Wij gaan in juni trouwen en wonen al 7 jaar samen en noem hem al vanaf dat we samenwonen 'mijn man'. En hij zegt 'mijn vrouw'. Ik vind persoonlijk dat als je kinderen hebt of je leven samen gaat delen je elkaar al als man en vrouw mag zien en noemen. Nu ben ik wel erg ouderwets En voor ts van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk.
Uhm, vanaf het begin. Maar dan vond ik het wel raar klinken. Nu nog steeds trouwens! Voel me zo oud als ik zeg "mijn man..........". Slaat nergens op, maar voel me gewoon nog steeds alsof ik een jongere ben haha
wij zijn 30 juli getrouwd en in begin zei ik automatisch mijn vriend en nu probeer ik er aan te denken man te zeggen haah klinkt iid raar. ook om zijn achternaam op te schrijven en te zeggen als ze vragen hoe ik heet. maar zal wel moeten wennen.
gelukkig ben ik niet de enige haha denk dat mijn vriend/man er minder problemen mee heeft, hij is 30 en ik ben 22 bijna 23 voelt echt raar. Plus dat mijn moeder met zijn achternaam spot >.> vind het zo irritant dus zeg liever ook zijn achternaam niet in het bijzijn van haar
Ik ben meteen na de bruiloft begonnen met 'mijn man' en natuurlijk mijn nieuwe achternaam Vond het geweldig! En nog steeds eigenlijk (afgelopen september 2 jaar getrouwd). Ik vind het nog steeds bijzonder en fijn om de achternaam van MIJN MAN te dragen
Wij zijn (nog) niet getrouwd, maar ik noem hem wel mijn man of partner. Vriend vind ik geen fijne benaming, klinkt minder serieus vind ik.
Vrij snel. Het was wel even oefenen. We zijn nog geen jaar getrouwd en nu als ik zeg ' mijn man '... klinkt het soms nog ' vreemd' of ' nieuw '
Ben overigens wel blij met mijn nieuwe achternaam en die zeg ik dan ook graag hahaha. Mijn meisjesnaam vind ik eigenlijk niet zo leuk. Vroeger al.....als ik me ergens voor moest stellen vond ik mijn achternaam al raar. Nu heb ik een achternaam van een groot hotel/restaurant-keten, maar ach.........die is nog minder erg als mijn meisjesnaam!
wij zijn inmiddels 1,5 jaar getrouwd en zeg nog vaak mijn vriend tegen hem en hij mijn vriendin, het is maar moeilijk wennen vinden we.. vooral omdat we nog redelijk jong zijn (24 en 25) maar begin er steeds meer op te letten om toch ''mijn man'' te zeggen ipv vriend
Ik wende er heel snel aan om 'mijn man' te zeggen. Eigenlijk vanaf begin af aan dus, sinds we getrouwd zijn, nu bijna zo'n 2,5 jaar. Ik had wel moeite met de telefoon opnemen in het begin. Dan zei ik heel vaak nog mijn voornaam met mijn meisjesachternaam. Maar nu noem ik met opnemen eigenlijk altijd mijn voornaam. Ook met een handtekening zetten had ik in het begin moeite. Dan zette ik hem met mijn meisjesnaam omdat ik dat natuurlijk al jarenlang gewend was zo. Maar nu doe ik dat altijd keurig met mijn nieuwe achternaam.
Wij zijn niet getrouwd. Gaat voorlopig ook niet gebeuren als het aan mijn vriend ligt... Toch noem ik hem vaak wel mijn man. We hebben al zo lang een relatie en hij is de vader van mijn kinderen. Dan mag ik hem toch op z'n minst mijn man noemen. Andersom geldt het trouwens niet, hij wil mij niet zijn vrouw noemen, dat vindt hij veel te volwassen en te oud klinken. (Zegt wel wat over hem hihi )