Het gaat over het zoontje (15) van mijn schoonzus. Mijn schoonzus is als langer dan 10 jaar alleenstaand. Vader van haar kinderen woont in Turkije, daar heeft ze dus niks aan. Ik open dit topic omdat het niet goed gaat met haar tienerzoon. Hij is namelijk niet zo goed bezig en mijn schoonzus heeft hem totaal niet onder controle. Zo rijdt hij al sinds zijn 14e op een scooter zonder een certificaat. Hij laat zijn scooter ook nog eens opvoeren (zeg je dat zo?) zodat hij veeeeel sneller kan dan is toegestaan. Hij speelt de hele dag door games en doet niks aan school. Hij doet ook nog eens het laagste niveau en dat nog met tegenzin. Gamen, gamen, scooter rijden en met verkeerde jongens omgaan. Dat is wat hij doet. Hij komt en gaat wanneer hij dat wil, eet nooit normaal met zijn moeder en zus aan tafel. Mijn schoonzus laat het niet echt merken maar ik zie in haar ogen een wanhopig blik. Ze heeft geen invloed meer op hem. Ik heb haar eens gevraagd waarom ze niet al zijn games verstopt of helemaal weg van huis of dat ze hem een grens geeft met de regel 'max een uur per dag gamen'. Ze zei toen dat hij dan helemaal doordraait en zelfs agressief wordt. Hij zou dan de deuren kapotslaan bijvoorbeeld. Ik heb mijn man gevraagd of hij misschien niet beter kan ingrijpen met zijn andere broers, om hun zus te helpen. Ik begrijp niet waarom, maar zij doen er allemaal heel luchtig over. Mijn man ging vroeger ook met verkeerde vrienden om en was als puber ook niet echt een lieverdje. Hij doet alsof dit, wat zijn neefje doet, een normaal pubergedrag is. Het lijkt wel alsof ik de enige ben die zich er zorgen overmaakt, want ik zie dit totaal uit de hand lopen. Nu heb ik mijn zus gisteren aangeraden om even langs te gaan bij de huisarts of bureau jeugdzorg. Voor onhandelbare peuters of kleuters bestaat er zoveel professionele hulp. Er zal vast ook iets bestaan voor onhandelbare pubers. Hij is zo'n knappe jongen om te zien met een superlief karakter. Ik zou zo graag willen dat hij zou gaan studeren met later een goede carriere. Maar wat ik nu zie is een jongen die steeds meer de slechte pad op gaat. Het zal me niets verbazen dat hij zo meteen gaat blowen, van school getrapt wordt, gaat stelen etc. Kortom verandert in een junk en/of crimineel. Mijn schoonzus doet dus niet veel om de situatie te veranderen en de rest van mijn schoonfamilie al helemaal niet. Die zien dit als de normale gang van ontwikkeling van pubers. Weten jullie of ik hier iets mee kan. Bijvoorbeeld een hulporganisatie inschakelen en samen met hen mijn schoonzus overtuigen dat ze hulp nodig hebben (hier had zij dus geen zin in). Zij zou nooit de hulp van zo'n hulpinstantie accepteren, maar is zelf ook totaal niet in staat om hem op te voeden. Wat kan ik doen voor hen??
Loslaten. Je geeft aan dat je schoonzus geen hulp wilt. En dat er niemand anders is die je mening deelt. Dan wordt het heel lastig om überhaupt grip op hem te krijgen.
Ik zou eens kijken of ze met school om de tafel kan gaan en via school hulp kan inschakelen. Het komt op mij over alsof ze dat écht nodig heeft. Waarom wil ze geen hulp inschakelen? Heeft ze de indruk hem zelf te kunnen veranderen of alles wel onder controle te hebben? Er "geen zin in hebben" vind ik in de situatie hierboven wel een hele curieuze reden....
Nou ja ze zei niet letterlijk 'daar heb ik geen zin in', maar telkens als ik erop hamer dat er vast hulpinstanties zijn die haar kunnen helpen bij de opvoeding, kijkt ze er bedenkelijk bij, maar gaat er verder niet op in. Ze is ook absoluut geen persoon die hulp zal van een buitenstaander gaat accepteren. Ze zal het probleem ook nooit aankaarten bij zijn school. Kortom, ze zal niets ondernemen. Ik vind het zo frustrerend dat zo'n leuke jongen niet streng wordt aangepakt, want dat is echt het enige wat hij nodig heeft. Hij is niet dom, hij heeft geen stoornis of wat dan ook. Hij mist gewoon een strenge, autoritaire opvoeding. Door zoiets, in mijn ogen, 'simpels' wordt zijn leven verknald en ik weet niet waarom, maar ik kan dit niet laten rusten
Van mensen zoals jij gaan mijn haren recht overeind staan. Autoritaire opvoeding? Wat denk je nou zelf,games afpakken resulteert in stoppen met gamen? Néé dan gaat hij bij iemand anders gamen omdat hij zijn moeder een ouderwetse zeur vind. Ik vind dat je je er niet mee moet bemoeien,ze wil toch geen hulp? En hij ook niet. Hij komt er vanzelf achter als hij op een gegeven moment op an gezicht gaat. (Ik ben zelf ook zo geweest)
Haren recht overeind staan?? Nou ja zeg, die mensen hebben echt hulp nodig en ik ben de enige die continu zit te bedenken hoe die moeder de opvoeding het beste kan aanpakken. Want dat is het probleem, die jongen heeft tot nu toe nooit een serieuze opvoeding gehad. Ook toen hij nog klein was, mocht hij non stop op de computer, zijn bedtijd zelf bepalen, eten wat hij wou etc. Toen, als kind, was hij nog wel onder controle te houden, maar nu totaal niet meer. Is het nou verkeerd van mij dat ik probeer om die jongen toch aan een goede toekomst te helpen, nog voordat hij de criminele pad opgaat?? Ik heb er echt geen verkeerde bedoelingen mee hoor. Ja game afpakken ja, wanneer hij er 24 uur op zit. Soms zit hij tot laat in de nacht te gamen en moet hij de volgende dag weer naar school. Zijn oudere zus vertelt mij hoe radeloos ze zijn. Dat zou jij toch ook doen wanneer jouw kind zo'n vreselijke gameverslaafde zou zijn of zou je dan ook er zo simpel over doen van 'ach laat hem, anders doet hij het toch bij een vriend'??
nou ja zeg, dat vind ik echt onvriendelijk!! Ga je bek spoelen met zeep! TS vraagt om advies, niet om persoonlijk afgezeken te worden. Ik vind het fijn dat er zulke schoonzussen zijn! Ook al zou ze eventueel niets kunnen doen, ze maakt zich zorgen om een jongen die zo te lezen z'n toekomst vergooid. Al ging het maar om gamen, dan was er geen probleem! Ts: kan je naar de huisarts? Leg je probleem voor en vraag of je kan helpen. Maar de moeder moet ook willen. Misschien zit ze nog in de fase van alles komt straks goed. Ik hoop dat je er uit komt!
Beetje rare reactie inderdaad. Ik kan mj je zorgen voorstellen idd TS, als hij zo doorgaat zal er niks van hem terecht komen en zit hij bij wijze van spreken over drie jaar thuis zonder opleiding, een uitkering en twee kleine kinderen die hij amper te eten kan geven. Onvoorstelbaar dat zijn moeder niet iets beter wil voor haar zoon, heeft ze zelf ook een dergelijke achtergrond? Want vaak is het een vicieuze cirkel....heel jong kinderen krijgen, niet of nauwelijks opleiding en geen werk(ervaring). Ze had hem natuurlijk al vanaf jongs af aan discipline moeten bijbrengen, corrigeren en duidelijke regels stellen. Hij is nu al bijna 'volwassen'. Het probleem is ook als moeder niks wil jij zo weinig kan hiermee. Je kan haar moeilijk dwingen met het joch naar een hulpverlenende instantie te gaan. Ik zou gewoon zoveel mogelijk op haar in blijven praten, dan kan je jezelf later niks kwalijk nemen in elk geval, je hebt je best gedaan.
Ik vind het juist fijn om te lezen dat jij als tante, je tenminste bekommert over de toekomst van je neef. Wat betreft de situatie: persoonlijk denk ik dat het heel moeilijk wordt. Het is te laat om nu nog te gaan opvoeden. Hij neemt niks meer van niemand aan, en leid al jaren zijn eigen leven. Het voorbeeld van de scooter bijv. vind ik echt van de zotte! Welke moeder laat haar zoon nu zonder certificaat, èn 2 jaar te vroeg op een scooter rondscheuren?? Wat als hij een ongeluk krijgt? Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Ik denk dat hij iemand tegen moeten voor wie hij respect heeft/krijgt, en waar hij dus wel wat van aan wil nemen. Die hem weer terug leid naar het juiste pad. Ik denk dat BJZ helemaal nog niet zo'n gek idee is. Je kan in ieder geval om info vragen. Maar zijn moeder moet dit dus ook wel willen, en er ook achter staan anders haalt het helemaal niks uit. Er zijn genoeg projecten voor moeilijke jongeren. Daar wordt heel veel geld in gestoken. Wellicht zit er iets bij wat hem aanspreekt. Vind het echt sneu voor de jongen zelf, dat moeder dit allemaal maar pikt van hem. Eigenlijk schreeuwt hij om leiding. Die hij dus nooit heeft gekregen. Sorry, maar de situatie klinkt echt als een jongen waar niks van terecht komt. Ik vind het goed van je dat je voor hem opkomt. Hoe is jullie band? Wellicht wil hij van jou aannemen dat zijn leven moet veranderen, of kan jij hem zo ver krijgen dat hij een project in gaat? Ik hoop dat het nog niet te laat is, en dat je wat kunt bereiken met hem. Succes!
Helaas ken je er denk ik weinig aan doen. De jongen is nou eenmaal aan het puberen en moet niks weten van de bemoeienis van anderen, en de moeder wilt ook geen hulp. Het kan heel goed zijn dat hij over een tijdje bijdraait ( en ja helaas spreek ik uit ervaring , ben zelf zo een ellendig puber crimineeltje geweest , die mn leven liep te vergooien, en bij mij is het uiteindelijk ook goed gekomen ) Wat je kan doen is gewoon bij je shoonzus vragen of ze in het algemeen hulp nodig heeft. , 2 kinderen in je eentje opvoeden ( zeker met zo een puber ) lijkt me heel zwaar. Wie weet komt haar zoon nog een keer ter spraken en durft ze uiteindelijk wel hulp aan je te vragen. de buurjongens van mijn man ( zijn oudelijk huis ) waren echt onhandelbaar ( sloten moeder dr hele dag op in de schuur etc.) En zijn toen uiteindelijk een jaar uit huis geplaatst. Nu ze weer terug bij hun moeder wonen zijn ze onwijs veranderd en echt een stuk liever . Je moet het niet willen, maar als het echt niet anders kan is dat een optie , bijv. Via jeugdzorg. Ik weet niet of je een band heb met je neefje of je man misschien? Waarschijnlijk zit hij goed in de knoop met zichElf en is er misschien ook wel wat anders aan de hand ( mist zn vader misschien? Moeilijk als enige man in huis zonder een goed mannelijk rolmodel?) Ik noem maar een paar zijstraten.. Ik hoop dat het zich uiteindelijk vanzelf oplost, maar in ieder geval heelveel sterkte