Wat ontzettend uit zijn verband getrokken dit antwoord... Alles wat je doet is gewenning, niets meer en niets minder... Wat heeft mijn kind nu te maken met jouw kinderen die tv kijken en blijkbaar autistisch zijn, dat kan ik toch niet ruiken door het scherm heen? Ik refereerde alleen maar aan Snoopy die zei dat ze haar kind niet zo goed kon remmen in een voorsprong. En nee, ik zou idd (na schooltijd) niet snel een tv aanzetten, hoe onrustig mijn of jouw kinderen ook zijn, omdat ik bij mijn eigen dochter zie hoe onrustig ze daar van werd. Dus reguleer ik en dat komt haar humeur ten goede. Inmiddels ziet ze dit zelf ook in gelukkig.
Om 6:30 of 6:45 staan mijn man en ik op. De kids zijn dan meestal al wakker, maar als ze zouden willen mogen ze slapen tot ongeveer half 8. Wij eten waar mogelijk altijd samen aan tafel, alleen in het weekend wil het wel eens anders lopen. Tv gaat in principe niet aan voor schooltijd. Ik wil dat ze hun hersenen en energie bewaren voor school. Daarnaast wil het nog wel eens mopperen zijn als het ding uit moet. Daar heb ik voor 8 uur geen zin in......!
Ja alles wat je doet is gewenning, ik heb ook gestudeerd en eea onderzocht. Dat jouw kind er onrustig van wordt, betekent niet dat dit voor alle kinderen geldt. Mijn kinderen worden er juist rustig van. En zoals ik eerder al aangaf is het geen Dora of Bob de Bouwer dat ze kijken, maar documentaires over allerlei uiteenlopende zaken, dingen die interessant zijn, dingen die mijn zoon heel tof vindt en dat is echt wel leerzamer dan mijn kinderen aan de tafel proberen te houden terwijl de boterhammen door de lucht vliegen. iets met prikkels vermijden of juist opzoeken, iets dat heel belangrijk is voor kinderen met ASS.
Haha bizar soms he? Onze middelste doet dit soort dingen ook. Waar de oudste moeite heeft met inderdaad cijfers en letters omdraaien, klokkijken en bijv van meter naar centimeter (ze is zeer waarschijnlijk dyslectisch), legt de middelste dat zo even uit: 1 meter is 100cm en 1 euro is 2 van 50cent etc. Valt soms mijn mond van open. En als je dan vraagt:'Hoe weet je dat?', dan is het antwoord 'Dat weet ik gewoon'. Ok
Haha herkenbaar dat stukje: 'dat weet ik gewoon'. Laatst las ze een woord met sch erin. Ik vraag dus, hoe weet je dat daar sch staat? 'Dat weet ik gewoon'. Dus Papa hier is dyslectisch, ik was dus ook bang dat de kinderen dat misschien ook zouden zijn, maar de oudste (groep 4) leest echt heel snel en de jongste (groep 2) leest ook al goed.
Goh ipv hoe laat je opstaat gaat het nu al weer over tv kijken...dat duivelse ding ook! Nou hier wordt eerst gegeten maar daarna mag de tv nog even lekker aan. Even ontspannen voor school. Op nl 3 dus wel bob de bouwer
Wij staan rond half 8 op. Mijn man doucht sochtends ik kleed dan de meiden aan, hij kleed zich zelf dan aan en gaat met ze naar beneden ik trek alles recht en ruim boven op en kleed mezelf aan, mijn man heeft ze dan al eten gegeven en om 20 over 8 is iedereen klaar om te vertrekken. Weekends doen we rustig aan als de meiden wakker worden gaat 1 van ons naar beneden met ze zaterdag ik zondag hij zodat we ook nog even kunnen uitslapen. Werkt prima zo
onze wekker gaat om 05.00 dan staan we samen op. mijn man gaat om 05.30 weg op de fiets. de kinderen maak ik om 06.30 wakker en we gaan om 07.50 naar school.
Hahahaha hier moest ik even om lachen aangezien ik het grootste ochtendhumeur van NL heb ben ik bang... Hier staat man om 6.15 op ik tussen 6.30 en 6.45 dan ga ik douchen en aankleden, maak zoon wakker om 7.00 uur die mag dan tot 7.30 in bed tv kijken. Ondertussen doe ik mijn haar make up maak brood en zet thee. Om 7.30 gaat mijn zoon douchen en kleed zichzelf aan als hij beneden komt gaan we samen eten daarna tanden poetsen, zijn haar doen en om 8.15 gaan we de deur uit naar school.
Nee hoor, ik ken Veense verder niet. Maar dit stukje van haar: En de reden die ik bij iemand anders (bij Vlinder84, moi dus) las: anders eten ze niet, is natuurlijk een kwestie van gewenning. En dat wil niet zeggen dat dat dan maar automatisch een goede opvoedkundige gewoonte is. Tja als ik zeg dat dit werkt voor ons, dan werkt dit voor ons. Waarom moet ik dan gaan uitleggen dat mijn kinderen autistisch zijn? Waarom kan ze het niet gewoon van mij aannemen dat dit werkt? Gewoon accepteren dat dit zo werkt bij mij en mijn kinderen. Maar nee, er moet gezegd worden dat het natuurlijk een kwestie van gewenning is en geen goede opvoedkundige gewoonte. Is nogal wat om te zeggen, nietwaar? Ze heeft geen idee van onze dagelijkse worstelingen, geen idee van wat wij allemaal al geprobeerd hebben, nee het is gewoon allemaal gewenning. Ja, daar word ik een beetje pissig van. Ik zie het haar niet doen hoor, wat ik allemaal doe voor mijn kinderen. En dat is ook een kwestie van gewenning, want als ik 7 jaar geleden had geweten hoe mijn leven er nu uit zou zien, had ik ook nooit gedacht dat ik het aan zou kunnen. Maar je vindt je eigen routines, afleidingsmanouvres en truucjes om de dag zo soepel mogelijk te laten verlopen. En ja, daar hoort voor ons de tv bij. Dat zou ik ook graag anders zien, absoluut. Maar het is wat het is. En het werkt nu prima en ik vind het erg vervelend dat ik door de onwetende woorden van iemand die denkt het beter te weten, mij nu rot voel. Want het gaat juist zo goed nu, dus dit voelt als een trap na. Overdreven reactie van mij? In haar ogen vast! Maar het is mijn realiteit en ik roei met de riemen die ik heb.
Oh en heeeeeel soms (1x in de 2 maanden) kan ik echt mijn bed niet uitkomen dan ga ik er om 7.30 gelijk met zoon uit breng ik hem in pyama naar school (met de auto en zet hem dan voor de deur daar af) en ga ik daarna pas douchen en aankleden
Ik denk dat het handiger is om het voortaan meteen te vermelden, mensen kunnen dat niet weten, dus als je een heel stuk tekst typt over hoe het bij jou reilt en zeilt, is het handig om meteen te melden dat je kinderen autistisch zijn en dat jullie het daarom zo doen. Dan is er ook geen ruimte voor discussie daarover omdat het meteen duidelijk is. Want over het algemeen gezien zal het beter zijn om zonder tv/tablet op te starten. Uitzonderingen (zoals bv. autisme) daargelaten. Ik ben in ieder blij dat ze het aangedragen heeft, ik stond er niet zo bij stil namelijk.
Waarom? Ik leg net uit dat ik niemand uitleg verschuldigd ben en het gaat niemand iets aan dat het hier anders gaat omdat mijn kinderen autistisch zijn. Moet ik bij elk topic nu gaan zeggen 'mijn kinderen zijn autistisch maar wij doen het zo...' zeggen? Nee dat ga ik gewoon niet doen. Want dan krijg ik met nog meer vooroordelen te maken, zoals je nu al ziet. Het zou voldoende moeten zijn als iemand zegt: wij kijken wel tv 's morgens en voor ons werkt dat, zonder allerlei termen als 'gewoonte' en ' niet opvoedkundig' naar je hoofd te krijgen. Want in mijn geval zijn mijn kinderen autistisch, maar er zijn genoeg kinderen waarbij het ook zo werkt, om welke reden dan ook. Mijn kinderen zijn daar echt niet zo uniek in omdat ze autisme hebben. Het zou je verbazen, maar mijn kinderen zijn heel gewoon ze hebben gewoon een iets andere gebruiksaanwijzing. Een gebruiksaanwijzing die ik als moeder het beste ken. En bovendien vind ik dat op zich al een belediging, alsof mijn kinderen minder zijn dan 'normale' kinderen, want ga jij bij elke discussie zeggen 'ik heb dan wel normale kinderen, maar...' Ik wil geen uitzonderingspositie, niet voor mezelf en niet voor mijn kinderen. Dit werkt voor ons en dat mag je gewoon aannemen
Ik ben zo'n vreselijke moeder die om 7.45 op staat en om 8.15 met de kinderen in de auto of op de fiets zit naar school Hier zijn we geen van allen ochtendmensen, dus geen tijd kwijt aan spelen, tv kijken of kletsen, maar aankleden, ontbijten, tandenpoetsen en gaan...
Sorry ik vind het lastig discussieren ergens over met iemand als de kinderen iets 'mankeert' maar dat niet gemeld wordt. En wat voor vooroordelen heb je het over? Volgens mij heeft niemand hier een vooroordeel omdat je kinderen autistisch zijn. Ze hebben vaak een andere aanpak nodig maar dat is toch handig om te weten als je met elkaar praat? Dan snap je elkaar juist meer. Op een forum al helemaal, ik heb echt niet het idee dat mensen hier vooroordelen over anderen hebben omdat hun kinderen autistisch zijn of wat dan ook. Je voelt je echt enorm aangevallen door mij en ik snap niet zo goed waarom. De manier waarop je schrijft is echt heel aanvallend, bv. dat stukje 'het zou je verbazen maar mijn kinderen zijn heel gewoon'. Heb een familielid met autisme en ja dat is een normale meid maar wel met een gebruiksaanwijzing en het is heel handig om die een beetje te kennen. Als je het niet zou weten zou je heel veel van haar niet begrijpen, dat is gewoon jammer. Het weten plaatst haar juist niet in een uitzonderingspositie, dat doet haar gedrag namelijk vaak al en door te weten waarom ze bepaalde dingen op een bepaalde manier doet, helpt iedereen juist haar te begrijpen. En waar haal je uit dat ik jouw kinderen minder zou vinden? Je trekt het enorm uit z'n verband. Als we hier alles van elkaar zo maar moeten aannemen, is er weinig discussie mogelijk toch? En voor veel mensen zal het werken, tv kijken 's ochtends tijdens het eten. Maar voor de meeste mensen is het niet persé nodig. Het kan wel werken, maar misschien niet het beste zijn. Wij doen het zelf ook hè dus ik kijk niemand erop aan als die het wel zo doet, want wij doen het zelf ook . Maar ik zal niet gaan zeggen dat het goed is omdat het werkt. In ons geval vinden we het gewoon makkelijk. In jullie geval is het nodig. Prima, maar dan is het toch handig om uit te leggen waarom? Edit: Als voorbeeld: als ik zeg dat onze jongste vanaf 8,5 maand alles uit een gewone beker dronk, dan zullen mensen zoiets hebben van waarom zou je dat doen? Waarom geen borst of fles? Ik snap heel goed dat mensen dat heel raar zouden vinden. Totdat ze horen dat ze een half jaar een sonde heeft gehad en niet heeft gedronken. Tuurlijk ben ik niemand verantwoording schuldig, maar een beetje uitleg over het waarom is wel zo handig.
Wij zijn ook geen ochtendmensen en daarom heb ik 's ochtends juist meer tijd nodig , anders komen we zeker te laat, kan gewoon moeilijk op gang komen.
Ik begrijp wat je zegt, maar juist dat maakt dat ik het niet nodig vind om te vermelden. Ik schreef hier een klein stukje en dit werd eruit gepikt door iemand die daarover oordeelde. Dat was gewoon niet nodig en dan hadden we deze hele discussie nu ook niet gehad. Want nu zeg jij dat mijn kinderen iets 'mankeert' tja, in jouw ogen en in die van de buitenwereld is dat zo. Maar dat is echt jouw/hun onkunde en gemis en niet het mijne. Mijn kinderen zullen nooit iemand veroordelen omdat ze anders zijn, zij zijn juist heel open en puur en nemen anderen zoals ze zijn. Waarom kan dit andersom niet? Dat is juist het punt dat ik duidelijk probeer te maken, maar dat komt niet zo goed over. Toen mijn zoon nog geen diagnose had, deed ik het al op deze manier. Je wil niet weten hoeveel commentaar ik heb gekregen van buitenstaanders. van mensen die werkelijk geen idee hadden. Mensen die het alleen maar moeilijker maakten en het was al zo moeilijk. En toen er eindelijk hulp kwam, waren de professionals juist heel tevreden over mijn aanpak. En waar waren die mensen toen? Ineens was het stil, ineens was er een soort van medelijden, iets wat nog kwetsender is dan ongevraagd commentaar. Want mijn kinderen vragen dan wel een hoop extra werk dan een 'normaal' kind, voor mij zijn ze goed zoals ze zijn. En het zou fijn zijn als anderen dat ook zagen, dat ze geen autisme zijn, maar een individu dat toevallig autisme heeft.