@WWJD dankjewel, lief! Ik hoop het ook zo... lees vaak dat mensen het zo'n mooie ervaring vinden, maar door de inleidingen werd ik vooral onrustig en bleef ik steeds op dat schermpje letten of de baby het nog goed deed enzo. Vond dat het lastige eraan, dat je continu gemonitord wordt en ik niet zo goed kon ontspannen daardoor.
Ze zeggen vaak wel dat inleidingen veel heftigere weeen geven omdat het niet vanuit je eigen lijf is en je dus ook minder endorfines (pijnstillende werking) aanmaakt ofzo. Dus wat dat betreft hoop ik voor je op een natuurlijke bevalling! Ik moet wel zeggen dat zo snel bevallen ook echt geen pretje is. Ik was natuurlijk heel blij dat het niet een hele dag duurde, maar die weenstorm was echt hel. Vond het echt op dat moment traumatisch. Gelukkig vergeet je de pijn van bevallingen ook weer snel want nu denk ik: oh was prima te doen en doe ik zo nog een keer haha. Maar weet nog op dat moment dat ik echt in paniek was en totaal niet meer wist waar ik het zoeken moest. Gewoon wee na wee na wee zonder pauze. Ik kreeg gewoon letterlijk echt geen lucht meer.
Bij de eerste vanaf de eerste wee 10 uur. En 12 min persen. Bij de 2e werd ik ingeleid en duurde het vanaf het breken van de vliezen 1 uur en 18 min, inc 9 min persen.
Mijn bevallingen duurden respectievelijk 5, 3 en 2 uur. Ze werden steeds korter. Moet er wel bij zeggen dat ik cervixinsufficiëntie heb waardoor ontsluiting makkelijk gaat (sterker nog, dat het zo makkelijk gaat is juist het probleem ).
1e kindje: 26,5 uur vanaf de eerste wee. Die waren gelijk best pittig en kwamen om de 3 a 4 minuten. Geëindigd in een keizersnede na 45 min persen en mislukte vaccuumverlossing. 2e kindje: 12 uur precies. Maar de eerste 6 uur heel onregelmatige en goed te handelen weeën gehad. Niet veel erger dan wat zwaardere menstruatie krampen. Daarna werd het iets pittiger voor 1,5 u en toen in de auto richting ziekenhuis de eerste persweeën. Ik kwam toen met 9 cm aan. Maar door (weer) een verkeerde houding van de baby heb ik vervolgens 4u persweeën moeten wegpuffen. Het was zeker weten in een keizersnede geëindigd als ik niet heel sterk had onderhandeld met de gynaecoloog en had aangegeven dat ik het echt kon. Maar het is gelukt en ik kijk heel goed terug op die bevalling. Eigenlijk was er heel veel hetzelfde als bij mijn 1e bevalling, maar waar dingen toen echt elke keer nét niet goed gingen, gingen ze de 2e keer nét wel goed. Ik kan wel echt zeggen dat de ene bevalling de andere niet is. Niet alleen bij dezelfde vrouw, maar ook denk ik echt wel tussen vrouwen. Ik heb me na mijn 1e bevalling heel lang "slecht" gevoeld omdat ik echt dacht dat ik zo veel minder (pijn) aan kon dan de meeste andere vrouwen. Maar na mijn 2e bevalling wist ik echt zeker dat dat niet zo was. Voor die bevalling ben ik nog terug gebeld omdat ze bang waren dat dit best een traumatische bevalling had kunnen zijn en erg pittig was vanuit hun kant gezien ( 4 uur persweeën wegpuffen duuuh). Zo heb ik dat niet beleefd, vooral dus omdat mijn eerste bevalling echt 10x zwaarder was nog. Maar daardoor wel rust gekregen en weer vertrouwen in mijn eigen kunnen en pijngrens. Oh en mijn beide bevallingen begonnen met 40+6 weken. Alleen had ik dus bij de 1e pas bij 41+1 weken een baby.
1e: 4,5 u. vanaf eerste wee tot geboorte. Ze is in onvolkomen stuit geboren met voetjes eerst. Uitdrijving duurde 11 min. Wat zeer snel is bij een stuitbevalling. 2e: 37 u. vanaf hoge scheur in de vliezen. 3,5 u. vanaf eerste wee tot geboorte. Uitdrijving: 4 min. 3e: 16 u. vanaf gebroken vliezen. 5,5 u. vanaf eerste wee tot geboorte. Uitdrijving: 2 min.
Wat ik me eigenlijk afvroeg: maakt het uit hoeveel tijd er tussen je laatste 2 kindjes zit qua tijdsduur van de bevalling? Of is het gewoon zo, dat als je al ooit eerder bevallen bent, het vaak gewoon sneller is t.o.v. je eerste kind? Mijn jongste is al 8, dus ik ben een hele tijd niet bevallen. Ik hoop zo dat het dan niet weer zoals de eerste wordt, wat moeizamer qua uitdrijving dan de andere 2.