smetvrees

hoi,
onze kleine is prematuur geboren. er was echt een kans dat hij ziek werd wanneer hij met vieze handen werd aangeraakt. Ringen moesten af, horloges etc. Handen moesten worden ontsmet met speciaal spul.
Na 8 weken kwam de kleine eindelijk thuis uit het ziekenhuis. De huisarts adviseerde om al het bezoek dat verkouden was tot hoog zomer te weren. Dit betekende ook dat ik mijn neefje en mijn zus de deur uit moest zetten. vreselijk! Volgens de kinderarts was het echter voldoende als we geen snotverkouden kindjes aan hem lieten zitten, en dat hij verder sterk genoeg was. Moeilijk als er twee kundige mensen tegenstrijdige adviezen geven. Hij is extra vatbaar voor het RSvirus, 1 procent van de kinderen die het krijgt overlijd hieraan.
Het was moeilijk toen hij thuiskwam. Eindelijk konden we gaan genieten.. maar ... hij was niet anders dan super-steriel gewend, en kwetsbaar. Zodat we echt bezoek moesten weren. Ik vond het echt niet fijn, je voelt je zo ellendig, we konden niet eens de winkel in.

Eind april (koninginnedag) vonden wij het tijd om onze kleine bloot te gaan stellen aan vreemde mensen, en gingen voor het eerst met hem de stad in. Heerlijk wat heb ik genoten, en hij ook.

Nu (inmiddels 3 maanden thuis) hebben we hem langzaam maar zeker aan onsteriele dingen laten wennen. Ik kook de fles wel uit, 1 keer per 24 uur, maar durf tijdens het schudden gewoon met niet schoongemaakte handen de tuit dicht te duwen.
durf met ongewassen vinger (niet vies) in zijn mond als hij eraan hapt oid. hij is ook al naar het kinderdagverblijf gegaan. ik vertrouw erop dat hij niet ziek wordt, dat gevoel heb ik. ook al zou hij wat ziekig worden, hij heeft nu voldoende reserves opgebouwd. (van 1700 gram naar 7 kilo)
ik denk dat jij er ook even aan moet wennen, ook al heb je niet zon voorgeschiedenis als ons.
Ik zou zeggen, wees realistisch naar wat er gezegd wordt over hygiene, wat wel en niet kwaad kan. Tuurlijk moeten er geen mensen met koortslip dichtbij de kleine komen, en ook niet heel zieke mensen. Maar iemand die een beetje verkouden is, dat kan geen kwaad. Probeer te genieten van alles wat mag!
Oja, niets is steriel, en er zijn ook bacteriën die goed zijn voor de baby. Uiteindelijk moet hij wel in aanraking komen met bacteriën om weerstand te krijgen.
groetjes en veel succes

 

Wat vervelend dat jij je zo voelt. Natuurlijk wil je je kind beschermen, maar dat kan niet overal tegen. En hormonen kunnen ook een loopje met je nemen.
Zelf heb ik niet wat jij hebt, maar mijn hormonen kunnen wel op hol slaan. Idd net of je nog een stemmetje hebt die "rare" dingen zegt. Is nu inmiddels weg bij mij.
Je kunt natuurlijk ook altijd gesprek aanvragen met HA of iemand anders. Misschien dat dat oplucht...
Sterkte ermee en hopelijk voel je je snel beter.

 

Wat vreselijk lastig voor je dat je hiermee rondloopt!
Als je smetvrees zoals je dit zelf noemt je leven beheerst en je dag bepaald moet je hier echt wat mee. Medicatie om rustiger te worden kan misschien de scherpe kantjes van je paniek afhalen, maar is niet de oplossing. Hier moet je echt mee naar een professional!
Ik zou zeggen: ga toch nog eens naar de huiarts en vraag een doorverwijzing naar een psycholoog oid. Het is vast een enorme grote stap, omdat je daarmee erkent dat er echt een probleem is. Maar de eerste stap heb je mijns insziens al gezet door hier een topic over te openen! Je erkent daarmee al dat je met iets zit wat je leven bepaald! Wie A zegt moet ook B zeggen!
trouwens: je bent helemaal niet stom dat je dit hebt, het is gewoon ontzettend vervelend en ik vind het knap van je dat je inziet dat het niet reeel is en je weet ook te vertellen dat wat je doet niet goed is voor je kindje en voor jezelf. Je weet alleen niet hoe je het moet oplossen. Ik denk ook niet dat je dit zelf moet proberen. Zoek steun bij je vriend/ man/ moeder/ vriendinnen, maar ook vooral bij een onafhankelijke proffesionele hulpverlener die jou gerichte medicatie en omgangstipskan geven!
Heel veel sterkte!

 

Hoi,

Hier nog een mama van een prematuur kindje. Mischa is 7 weken te vroeg geboren en heeft drie weken in het ziekenhuis gelegen (wat OnsKleintje schrijft, zi streng ging het bij ons helemaal niet en Mischa heeft veel korter in het ziekenhuis hoeven blijven, wij hebben heel veel geluk gehad). Daar moesten we onze handen wassen voor we naar hem toe mochten, en moesten ze daarna met alcohol inwrijven. Maar onze camera en telefoon mochten bijvoorbeeld gewoon mee naar binnen. Terwijl ik zou denken dat een telefoon een van de vieste dingen is die je bij je hebt, die gebruik je overal en altijd, in de stad, in de trein, enz. Daar probeer ik mezelf dus steeds maar aan te herinneren (en hopelijk kun jij er ook iets mee!), want ik heb precies dezelfde neigingen als jij! Ik was ook nog steeds vaak mijn handen voor ik Mischa pak en voor ik een fles maak (net zoals OnsKleintje omschrijft durf ik sinds kort ook de speen dicht te knijpen met ongewassen handen tijdens het voeden) en als er een schoon kleertje op de grond valt gaat die pertinent de was in, tenzij het om een broekje of sokje gaat, dat komt niet in de buurt van Mischa's gezichtje. Een spuugdoekje dat op de grond terecht komt gaat ook in de was, en ik gebruik er sowieso standaard een stuk of 4 schone per dag...
Mischa's papa werkt in de bouw en komt met behoorlijk vieze handen thuis, en wast die niet altijd voor hij Mischa oppakt of een fles geeft. Daar heb ik me overheen weten te zetten, maar toch moet ik zelf wel mijn handen steeds wassen. Ik weet dat het idioot is, maar kan het gewoon niet laten.

Ik denk dat het gewoon een kwestie van wennen en afleren is. Is jouw kindje nog erg jong? Mischa is nu bijna 6 maanden en ik merk sinds een tijdje dat ik het steeds meer kan loslaten, hij wordt nu eindelijk wat groter en steviger. Misschien dat het bij jou ook vanzelf minder wordt. Een jonge baby is erg kwetsbaar en jij zit vol met hormonen die ervoor zorgen dat je hem beschermt en voor hem zorgt, dus heel vreemd is dit gedrag niet vind ik! Wees niet te streng voor jezelf meid, en probeer lekker te genieten.

 

Hoi kimmetjuh,
Eerst schoonmaken en dan gaan douchen doe ik ook hoor. Ik vind de wc of de gootsteen erg vies, en ook chloor lijkt me geen lekker spul voor een baby, en dat zit na het schoonmaken aan je handen. Ach, het is misschien overdreven, maar heeft iedereen niet zijn eigenaardigheden?? Ik heb dit altijd een beetje gehad en nu met een klein kindje is het wat erger geworden. Volgens mij is het een lichte vorm van dwangneurose en zo lang het je leven niet helemaal verstoort is er toch niet zo veel aan de hand? Als ik jou was zou ik er niet te zwaar aan tillen. Je kindje is nog heel klein en kwetsbaar en het is allemaal spannend en wennen. Ik geloof echt dat je beter een beetje om jezelf kunt proberen te lachen (ik kan er inmiddels zelf heel erg hard om lachen, ook al betekent dat niet dat ik alles ook al helemaal los kan laten, maar het wordt echt vanzelf minder!!), dit gaat vanzelf wel over hoor! Het allervervelendste wat je hier aan overhoudt is hele droge jeukende handen, dus heb je wat meer tubes handencreme nodig en een grote fles dove! Dus, lekker proberen zo veel mogelijk te genieten en niet teveel op je gedrag letten. En je mag me altijd pb-en hoor!
Groetjes

 

hoi kimmetje
ik vindt het helemaal niet stom hoor. ik denk dat je gewoon onzeker bent, een baby kan zo kwetsbaar zijn.
en je reageert nu gewoon vrij natuurlijk, door de dingen waar je wel controle over hebt (handen wassen) gebruik van te maken. Maar je slaat een beetje door (niet in alles).
Dat zie je zelf in, anders had je dit topic niet geschreven. en dat is al een hele stap in de goede richting. Als de kleine gaat groeien dan wordt je onzekerheid vanzelf minder. Als moeder ben je en voel je je ook heel verantwoordelijk voor je kindje, daarom begrijp je smetvrees-reactie ook wel. Ik hoop dat je er gauw mee om leert gaan!
groetjes

 

Hoi Kimmetje,

Ik lees net je berichtje en ik had het wel zelf geschreven kunnen hebben..
Ik heb het altijd wel een klein beetje gehad; altijd handen wassen voor het eten, toch wel bang zijn voor verkoudheid en zo. Maar nu ik moeder ben, wordt het toch wel erg. Ik heb ook liever geen bezoek en als er iemand komt, ben ik als de dood dat ze misschien ziek zijn. Alleen als het mensen zijn van wie ik weet dat ze 'schoon' zijn, zoals mijn ouder vind ik het geen probleem. Ik heb van die desinfecterende gel in huis, en ik wilde vlak na de bevalling dat bezoek dat gebruikte..Helaas vertikten mijn schoonouders dit, ze vonden het het stomste wat ze ooit hadden gehoord. En ik vind het erg om te zeggen, maar ik ben gewoon best wel vies van mijn schoonouders. Ze hebben heel vaak een koortslip en gebruiken 4 weken hetzelfde vaatdoekje en wassen daarna niet de handen. Ik vind dat zo vies...Ze geloven ook niet dat een koortslip gevaarlijk is voor een baby. Dus ik ben altijd heel bang als ze op visite komen.
Ook gooi ik kleren terug in de was die op de grond zijn gevallen.
Maar ik ben blij dat ik niet de enige ben...Het begint wel een beetje een probleem voor me te worden..Misschien dat het na een tijdje beter gaan en anders maar hulp zoeken denk ik.

 

Wat heftig wat je beschrijft, klinkt idd alsof het je hele dag beheerst. Op zich kunnen bij dit soort dingen medicijnen wel helpen, maar meestal in combinatie met gedragstherapie. Ik zou idd een verwijzing naar een psycholoog vragen zodat je daar verder mee kunt werken.
Volgens mij is smetvrees een vorm van een obsessief compulsieve stoornis (OCD in het engels), misschien dat je daar eens op kunt zoeken. Wellicht vind je dan ook behulpzame info.
Succes

 

gatver! kan me voorstellen dat je ze vies vindt die schoonouders van je, en wat heb je toen gedaan toen ze hun handen niet wilden wassen? die van mij deden het wel, maar gaven er een sneer bij, waarop ik ze gezegd heb dat ze welkom waren wanneer ze zich aan onze regels hielden, en dat ik daar geen sarcastische opmerking bij hoefde te hebben.

 

Bah zeg, wat een kinderachtige (en die van Noor erg vieze!!) schoonouders hebben jullie! Die van mij waren zo bezorgd om Mischa dat ze uit zichzelf nog net niet 100x hun handen wasten. (bij wijze van spreken he ) Heel vreemd om te lezen dat mensen niet een beetje inlevingsvermogen hebben, en een beetje rekening willen houden met kwetsbare jonge babies en bezorgde jonge moeders!

Ik blijf bij mijn standpunt dat we het hier misschien over extreem gedrag (van ons moeders) hebben, maar niet over iets dat zo erg is dat het ons leven beheerst en waar hulp bij nodig is. Volgens mij is het normaal (ook al doet niet iedereen dit, heeft niet iedereen zijn eigenaardigheden?) en gaat het vanzelf over. Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar dit beheerst echt mijn dag niet. Het is gewoon een gewoonte en ik heb er eigenlijk totaal geen last van, maar moet er af en toe wel om lachen. Ik schaar dit onder de categorie "met-een-been-op-de-stoep-en-een-been-in-de-goot".

Dwangneurose is een ernstige aandoening, die het leven van iemand en van zijn omgeving danig kan belasten. De dwangneurose overwinnen is een werk van lange adem. In ieder geval moet iemand die de kenmerken van deze stoornis vertoont in therapie gaan. Het hangt natuurlijk ook af van de mate waarin de neurose zich voordoet. Veel mensen hebben wel een lichte vorm van dwangmatige handelingen, ingegeven door onzekerheid.

 

kimmetje, wat verstandig van je dat je met iemand gaat praten, voor de kleine lijkt het me ook niet een gezonde situatie. Ook omdat je hem niet durft aan te raken, misschien gaat hij wel denken dat je hem niet aan wil raken omdat je hem niet lief vind of je hem niet begrijpt, meid wees realistisch dat dat veel schadelijker is dan met ongewassen handen aan hem zitten. en ook voor je relatie (en indirect je kindje) is dit niet goed. Liefs

 

gelukkig, succes kimmetjuh!