Ik wilde precies hetzelfde zeggen! Poe, wat hebben wij den gedoe gehad met slapen. Nou heeft ze nooit veel geslapen, maar ik heb haar dankzij dit boek wel beter kunnen helpen
Andere vinden altijd dat er van alles moet. Je kind moet dit en je kind moet dat. Lekker doen wat jij fijn vindt en wat je kindje fijn vindt. Uiteindelijk komt je wel op een punt dat ze zelf in slaap kunnen vallen, zonder of met kort huilen. Inderdaad wel goed op de vermoeidheidsignalen letten, die miste ik in het begin ook vaak en dat ging slapen niet meer.
ja dat wel ze slaapt echt heel.makkelijk in als ik haar wieg. Maar ik hoor allemaal verhalen dat ze t niet meer afleert en dat ik spijt ga krijgen..dus ik ben een beetje bang geworden. Maar als ze huilt en huilt en huilt dan word ik zelf ook paniekerig 1 keer moest ik zelf ook huilen dus ik wil dat gewoon niet meer. Net ging ik in bed liggen haar naast me gelegd speentje in haar mond en na 5 min spelen en mijn gezicht aanraken viel ze zelf in slaap. Dat vond ik zo goed misschien dat ik et zo ga proberen?
gaat dat ook over zelfstandig inslapen? want op zich ze slaapt gewoon goed en slaapt ook door..alleen het inslapen wilde ik haar leren om.zelf te doen. Omdat ze nog steeds na elke voeding wel wil slapen voor ong een uurtje soms half uurtje. En in kinderwagen of in de auto of draagdoek slaapt ze altijd wel.zelfstandig.
Ik denk dat je gewoon moet kijken welke tips werken bij jouw kindje. Wat bij de een goed lukt, lukt bij de ander niet En heel goed dat ze naast jou zelf in slaap viel.....ze wil gewoon graag bij je zijn!
Jaa het was niet eens de bedoeling om haar te laten slapen we zaten gewoon wat te spelen en toen ik haar een lange knuffel gaf waren haar oogjes dicht. Dit wil ik altijd wel!
Aaah, wat lief! Maar in het boek worden tips gegeven voor het laten slapen en doorslapen.. het is inderdaad een beetje puzzelen wat voor jullie werkt..
wahahah zoooo herkenbaar!!! Wij kregen ook altijd commentaar! Niet wiegen! Ze gaat gewend raken. Blabla noem het maar op. Eerst trok ik het me aan, maar daarna dacht ik laat ze maar lekker praten. Ik doe wat goed voelt. Ik ben ook geen voorstander van laten huilen als ze nog zo klein zijn! Het in slaap wiegen ging op een gegeven moment van zelf over. Volgens mij was dat rond 6 maanden toen ze ook in haar eigen kamertje ging liggen. (mevrouwtje rolde bij mij in bed, vond dat een eng gebeuren) En nu wilt ons dochtertje niks weten van in slaap wiegen op de arm of in slaap vallen in je armen. Soms vind ik dat wel jammer en minder handig als je bv op visite bent. Vroeger kon je haar lekker in je armen laten slapen en gezellig door blijven kletsen. Daarom geniet gewoon lekker van dit mooie moment met jullie kleintje!!! Ze worden al zo snel groot!! En de grote 'boze' wereld wilt ze nog sneller groter en zelfstandiger maken!! Terwijl ze juist veel aanraking en mama geur ect nodig hebben!!
Weet nog wel hoe moeilijk ik het vond in het begin, ik miste steeds de vermoeidheidssignalen waardoor ik telkens uren bezig was haar in slaap te krijgen. Wiegen was hier ook lange tijd de enige manier dat ze in slaap viel, en dan extreem voorzichtig wegleggen, steeds een stapje verder weg van de wieg maar zodra ze ging huilen toch weer terug. Mensen zeggen dan inderdaad dat je gek bent, als een baby moe is moet ie gewoon slapen (ja ja, wij hebben het natuurlijk nooit dat we niet kunnen slapen ookal zijn we moe?!) etc. Ik heb me hier weinig van aangetrokken, ook adviezen van CB naast me neergelegd. Gewoon doen waar je je prettig bij voelt, wat jij denkt dat goed is. Daar heeft je kleintje meer aan dan dat ie overstuur raakt en een gestresste mama die van allerlei methodes uitprobeert omdat ze het niet meer weet. Als dit werkt is het toch prima? En ook nog eens binnen enkele minuten! Ik merkte op een gegeven moment dat wiegen haar juist wakker hield en vanuit daar begonnen haar wakker in bed te leggen. Niet bij elk slaapje, begonnen met het middagslaapje wakker in bed, toen dat goed ging verder uit gaan breiden naar meer slaapjes en dat gaat nu zo goed dat ze sinds een maand of 2 elk slaapje wakker in bed gelegd wordt, en heel af en toe lukt het haar niet en moet ik er nog even naartoe. Vaak is er dan wel iets aan de hand zoals een boertje ofzo. In het begin is het, vind ik, sowieso moeilijk. Het is je kindje maar jullie moeten elkaar nog helemaal leren kennen. Dat heeft tijd nodig, en als je (voor nu) een methode hebt die werkt is dat toch geweldig? Ik dacht dat ik het nooit onder de knie zou krijgen met slapen - wakker tijden maar na 5 maanden wist ik waar ik op moest letten en hoe het voor haar het beste werkt om zelf in slaap te vallen. Toen ik DE ontdekking deed hoe het het beste ging was ik ook wel heel trots moet ik zeggen. Tot die tijd heb ik vaak met de handen in het haar gezeten dat ik het niet meer wist. Gewoon doen wat goed voelt en leg die opmerkingen lekker naast je neer joh, als ik in die paar maanden 1 ding geleerd heb is het dat jij als moeder heus wel weet wat je kindje nodig heeft en als het voor jou goed aanvoelt wat je doet vooral blijven doen! Er is geen pasklaar antwoord voor (veel) babyissues, elke baby is anders en wat anderen ook zeggen: jij bent zijn/haar moeder en niet hun!
Wat al gezegd is: let op die eerste vermoeidheidssignalen. Soms negeer ik ze even omdat het gewoon ècht niet uit komt. En dan merk ik wel dat het langer duurt voordat onze zoon slaapt. Verder zou je -als jij dat zelf wilt!- het in slaap wiegen kunnen afbouwen door bijv. niet door te gaan met wiegen / knuffelen tot je baby echt helemaal diep slaapt, maar juist vlak voor ze in slaapt valt proberen im bed te leggen. Maar er dan wel bij blijven, over buik of rug aaien. Of vanaf het voorhoofd met 1 vinger zachtjes naar het puntje van de neus. (Mee beginnen als ze op schoot ligt en mee doorgaan als ze in haar bedje ligt.) Sommige baby's gaan dan alsnog huilen. Maar er zijn ook kindjes die dat wel accepteren. En mocht dat goed gaan kun je na een tijdje ook proberen steeds vaker alleen erbij te zitten zonder lichamelijk contact. Door hier op een gegeven moment wel voorzichtig mee beginnen, steeds weer een stapje verder zetten zonder het op huilen te laten aankomen, denk ik wel dat je het voor jouw kind makkelijker maakt om in kleine stapjes te leren zelf in slaap te vallen. En dat is voor jezelf uiteindelijk ook prettig natuurlijk. Maar dan ben je gewoon wel heel wat maanden verder. Althans: ieder kind is anders maar ik vermoed dat dit voor aardig wat kinderen wel zo geldt. Ik merk dat onze jongste soms een beetje gehuil nodig heeft om aan de slaap toe te geven. Zeker als we dus wat te laat waren met op bed leggen. Maar ik blijf er wel altijd bij. Beetje "moe" huilen = troosten in bed. Meestal niet actief aaien (wordt hij onrustig van) maar wel een hand tegen zijn wang bijvoorbeeld. Hard huilen ('echt' verdriet) = wel optillen en wiegend troosten. Ik ben geen 100% tegenstander van laten huilen hoor. In sommige situaties kam het even niet anders. Maar weglopen bij een huilende baby, zeker in de eerste 6-9 maanden doe ik niet. (Uitzonderingen daargelaten; het komt heus wel eens voor en daar gaan ze niet stuk van ofzo, maar ik doe dat dus niet ik denk dat een baby daar van "leert" slapen.) Als het gaat om een wat ouder kindje (dus geen jonge baby meer) kan het soms wel nodig zijn. Maar dat is onze ervaring. Onze oudste hebben we namelijk uiteindelijk wel laten huilen. Toen was hij al ruim een jaar en zowel hij als ik waren oververmoeid. Na een ruime week was het leed geleden en sliep hij door. En verdwenen ook bij hem de donkere kringen om zijn ogen. Gaat wel aan vooraf dat we al heel wat andere (vriendelijkere) manieren hadden geprobeerd. Ik denk achteraf dat we bij hem te lang zijn doorgegaan. Een pasgeboren baby heeft die constante zorg en geborgenheid nodig. Maar een baby ontwikkelt zich en wat al meer gezegd is: geen kind van 18 wil nog in slaap gewiegd worden. En dat gebeurt niet ineens in 1 nacht. Je zult dus ook de ontwikkeling van je kindje daarin een beetje moeten volgen. We pakken het nu bij de jongste heel anders aan en tot nu toe lijkt dat wel aardig te werken. Nu is hij ook een heel ander kind natuurlijk, dus misschien is het meer karakter van het kind dan onze aanpak.
super om jullie ervaringen te lezen zo zie je maar dat elk kindje verschilt en het is aan mij om uit te zoeken wat voor haar werkt. Vandaag ben ik begonnen met niet in slaap wiegen maar gewoon op de bank zitten en haar in me armen laten slapen en het werkte tot nu toe..hoop dat t zo blijft!