hallo dames weet niet goed waar ik het plaatsen moe tmaar dat merk ik wel als hetn iet goed staat ik ben heel erg benieuwd hoe het bij jullie is gegaan met het prille begin va nwij willen eenkindje.... bedoel dan wie kwam ermee jij of partner en hoe hebben ullie erover gepraat enzo.. mag ook gaan over een tweede derede ofwat dan ook! (neem het woord "willen"niet te letterlijk op aub)
Ik wilde al heel snel.. mn man niet. Eerst moest alles knap zijn in huis.. en toen de babykamer was 'verbouwd en opgeknapt' begonnen we er aan, tóen was mn man er aan toe.
Toen we elkaar in 2004 leerden kennen was het meteen al duidelijk dat we allebei een baby wilden. Alleen ik wilde eerst trouwen en mijn man wilde alleen trouwen op 06-06-06. Toen we eind juni terug kwamen van de huwelijksreis ben ik gestopt met de pil. En we zijn inmiddels ook bezig voor de tweede. Allebei willen we een korte tijd tussen de twee kinderen en nu is (hoop ik) m'n cyclus weer op gang gekomen.
Mijn vriend begon er eigenlijk over. Hij vertelde mij dat hij graag een kindje met mij wou. We hebben toen samen besloten om de pilstrip nog op te maken en er daarna voor te gaan.
Wij hadden in het begin van onze relatie al gezegd dat we graag kids wilden. We hebben toen afgesproken dat we zouden wachten tot we een groter huis hadden (zodat de beeb een eigen kamer zou hebben). Toen we het huis eenmaal hadden, kwam de baby ook al vrij snel .
Ik wou altijd al kids, mn man ook... toen kwamen we elkaar tegen,na een paar jaar gingen we samenwonen en fantaseerde over een kindje van ons 2en, gestopt met de pil en uiteindelijk zwanger geraakt. We wisten ook wel vrij snel dat we een tweede wouden, op de eerste moesten we 2 jaar wachten dus we dachten we beginnen optijd als de eerste 10 mnd is ong. en een maand later was ik zwanger van de 2de... We willen ook nog wel meer kids denken we... misschien over een paar jaar een nummer 3 en 4.
We zijn op huwelijksreis geweest, en toen zaten we op een terrasje een beetje te fantaseren over de rest van ons leven samen, en toen kwam het kindjesgedeelte ter sprake. Daarna ben ik met de pil gestopt.
we wisten van elkaar wel dat we kinderen wouden maar verder niet bezig ofzo was een jaar later zwanger
Wij wisten vanaf het allereerste begin ook dat we wel kindjes wilden in de toekomst. Alleen was ik er iets eerder aan toe dan mijn vriend. Ik heb dit toen wel met hem besproken en hij zei toen dat hij nog even moest wennen aan het idee. Drie maandjes later kreeg ik een cadeautje van hem een pakje foliumzuur en 2 maanden later was ik zwanger.
Ik wist al heel lang dat ik moeder wilde worden, maar wilde dat wel echt met een man doen. Maar in al mijn vorige relaties had ik er niet zo'n sterk gevoel meer bij. Tussendoor laaide dat weer op. Kennelijk wist ik dat die mannen niet eeuwig bij mij zouden blijven en voelde ik mij geen aanstaande moeder. Maar toen ik mijn huidige man tegenkwam, was de eerste gedachte: wat een leuke vent! en de tweede: dit wordt de vader van mijn kind(eren). Heel raar, maar waar. Ik begon er zelf na een paar maandjes over dat ik graag kinderen wilde. Hij wilde dat ook, maar we woonden nog niet samen. Na een jaar woorden we samen, toen wilde ik een baanswitch maken en toen ik eenmaal op mijn werkplekkie zat, zijn we 'begonnen'. Tussendoor zijn we getrouwd, maar dat waren twee losstaande wensen. Al vond ik het wel mooier om dan te trouwen vóór Siem er was.
ik leek zwanger te zijn. was na 3 weken overtijd ineens heel erg aan het bloedden. achteraf waren we beiden best teleurgesteld dat het niet 'raak' was. toen kwam mijn vriend met het idee om dan vanaf augustus echt te beginnen omdat hij dan zijn vaste contract zou hebben. zo gezegd zo gedaan, 1,5e maand later was ik zwanger.
We hebben het er niet echt over gehad. Mijn man zei: "als je er aan toe bent dan hoor ik het wel". Ik heb nl. weke-delen-reuma, dit is gebleken toen we pas waren getrouwd. Ons leven heeft eerst een paar jaar in het teken gestaan van "de balans" vinden tussen werk en thuis. Op een gegeven moment ging het met mij zo goed dat ik een kindje wel aandurfde. 2x een vroege miskraam gehad maar de 3de keer was het raak. En nu is Emiel al weer 3½ maand. Het gaat nu goed met mij en als het allemaal lukt dan komt er waarschijnlijk nog wel een 2e kindje bij in de toekomst.
De eerste was niet gepland, we kende elkaar toen net 8 maanden. De 2e was gepland en kwam van mij af ik zei tegen hem dat ik wel droomde van een 2e kindje en zo geschiede het, 2 weken later teste ik al positief, dat was snel.
Toen wij in 1999 een relatie kregen wisten we al dat we kinderen wilden helaas zijn we een tijd uit elkaar geweest. maar toen we in 2003 weer een relatie kregen wisten we het zeker. Alleen woonden we toen in een 2 kamer woning dus dat ging niet lukken. We zijn anderhalf jaar op zoek geweest naar een koopwoning en die hebben we in maart vorig jaar betrokken. We hadden gezegd dat we nog wat wilden sparen.Maar op een gegeven moment werd de wens veel te groot dus zijn we juni vorig jaar gestopt. In augustus waren we al zwanger. Toen we een tijdje zwanger waren hadden we het erover hoeveel leeftijd we tussen de kindjes wilden en we waren het erover eens dat we weinig verschil wilden. Dus besloten we als alles goed gaat en we eraan toe zijn dat we als de kleine een half jaar is we gaan stoppen voor een 2e kindje. Nou dat was gisteren en we hebben de pil weggegooid. Voelt wel weer even raar hoor moet ik zeggen.
tjah hoe i shet bij mezelf gegaan haha ikwilde vanaf het moment dat wij samenwoonde al een kindje toen was ik 17...(hadden toen al 3 jaar relatie.. ben toen wel gestopt met de pil maarniet met oog op zwanger worden meet omdat ik de hormonen uit mijn lijf wilde na 4 jaar geslikt te hebben ook wij hebben er niet echt een gesprek over gehad want mjin man witst immers dat ik wel al een kindje wilde uiteindelijk raakte ik zwanger op mijn 19de hij was er toen aan toe en hebben we geen voorbehoedsmiddelen meer gebruikt.. en over een tweede zijn we nog iet echt uit ik wil wel an een tweede en heb aan de andere kant zoiets an een jaar ofzo ertussen is ook wel leuk mijn man vind 1 of 2 jaar e tussen wel goed maar ja aangezien het toch aan moeder natuur ligt zien we wel! (tenslotte is een jaar zo voorbij )
In het begin waren we er helemaal niet mee bezig. Waren ook maar 15 en 16, dus misschien logisch. Het 'idee' van een kindje is met de jaren gegroeid, tot het moment dat ik met de pil ben gestopt. Vonden het beiden een mooie leeftijd, zien elkaar graag.. Een tweede gaat veel moeilijker worden, want ik wil wel en hij niet. Misschien na een paar jaar, maar zoals het nu is, zal het bij ons ene engeltje blijven. Wat natuurlijk al een prachtig geschenk is!
Wij kregen heel jong een relatie en zijn na een jaar of 8 echt samen gaan wonen. Kinderen was in die 8 jaar voor ons iets waar we het niet over hadden, we waren daar gewoon niet mee bezig. We leefden een erg vrij leven. Eenmaal samenwonend wilde mijn vriend wel kinderen. Een jaar heeft hij erover gedacht voordat hij het (voor het eerst echt) ter sprake bracht. Ik was er niet aan toe, wilde ons leven nog niet kwijt. Een paar keer erover gehad en hij zei op een gegeven moment, ik hoor het wel wanneer je het er weer over wil hebben. Het heeft een jaar geduurd voordat ik er ook aan toe was, en ik het ter sprake bracht. Tijdens het koken, lekker burgerlijk. (Nadat hij het voor het eerst ter sprake bracht) 2 maanden later begon ik met foliumzuur en een maand daarna stopte ik met de pil. We waren uiteindelijk rond onze 12,5 jarig jubileum uitgerekend.
Ik wilde het al een tijdje.. Mijn man wilde ook wel kinderen alleen wilde hij eerst genieten van ons samenzijn. 2 jaar na ons huwelijk bleek een vriendin van mij zwanger te zijn, daar had ik het erg moeilijk mee want had altijd gedacht dat ik eerder zou zijn (hoe egoistisch kan een mens zijn) Daarna heb ik besloten om eerst wat kilootjes kwijt te raken. 3 maanden na het nieuws van mijn vriendin bleek ook mijn zus zwanger te zijn.. (weer hetzelfde gevoel, van ik zou toch eerst?) Nadat ik mijn gewenste kilootjes kwijt was zijn we begonnen. De eerste was zeker geplant, zijn we best gericht voor aan de slag gegaan. Voor dit kleine hummeltje wat ik nu in mijn buik heb, dat is ons 'overkomen' 7 maanden na de bevalling bleek ik weer zwanger te zijn. We hadden zelf zoiets van een jaartje of 2 ertussen, maar de natuur dacht er anders over. Nu zijn we erg blij met de gang van zaken en zou het ook zeker niet anders willen doen, mocht ik mijn leven opnieuw leven..
Ik wilde al heel jong moeder worde maar het liep anders dan ik gehjoopt had. Met mijn eerdere relatie heb ik 2 miskramen gehad en toen ik zwanger was van de tweede ging het uit. Na een jaar kreeg ik nu mijn huidige vriend we hadden niets officieels en wilde alle twee nog nergens vast aan zitten na 2 manden bleek ik al zwanger te zijn. Nu zijn we heel gelukkig met z'n 3e en hebben een huis samen gekogt ,wonen nu namelijk in mijn appartement maar dat is te klein voor 3 pers. Ik wil graag 3 kinderen als het lukt tenminste liever ook dicht op elkaar maar helaas hebben we dat nieuwe huis en dat moet nog gebouwd worden dus dan wil ik niet zwanger of een baby hebben. Nu gaan we voor een 2de als kain 2jaar is en dan de derde er wel snel achteraan. Zo hopen we tenminste je weet nooit hoe 't et gaat lopen.
Dat wij kids wilde was al snel duidelijk! Maar voordat we eraan toe waren dat duurde even.... Ik was er wel al zo'n twee jaar eerder aan toe, maar wist dat het ooit zou komen dus maakte me niet druk en "wachten" af totdat mijn man er ook klaar voor was. dat vond ik wel heel belangrijk! Een tweede moet ik nog even niet aan denken, eerst deze bevalling maar eens verwerken! En het zwanger zijn is me ook niet helemaal meegevallen. Dus dat zal nog wel een paar jaar duren voordat ik er in ieder geval aan toe ben....