Wij zijn 11 jaar samen. Verliefd als in het begin van onze relatie zijn we niet meer. We houden van elkaar. Krijg af en toe nog steeds kriebels in mijn buik als ik naar hem kijk. Sterkte TS, met de scheiding!
Wat laat jij je als een voetveeg behandelen zeg...meis toch. Hij "laat" je zonder schulden vertrekken. Goeie grutten... En dan de dingen die hij tegen je zegt Ik zou inderdaad heel wijselijk je mond houden, scheiden en dan vooral aan jezelf gaan werken. Want je verdient echt beter dan dit! Vreselijk jammer dat je dit zelf nog niet door hebt, want hier doe je alleen maar jezelf pijn mee Je leert mensen hoe ze je moeten behandelen. Als jij het toelaat dat mensen over je heen lopen en je als een slaafje gebruiken, dan gebeurt dat ook. Geloof me maar als ik zeg dat er echt veel leukere mannen dan die lapzwans zijn hoor. Maar als jij niet aan jezelf werkt, dan zal je altijd precies het verkeerde type aantrekken. Heel veel sterkte!
Klopt precies wat je zegt. Ik ben al zó blij dat ik een paar jaar geleden ontdekt heb dat ik narcistisch mishandeld ben!! Ik heb jaren afgevraagd wat er toch met mijn moeder aan de hand was. Er waren erg leuke momenten maar er werden ook veel dingen gezegd die mij erg veel pijn deden. En alles lag altijd aan mij of mijn vader of andere kinderen. Dan is dit huwelijk nog beter vol te houden als toen. Dus ik zie het wel en wist ook dat een andere vrouw allang vertrokken zou zijn. Ik hoop eigenlijk dat ik straks zo gelukkig kan zijn dat ik geen man nodig heb. Want idd ben erg bang verkeerde te treffen. Een man met narcisme herken je echt niet zomaar. En heb genoeg ellende gezien bij het programma gestalkt. Ik gun mijn man echt wel het beste maar zou er ook best stiekem van genieten als ik zie dat zijn nieuwe relaties steeds maar een paar jaar duren.
Begrijp ik heel goed maar het beste gevoel zal zijn wanneer hij en zijn relaties je volkomen koud laten want dat betekent dat je eindelijk vrij bent. En dat gevoel komt vroeg of laat wel.
Ik ben al 16 jaar samen met mijn man. En de échte verliefdheid (niet kunnen eten, constant denken aan hem etc) duren heus niet jaren, dat houdt geen mens vol. Wel vind ik hem nog steeds woest aantrekkelijk, bewonder ik hem, ken ik elke vezel van zn lijf en hou ontzettend veel van hem. En dat gevoel is nog beter dan de verliefdheid van in het begin. En ik kan me niet voorstellen dat jouw man zich bij deze dame anders gaat opstellen. Wellicht de eerste paar maanden, maar daarna zal ie vast in zn oude patroon vallen. Sterkte in ieder geval.
Ik verlang er ook zó naar die rot behoefte kwijt te zijn om een man/vriend te MOETEN hebben om me compleet te voelen en het gevoel te hebben erbij te horen. Lijkt me héérlijk. Maar ik heb goed moed dat dit me echt wel een keer gaat lukken
Ik herken mezelf in jouw situatie. Ook veel te lang (13jr) bij een narcistische man geweest. Ik deed alles voor hem en kreeg nauwelijks iets terug. Toen ik goed in kon zien hoe verkeerd dit was ben ik zelf weg gegaan. Ik woon nu samen met mijn zoon en ben aan het daten. Ik voel me heerlijk en bevrijd en heb mezelf helemaal terug gevonden. Ik weet heel goed wat ik wel en niet wil. En dit is blijkbaar heel aantrekkelijk want genoeg keuze in mannen haha Ik geniet nu volop van het leven en ook van vrijgezel zijn. En als ik de juiste tegen kom ga ik weer genieten van een nieuwe relatie. Wat ik nu vooral belangrijk vind is dat mijn ex een goeie vader is voor onze zoon. Hij is daar om het weekend en dat gaat heel goed, ze zijn dol op elkaar. Mijn relatie met ex is ook goed. We hebben het zelfs soms gezellig met z'n drieën. Dit duurde wel even hoor. In het begin was ik ook bezig met 'hoe zou een nieuwe relatie er bij hem uitzien' enz. Nu hoop ik vooral dat hij een leuke vrouw tegenkomt die mijn zoon ook leuk vindt. En die niet na een jaar ofzo vertrekt. Vooral vanuit het oogpunt van mijn zoon. Lieve TS. Ga leven en jezelf terug vinden. Het kost wat tranen en moed maar de eerste stap is gezet. Heel veel succes en geluk. Je mag mij pb'en als je dat wil.
Ach meid wat verdrietig dat je zo thuis bent opgegroeid. het is dan ook heel moeilijk om van jezelf te houden. Niet gek dat je in zo'n relatie bent gekomen. ieder mens verdient een respectvolle en liefdevolle relatie. Jij ook! Ik zou idd je rustig houden en hiermee hopen dat je zonder schulden eruit komt. en daarnaast hulp zoeken zodat je van jezelf leert houden. Komt allemaal goed!
Het beste gevoel krijg je als je hem laat zien dat het je niet meer raakt en je verder gaat met je leven. Of je het nu echt zo voelt of niet, probeer dat uit te stralen. Hier krijg je kracht van om door te zetten!
Slik wat een lieve en waardevolle reactie. Ik weet bijna zeker dat mijn man niet narcistisch is. Hij wéét dat hij fout zit kan wroeging krijgen etc. Hij kan wél een rot vent zijn. En dat kan ik ook tegen hem zeggen. Hij heeft me gek genoeg al met meer respect behandeld en mijn moeder. Alles wat mijn moeder voor me deed moet als het ware terug betaald worden. Ik zie echt wel verschil tussen bij ons thuis en mijn man. Het zou echt goed kunnen dat het straks veel je leuker is. Vind het sneu voor kinderen. Maar wie weet krijgen ze er een leukere vader voor terug. Hij gaat trouwens ook een maag verkleining doen. Daar ben ik eigenlik ook best fel op. Ik kan met hem het proces door. Straks is hij mooi slank en mag een andere vrouw ervan genieten. Eigenlijk te gek voor woorden en heb soms echt het idee dat hij nu denkt dat hij dan meer kans heeft bij de vrouwen dus nu toch van me af wilt. Ben wel blij met jou post. Vooral bemoedigend dat je nu zo in het leven staat en blij bent met je vrijgezel zijn. Mijn moto moet denk ik zijn om in plaats van: Ik verlang naar een relatie. Te denken: Ik wil nu EERST een goed en liefdevolle relatie met mezelf. Dankzij mijn opvoeding ben ik mezelf aardig gaan haten. Met een diepe haat. Heb ze nu 2 jaar niet gesproken. Wist al dat ze mij een slechte dochter en zus vinden. Ik denk dat als ik een kwartier met hun spreek ik me ook een zeer slechte moeder voel. (Hun zullen het zonde voor mijn kinderen vinden dat ik hun een opa oma en tantes etc afgenomen hebben. Ze zullen wel contact willen maar alleen voor mijn kinderen. Want er zal teveel gebeurd zijn. En de kinderen kunnen er niets aan doen etc) Op dit moment zijn mijn kinderen het enige waardevolle in mijn leven. Dus hoop dat ik ook snel positief over mijzelf ga denken
Wij zijn 12 jaar samen, en ja wat is verliefdheid, tuurlijk is het niet zoals in het begin. Maar ik kan nog steeds kriebels in m'n buik krijgen van mijn vriend, en ben elke dag blij om hem te zien als hij weer uit z'n werk komt. Heeft zijn nieuwe vriendin kinderen? Of is het nu allebei nog maar lang leven de lol samen? Ik denk dat het leuke er dan snel af is als ze eenmaal terug zijn in de realiteit van een gezin, huishouden etc
Ja ze zit zelf in een scheiding heeft kinderen. Maar wil nu eerst rust. Ze zegt niet dat ze hem wil maar ze gaat ook niet op hem in. Mijn man zegt wel dat als het niets wordt met haar dat hij toch verliefd zal worden op een ander omdat hij gewoon niets (meer) voor mij voelt. Eigenlijk doe ik nu zoveel voor hem en accepteer ik zoveel waar ik niets van durf te zeggen omdat hij dan gelijk nukkig reageert dat ik echt niet kan voorstellen dat het in een volgende relatie lang goed kan gaan. Hij is van kind af aan al gruwelijk verwent. Ze hielden altijd rekening met hem. Hij is dit dus nu 40 jaar gewent.
Hij vertelde ook het verschil in onze relatie en zijn vorige: Met jou heb ik gewoon geen zin om erop uit te gaan en dingen te ondernemen. En vertelde wat er bij de vorige relaties allemaal veel anders was. Gingen er veel op uit. Veel sex. Kon dan niet van ze af blijven. Dat doet zeer om dat te horen. Tot ik bedenk: waar zijn dan nu al die "ideale vrouwen", geen van die relaties heeft dus stand gehouden.
Je moet echt proberen om hier boven te staan hoor. Want hij zoekt enkel excuses voor zijn waardeloze gedrag! Dat het jou zeer doet, is precies zijn bedoeling. Zo lost hij zijn eigen schuldgevoel in. Want ergens beseft hij zelf ook wel wat een enorme zak hij is. Scheiden oke, maar jou overal de schuld van geven en zeggen dat de oorzaak bij jou ligt... Hij zit in de peno pauze en heeft wat aandacht gehad van een vrouw.. Je bent de moeder van zijn 2 kinderen, zorg maar dat je krijgt wat je verdient, en laat zon figuur niet je leven verpesten. Heel veel sterkte en kracht!
Oprechte vraag; waarom blijf je in hemelsnaam zoveel voor hem doen? Ik snap dat je zo goed mogelijk uit elkaar wilt voor de kinderen maar dat houdt toch niet in dat je op die manier tegen je hoeft laten te praten? Je mag echt wel voor jezelf opkomen hoor! En als ie dan nukkig wordt, jammer dan. Gaat ie zich maar lekker laten vertroetelen door zijn moeder of zo.