Toen wij kleine kinderen hadden liep het ook niet altijd even soepel tussen ons. Dit hebben we regelmatig naar elkaar uitgesproken en ook dat er weer betere tijden zullen komen. Door minder verwachtingen naar elkaar te hebben zijn we deze tijd goed doorgekomen. Nu de jongens 11 en 13 zijn gaat het beter dan ooit! We hebben elkaar gewoon een beetje gelaten en weer terug gevonden.
Super fijn! Die van mij bedoelt het vaak goed, maar valt dan weer totaal verkeerd bij mij. Hij komt dan zo ongeïnteresseerd of aanvallend over ofzo. Kan het niet uitleggen. De ene keer is het zo gesust, maar soms man het ook dagen duren. Beide erg koppig.
Ja echt zo enorm irritant. Of we hebben gegeten en alles staat op het aanrecht en ik doe boven snel iets en dan kom ik beneden en dan staat alles er nog. Kan ik ook zo giftig om worden
Of dat je beneden komt en dat hij zegt: 'Kijk ik heb de keuken al helemaal gedaan!' Alsof hij een lintje verwacht
Nee hoor, hier precies hetzelfde. Waar ik ook niet goed tegen kan is dat mijn man alles zo letterlijk neemt. Op maandag is hij thuis en dan stofzuigt en dweilt hij en doet de wc maar dan ook alleen de wcpot. Als ik dan vraag waarom hij dan de vloer, fonteintje enz niet heeft gedaan krijg ik als antwoord ‘jij zei de wc en dat is bij mij alleen de wcpot’ . Inmiddels weet hij prima wat ik bedoel maar toch maakt hij alleen de wcpot schoon. Ook met het afruimen en opruimen na het eten. Daar hoort bij mij ook de kookplaat en de gootsteen bij maar bij hem niet en hij doet het niet ook al weet hij nu wel wat ik bedoel. Als ik het dan zelf niet doe dan is de kookplaat en gootsteen na 3 weken nog niet schoon gemaakt.
Pff nou. Mijn ex kon dat ook. Nu nog steeds trouwens, hij had mijn gras gemaaid. Appt ie, ziet er echt goed uit he? Ik stuur dan altijd een sticker terug!
Ja heel herkenbaar. Als mijn man al eens de keuken opruimt dan is inderdaad de kookplaat nog vies en ligt de gootsteen vol met etensresten, soms doe ik het ook maar liever zelf maar hoe lekker zou het zijn als je gewoon eens een vent heb die het uit zichzelf doet
Haha, @Anouk2005, @Nataly1972 en anderen met hetzelfde issue met manlief, ook hier herkenbaar Uiteindelijk gaan die dingen zich ook teveel opstapelen en wordt een klein ding veel sneller een groot ding. Ik had dat letterlijke laatst overigens andersom. Ik vroeg man de winterjassen naar boven te brengen. Niet om te op te ruimen in de kast, want ze moesten nog gewassen. Vond ik ze dus wel in de kast, ik was ze eigenlijk al weer vergeten. En hoe goed bedoeld eigenlijk ook, vind ik het toch jammer dat ík eraan moet denken al het winterspul te wassen voordat we het opruimen.
Nooit ruzie maken? Wij hadden supervaak ruzie.. En in het begin was het mss 1 of 2 dagen beeld zonder klank en mettertijd werd dit steeds langer en langer.... De laatste 6 maanden voor de ultieme explosie hadden we amper nog een woord gewisseld en sliep ik op de bank. Ondertussen had ik wel uitgevogeld dat hij iets had met een collega - iets dat hij bij hoog en laag ontkende en meer nog: mij voor gek verklaarde. Oh boy, de dag dat ik hem alle bewijs voor de voeten wierp... De dagen erna hebben we opnieuw gepraat - en beslist dat het goed geweest was.... Over en uit. We hebben nooit kunnen communiceren. Hij de extraverte dominante persoon, ik de introverte.... Uuuuuren kon hij inbeuken op mij en ik gaf geen kik, geen woord.... Hij superieur, ik minderwaardig enz enz
Zo pijnlijk om te lezen . Ik heb heel veel geslikt owv de kinderen en het ideaalbeeld van "het gezinnetje". Blijkt dat onze dochters echt wel veel meer hadden meegekregen dan we dachten. Mijn ex zou nooit geaccepteerd hebben dat ik het initiatief nam om weg te gaan. Het moest of van hem komen, of omdat hij in een zodanige situatie zou terechtkomen dat hij niet anders kon dan toegeven dat hij niet zo perfect was (in dit geval: een affaire). Ik ben er zoveel sterker uitgekomen. We hebben het nog een tijd stilgehouden dat we er een streep onder getrokken hadden, maar toch was het andere mensen opgevallen dat ik opnieuw lachte - écht lachte. Waarmee ik zeker niemand in een bepaalde richting wil duwen. Probeer die communicatie open te breken en zorg dat je op eenzelfde niveau komt ipv boven- en ondergeschikte. Maar zorg gewoon dat je niet op het punt komt dat het je niet meer kan schelen wat er met je gebeurt of hoe je er aan toe bent. Sterkte!
Ja mijn man kan ook zeggen: ik doe echt wel de was! Ik heb vorige week de was nog een keer opgevouwen. We zijn een gezin van 5 vriend, hoeveel was denk je dat we hebben en ik even tussendoor doe Ik geef soms applaus
Mijn zusje heeft dus zo’n man! Echt relaxed! Die is zeer grondig en opgeruimd. Staat soms de ramen te zemen als ik binnen kom. Ik heb mijn man echt nog nooit een raam zien zemen. Als ik dat zou vragen zou hij zeggen: boeiend ik kijk toch niet naar buiten Gelukkig doet de hulp en de glazenwasser dat bij ons dan Lijkt net of mijn man niks doet. Is ook niet zo hoor. Hij heeft vaste dingen zoals ons bed verschonen en stofzuigen na het eten en de vaatwasser - en soms dan een was opvouwen (maar dan wil hij alleen maar de handdoeken was - as if alsof ik die keuze krijg ) en nog wel wat dingen / of als ik het specifiek vraag en met de kinderen doet hij echt veel verzorgende taken. Maar het moet gewoon echt een hapklare taak zijn. Uit zichzelf gaat hij het echt niet doen. Wij hebben onze weg er dus wel redelijk in gevonden want “taken” vindt hij dus het fijnste werken. Vind ik eigenlijk stom - bedenk het gewoon zelf Maar als we dat niet doen moet ik alles doen en dat wil ik ook niet. Maar soms vind ik het wel stom. Nooit fundamentele ruzies maar altijd over van die stomme dagelijkse dingetjes. Hopelijk wordt dat ook weer minder als de kinderen wat ouder zijn.
Ik heb het ook wel eens gezegd; heel fijn dat je het hebt gedaan, dak je wel schat! Wil je nu een schouderklopje?
Ik heb dit van mijn toenmalige baas geleerd. Je moet een SMART (specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdsgebonden) taak geven. Dat werkt bij (de meeste) mannen het beste. Want zijn woorden, wij zien het ECHT niet. En een taak met woorden als "een beetje" "een keer" "binnenkort" zijn niet SMART genoeg, dan is er vrij interpreteerbare ruimte en omdat mannen dus anders denken als wij worden we dan teleur gesteld. Dus ik probeer daar altijd aan te denken als ik wat vraag (ok, vroeg want inmiddels ex, om heel andere redenen).
Ja precies, zo denk ik er ook over hoor! Hebben voor elkaar gekozen, dus geven ook niet zomaar op.. laatste jaren zijn gewoon erg pittig geweest en inderdaad met 2 jonge kinderen gaat de aandacht vooral daarheen. We zijn elkaar wat kwijt geraakt, zo voelt het in ieder geval en onze verwachtingen lopen wat uiteen. We willen er beide nog voor gaan en aan onze issues werken, dus dat vind ik wel het belangrijkste.
Wij hebben een standaard afspraak, ongeacht wie er kookt: man ruimt alles op en zet alles in vaatwasser etc, keuken moet helemaal leeg zijn. En ik poets elke avond. We weten zo elke avond wat we van elkaar verwachten én het wordt in ieder geval goed gepoetst want toen mijn man dat jaren geleden deed, kon ik het alsnog over doen