Hoe lang duurde het verwerken van de vroeggeboorte bij jou?

@ M28: thanx!! Ik ben alleen wel echt een 'nervous wreck' nu, ben op van de zenuwen en bij alles denk ik dat het mis aan het gaan is... Verloor gister bij het niezen urine en hing meteen huilend aan de telefoon met mn man omdat ik bang was dat het misschien weer gebroken vliezen zouden zijn. Suf he?....

 

heel logisch hoor.. maar hou je vast aan het idee dat je de 28 wkn gepasserd bent.. nu op naar de 30, dan 32 dan 36 en zo voort..
elke dag telt mee voor een gezond kind.. je hebt nu al een mijlpaal gehad, hou vast aan het positieve en niet aan het negatieve......

 

ja, 1e week van juli komt de volgende pas weer

 

heel herkenbaar!!
ik heb vanaf week 28 iedere keer dat ik moest plassen ook meteen maar op mn hand geblazen..

 

Verwerkt heb ik het wel. We wisten zodra we wisten dat het een tweeling was ook dat de kans op vroeggeboorte groter was. Hebben bij de ziekenhuisrondleiding dan ook extra opgelet op het couveuse gedeelte.

Ik heb meer moeite om mijn bevalling te verwerken, dan het feit dat R&R 8 weken te vroeg waren. Vanaf dag 1 zag het er goed uit voor onze mannetjes en eigenlijk hebben we gewoon geen tegenslagen gehad. Dat maakt het verwerken al een stuk makkelijker.

De bevalling daarintegen was echt horror, daar heb ik ook echt nog moeite mee. Moet er nog vaak aan terug denken.

Bij onze mannetjes denk ik er wel vaak aan, maar dan meer op de manier van wat zijn het toch vechtertjes, wat hebben ze het toch goed gedaan, wat een kanjers!!!

 

hier heeft het vooral bij hubbie heel lang geduurd....hij wilde alles niet nog eens meemaken....
ik ben met de 20 weken echo door de VK geconfronteerd met de zwangerschap/geboorte en alle operaties na de geboorte...begon me toch te janken....schijnbaar zit het toch nog steeds hoog....en al helemaal als iemand anders je ermee confronteerd!
bij ons zit dadelijk tussen beide knullen 5 jaar!!!

 

@ fabs

Denk dat de ene het sneller een plekje gegeven heeft als de andere.
Ik blijft toch altijd wel mee zitten dat ik nooit helemaal uitgelopen heb.
Heb ik het ook wel is met M28 overgehad.
De kraamdagen enz.. dat is gewoon iets dat je dan mist en graag had mee willen maken.
Nu Britt bijna 3 word vind ik het ook wel moeilijk.
Zo klein als ze was zo groot is ze nu.
Dat lees je zelf ook wel wat ze allemaal wel niet doet
En nu Wes ook niet echt meer baby is vind ik het ook wel erg.
Als ik dan naar hem kijk zou ik willen dat ik de tijd stil kon zetten.
Nu is het echt m'n laatste baby en dat alles nog 1xtje gebeurd.
Had nog best graag 1 gewild al denk ik M niet meer.
Die vond 1 al genoeg haha.
Goed er over blijven praten.

Kussie

 

Of ik het verwerkt heb, weet ik eigenlijk niet.
Als mensen erover beginnen, dat ie toch goed is bijgetrokken, kan ik het toch niet laten om te zeggen dat het een vechtertje is bijvoorbeeld. En wil ik graag mijn verhaal kwijt, over de reden van de vroeggeboorte en de tijd daarna.
Maar dat doe ik uiteraard niet altijd, dat kan nu eenmaal niet.
Ik denk ook niet dat anderen daar op zitten te wachten.

Maar omdat ik nog zo graag mijn verhaal wil vertellen, nu bijna een jaar later, denk ik toch niet dat ik het al helemaal verwerkt heb.
Niet dat ik het er heel moeilijk mee heb, maar ik kan nog steeds niet zonder een brok in mijn keel vertellen hoe ik mijn zwangerschap en bevalling beleefd heb.

Met mijn zoontje gaat het super, eigenlijk al van begin af aan, dus ik snap mijn gevoelens soms ook niet zo goed.

Mijn man en ik hebben ook besloten om deze maand weer voor een nieuw wondertje te gaan, en dat geeft me ook dubbele gevoelens.
Aan de ene kant wil ik dolgraag zwanger zijn, aan de andere kant ben ik, net als de meesten hier, doodsbang dat ik weer een prematuur kindje ga krijgen.
Maar daar ga ik maar niet teveel bij stilstaan, want dat heeft toch geen enkele zin.

 

Laatste 2 dagen ineens weer dat ik heel veel aan het nadenken ben over 14 feb 2009.
Toen is mijn zoontje ernstig ziek geweest en bijna overleden. Hij is nu alweer zo groot, het is bijna niet voor te stellen hoe kwetsbaar hij is geweest. hij moet binnenkort naar het ziekenhuis voor neusamandelen, ik denk dat het hier van weg komt, omdat hij op dezelfde afdeling gaat liggen als toen hij zo ziek werd.

 

@ jusi

Voor een 2de is zkr spannend.
Als je dan de zwangerschapsduur naderd van de vorige vooral.
Maar je kan niet meer doen dan dat je al doet.
Ik wens jullie heel veel plezier met de voorbereiding

@ O.K

Brr lijkt me ook niks als je daar dan weer komt.
Maar miss is het ook wel fijn als je op die afdeling komt.
Je kent sommige mensen nog en kan je ook weer een fijn gevoel geven.

Knufff

 

bedankt meiden! knuffel terug!

 

2 jaar (mede ook doordat ik HELLP heb gehad).
Na 2 keer emdr therapie te hebben gehad kan ik nu zeggen dat ik er geen last meer van heb (met hier en daar een steek bij bijv. verkeerde opmerkingen maar dit zal altijd wel blijven)

 

ik heb er lang veel moeite mee gehad..! dacht dat ik het verwerkt had, en we gingen voor een 2e. Maar toen kwam er ook best weer veel naar boven.. Heb het toen weer een plekje gegeven.
Ons tweede zoontje kwam ook weer te vroeg, maar merkte toch dat ik er deze keer beter mee om kan gaan doordat je alles al eens mee hebt gemaakt en weet wat je kan verwachten.

 

Mijn ukkies zijn nu bijna 13 weken oud, ze zijn 10 weken te vroeg geboren. Ik heb het nog niet verwerkt. Er zijn momenten dat ik me goed voel, maar er zijn ook veel momenten dat ik boos ben, boos op de wereld, de mensen om me heen en boos op mezelf. Ik zou nu nog op een roze wolk moeten zitten, maar ik ben alleen maar moe.

Moe omdat ik keihard gewerkt heb om alles op netjes afgerond te hebben voor mijn zwangerschapsverlof. UIteindelijk heb ik geen verlof gehad, want ik beviel al voordat mijn verlof uberhaupt was ingegaan. Moe omdat mijn ukkies 6 weekn in het ziekenhuis hebben gelegen en ik daar iedere dag was, dat is zwaar, zowel fysiek, zo vlak na je bevalling, als psychisch. En toen kwamen ze eindelijk naar huis. Ik had zo verlangd naar een kraamtijd van alleen maar genieten van mijn ukkies, maar ook dat zat er niet in. Het is niet wat ik ervan had verwacht en ik ben nog lang niet de oude. Ik hou heel veel van mijn ukkies en ik hoop snel weer mezelf te worden, maar op dit moment ben ik daar nog niet.

Herkennen jullie dit en hoe zijn jullie hiermee omgegaan?

 

Heej meis, allereerst gefeliciteerd met de geboorte van je kleintjes. Hoe gaat het nu met ze?
Je schrijft dat je kindjes 13 weken geleden zijn geboren. Dan is het heel logisch dat je het nog lang niet verwerkt hebt. Zoals je zelf al aangeeft is er heel wat op je af gekomen en nu jullie eindelijk thuis zijn kun je pas (enigszins) gaan genieten. Gun jezelf de tijd en praat erover, thuis of hier, want daar is dit forum voor.
Probeer nu zo veel mogelijk rust te pakken, ga uitzoeken hoe je ervoor kunt zorgen dat je langer thuis kunt blijven (ziektewet o.i.d.) en het belangrijkste, hoe moeilijk dat ook is, probeer te genieten!! Sterkte hoor!!

 

Hallo allemaal,

Ik ben hier net nieuw mijn dochtertje is geboren met 31 weken ze is nu 15 maanden en wat gaat het snel.
De verwerking heeft wel even nodig er zijn hele goede dagen bij en dagen dat ik er toch veel aan denk zeker als iets op tv is geweest foto's of geluiden van de apparatuur en inderdaad de eerste verjaardag heel vreemd maar dag van ervoor had ik ook echt buikpijn ervan, en als ik er echt emotioneel van word laat ik de tranen ook de vrije loop erna voel ik me ook weer even wat opgelucht maar het gaat steeds beter.

Maar ik mag niet klagen mijn mopje gaat super goed.

Wel fijn zo'n forum altijd fijn even te kunnen praten tegen mensen die je snappen.

 

Wij komen ook net uit dit hele circus. (hoe al wel.. We zitten er nog steeds in)
Ik moet eerlijk zeggen dat het voor ons geen "trauma" heeft opgeleverd, integendeel.
Al met al hebben we een hele leuke tijd gehad, maar misschien komt het ook omdat het met ons meisje al vanaf het begin goed ging en wij er regelmatig even tussenuit gingen met de jongens.
Picknicken op het landgoed, fietsen langs forten, ikea ontbijtjes en noem het maar op.

Waar ik wel moeite mee had is dat ik ineens niet meer zwanger was, waar ik nu eindelijk zo van genoot!

 

cilletje, 13 wkn is nog zo recent.. geef jezelf de tijd.. is echt heel normaal.. je kan ook even op de site van voc kijken.. vereniging van couveuse ouders