Het was zo mooi.... Na een missed abortion met 9 weken (vruchtje gestopt met groeien in week 6) in 2007 en een spontane miskraam met 6 weken in 2008 werd onze dochter door IUI geboren in 2009. Een half jaar later blijk ik weer zwanger te zijn! Zomaar weer spontaan! Eerste echo was goed, kloppend hartje met 6w6d. Twee weken later mogen we weer een echo (8w6d). Een week ervoor begin ik ineens te bloeden. Roze, bruin, rood, ik heb alle kleuren voorbij zien komen. Geen krampen, dus goede hoop. Een uur voor de echo begin ik echt goed te bloeden (gisteren). Ik weet: het is voorbij. Maar bij de echo is een goed gegroeid kindje te zien met hartslag! Ongelooflijk, we hebben nog kans. Het zou nog goed kunnen gaan! Maar 2 uur later verlies ik heel veel stolsels en daartussen zat het vruchtzakje. Heb erin gekeken en er zat een perfect kindje in. Je kon zelfs de vingertjes al tellen. Echt perfect. Ik kan alleen maar hopen dat ons snel weer een nieuwe goede zwangerschap is gegund. Maar eerst dit grote verdriet maar verwerken. Het doet zo'n pijn....
Och meid, Wat een nare toestand zeg... Bah en dat na een goede echo dezelfde dag, wat moet dat tegenstrijdig aanvoelen... Ik wil je heel veel sterkte toewensen, en neem de tijd om die verlies een plekje te geven... Liefs Catheleine
Jeetje, wat verschrikkelijk. En dat terwijl je vlak darvoor nog een kloppend hartje zag! wat moet dat moeilijk voor jullie zijn! Heel veel sterkte!!
Ik voel mee met je verdriet. Heb zelf ook 3 miskramen gehad, waarvan we van de 2e ook het hartje al hadden zien kloppen. Ik heb meerdere gedichtjes geschreven, waarvan deze bij de 2e miskraam; Dagdroom juli 03 Zo moeilijk te zeggen Wat ik voel Niet te omschrijven Wat ik bedoel Kon ik maar vertellen Hoe het is Dat gat van binnen De leegte, het gemis Die pijn zo snijdend Van binnen Ik zou niet weten Waar te beginnen Ik weet dat het langzaam Beetje voor beetje beter wordt Maar daarvoor is het nog te kort Nog geen week geleden Een januaridroom zo mooi En nu zijn het alleen Maar tranen die ik verstrooi Dag ukkepuk ga maar Naar je broertjes of zusjes En geef ze van mama Een heleboel kusjes Liefs mama En deze bij de 3e miskraam Loslaten 9 juni 04 Bijna nacht, het is laat Maar hoe kan ik slapen Als jij me misschien verlaten gaat? Bloed, kramp, pijn in mijn hart De buikpijn wordt erger In mijn hoofd is het zwart Een klein beetje hoop Ik wil het vinden vannacht Omdat ik tegen een muur aanloop En ik zo graag wil dat je op me wacht Blijf bij me,nog een tijdje Lekker veilig in mamas buik Dat we je leren kennen Als je strakjes de wereld induikt Maar ik weet, het zijn hersenspinsels Fantasie en verzinsels Want nu ben je nog bij me Heel eventjes maar Eerdaags ga je me verlaten Dat wil ik niet, maar het is waar Mama weet het, Zo is het vaker gegaan Morgen weten we het zeker Dan laat ik je gaan Liefs mama Jouw ukkie ben je al verloren...Sterkte met het verwerken van dit grote verdriet en verlies...
Zit ik hier weer met tranen in mn ogen nu ik je verhaal weer lees. Ik wens jullie ontzettend veel sterkte meis! Dikke knuffel!
Ach meis toch, wat een verdriet..... Heel veel sterkte de komende tijd, neem alle tijd die je nodig hebt om dit verdriet en verlies een plekje te geven.....
Superbedankt voor jullie lieve reacties.... Voel me zo leeg op dit moment... Vanavond gaan we het kindje begraven. We zijn net bij de gyn geweest en er zat nog wat weefsel. Volgende week weer een echo om te kijken of alles weg is. Anders alsnog een curettage. Dat hoop ik toch niet nog een keer mee te maken Ik wist al dat het voorbij was, maar nu is het echt definitief. Tja, er zijn ook altijd van die verhalen van tweelingen en dat er dan dus toch nog een vruchtje zit. Maar dat is dus ook niet zo en dat gevoel had ik ook niet. Pfff, het is zo verdrietig allemaal...
Pfff...wat is het toch oneerlijk he, dat je dit voor de 3e keer overkomt. Wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat je het met de tijd een plekje kunt geven.