Mijn man en ik gaan uit elkaar. Afgelopen tijd veel schuld opgebouwd omdat man grote dingen kocht of dingen voor hobby. Er tegenin gaan hielp niet en werd hij boos. Deed ook verder weinig in huis alleen wat noodzakelijk was. Nu heeft hij een vrouw ontmoet waar hij verliefd op is. Hij zegt nu dat hij nu snapt waarom hij steeds veel dingen kocht en niet hielp. Hij voelde al een tijdje niet meer voor mij dan broer/zus relatie. Hij zei ook dat als hij een vrouw heeft waar hij wel veel om geeft hij wel zou helpen en niets steeds geld zou uitgeven. Mijn vraag is niet of jullie met allerlei oordelen etc willen komen alleen: verliefd zijn gaat over. Wanneer? Of zijn jullie al jaren bij elkaar en nog verliefd. Zou hij straks echt een heel andere behulpzame en zuinigere man worden als hij de 'vrouw van zijn dromen' gevonden heeft? Wij zijn destijds getrouwd omdat we samen een dochter hadden en wel liefde voor elkaar voelden maar waren niet elkaars eerste keus. Op dat moment was het de meest goede keuze het is lang goed gegaan.
Ik heb geen idee hoelang wij verliefd waren.. ik ben nu 12 jaar samen met mijn man. En de verliefdheid van in het begin is er vanaf. Het is nu houden van, geven en nemen en in voor en tegenspoed. Op sommige momenten maakt mijn hart wel een sprongetje, als hij bijv met ons zoontje aan het spelen is, of gewoon iets liefs zegt of doet. Daarbij zou ik niet zonder hem kunnen, en zijn we gelukkig. Zelf denk ik niet dat hij opeens wel zuinig gaat worden en meer in de huishouding gaat doen. Ik denk zelf dat dat gewoon is zoals hij is.. en misschien gaat hij eerst zijn best doen en gaat dit goed, maar ik denk dat hij gewoon weer in zijn oude gedrag vervalt.
Verliefdheid duurt niet echt lang... maar ik kan me niet voorstellen dat je er een heel ander mens van word.
Mijn man en ik zijn inmiddels 18 jaar samen, jeugdliefdes, en ben nog steeds verliefd. Het is niet zoals in het hele begin, toen we tot over onze oren verliefd waren (we zijn dan ook geen pubers meer), maar ik kan nog steeds vlinders in mijn buik voelen van hem. Zowel qua uiterlijk als innerlijk. Op je andere vragen kan iknatuurlijk geen antwoord geven, maar zo'n verliefdheid is dus zeker mogelijk.
Dit. Hoewel hij soms ook het bloed onder mijn nagels kan halen en we kunnen ook flink bekvechten haha. Ik krijg nog steeds kriebels als ik weet dat hij thuiskomt uit zn werk en ik zijn sleutels in de deur hoor. We zijn nu 8,5 jaar samen en ik zie ons makkelijk oud worden op deze manier. Maar we denken over het meeste ook hetzelfde en hebben dezelfde interesses. Dat helpt ook. Wat jouw verhaal betreft denk ik dat je een verstandige keuze maakt als het begin al lastiger was wat eerste keus betreft. En een verliefdheid is voor iedereen weer anders zoals je bij velen hier al leest.
Ik wordt echt verdrietig als ik hoor dat hij dat dan wel zou doen. Van thuis uit nooit geleerd dat mensen onvoorwaardelijk van mij hielden. Ik moest wel zorgen dat ik "mijn taken deed" wat veel was. Mijn zus draaide het huishouden en mijn moeder zat grotendeels op de stoel. De boodschappen, koffie, tafel dekken en afruimen en afwassen werden allemaal door de kinderen gedaan. Als ik 10 minuten te laat was om tafel te dekken deed ze het zelf, maar negeerde me dan wel of de hele avond of een paar dagen. Ik heb heel wat af gepleats om de liefde van mijn moeder te ontvangen. Ik merk dat dit nog steeds in me zit. Alles voor een ander doen om maar lief gevonden te worden etc. Ik heb hulp bij psycholoog. Mijn paniek is dus dat ik straks met lede ogen aan kan zien dat dezelfde man zijn nieuwe liefde helpt enz. Maar als ik rustig bij mezelf te rade gaat zou het ook kunnen zijn dat hij dit echt niet zo lang volhoudt. Het kan natuurlijk altijd, maar hij staat van jongs af aan al bekend dat hij snel boos is als iets hem niet aan staat. Heeft in die 10 jaar al rond de 15 banen gehad, regelmatig met ruzie weg. Vroeger tot op het bot verwent etc. Dus. Grote kans dat hij het 1 of 2 jaar volhoudt. Dat geeft me wel weer rust. Op dit moment voel ik me gewoon zijn slaaf. Ik ga nu geen bonje maken want hij wil me wel netjes zonder schulden verder laten gaan omdat ik ook zonder schuld gekomen ben. En de sfeer is gelukkig ook nog goed. Maar toen hij bovenstaande zei voelde ik me echt wel erg rot. Belangrijkste is dat ik mezelf eindelijk eens ga leren liefhebben. En daar krijg ik straks als het goed is de kans voor als ik alleen woon. (Vliegt me nu echt vaak aan om alleen te wonen)
Wij zijn 10 jaar samen, waarvan 6 jaar getrouwd en zijn nooit verliefd geweest op elkaar. Vanaf dag 1 was er een klik en zijn we onafscheidelijk van elkaar geweest. Onze relatie heeft ook echt wel de nodige hobbels doorstaan, maar we hebben vanaf dat ene moment altijd het soulmate gevoel gehad voor elkaar, maar kriebels... Nee.
Verliefdheid ebt weg en gaat over in houden van. Hier was dat na 2 jaar. De mens is een gewoontedier. TS je man zal weer vervallen in zijn oude gedrag. Óók bij een nieuwe vrouw.
Hij zal ws als persoon niet veranderen. Als het nieuwe er vanaf is zal hij ws terugvallen in zijn oude patroon. Jullie zijn om de verkeerde reden getrouwd en dan is het heel lastig om het gevoel van samen vast te houden. Misschien geeft het "rust" als je weet dat het vroeg of laat toch was misgelopen. Al blijft het natuurlijk vreselijk als je man zulke dingen zegt en je verlaat voor een ander. Zelf ben ik na 16 jaar bij de vader van mijn kinderen weggegaan. Als tieners samen gekomen maar ik heb nooit dat WoW gevoel gehad, dit is na jaren veel moeite in de relatie steken uiteindelijk toch gaan opbreken.
nu 8,5 jaar samen waarvan (bijna) 5 jaar getrouwd. de verliefd is overgegaan naar "houden van". maar nog steeds krijg ik zo nu en dan vlinders in mijn buik van hem. zijn nog erg dol op elkaar. hij helpt mij en ik help hem. ruzie hebben we nooit echt. houden het nooit langer dan een half uur vol.
Joh, ik zou me er niet rot over voelen dat hij dat zegt. Dat zijn excuses die hij voor zichzelf heeft omdat hij ook wel weet dat hij op die gebieden 'fout zit'. Hij zegt het vooral denk ik om zichzelf minder schuldig te voelen. Probeer het je echt niet te veel aan te trekken. Snap dat, dat heel erg lastig is. Super goed dat je hulp gezocht hebt overigens! En mijn ervaring is ook dat verliefdheid wel anders is dan dat het in het begin was. Maar na meer dan 10 jaar heb ik ook regelmatig nog vlinders. Dat gun ik jou ook. Tijd dus om naar de toekomst te kijken. Die ziet er echt zonniger uit zonder hem dan met hem!
Ik herken het wel een beetje. Bij mijn eerste man was ik niet verliefd. 14 jaar samen geweest. Er waren natuurlijk gelukkige tijden maar na een lange periode werdt hij meer een broer voor me. Bij hem kon ik mezelf er niet toe zetten dingen te doen. Het huishouden lag op zijn gat. Had geen zin om dingen te ondernemen. Deed letterlijk niets. Werken, meer niet. Bij mijn 2e man was dat heel anders. Ik voelde me gelukkig. Dat gaf me energie. Deed alles in huis. Wilde vaak dingen ondernemen. Nu helaas door omstandigheden weer alleen. Maar de energie die ik had bij mijn laatste man in gebleven. Wat ik bedoel te zeggen. Als je je echt niet gelukkig voelt doet dat een hoop met je energie peil en positieve inspanning. Maar dit is niet iets dat ik van te voren had kunnen zeggen. Ik dacht dat ik gewoon zo lui en lusteloos in elkaar zat. Maar dat is achteraf gezien helemaal niet zo.
Ik loop niet als een schoolmeisje te giechelen als ik mijn man zie, maar na 18 jaar ben ik nog steeds verliefd op hem.. Natuurlijk voelt het anders, maar het kriebelt nog steeds regelmatig hoor... en als we zoenen dan krijg ik vaak nog steeds kippenvel..
Dank je. Is weer een andere kant die je laat zien dus wie weet. Het kan dus wel wat hij zegt. Voor mij lastig om hierin balans te vinden. Zou graag zo gelukkig met mezelf zijn dat ik niet meer afhankelijk ben van het oordeel van een ander. Dan zou het me ook niet zo raken als hij straks wél meer doet. Maar er begrip voor kunnen hebben.
Wat raar van je ex om te zeggen. Ik koop ook voor mijn hobby en ben nog altijd verliefd na 17 jaar samen zijn. Net als wat moontje zegt. Dat je ex ongelukkig was kan zeker wel zijn kooplust hebben opgewekt maar dat kan hij niet als excuus gebruiken. Sterkte met het scheidingsproces. Misschien kun je gelijk met egoversterking beginnen via een therapeut. Heeft mijn dochter echt zo goed gedaan. Je bent het waard in elk geval.
Wij zijn 10 jaar samen. De verliefdheid ging met de jaren wel weg. Ik vond dat eerst zo raar. Nu heb ik momenten dat ik nog kriebels krijg maar niet zo erg als toen. Het is nu houden van en niet zonder elkaar kunnen/ willen.