wie heeft er ook een miskraam in het tweede semester van de zwangerschap gehad?

Hallo,

Ik ben Soley en ik ben 22 jaar oud getrouwd en moeder van 2 kindjes, onlanks heb ik een late miskraam gehad en ik was benieuwd of meer mensen dit hebben meegemaakt en erover willen praten? Weten jullie wat de oorzaak was? Hebben jullie al meer kinderen of was het de eerste? Hoe gaan de andere kinderen ermee om? Hebben jullie hem/haar begraven of gecremeerd? Hebben jullie sectie laten verrichten? enz. enz. Alles wat jullie willen delen met mij is welkom.

Ik heb met 32 weken een miskraam gehad van een dochtertje die we Xena hebben genoemd. Gelukkig had ik al 2 kinderen: Milan van bijna 3 (nog 2 weekjes) en Siena van bijna 15 maanden. Ik zal hieronder mijn verhaal vertellen, maar omdat het nogal een heel verhaal is zal ik het stukje hier neerzetten wat ik voorgedragen heb op de crematie. Mijn dochtertje is 26-04-2011 geboren en 02-05-2011 gecremeerd, we wisten vanaf 21-03-2011 dat het niet helemaal goed was met haar en vanaf 22-03-2011 op onze trouwdag dat haar overlevingskans maar 0.05% was en 21-04-2011 zagen we op de echo dat ze was overleden terwijl ik 18-04-2011 haar hartje nog heb horen kloppen. 19-04-2011 op 20-04-2011 had ik s'nachts zo'n rare droom dat mijn oma haar kwam halen dat ik haast vermoed dat ze die nacht overleden is.

Hieronder ons verhaal:

Hoi lief meisje van mama!

Vanaf het moment dat je bij mij in mijn buik zat hielden we van jou. Milan was vanaf dag 1 gek op je. Hij knuffelde en kuste je iedere dag. We zagen je al samen met je zusje Siena spelen, maar het heeft helaas niet zo mogen zijn.
Toen we je op de eerste echo zagen was dat voor ons net zo speciaal als de eerste echo van je broer en zus. En wat waren wij blij te zien dat je hartje klopte, want dat is toch altijd even spannend.
Jij groeide, mijn buik groeide, we maakten samen een praatje of maakte contact door mijn hand op mijn buik te legen waar jij dan tegenaan schopte, en zo was je al snel 20-weken en was het weer tijd voor een echo.
Daar lag ik dan op de bank met je papa naast mij tevreden kijkend naar jou op een tv’tje. Je zwaaide nog even naar ons: ‘dag mama, dag papa’. Je hartje klopte, je groeide goed en toch kwam daar al de eerste klap want je had maar 1 slagader in plaats van 2 in de navelstreng, wat mogelijk kon duiden op hart of nier ziektes.
Na een tijdje in spanning te hebben gezeten was daar dan eindelijk de dag van de echo waarop de arts uit Maastricht ging kijken of dat je in orde was. Gelukkig leek je in orde te zijn en gingen we weer met een wat geruster hart naar huis.
Toch zat het ons niet helemaal lekker, dus met het aantal weken dat je levensvatbaar zou zijn lieten we een zucht klinken, want we dachten wat er nu ook gebeurd ze is levensvatbaar en maakt in ieder geval een kans.
Helaas heeft dit feit niet mogen baten. Ik was 28 weken zwanger toen ik binnen een hele korte tijd toch wel een erg grote buik kreeg, ik voelde je minder en had veel last van harde buiken. Eerst zochten we er nog niet zoveel achter, ik was druk geweest met de kinderen en het werk, we dachten even wat gas terug nemen en dan komt het wel goed. Maar omdat het toch aanhield besloten we de verloskundige maar even te bellen op het telefonisch spreekuur, ze zou na het spreekuur even langs komen om naar het hartje te luisteren. Je hartje klopte nog goed, maar voor de zekerheid moesten we toch even naar het ziekenhuis waar ze een ctg en een echo zouden maken zodat we echt zeker zouden weten dat alles nog goed met je was.
In het ziekenhuis bleek al snel dat je ernstig ziek was, je hield overal veel vocht vast. Omdat het vasthouden van vocht kon duidden op bloedarmoede werden we met de ambulance met loeiende sirenes naar het umc in Leiden gereden. We moesten met spoed naar Leiden omdat ze daar bij bloedarmoede bij de baby, de baby een bloedtransfusie in de buik kunnen geven. Eenmaal aangekomen in Leiden twijfelde de arts toch of het wel bloedarmoede was. Een andere arts zou de volgende dag naar je kijken en zo begon de spannende nacht waarin we niet wisten waar we nou aan toe waren en hoe het met je ging.
De volgende dag kwam er een andere arts die naar je keek en er inderdaad ook aan twijfelde of het wel bloedarmoede was. De arts besloot om in mijn buik wat bloed van je af te nemen en zo te testen of je bloedarmoede had. In het positiefste geval is het bloedarmoede zei de arts, dus we hoopten dat het dat inderdaad dan zou zijn.
Bij de punctie die ze deden bij je namen ze wat bloed van je af, maar je ijzergehalte bleek in orde te zijn dus het was geen bloedarmoede. De arts besloot hierop nog een echo te maken i.v.m. dat je maar 1 slagader in je nevelstreng hebt, bij deze echo zouden dan ook de kindercardioloog en de kinderarts mee kijken.







De echo werd gemaakt en daarna zouden de artsen overleggen en later in de middag zouden ze weer bij ons terug komen om te overleggen hoe we nu verder zouden gaan.
Er volgden wat spannende uren waarin familie naar Leiden toe kwam om ons te steunen. Toen was het dan zover en kwam de gynaecoloog met het slechte nieuws over jou. Zolang er geen oorzaak voor het vele vocht in jou gevonden zou worden konden ze jou niet verder helpen, want elke behandeling zou zinloos zijn want binnen een dag zou je weer vol vocht zitten. Je overlevingskans was door dit alles maar 0,05% en waarschijnlijk zou je dat weekend niet eens halen. Dat nieuws was een grote klap voor ons allemaal. De dag na dit nieuws mochten we naar huis om af te wachten wanneer je zou overlijden. Elke week gingen we een keer naar de verloskundige en een keer naar gynaecoloog in het mmc Veldhoven. Het weekend haalde je levend en zo leefden we nog tijd tussen hoop en wanhoop.
Lieve Xena, je bleek echt een vechtertje, je leefde nog precies een maand. Na een maand gaf je deze hopeloze strijd op en besloot je te rusten in je lot. Ik heb je nog 5 dagen in mijn buik mogen laten rusten van deze oneerlijke strijd. Na 5 dagen lieten we je geboren worden. Je bent een prachtig meisje, je bent ons kleine meisje.
Lief klein meisje van me, ga maar met een gerust hart heen naar boven, waar je niet alleen zult zijn want je 2 oma’s en opa staan al klaar om je op te vangen. En lieverd van me rust zacht, weet dat ik er altijd voor je zal zijn en je nooit zal vergeten. Wij houden van je voor altijd waar je dan ook bent. En eens zullen we herenigd worden en voor altijd bij elkaar zijn.


Dag lief meisje van mama!