Miskraam met 11 weken en gecuretteerd

Hallo allemaal,

Sorry alvast voor het lange verhaal, maar het is heerlijk om het van je af te schrijven.

Ik ben hier nieuw en zal me even kort voorstellen.
Op 20-12-2008 ben ik erachter gekomen dat ik zwanger was van mijn eerste kindje. De zwangerschap was niet gepland en dus een grote verassing aangezien ik nog aan de pil was. Desondanks waren we heel blij met de zwangerschap en was het kindje heel gewenst.

Begin januari had ik een afspraak bij de verloskundige, ik zou dan ongeveer 8 weken zwanger zijn, maar doordat ik een pilcyclus had konden ze dit niet met zekerheid zeggen. Hoe lang ik echt zwanger zou zijn, zou blijken op de termijn echo die ik op 28 januari zou hebben.
2 dagen na het bezoek bij de verloskundige had ik bloedverlies met een stolsel. Ik ben toen 's avonds naar een echo praktijk geweest voor een echo van mijn kindje. Het kindje bleek toen 6 weken te zijn en had nog geen kloppend hartje. Volgens de praktijk was ik net iets te vroeg om het hartje te horen. Ondanks dat het kindje geen 6 weken kon zijn en ondanks dat er geen kloppend hartje was, wil je niet geloven dat er iets mis kan zijn. Ik heb me rustig gehouden en de echo van 28 januari afgewacht. Ondanks alles ben ik daar met een hele positieve instelling naartoe gegaan. Ik zou nu 11 weken zwanger moeten zijn.
Op de echo zagen ze geen levend vruchtje.
Toen is het allemaal heel snel gegaan. Omdat ze iets onduidelijks zagen in mijn baarmoeder moest ik de volgende dag naar het ziekenhuis voor een onderzoek. Daar heb ik weer een echo gekregen en een bloedonderzoek. Gelukkig had ik de foto van mijn 1ste echo meegenomen waarop te zien was dat er een vruchtje heeft gezeten. Ze twijfelde namelijk in het ziekenhuis of ik een mola zwangerschap had.
Na heel lang wachten op de bloed uitslag heb ik eerst een gesprek gehad met de gynaecoloog. We hebben toen we even besproken wat een mola zwangerschap inhoudt, maar hier verder niet op ingegaan omdat het niet normaal is dat er in 1ste instantie toch een volledig vruchtje heeft gegroeid. Omdat er nog steeds geen uitslag van mijn bloed was moest ik 1st naar de dagopname om eenn datum te plannen voor een curretage. Ik zou dan op de terugweg nog even naar de uitslag van mijn bloed vragen. Omdat ik opgehaald werd in het ziekenhuis had ik weinig tijd meer toen ik weer naar de afdeling gynaecologie liep. Ik kreeg van de secretaresse te horen dat de uitslag er was en dat zoals 'verwacht' mijn HCG waarde te hoog was en dat ik inderdaad een mola zwangerschap had. Ik was totaal van de kaart toen ik uiteindelijk in de auto stapte.

Een mola zwangerschap is toch even wat anders dan een miskraam, dit betekend dat we voorlopig niet meer mochten proberen en dat deed me veel verdriet. Ondanks dat deze zwangerschap niet gepland was, waren we er wel al heel erg naartoe gaan leven en keken uit naar een nieuw leven.

's Middags moest ik weer terug naar het ziekenhuis om met de anesthesist te praten. Dit was vlakbij de afdeling gynaecologie.
Ik ben na de afspraak bij de anesthesist dus toch nog even terug gelopen om met de gynaecoloog te praten en meer informatie te krijgen over een mola zwangerschap. Tot mijn verbazing en opluchting bleek het allemaal een vergissing te zijn en had ik volgens mijn HCG waardes geen mola zwangerschap. De secretaresse had het verkeerd begrepen en mij de verkeerde informatie gegeven. Ik was zo opgelucht toen ik dat hoorde. We moest ik de uitslag van mijn curettage nog even afwachten om het volledig uit te sluiten.

Nu ben ik gister gecuretteerd. Dit is me gelukkig alles meegevallen. Ik heb geen pijn en voel me lichamelijk vrij goed. Ook vloei ik niet heel erg gelukkig. Over 2 weken heb ik een afspraak in het ziekenhuis voor de uitslag van de curettage. Dan zal blijken of het een gewone miskraam was. Het vruchtje is in ieder geval niet verder gegroeid dan 6 weken.

Als alles normaal blijkt te zijn willen we zo snel mogelijk weer opnieuw gaan proberen. Ik heb al een aantal testen gekocht zodat ik in de gaten kan houden of deze negatief is. Dan weet ik zeker bij een volgende zwangerschap dat het echt waar is en hoef ik niet te twijfelen of dit nog een nasleep is van de miskraam.

Ik vind het fijn om met vrouwen te kunnen kletsen die hetzelfde hebben meegemaakt. Ik moet zeggen dat ik me tot nu toe nog vrij goed voel. Ik ben wel verdrietig dat deze zwangerschap ik misgelopen, maar wil graag vooruit kijken naar een volgende zwangerschap. Ik ben blij dat we het aan nog bijna niemand hadden verteld en heb daar nu ook niet de behoefte aan. Mijn ouders en broertje wisten het, mijn opa en oma en een goede vriendin. Op mijn werk heb ik het uiteindelijk wel verteld aan mijn managers en een collega, maar verder wil ik niet dat er meer mensen van op de hoogte zijn. Toch vind ik het fijn om erover te praten hier op het forum. Dus ik vraag me af hoe jullie een soort gelijke ervaring hebben verwerkt.

 

Hoi Pety,

Als je een mola hebt, dan zie je dat overduidelijk op een echo, het ziet eruit als een soort druiventros. Ook is je HCG waarde ernorm hoog, dit kan zelfs over de 200.000 komen. Als je vrijdag naar het ziekenhuis gaat zullen ze je bloed gaan afnemen en aan de hand daarvan kunnen ze eigenlijk al vertellen of het een mola is. Vaak doen ze daarna nog een inwendige echo. Het klopt volgens mij wel dat de vruchtzak doorgroeid terwijl er geen levend vruchtje is.

Maar hebben ze bij jou al gesproken over een mola? Je moet je vooral niet zorgen gaan maken over dingen totdat je iets meer weet.
Ga zeker niet google'n want dan lees je de ergste dingen. Als je wat wilt weten over een mol (al ben ik geen geleerde natuurlijk ) dan kun je me altijd pb'en.

Ik wil je heel veel kracht geven in deze moeilijke tijd. Het is echt heel belangrijk om te kunnen praten met mensen die je precies begrijpen. Het helpt mij in ieder geval wel heel erg.