben sowieso niet het type om de hele dag dom te gaan zitten grijnzen, daar ben ik te druk voor. Inmiddels zijn pukkels weg, zit er een buikje en beweegt ze volop, dus dat maakt het een stuk feestelijker. Maar die eerste weken - nee, da's allemaal nog veel te voorbarig voor mijn gevoel.
Hier 28 weken en totaal NIET ziek geweest, geen 1x gekotst. Hooguit wat verminderde eetlust, of klein beetje misselijk, of wat minder slapen, tuurlijk iets mindere dagen maar niet echt ziek vd zwangerschap. Pas sinds 3 weken last van mn bekken, maar gelukkig helpt fysio goed.
Je topictitel is een beetje ongunstig gekozen denk ik.. Ik heb de hele zwangerschap niet gestraald. Ik heb alleen maar angst gehad eigenlijk.. zal d'r bijhoren omdat ik een kindje heb verloren. En 3 miskramen gehad. Geen roze of blauwe wolk hier, ik wacht alleen maar tot het zover is dat ik eindelijk bevallen ben. Maar, het is fijn dat jij wel zo straalt, hopelijk verraad je jezelf niet haha
Ik heb al meer zwangere vrouwen ontmoet die helemaal niet stralen en een behoorlijk zware zwangerschap vol kwaaltjes, dan andere Ik nu voor de tweede keer HG dus straal ik niet echt zo vind ik. Toch al mensen gehad die zeiden dat ik er goed uitzag, ook al was ik 5 kg vermagerd en had ik wallen onder mijn ogen en droeg ik niets van make-up. Dus je straalt wel iets uit denk ik, een soort gloed of zo. Alleen bij meeste vrouwen wordt dat verdoezeld door het feit dat ze zich behoorlijk slecht voelen. 4 weken is idd nogal vroeg om al kwaaltjes te hebben. Bij mij nu begonnen aan 8 weken. Ondertussen al een week ziekenhuis erop zit dus het is al weer een zware tijd geweest. Ik hoop voor jou dat je één van de weinigen bent die inderdaad de hele zwangerschap mogen doorstralen en nergens last van hebben!
Ik ben er zelf pas na 13 weken achter gekomen, gemiddeld vertellen ze het in de 16e week, maar buiten dat ik mijn mond niet kon houden bedacht ik me ook dat als het mis zou gaan en ik er helemaal kapot van was, m'n collega's wel zouden weten waardoor dat kwam en ze me zo misschien een beetje erdoor heen konden slepen. Ik vind het zwangerzijn ook niet echt prettig, het enigste wat ik leuk vond was het bewegen van m'n kindje. in het eerste trimester was ik misselijk en moe, in het tweede kreeg ik overal jeuk, waarvan ik nou nog de lidtekens heb en gedurende de hele zwangerschap huilde ik om alles. Ik ben een buikslaper, dus dat ging ook al niet meer en op het einde kon ik nog geen 10 stappen meer zetten. En niemand hoeft zich te schamen als je niet op je roze wolk leeft, want dat wil niet zeggen dat je niet dankbaar bent dat je zwanger bent geworden en dat je je kindje hebt gekregen. Mijn blauwe wolk begon pas echt na 3 maanden, daarvoor huilde m'n kindje meer als 11 uur per dag en niemand kon iets vinden. Maar voor m'n zoontje zou ik het allemaal zo weer doen, het was het allemaal waard! Ik wens je een voorspoedige zwangerschap en bevalling!!