Hoi, Onze dochter van 21 maanden heeft af en toe momenten dat ze erg slecht eet. Over het algemeen uit pure eigenwijsheid. Ze is gewoon gezond, geeft vlak voor het eten aan dat ze honger heeft maar bij het zien vertikt ze het ineens. Zelfs af en toe bij eten wat ze normaal zo een bord vol van leeg eet dus niet alleen bij eten wat ze nog niet kent. Goed na een periode dat ze bijna niks at hebben we bijna alle methodes wel geprobeerd, van negeren tot geen eten voor haar opscheppen tot ze er om vraagt. Dwingen, lieffig aanmoedigen etc etc Uiteindelijk een goede balans gevonden en ze eet dus wel oke maat af en toe heeft ze dagen dat het drama is. Momenteel laten we haar zelf eten maar ze moet wel van alles wat proeven als ze dat niet doet na een aantal keer vragen prikken wij wat op haar vork tellen we tot 3 en als ze zelf niet een hap neemt stoppen wij het in haar mond waarna ze het moet eten. Dit ging goed maar nu heeft ze in de gaten dat als ze haar hap eten niet kauwt maar diep in haar keel laat zakken of haar handje in haar mond stopt ze gaat kokhalzen en soms zelfs overgeeft. Boel onder de smurrie, papa en mama chagrijnig en weg eetlust; 1-0 dochter. Herkenbaar voor iemand en hoe ga jij er mee om? Natuurlijk geven we aan dat dat niet mag en verder proberen we niet al te veel druk op het eten te leggen. Het is alleen lastig omdat je merkt dat het pure koppigheid is, bijvoorbeeld altijd dol op lasagnette en dan ineens geen hap willen weigeren terwijl ze staat te juichen op het moment dat je het opschept.
Oei vind het wel heel moeilijk om iets te zeggen. Omdat ik er niet achter sta om een kind te dwingen met eten. En ja het is een logisch gevolg dat ze gaat spugen. Je kunt onder dwang een hoop bereiken. Maar ze zeggen niet voor niks. Iemand dwingen met eten is iemand zijn of haar wil breken. Vandaar ik er zo op tegen ben. Heb maar een echte tip en deze tip geef ik altijd. laat het los hou het gezellig aan tafel en ze gaan van zelf echt wel eens goed eten. Ja en natuurlijk mag je best zeggen probeer een hap ect maar als ze niet willen ga niet te ver door.
Ik zeg ook: let it go. Wil ze niet eten? Dan niet. Ze zal zich echt niet uithongeren. Door haar te dwingen maak je er een machtsspel van, waardoor het voor haar juist interessant wordt om te weigeren. En iemand lijfelijk dwingen te eten vind ik eerlijk gezegd best schokkend, voor mij is dat een inbreuk op de lichamelijke integriteit.
Nou, ik moet eerlijk zeggen dat ik het een vreselijke methode vind om je kind op zo'n manier te dwingen te eten . En seriously...je wilt er geen druk op leggen, maar je probeert haar wel te dwangvoeden?... Mijn zoontje (bijna 22 maanden) eet al maaaaaaanden nagenoeg geen avondeten. Ik kan me er echt niet druk om maken. Als hij niet wil eten, dan niet hoor. Ik schep gewoon eten op zijn bord, als hij eet dan ben ik daar blij om, maar vestig ik er geen extra aandacht op en als hij niet eet lever ik er ook geen commentaar op.
Sluit me aan bij bovenstaande dames. Dwangvoeden vind ik ook zeer schokkend, en het is niet gek dat ze er zo heftig op reageert door te braken. Meteen mee stoppen dus, geen aandacht aan schenken en het gezellig houden aan tafel.
Eten, slapen en zindelijk zijn, zijn echt dingen die je niet kunt afdwingen. Je kunt ze er wel bij aanmoedigen/stimuleren, maar als je kind echt niet wilt kun je het niet afdwingen. Ook jij niet, want je dochter "wint" het toch door het uit te spugen. Ik vind het een erg onprettige methode en werken doet het toch niet. Hier ook een avondeetweigeraar vanaf een jaar/14 mnd. Nu met 5 jaar kun je natuurlijk wel afspraken maken, want ze moet gewoon proeven. Maar in haar mond proppen doe ik niet en heb ik nooit gedaan. Wel is het altijd gezellig aan tafel of ze nu wel of niet eet en ongeacht wat je eet. Mijn dochter doet het al jaren zo en krijgt echt genoeg binnen, ze hongeren zichzelf niet uit. Maar ik moet wel zeggen dat zoon "leuker" is om voor te koken, want hij wil wel alles proven en vindt het meestal lekker.
Eens met de bovenstaande dames. Hier ook al 2 maanden geen warm eten. Nouja dan niet kwark eten en multi vitamines en klaar ik ga niet dwingen. Eten komt vanzelf wel weer
Hier een zoontje van dezelfde leeftijd. Eigenlijk een hele goede eter maar ook hij heeft wel eens wat mindere dagen. Hij mag van ons altijd zelf eten, met een vork, lepel of met zijn handen. Eet hij niet? dan zal hij wel geen honger hebben en ik kan me er niet druk over maken. Soms eet hij bijv. alleen het vlees van zijn bord en de rest niet. Ach, dat haalt hij een andere keer wel weer in Hij weet heel goed hoeveel hij nodig hebben en zal zich niet uithongeren. Gaat hij bijv. gooien met zijn eten dan halen we zonder al te veel woorden zijn bord weg. Hij krijgt wel altijd een toetje, ookal heeft hij niks gegeten verder. Heb je een bepaalde reden dat je dochter alles moet proeven? Het is namelijk voor haar een fantastisch middel om te kijken hoever ze kan gaan. Er is niks frustrerender als een kind dat niet wil eten terwijl jij dat wel wilt. Dus mijn advies is: maak je er niet druk om. En zeker geen eten in haar mond stoppen als ze dit niet wilt, dat werkt echt averechts. Het drama wordt alleen maar groter zo. Succes ermee!
Ik ben het ook absoluut eens met bovenstaande reacties. Ik zou ook acuut stoppen met deze dwangmethode want ik denk dat je het daardoor van kwaad tot erger maakt. Wij hebben ook altijd tegen elkaar gezegd, als hij niet wil eten dan maar niet, hij zorgt heus wel voor genoeg voeding. Gewoon zelf laten eten, van alles wat de pot schaft wat opscheppen en lekker laten aanklungelen. Dan zit je zelf ook echt fijner! Aanmoedigen om vanalles wat te proeven vind ik ook eigenlijk echt pas horen bij een latere leeftijd... Nou hopelijk heb je wat aan de adviezen en succes ermee!
Ik zou ook stoppen met dwang, zoals bovenstaand al je zet er dan veel druk op en geeft een heftige reactie wat tot meer uit lokt. Eet ze niet? Jammer dan, eet ze wel. Belonen met iets. Ik ken een stel wat ook een moeilijker eter hebben en die hebben nu zo, heeft hij zijn bord half leeg dan gaan ze klappen. Geeft die hem helemaal leeg, dan is het een feestje en gaan we klappen en juichen. Ook misschien niet de beste methode want je blijft nadruk geven op dat eten. Maar het is wel een positieve insteek
Okeeee dames, het leven is niet geheel zwart wit. Er is een verschil tussen dwangvoeren en een hapje laten proeven. Het is niet dat we haar vast tapen aan tafel en haar hele bord naar binnen douwen.. Dan zou iets dergelijk als bewust braken logisch zijn ja. We zitten over het algemeen zingend aan tafel en er wordt regelmatig gejuicht bij het goed eten. Schets mij dus niet af als iemand die haar kind met de zweep voert. But hey, thanks anyway.
Ik denk dat je het toch zelf in de hand hebt gewerkt, dwingen om te eten wekt veel weerzin op en dat resulteert zelfs in kokhalzen en braken. Eén hapje kan dat al veroorzaken, dus ook dwingen om te proeven. En ja, als je merkt dat dat effect heeft dan ga je dat inzetten. Er ligt gewoon te veel nadruk op het móeten eten. Heb je al eens iets willen opeten wat je echt heel erg vies vindt? Ik heb dat met banaan en ik ga dan ook kokhalzen en braken. Ik zou het gewoon voorzetten en haar geen aandacht geven. Zelf wel met veel smaak eten, wat is dat toch lekker en zo. En als zij dan uiteindelijk iets zelf proeft of eet, haar positieve aandacht geven. Een goed zo, een sticker op haar hand, noem maar op.
Je zei zelf dit: Sorry, maar dat klinkt écht als 'wij duwen het naar binnen en ze móet het eten!'. Ja, dan zou ik ook gaan kokhalzen...
Mijn idee is; geef je kind tijdens het eten geen macht. 'Moeten proeven' geeft macht. Veel aandacht aan wel OF niet eten geeft macht, dus ook het 'zingend aan tafel en juigen bij wel eten'. Hier doen we altijd het zelfde, gezellig met zn allen kletsen en altijd een toetje. Of meneer 0 happen eet of 1,5 bord (en alles ertussen). Niet willen eten is richting het peuter worden een heel normaal fenoneem. Ik denk dat 95% van de ouders dit heeft en toch groeit bijna elke dreumes door tot gezond kind. Hier zijn een paar gerechten favoriet. Deze eten we soms net iets meer dan andere gerechten zodat hij af en toe toch wat vlees, maar vooral groente binnen krijgt. Tja dan eten we maar wat vaker spaghetti! De reacties die je krijgt roep je wel een beetje op je af. Door hoe je het schrijft en wat je schrijft.
mijn dochter is 5 en zegt bij bijna alles ik hoef het niet. alleen als het lekker is eet ze wel haar bord leeg. dus de enige oplossing is dat ik haar zelf eten geef, op de momenten dat ze het eten waarvan ik weet dat ze het best lust, niet op wil eten. Ik wil toch dat ze goed eet. Het gaat wel in een ontspannen sfeer, maar toch onder dwang. Ik let wel goed op haar, als ik zie dat het genoeg is stop ik ook...het bord hoeft niet leeg, maar ze moet er wel wat van eten!
Je zegt het zelf hoor. Lees je eigen bericht anders nog eens terug. Dwangvoeden heeft niks te maken met de hoeveelheid eten die je haar naar binnen stopt, maar met de manier waarop. En tegen iemands wil een hap eten in zijn/haar mond stoppen is gewoon dwangvoeden...
Je zegt het zelf. En het maakt niet uit of je een heel bord naar binnen duwt, een hapje in haar mond stoppen dat ze dan MOET opeten, is al met dwang. Een hapje is al teveel, dat merk je toch zelf ook? Je geeft je dochter nu alle reden zo heftig te reageren. Gewoon geen aandacht aan dat eten besteden. Eet ze goed, prima, eet ze niet, ook prima. Gewoon over andere dingen praten en het gezellig houden. Je hoeft haar niet te belonen, dan komt de focus ook weer extra op het eten te liggen en heeft ze heel snel door dat dit iets is waar ze jullie aandacht (positief of negatief) mee krijgt. En moeten proeven, daar is ze gewoon te jong voor.
Sorry maar 5 jaar en 21 maanden is wel een heel groot verschil! Bij 5 jaar snappen ze veel meer dan 21 maanden. Dus niet vergelijkbaar, in mijn ogen.