Hai meiden, Mijn dochter heeft het goed naar haar zin op het KDV. HEt is ook een heel goed KDV waar we echt heel erg tevreden over zijn. Alleen er is één leidster waarmee het vanaf het begin af aan niet mee klikt (tussen dochter en leidster) Als zij er is en de favoriete leidster van mijn dochter is er niet, dan moet ze altijd zoooo huilen... Ze is dan intens verdrietig. We hebben het al eens geconstateerd in het begin, maar we hebben het er verder niet meer met die leidster over gehad. Ze lijkt ons ook een heel klein beetje te vermijden, tsja, ze vindt het zelf natuurlijk ook niet leuk. Wat te doen? Nog een keer met haar praten? Punt is dat ze de mentor van mijn dochter is, dat lijkt me ook niet zo handig...
Onze dochter heeft dit ook gehad met een leidster van haar vorige groepje. Ik weet niet hoe oud je dochter is, maar we hebben het er met onze dochter over proberen te praten (waarom?), maar we kwamen er niet echt uit. We hebben het wel aangegeven bij andere leidsters. Die hebben hun onderlinge omgang in de gaten gehouden, maar zagen niks opvallends. In ons geval was betreffende leidster een heel andere type dan de andere leidsters (zij was al moeder, wat ouder, de andere leidster nog jong en waarschijnlijk wat makkelijker). Inmiddels zit onze dochter in een andere groep, dus heeft ze andere leidsters. Maar het was wel een lastige situatie..
Mijn dochter is bijna 2 1/2 nu. Ja, ik zat er ook aan te denken om het met één van de andere leidsters te bespreken, maar ik vind dit zo "achter de rug om".... maar ja, met haarzelf praten durf ik eigenlijk ook weer niet zo goed. Is jouw dochter naar een andere groep gegaan omdat het niet klikte met die leidster of om een andere reden?
Ze is overgegaan naar de peutergroep, dat doen alle kindjes op dit kdv. Onze dochter was ook een jaar of 2,5 toen dit begon. De juf kwam toen terug van zwangerschapsverlof. We hebben het niet zozeer via de andere leidsters gespeeld omdat we het niet durfden, maar gewoon om een compleet beeld te krijgen. Als we het eerst met de betreffende juf zouden overleggen, dan gaat ze misschien overdreven vriendelijk doen. Het lastige van deze leeftijd is dat je kindjes makkelijk dingen in de mond kunt leggen. Dus echt vragen wat er mis is, is dan ook lastig. Zelf hebben wij (of eigenlijk mijn man) wel een keer een kleine aanvaring met deze juf gehad, dus misschien heeft dat ook invloed gehad. Daarna is onze relatie met deze juf toch ook wel wat afstandelijker gebleven..
Sil heeft dit ook gehad met een leidster. Ik kon hem elke dag wegbrengen met een glimlach, behalve als zij degene was die opende op de groep Zo jammer. Tranen met tuiten als ik dan wegging, ondanks dat ik hem dan thuis altijd al vertelde dat we naar P gingen en dat S later ook zou komen. Ik heb het op een gegeven moment maar eens hardop gezegd. Tegen P, dus. Ik maakte er iets van als 'Sjonge, hij heeft er telkens niet zoveel zin in, he..?' Toen moest ze een beetje lachen en zei ze zelf al dat hij zich bij haar gewoon blijkbaar iets minder thuisvoelt dan bij S en J (de andere 2 vaste leidsters), maar dat het huilen altijd binnen 2 minuten over is nadat ik weg ben en dat hij haar in de loop van de dag wel geregeld knuffelt enzo. Geen idee dus waarom hij zo huilt telkens, maar het slaat dus gewoon nergens op. Raar kind Mijn advies is dus echt om het eens ter sprake te brengen. Zij merkt het immers ook en wie weet ontdek je dat het allemaal reuze meevalt...
Ja, meestal gaat het bij mijn dochter na een tijdje ook wel weer goed hoor. Dan bel ik en dan is ze lief aan het spelen. Als ik vraag: "is J. lief?" dan zegt ze wel ja, maar niet zo enthousiast als ik vraag naar de andere leidsters. Ik zal het eens ter sprake brengen, maar ja hoe en bij wie dus...misschien toch maar heel voorzichtig bij de leidster bij wie ze zich heel goed voelt. Met haar praat ik ook altijd als ik mijn dochter kom ophalen en weet het meest over mijn dochter. Ik hoop eigenlijk dat zij de mentor wordt. Kan ik dat vragen?
Tuurlijk kun je dat vragen! Jij moet je toch goed voelen bij de opvang van je kind? Dan mag je best dat soort dingen aangeven; niks mis mee. Ik snap trouwens best dat je het liever bespreekt met een leidster waar je makkelijker contact mee hebt, hoor. Ik heb dat meestal ook Gewoon bespreken. Misschien heeft zij nog wel tips of heeft ze het er zelf al eens over gehad met de leidster in kwestie... Onthoud 1 ding: het gaat om jouw kind dus jij moet je helemaal op je gemak voelen met hoe zij wordt opgevangen. Als dat door wat voor oorzaak dan ook niet 100% zo is, dan mag je dat altijd aangeven en daar hoef je je al zeker niet voor te schamen! Succes!
Dank je! Ik zal het volgende week ter sprake brengen. Morgen is de dag dat die leidster er is en de favoriete niet. Huilen dus Gelukkig maar een half dagje...
Als ik dan even mag spreken uit leidster ervaring. Er zijn bij alle kinderen leidsters die ze beter kennen of Gewoon leuker vinden net zoals wij volwassenen voorkeur voor bepaalde mensen hebben. Als leidster wil je er hoe dan ook alles aan doen om een band met Kind en ouders op te bouwen bij de 1 lukt dat nou eenmaal beter als bij de ander. Als er een kind is die bij mij vaak huilt en die ouder zich er onprettig bij voelt zou ik het als leidster erg fijn vinden als de ouders dit met mij bespreken dat hoeft niet altijd serieus te beginnen maar kan ook met een grapje zodat het wel bespreekbaar wordt gemaakt. Die leidster vindt het waarschijnlijk alleen maar fijn als je er samen over praat maar wat ik echt niet zou kunnen waarderen is als je het met mijn collega zou bespreken dat ze altijd zo moet huilen. Want vaak wordt dat roddelen en dat maakt alles nog ingewikkelder. Bespreek het met de leidster is dus mijn advies.
Op zich eens, maar het ligt er wel aan hoe de leidsters onderling contact hebben. Op ons KDV zijn de leidsters heel hecht met elkaar, dus ze roddelen gewoon niet over elkaar. Als ik een probleem met de ene heb, kan ik dat met een gerust hart met een ander bespreken voor ik haar er zelf op aanspreek, zonder bang te hoeven zijn dat er scheve gezichten ontstaan. Als de leidsters al niet heel close met elkaar zijn, dan is het wel een beetje 'riskant' om met de een over de ander te praten, dat ben ik met je eens.
Inderdaad gewoon luchtig bespreken en er zelf ook luchtig mee omgaan. Vaak is het ook de reactie of het gevoel van de ouder die je overbrengt op je kind. Probeer dus zelf ook positief te denken en niet in de trant van: oh jee nu is juf x er nou daar komt het etc..... Gewoon positief houden vandaag is het mooi weer dan ga je vast lekker buiten spelen of vriendje x komt kunnen jullie samen lekker spelen vaak helpt het echt.