Hoi, sinds circa 1,5 week doe ik ook meer voor mezelf en ik moet zeggen: het voelt goed, ik kan het ook leuk hebben zonder hem. Klinkt stom zoals ik het zeg, maar 12 jaar is zo'n gewenning ... Niet dat ik dat van te voren niet had, maar vond t toch altijd fijn om na de bios bv met hem na te kletsen, om voor hem/iemand te koken als voor je zelf, je snapt me wel. Toen we net weer begonnen wilde ik natuurlijk ook veel bij hem zijn omdat ik me er goed bij voelde om weer samen te zijn, maar ook omdat ik wist dat ik hem vertrouwde zo. Tot nu toe zijn we ieder weekend weer samen geweest, morgen en zaterdagavond heb ik m'n eigen dingen gepland en dat heb ik hem laten weten. Dan is het toch ook wel om te horen dat hij heel onzeker is. Bang dat ik een ander ontmoet tijdens het stappen.. Probeer t nu allemaal wat meer los te laten en dankzij jullie lukt dat me aardig. We hebben gisteren wederom goed met elkaar gesproken over alles, dat lucht toch op! Hij doet z'n best hoor, maar soms als we dingen naar elkaar uitspreken , dan komen bepaalde dingen anders over . En het is ook eens fijn om te horen dat hij heel onzeker is....bang dat t niet meer goed komt.. Bedankt allemaal voor jullie tips.
Als hij bang is dat het niet meer goed komt mag hij wel wat harder werken... Ik heb alles gedaan om het goed te maken en haalde het niet in mn hoofd om mijn pauzes gewillig met hem door te brengen. Ik had mijn man al voldoende pijn gedaan en de tijd die ik daarna besteedde was het goedmaken van mijn debiele fout niet hem nog meer pijn doen. Het klinkt alsof hij er niet zo in staat maar denkt "het komt toch niet goed, laat maar gaan". En volgens mij ben jij veeeeeeel meer waard dan dat.