Mijn dochter is erg verlegen. Durft andere kindjes niet aan te spreken mee te spelen etc. Ook bv tegen een volwassen dankjewel zeggen durft ze niet. Of als iemand iets tegen haar zegt bv wat zit je haar leuk kruipt ze weg achter mijn benen. Ik weet niet zo goed hiermee om te gaan, stimuleren of juist niet? Ze is ook nog vrij jong, 4 jaar, maar op school etc durft ze ook niks te zeggen in de groep, kring. Kreeg laatst de vraag of ze alle kleuren al kon van de juf, want dat kwam er niet uit bij haar ( kent ze allang ) Zijn maar wat kleine voorbeelden en wil gewoon advies hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Complimentjes etc geef ik de hele dag door al daar kan het niet aan liggen onzekerheid bv. Thuis is ze overigens het tegenovergestelde !
Mijn zoontje van bijna 3 was ook heel erg verlegen in het begin. Toen ben ik 2 x in de week naar een speeljungle gegaan is elke x zelfde omgeving maar wel andere kinderen. Toen is het gelukkig er langzaam aan uitgeslopen. Nu steelt die zelfs al de show bij het boodschappen doen. Zingend lopen we erdoorheen!!
Hier ook een verlegen zoontje van vier, maar hij heeft het vooral bij volwassenen. Geen tips, dus ik lees even mee!
Ik zou dr denk ik voorzichtig stimuleren. Dus eerst samen. Ga op haar hoogte zitten of til haar op en zeg dan tegen haar wat ze bv tegen de volwassene of kindje kan zeggen. Misschien dat ze zich veiliger voelt, als ze dicht bij jou is. En als dat steeds beter gaat, langzaam stimuleren om het zelf te doen. Eerst hou je dr hand nog vast en ten slotte alleen.. Mijn dochter is soms een beetje verlegen, in het begin. Zij gaat dan heel gek doen, om t te overschreeuwen, denk ik. Druk, enthousiast, gek praten, rondjes rennen enzo. Sporadisch duikt ze eens weg. Maar verder kan ze vooral met (onbekende) volwassenen hele gesprekken voeren, weinig verlegenheid dus. Toen ze jonger was (rond 2) had ze het wel vaker. Dan klapte ze dicht, sloot zich af en keerde zich in haar eigen wereldje.