twee keer gecurateerd en bij hysteroscopie bleek nog steeds zwangerschapsweefsel.

Hallo, ik ben nieuw hier, en probeer via deze weg erachter te komen of er meer mensen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt. en om mijn ervaringen te delen. Het begon allemaal in januari, toen ik erachter kwam dat ik door de pil heen zwanger was geraakt. (eind november heb ik aan de antibiotica gezeten voor een baarmoeder ontsteking en dan werkt de pil niet) Wij waren in het begin geschrokken, maar er wel heel blij mee. Nadat wij zelf van dit nieuws genoten hadden heb ik een afspraak gemaakt bij de verloskundige, na een beetje rekenen bleek dat ik 6 weken was en kon gelijk terecht bij de vk om een echo te laten maken. Wij na de vk, kregen we te horen dat ze niks kon zien. en dat ik er maar vanuit moest gaan dat er niks was, maar ik moest die week erop maar weer terug komen, om dan voor de zekerheid nog een echo te laten maken. wij heel erg teleurgesteld en verdrietig. Die week erop terug, en toen bleek dat ik wel zwanger was, en het hartje ook al klopte alles zag er goed uit. Paar dagen later kreeg ik last van buikpijn en wat bloedverlies, de vk zei dat ik me maar niet zorgen moest maken en zolang ik geen stolsels verloor er niks aan de hand was. Dag later toch maar na de vk voor een echo omdat ik me zo zorgde maken , alles bleek goed te zijn. Begin februari werd mijn buikpijn erger, en het bloedverlies had ik de ene dag wel en de andere dag niet, op 7 februari toch maar weer na de vk (ik was toen rond de 8 weken), die zij dat er een miskraam in gang was, normaal gesproken is er een zwangerschapsring te zien in een vorm van een luchtballon en die van mij was in elkaar aan het zakken, ik werd voor de zekerheid doorgestuurd na het ziekenhuis, in het ziekenhuis aangekomen, werd mij door de desbetreffende arts wijsgemaakt, dat zolang alles goed was met het kindje (het hartje klopte nog steeds) er niks aan de hand was. De volgende dag was het goed mis, heel veel stolsels en gigantische buikpijn, om 23.00 s avonds hield ik het niet meer voor waardoor mij vriend de huisartsenpost heeft gebeld, wij moesten toen na de afdeling gynacologie, en hier weer een echo, en toen bleek dat ik een miskraam had gehad. Ik moest gecurateerd worden. Ik kon kiezen of ik mocht blijven of ik mocht eerst nog na huis maar moest dan wel de volgende dag om 08.00 weer aanwezig zijn. Ik wilde graag na huis om even alleen met me vriend te kunnen zijn. Onderweg na huis heel veel bloed verloren en weinig geslapen en de volgende dag maar terug, halve dag moeten wachten en toen ben ik rond 13.00 gecurateerd. Toen ik weer terug kwam op de uitslaapkamer, had ik het vooral heel koud en had ik een heel leeg gevoel van binnen. Met de pijn ging het wel. toen ik later op de dag wat gegeten had mocht ik weer na huis. eenmaal thuis voelde ik me niet heel goed en ben ik maar op bed gaan liggen. De volgende dag verging ik van de buikpijn.. me vriend gebeld en zolang ik geen koorts had, hoorde het erbij. Ik had dat moment geen koorts.. tot 3 dagen later de buikpijn alleen maar erger werd en ik zelf niet eens meer na de wc kon. En binnen een half uur was mijn tempratuur van 37.6 na 39.2 gegaan. wij het ziekenhuis gebeld en ik moest gelijk komen, daar aangekomen allemaal onderzoeken waar je op een moment als je zo n buikpijn heb niet op zit te wachten, toen bleek dat er nog een rest was blijven zitten dus ik moest weer gecurateerd worden en mijn hele baarmoeder was gaan ontsteken, waardoor ik eerst aan het infuus moest. Ik was in eerste instantie woedend hoe konden ze het nou niet goed hebben gedaan, wat bleek ik heb een hartvormige baarmoeder en mijn eierstokken komen ver me baarmoeder in, waardoor het moeilijk was alles goed wegtehalen. Weer gecurateerd en 4 dagen later mocht ik weer na huis. Ik had een terugkom afspraak 3/4 weken later, ik bleef nog steeds buikpijn houden, niet zo erg meer als eerst , maar wel dat ik er soms s nachts wakker van lag. Afspraak verplaatst zodat ik eerder langs kon komen, volgens de arts was mijn baarmoeder schoon , maar wilde hij plus/minus 4 weken later toch maar even een hysteroscopie laten uitvoeren. die afspraak was op 26 maart, wat was dat een hel die hysteroscopie, hij kijken en toen bleek er nog steeds een rest van de zwangerschap te zitten. Heel veel napijn gehad en na 2 dagen werd het weer wat minder. maar nog steeeds niet helemaal weg, ik dacht dat het erbij hoorde, maar nee het bleef, ik dacht ik wil een second opinion, wij na een ander ziekenhuis en toen had ik een cyste op me eierstok zitten dus dachten ze dat de pijn daarvandaan kwam, ze wilde een week wachten als die dan niet weg was, dan gingen we bespreken wat we moesten doen, week later de cyste weg maar de buikpijn niet. Zou ik een belafspraak krijgen om de uitslag van bloedonderzoeken en uitstrijkjes te krijgen, belt er een assistent, en alles was in orde en ik kreeg een afspraak thuis gestuurd, 1 week later nog steeds geen afspraak weer gebeld nou toen kreeg ik weer een week later eindelijk die afspraak en pas voor 7 juni. maar ik heb nog steeds wel buikpijn. Door die curretage is mijn hele cyclus in de war, de eerste keer duurde het 35 dagen, daarna 31 dagen en ik zit nu inmiddels al op 42 dagen en ben het nog steeds niet. ik word er een beetje moedeloos van, ik heb het idee dat ik het niet achter me kan laten doordat ik er constant mee geconfronteerd word door die buikpijn en die tiental onderzoeken iedere keer. Ik heb geprobeerd weer aan het werk te gaan maar na een uur krijg ik weer zo n buikpijn dat dat ook nog steeds niet gaat. dus mijn afleiding heb ik ook niet echt. Ben zo bang dat er wat ergs aan de hand is. Wie heeft er ooit zoiets meegemaakt?