Hallo moeders, Eind januari zijn wij met onze dochter van 3 jaar naar het audiologisch centrum geweest ivm achterlopen spraak-taal en in het verleden had zij regelmatig vocht in haar oren. Onze KNO vind haar oren te goed voor buisjes. Eigenlijk hebben we zelf ook al een lange tijd het idee dat het nu wel goed is, aangezien bij de laatste controles steeds geen vocht te zien was. Om hoorvermindering oid uit te sluiten zijn we toch naar het audiologisch centrum gegaan. Nu is die afspraak ons sowieso heel erg tegengevallen en toen ik vanmorgen het verslag had ontvangen schrok ik helemaal. Er staan een aantal fouten in, waar ik me al aan kan storen, maar dat ter zijde. Conclusie is eigenlijk dat ze haar manier van contact maken vreemd vonden. Nu kan ze inderdaad wel eens iemand negeren als ze niks heeft met deze persoon, maar het verslag is gebasseerd op: 15 min spelen in een kamer terwijl wij een vragenlijst aan het doorspreken waren met de logopedist en 5 minuten spelen met de logopedist zelf. In het rapport staat: - dochter betrekt ouders niet in spel. (Logisch want wij waren in gesprek) - dochter heeft maar 1x fantasie laten zien door ons zogenaamd een kopje te geven om te drinken. (We waren ook maar 20 min binnen, had ze dan 20 min lang moeten spelen met fantasie) - dochter ruikt aan een knuffel en raakt dit aan met haar lippen (ze rook er niet aan, maar knuffelde ermee en gaf een kus aan de knuffel) - dochter maakte wel oogcontact met de logopedist toen ze samen gingen spelen en lachte terug naar haar, maar tijdens haar spel lacht ze ook naar de muur (dochter kan inderdaad af en toe lachen tijdens haar spel als ze alleen speelt) - dochter reageert niet op taal. De logopedist vraagt haar wat de poppetjes aan het doen zijn en zij zegt niets. Er wordt voorgesteld om een second opinion voor psychologisch onderzoek, omdat we een half jaar geleden haar hebben laten onderzoeken. Ik ben hier erg van geschrokken. Zeker omdat ze nu erg vooruit gaat met spraak-taal en ze wat 'socialer' begint te worden. Ok we zijn er nog lang niet, maar in vergelijking met vorig jaar is ze een heel ander kind. Alle nare gevoelens komen weer naar boven. Wat vinden jullie hiervan? Zijn de bovenstaande punten volgens jullie erg afwijkend gedrag?
Hoe je het omschrijft vind ik het geen afwijkend gedrag. Maar blijkbaar hebben zij iets gezien wat ze zorgelijk vinden en wat ze verder zouden willen onderzoeken aangezien je uit een kwartier natuurlijk geen conclusies kunt trekken. Heeft ze een half jaar geleden dan een psychologisch onderzoek gehad? Wat is daar dan uit gekomen? Vanwaar een second opinion?
Geen ervaring, maar ik zou gewoon die second opinion/herhaling doen. Dl betrekt ons altijd (die negeert gewoon dat ik wel 's in gesprek ben) en geeft vreemden ook altijd antwoord.
Nou, mijn zoontje is nooit getest maar zou helemaal abnormaal zijn. Hij moest helemaal niets van niemand hebben. Huilde altijd, klampte zich aan me vast en was zeer eenkennig. Hij reageerde helemaal niet op vreemden dus antwoord geven gebeurde echt niet. Spelen ook niet bij instanties (zkhuis, huisarts enz). Nu is hij 6, nog steeds verlegen maar alles gaat prima. Ik ben er niet bij geweest maar de punten die ik lees zn alles behalve schokkend. Maar in het verleden hebben jullie niet zomaar psychologisch onderzoek laten doen, dus waarschijnlijk speelde er wel iets? Misschien daarom toch nog eens odnerzoek laten doen. Wat gebeurt er als je dit advies naast je neerlegt?
Ik vind dit wel degelijk punten die opvallend zijn en hebben weinig te maken met verlegen zijn. Opvallend genoeg in elk geval om het verder te laten onderzoeken. En dat is ook het advies toch? Gewoon doen. Sterkte! Zulk soort uitslagen zijn nooit leuk als het je eigen kinderen betreft.
Ze is toen getest omdat ze achterliep met spraak-taal. Ik heb er ooit een topic over geschreven ook hier. Uiteindelijk kwam er na het onderzoek uit dat ze sociaal-emotioneel en qua spraak-taal achter loopt. Daarnaast aangeleerd gedrag om non-verbaal te communiceren. Advies is toen gegeven om zsm te starten op een PSZ, logopedie en meer in contact brengen met leeftijdsgenootjes of andere mensen. Logopedie krijgt ze nu 3 maanden, dat gaat heel goed. PSZ zit ze nu sinds een maand, daar mag ik eigenlijk ook niet over klagen. Ik vind het persoonlijk nog te kort om dan gelijk al weer te onderzoeken. Maar als je dan weer leest wat ze schrijven ga je als moeder weer enorm twijfelen aan jezelf (en kind)
Zoals wat Merah? Ik zal nooit een professioneel onderzoek bagatalisseren maar als dit werkelijk alles is dan vraag ik me echt af in hoeverre dit ernstig is. Mn zoontje gebruikt tot op de dag van vandaag weinig fantasie. Hij kan heel goed praten maar word belemmerd door zijn verlegenheid en zou dus ook geen antwoord geven op wat poppetjes doen. Knuffelen met een knuffel vind ik ook niet gek. Dus ik denk zelf dat er of meer is of dat het in combinatie met een in het verleden psychologisch rapport meer onderzoek vraagt want deze feiten op zichzelf staand zijn echt niet schokkend.
Eigenlijk alle punten zijn niet leeftijdsadequaat. Ouders niet betrekken, geen fantasie spel, niet reageren op vragen en/of situatie. Dit zijn natuurlijk punten uit een grotere context en zo moet je ze ook zien. Ze waren blijkbaar opvallend genoeg aanwezig om ze in het kort te formuleren in de uitslag. Maw. Als jouw kind prima gedrag laat zien en daarbij een keer een knuffel kust: prima. Gebeurt dit samen met andere niet-leeftijdsadequate dingen of met ander afwijkend gedrag, dan kan het zeker reden zijn tot zorg.
Dat doet mijn dochter ook vaak. Ik kan vanuit huis altijd moeilijk werken, want ze stoort mij regelmatig. Ze laat dan of speelgoed zien, of wil dat ik met haar mee ga spelen of stoeien ofzo. Maar ze kan ook heel goed alleen spelen, vooral als ze aan het 'ontdekken' is. Dus een nieuwe ruimte met speelgoed.
Ik zou vragen wat ze willen met het nieuwe onderzoek. Een second opinion doe je omdat je denkt dat de uitslag van het eerste onderzoek niet klopt. Misschien vinden ze dat ze te weinig vooruitgang heeft geboekt sinds het onderzoek en na het opvolgen van de adviezen die toen zijn gedaan? Of denken ze dat ze wellicht andere begeleiding nodig heeft? Willen ze precies hetzelfde onderzoek doen of misschien een uitgebreider onderzoek of een ander soort onderzoek? Ik zou vragen naar het doel van het onderzoek en dan beslissen of je het wilt laten doen of niet. Volgens mij hebben kinderen doorgaans niet zoveel moeite met zo'n onderzoek dus in dat geval zou ik zeggen waarom niet? Komt er uit dat er toch iets aan de hand is waarvoor ze specifieke begeleiding nodig heeft dan is dat toch alleen maar mooi dat ze die dan kan krijgen? En komt er niks uit dan kun je lekker zo doorgaan.
Hetgeen wat meer is is natuurlijk de spraak-taal die is achtergebleven. De combinatie ervan bedoelen ze dan waarschijnlijk. Ok ik kan dan misschien niet zo objectief kijken naar haar, omdat ze mijn kind is, maar je kunt nooit alle punten in 20 minuten laten zien. Dus wat wij aangeven wat ze thuis wel doet is dan bij wijze van gelogen? Je kind kan toch nooit hetzelfde laten zien wat ze thuis doet in die 20 minuten in een vreemde, nieuwe omgeving? Of probeer ik nu een excuus te vinden?
Misschien juist daarom het advies voor second opinion: omdat jij aangeeft dat ze thuis bepaalde dingen wel laat zien. Nog een keer testen of dit misschien een (verkeerde) momentopname was of dat de punten in de uitslag wel gegrond zijn. Nee, in 20 minuten kunnen ze niet alles van thuis laten zien, maar deze mensen kijken 'anders'. Zo zal bv het punt 'betrekken van ouders bij spel' wellicht zwaarder wegen in een vreemde omgeving. Het lijkt namelijk heel logisch dat kinderen in zo'n setting vaker bevestiging zoeken bij de ouders dan thuis in hun veilige omgeving. En ja, ouders zijn altijd bevooroordeeld als het om hun eigen kinderen gaat. Daarvoor zijn het ouders (positief bedoeld hoor!)
Je hebt een vrij normaal kind dus. Dan kan je die nare gevoelens wel wegstoppen toch? Een kleine 'afwijking vh gemiddelde' kan je gerust onderzoeken; wie weet kan je er wat mee!
Als ze thuis wel de dingen doet die ze daar niet liet zien zou ik het even laten. Mijn dochter trekt in een vreemde omgeving ook nooit een bek open, op het consultatiebureau zit ze altijd stuurs te zwijgen. Bovendien krijgt je dochter al hulp, dat moet ook wel even de tijd krijgen. Als je je helemaal niet kunt vinden in het rapport zou ik ook niet meegaan met de conclusie.
Maar hadden jullie het volledige onderzoek of alleen het intakegesprek? Mijn zoon is 3X geweest bij het aud centrum, want zij onderzoeken 3 disciplines: logopedie, gehoor en algemene ontwikkeling. En dan 3x 2,5uur. Wat jij beschrijft klinkt als alleen het intakegesprek met advies om het volledig onderzoek uit te voeren
Dan hebben wij vast alleen het intakegedeelte gehad. Als het 2,5 uur had geduurt had ik me iets beter kunnen neerleggen bij het advies / verslag. We vonden het erg tegenvallen en uiteindelijk is nog steeds niet helemaal duidelijk of haar gehoor wel echt goed is.
Dankjewel. Dit is precies hoe ik erover denk, maar toch ga je twijfelen of je wel de juiste beslissing neemt. Wat is het toch moeilijk als het om je kind gaat...
Sorry, maar je kind is zich volgens mij niet bewust van jouw dilemma. Als het om je kind gaat is het niet zo moeilijk. Dit gaat dus vooral om jou. ..
Is er dan wel een logopedisch onderzoek gedaan? Hierbij testen ze gericht taalbegrip/taalproductie en hier komt dan een score uit. Wij zijn 3x geweest voor onze zoon (gehoor/intake, logopedisch onderzoek, intelligentieonderzoek) en deze afspraken duurden wel minimaal 1,5 uur. Ze kunnen in hun conclusies natuurlijk niet meenemen dat ze iets thuis wel of anders doet. Ouders vormen vaak (onbewust) een positief/afwijkend beeld van hun kinderen, wat natuurlijk heel normaal is. Ze kunnen alleen aangeven wat zij waarnemen en dat vinden ze blijkbaar wel wat afwijkend. Maar gezien het onderzoek kort duurde is een second opinion misschien geen slecht idee.