Dit is dus exact mijn verhaal bij mijn eerste zoontje. Duurde 24 uur, lag als een sterrenkijker. Ik had al vrij snel weeenstormen. Uiteindelijk had al 10cm ontsluiting maar heb ook 5 uur persweeen weg moeten puffen omdat hij er niet uit kon. Dit allemaal zonder pijnstiller. Het was echt traumatisch. Uiteindelijk toen ik mocht persen was hij er in 1 pers uit. Nummer 2 was een snellere en fijnere bevalling. De eerste weeen begonnen savonds rond 22:00, om 5:50 is hij geboren. Het begon wel meteen met weeenstormen vanaf de eerste wee. Ik had dit keer wel vrij snel een ruggenprik en maar goed ook, want meneer lag nog heftiger en bijzonderder dan de eerste. Dit keer in een aangezichtsligging. Zonder schemieën eruit geperst in 2 persen.
Als je hoort: mevrouw u mag echt niet persen anders komt uw kind in gevaar, dan kun je alles. Je haalt het wel echt uit je tenen maar het is extreem traumatisch, dat weg puffen doe je gewoon. Ik weet niet eens of ik nog wel echt aan het puffen was, volgens mij was ik gewoon in een soort gedissocieerde staat omdat het echt hels was.
Precies dat ja! Compleet van de wereld. Ik weet nog goed dat ik zo blij was dat ik pers drang had (ik dacht nog ik heb dan vast 10 cm!) om vervolgens te horen te krijgen dat ik er niks mee mocht doen en weg moest puffen want ik had pas 7 cm ontsluiting (wat dus nog 4 uur duurde) De handen van m’n man heb ik in het proces gekneusd.
hebben ze dan oon gezegd wat het gevaar was? Uit interesse hoor want ik kan niks bedenken wat dan gevaarlijk is aan persen voor het kindje als hij er toch uit moet? Anders gezegd als jou lijf het zegt en het „the only way out“ is wat is dan het gevaar geweest?
Mijn zoontje lag als een soort sterrenkijker en zijn nek lag schuin met oor op schouder. Als ik zou persen bestond de kans dat hij z’n nek of schouder zou breken. In geval van nek breken zou hij kunnen overlijden of verlamming krijgen omdat zijn zenuwen beschadigen.
Ah ja, dat klinkt inderdaad wel ehh serieus! En wat hebben ze gedaan om dit niet te laten gebeuren behalve jou een onmogelijke opgave geven?
Ze hoopte dat hij uit zichzelf zou draaien, dus ik heb in verschillende houdingen moeten liggen om de draai te bevorderen. Dit werkte in eerste instantie niet (= de eerste uren). Tussendoor hebben ze hem ook inwendig proberen te draaien, wat echt hels was want dat was echt niet prettig. Een enorme hand in je lijf aan het grutten. Uiteindelijk wilde ze net over op een spoed keizersnede omdat hij in nood kwam, z’n hartslag was aan het dippen. Nog een laatste poging om zijn schouder te draaien op zo’n manier dat hij de spil goed kon maken en dat was het verlossende moment dat hij eruit kon. Een perswee en daar was hij. Achteraf gezien absurd dat ze niet veel sneller op een keizersnede over gingen, ik was lichamelijk en mentaal helemaal kapot. 1150cc bloedverlies omdat mijn baarmoeder zo moe was dat ze geen naweeen kon maken om het bloed te stelpen. Ik heb nog weken bedrust moeten houden omdat ik continue flauw viel. Al met al geen beste ervaring.
OMG dat klinkt als de hel en dat is het vast ook geweest . Ik kan me inderdaad heel goed voorstellen dat dat traumatisch is geweest en dat een keizersnee jou veel ellende had bespaard .
Ik heb er ook echt herbelevingen aan over gehouden destijds. Gelukkig mocht ik bij mijn tweede zwangerschap eventueel kiezen voor een geplande keizersnede, omdat de gynaecoloog ook wist dat de bevalling hels was. Daardoor durfde ik voor een tweede te gaan. Dit werd uiteindelijk een hele fijne rustige bevalling, wel met ruggenprik dit keer, van een aangezichtsligging. Dat was wel helend voor mijn trauma!
Slijmprop verloren dinsdagochtend om 9u met 37+4 weken zwanger. Bijna onmiddellijk daarna regelmatige weeën maar ook continue licht bloedverlies. Na ongeveer een uur kwamen de weeën al elke paar minuten en duurden meer dan een minuut, direct stevig dus. Man geloofde niet dat een eerste bevalling zo snel kon gaan dus is nog rustig een uur weggeweest (naar de huisarts om vrijaf te regelen…). Toen hij eindelijk terug thuis was om 12u wist ik niet meer hoe staan of liggen, dus ineens door naar ziekenhuis. Bleek toen al netjes 8cm ontsluiting te hebben. Aangezien ik een badbevalling wilde, moest mijn coronatest eerst negatief zijn. Heb toen een uur weeën moeten wegpuffen nog. Uiteindelijk na 1u15min persen dochter geboren om 15u35. In totaal dus een bevalling van 6u30min
Mijn bevalling ging opeens los om 0:00, vanuit het niets vol in de weeën. De 1e dus ik wist niet wat me overkwam. Als ik dit nog uren moest volhouden had ik er misschien toch te makkelijk over gedacht Ik kreeg rond 3:30 persweeën, verloskundige gebeld, volledige ontsluiting. Bleek ze in het vruchtwater gepoept te hebben.. dus met volledige ontsluiting naar het ziekenhuis waardoor de persweeën even stilvielen en daar uiteindelijk 5:45 bevallen. Als dat laatste stukje er niet was geweest was ze denk ik dus nog sneller geweest.
Oh wat heftig om met volledige ontsluiting nog op weg te moeten! Waarom mocht je niet thuis blijven, op zich hoeft er toch niks aan de hand te zijn, zeker nu je bevalling al zover gevorderd was?
Oudste spontaan gebroken vliezen met 38.3, maar weinig tot geen weeën en mijn baarmoedermond was nog niet eens verstreken en 0,0 ontsluiting. Uiteindelijk met 38.6 ingeleid. Die paar dagen wachten, leverden me wel 3 cm ontsluiting op. Om 10.30 eerste wee, 14:00 5 cm ontsluiting en daarna kwam ik in een weeënstorm terecht. Om 16:40 had ik volledige ontsluiting en na 50 minuten persen, is hij geboren. Ik begreep dat dit redelijk vlot was voor een eerste. Bij de tweede had ik al een aantal dagen flinke voorweeën die niets deden. Op de dag van de geboorte dacht ik dat dus ook, maar toen mijn zus me erop attendeerde dat er nu toch wat regelmaat in leek te zitten, ben ik gaan timen en had ik iedere 7 minuten een wee. Was prima te doen en voor mijn gevoel zeker niet aan het bevallen. Omdat mijn man een lange reistijd heeft, heb ik de verloskundige gebeld. Inmiddels waren de weeën alweer gestopt. Ik bleek 5cm ontsluiting te hebben, dus we zijn naar het ziekenhuis gegaan en daar heeft ze de vliezen gebroken. Twee uur later had ik volledige ontsluiting, maar vielen de weeën weer weg. Uiteindelijk infuus geplaatst en kwamen de weeën weer terug en na 20 minuten persen is onze tweede zoon geboren. Na het breken van de vliezen duurde deze bevalling 4 uur.
Bij de 1e 17 uur Bij de 2e 5 uur Bij de 3e 6 uur Bij de 4e 3 uur Persen bij de 1e 1,5 uur, Bij de 2e half uurtje maar had in 5 minuten gebeurd kunnen zijn (ik heb bij de eerste 3 bevallingen geen persweeën gehad, dus op eigen kracht, en bij de 2e weigerde ik verder te gaan omdat ik niet meer durfde uiteindelijk heeft de vk me over gehaald en was ze er de tweede keer persen ) Bij de 3e 20 minuten, omdat hij scheef lag, en bij de 4e zo'n 6 minuten dacht ik. Toen besefte ik pas hoe handig het is om wel persweeën te hebben (en om verticaal te bevallen, het voelde zo veel beter dan horizontaal)
heel Nederland lag plat door enorme sneeuwval, mocht er wel nood aan de man zijn dan had de ambulance wellicht niet snel genoeg geweest, vandaar.
Ik dacht altijd vanaf t moment dat t echt doorzet, en dat zou bij jou dus ook al eerder zijn, want dat eerste gerommel na 18:00 had al goed effect op de ontsluiting.
Hier na de eerste waren het turbo bevallingen. Vraag me ook oprecht af hoe snel een nummer 5 in de toekomst zal zijn. Nummer 1 vanaf gebroken vliezen tot die er was 16 uur (prematuurtje). Nummer 2 duurde krap 30 minuten Nummer 3 duurde maar 20 minuten en een geheel pijnloze bevalling (wat echt heel bizar was). Nummer 4 nog geen 15 minuten. En ja het was echt zo snel die laatste 3. Bij nummer 2 had ik dat ook echt niet verwacht. Toen hebben we na 15 minuten de VK gebeld, want alwel 3 flinke weeën gehad in die 15 minuten die behoorlijk heftig waren. Het was 23 uur in de avond dus we dachten even bellen voor ze naar bed gaat. Ze was nog bezig ergens anders en zij dat ze met een uur zou komen. Dus wij rustig spullen pakken, ik even naar de wc. Daar breken de vliezen en komt het kind nagenoeg meteen mee naar buiten . Paar minuten later was die er toen. Heb het eerste half uur daarna alleen maar gezegd dat ik het niet geloofde, dat dit geen leuke droom was en dat mijn man me nu wakker moest maken want zo snel kon je toch echt niet bevallen. Met nummer 3 was ik erop voorbereid dat het zo snel kon gaan. Dus bij de eerste wee meteen gebeld. Verloskundige stond ergens vast, maar zou meteen komen. Wederom te laat . Nummer 4 moest ik van mijn man bellen want hij vond het gek dat ik om 3 uur in de nacht de wasmachine wilde uitruimen. Nog discussie dat er niets was, dat ik nu ik toch uit bed was om te plassen net zo goed die wasmachine kon doen. Naar mijn man geluisterd en de verloskundige zou meteen komen. 5 minuten later de eerste wee. 13 minuten daarna was de uk er . En de verloskundige uiteraard weer te laat . Nummer 5 word ik denk ik wakker van een huilend kind wat ineens in mijn bed floept als ik moet niezen ofzo
Bij zoon 1 ingeleid omdat ik amper vruchtwater had. 8.15 vliezen breken en aan het infuus, begon met 2 cm. Met een paar persweeën was hij er al, super snel. Zonder pijnstilling. Moet zeggen hij schoot erdoorheen voor m'n gevoel en is dat ik moest wachten op de verloskundige en het mn eerste was anders was hij er sneller geweest. 14.44 geboren, echt een mooie bevalling. 3850gr & 53cm Bij zoon 2 weer ingeleid maar nu omdat m'n bloeddruk te hoog was. Zou za ingeleid worden maar ze belde vrijdag vroeg op of ik deze dag al kon komen. 10.15 aan het infuus en vliezen breken, begon met ruim 2 cm. Infuus is niet hoger gezet want mn lichaam deed hetzelf. Manman die warme douche waar ik onder mocht versnelde de weeën zo snel. Ook een aantal persweeën. En zonder pijnstilling. Net ff voor 13u was hij er al. 4235gr & 57cm Voor mijn gevoel is m'n 2e bevalling niet geweest zo vlot. Zei de verloskundige al bel de volgende maar vast dan hebben jullie een rustig weekend.
Oudste: om 7h30 uit het niets gebroken vliezen. Om 9h begonnen de weeën. Om 12h aangemeld in het ZH en om 15h32 is ze geboren. Dit had zelfs nog wat eerder kunnen zijn, maar het was een badbevalling en ik kon de weeën goed opvangen, dus hebben ze zo lang mogelijk gewacht om de baby de kans te geven zo ver mogelijk in te dalen zodat ik zo weinig mogelijk moest persen. Na paar keer was ze er effectief! Dus absolute begin tot einde 8 uur. Jongste: om half 1 's nachts kreeg ik een kramp. Nog een halfuur gewacht om mijn ex wakker te maken omdat de krampen redelijk snel volgenden en intenser werden. 20 over 1 vertrokken. Snellere weeën en gevraagd om mij eerst in het ZH af te zetten vooraleer ex onze oudste bij zijn ouders zou afzetten. Kwart voor 2 aangemeld in het ZH, 2h10 vliezen gebroken (maar had nog niet echt pijn) maar bleek wel volledige ontsluiting te hebben, en om 2h30 is ze geboren. Hier begin tot einde 2 uurtjes!
Bij mijn oudste 2 uur (waarvan 11 min. persen) Bij mijn jongste 1 uur en 3 kwartier (waarvan 3 min. persen)