Hoi dames. Ik vroeg me af: hoe doorbreken ze in ziekenhuizen patronen van huilbaby's? Ik was toen een keer in het zh met zoontje en zat op kamer waar een baby echt uren alleen lag te huilen. Wel een keer de luier verschoond en gevoed maar that's it. Is dat hoe ze huilbaby's doorbreken? De kinderarts heeft tov mijn dochtertje, 6,5 week, aangeboden haar op te nemen. Er is KMA en verborgen reflux geconstateerd maar ze is nog steeds, ondanks Nutramigen AA en medicijn reflux, erg onrustig en veel aan het huilen. Opzich trekken we het nog wel, maar leuk is het natuurlijk niet! Ik wil haar liever niet achterlaten in het ziekenhuis. Vraag me dus af hoe ze in het ziekenhuis het huilpatroon doorbreken? Want bij die huilbaby in het ziekenhuis had ik nou echt het idee dat ze die gewoon negeerde? Zo van schone luier, flesje gehad. Laat nu maar huilen?
Ik ben er van overtuigd dat er iets is als je baby uren aan een stuk huilt en dat het dus geen huilbaby is. Dat werd vroeger gezegd maar dat is echt niet meer nodig vandaag de dag. Is het bij je dochter wel helemaal onder controle? Moet het medicijn niet toch nog wat opgehoogd worden? Ik neem aan dat je alle leefregels van reflux volgt, bedje ophogen enz. Is het misschien een idee om haar in te bakeren? Wij hebben daar heel veel aan gehad met onze zoon.
Ze zit aan de medicijnen, die mijn inziens niet goed werken. Morgen bel ik huisarts weer. Alle leefregels volgen we. Inbakeren werkt hier niet omdat ze dan echt ontzettend agressief wordt en ze huilt alsof ze stikt. Dus dat is geen succes. Ik denk ook dat er meer aan de hand is daarom vraag ik naar ervaringen van opnames. Gaan ze puur het huilpatroon doorbreken of worden er ook onderzoeken gedaan naar andere oorzaken?
Onze zoon was een huilbaby, 18 uur per dag bleek uit onderzoeken van artsen, hebben we verder niets mee gedaan, qua gezondheid was alles uitgesloten, dus in de draagdoek en veel bij me houden, De tweede was geen huilbaby, maar wel kma en verborgen reflux dus de fles was echt drama, veel onrust en weinig drinken, ze sliep van 8 tot 8, dus eigenlijk ging het behalve ten tijde van de fles enorm goed, Onze middelste was 6 maanden toen ze per fles niet meer dan 20 cc binnen kreeg en daarna echt helemaal overstuur was, in het ziekenhuis bleek dat ze een beschadigde slokdarm had, ze kreeg een sonde in en moest een week blijven, overdag waren we de hele dag bij haar, tot 20.30, ze vroegen of 1 van bleef slapen maar ze sliep altijd van 20.00 tot 8 dus om 07.30 waren we in het ziekenhuis, Elke dag vroegen we hoe ze geslapen had en dat was prima, we zeiden als ze slecht slaapt komt 1 van ons gewoon bij haar liggen hoor ! Maar nee was niet nodig het ging prima, Eenmaal thuis werd ze om 03.00 en 06.00 wakker, vonden we zooo vreemd !! En na 2 weken was dit nog, bij na controle bij de kinderarts de overdrachten gelezen en daaruit bleek dat ze in de nacht gewoon huilde !! Maar dat ze haar lieten omdat ze thuis van 8 tot 8 slaapt dus het daar ook maar moest doen ! Kind had gewoon verlatingsangst ofzo gekregen,dit heeft nog dik een jaar geduurd, na een jaar ging ze pas weer redelijk slapen, Ik ben er dus van overtuigt dat het ziekenhuis kinderen gewoon laat huilen, iig ons ziekenhuis !
Hmm. Dan ga ik haar voorlopig lekker thuis houden en als ze haar willen onderzoeken erbij blijven. Ik vermoedde al dat dit zo zou gaan.
Mijn zoontje is ook opgenomen ivm reflux en de onrust die daarbij kwam kijken. Maar ik mocht gewoon bij hem blijven slapen (ook ivm de voedingen). Dus je kan altijd informeren of dat mogelijk is.
Dat sowieso! Als ze wordt opgenomen wil ik eigenlijk niet van haar zijde wijken. Maar ik begreep dat ze soms ouders niet erbij willen om patronen te doorbreken en ik vraag me af hoe het dan gaat qua huilen etc. Kijk hier thuis krijst ze ook de halve dag, maakt niet uit of ze in onze armen, draagdoek/zak, ledikantje, wiegje of box ligt. Maar dan is ze wel in haar vertrouwde omgeving en wij zijn bij haar. Ik geef eerlijk toe dat ik haar soms even een half uurtje in haar ledikantje of box leg en dan met onze zoon bezig ben, maar dat is alleen doordeweeks als man werken is en onze zoon dan moet eten/worden verschoond ofzo. Maar dat is maar een half uurtje. Moet er niet aan denken dat ze uren huilt, alleen. Want dat doet ze nu dus.
Hier is onze jongste dame ook opgenomen geweest dat ze een half jaar oud was. Ze huilde ook heel veel en na 6 maanden trok ik het niet meer en ook had ze steeds blauwe handjes en voetjes wat ze ook wilde observeren en haar groei stagneerde. Ik kreeg lijsten te zien met wanneer ze huilde en dat was achteraf veel minder dan dat ze thuis huilde. Daar sliep ze wel bijna de hele nacht door en anders gingen ze even toe om haar een aai over haar bolletje te geven. Mijn ervaring is goed, met het doorbreken van een huilpatroon, alleen bleek bij onze dochter er ook meer achter te zitten terwijl ze dat steeds ontkent hebben zowel in het streekziekenhuis als in Rotterdam naar mijn mening. Moet wel zeggen onze dame had ook reflux en kreeg daar ook medicijnen voor en zij is geboren met dichtgegroeide schedelnaden (syndroom van muenke) en wij zeggen nu ze heeft al die tijd last van haar hoofdje gehad, want pas na haar operatie zagen wij echt een totaal ander meisje. Het was daarna een meisje wat zich ging ontwikkelen en wat het zonnetje in huis werd ipv alleen maar huilen. Maar zoals al eerder gezegd is je kan vragen of je mag blijven slapen en ik weet niet of je nog meerdere kinderen hebt, anders kun je overdag ook proberen zoveel mogelijk bij haar te zijn. Sterkte ermee, ik weet hoe zwaar het is als je een huilbaby hebt.
Een geluk is dat de groei prima gaat. Van 47 naar 50 en naar 54 bij controle kinderarts afgelopen week. Dus dat gaat gelukkig wel goed. Had onze zoon ook. Groeide als kool ondanks kma!
Hier mocht het ook ! Maar omdat ze al sinds ze 10 weken was doorsliep en ze toen 6 maanden was dachten wij dat we wel naar huis konden, we gingen weg nadat ze sliep en waren terug toen ze wakker werd....dachten we... Mijn man moest veelal gewoon werken en ik zat Thuis nog met een kindje van 2 vandaar dat we dachten Dat we best weg zouden kunnen in de nacht, maar gaven wel aan dat als het in de nacht niet ging we wat zouden regelen en 1 van ons bij haar zou blijven,maar ze gaven elke ochtend aan dat het prima ging en niet nodig was, terwijl dus in die overdrachten bleek dat ze elke nacht had gehuild maar dat het het beste ws haar te laten omdat ze net als thuis van 8 tot 8 moet kunnen slapen, nou als 1 van ons erbij was deed ze dat misschien ook wel ! Ht is iig iets wat ik nooooit meer doe, voortaan is er altijd iemand bij de kinderen ,
Ik vind het héél erg dat dit bij jullie zo is gegaan, maar dat is echt niet representatief voor elk ziekenhuis in NL hoor. En ja, ik ben zelf kinderverpleegkundige, vandaar dat ik een beetje in mijn wiek geschoten reageer. Nogmaals, dat jij die ervaring hebt is echt niet goed te praten! Maar als ik voor mijn eigen zh spreek: Mijn collega's en ik zijn geen harteloze feeksen die lekker kinderen laten huilen. En als een kindje alleen ligt, en onrustig is, dan koppelen we dat eerlijk terug aan ouders. Erg balen voor jullie hoe het is gegaan, maar dat is hopelijk niet representatief voor elk zh. TS, zoals jij het hebt gehoord/gezien, zo moet dat niet gaan. Een klein pukje van 6 weken laten we, in mijn zh iig, niet huilen. Het is wel zo dat de verpleegkundigen altijd voor meerdere kindjes zorgen en dat er tussendoor spoedopnames komen van soms erg zieke kinderen, dus je staat wel eens een even vast. Dan kan het idd gebeuren dat je een kindje langer laat huilen dan je zou willen. Dat is met name in de avonden. We proberen dan wel op elkaars patiënten te letten natuurlijk! Je kunt evt met de pedagogisch medewerker van de afdeling overleggen en haar je vragen en zorgen voorleggen. Zeg eerlijk dat je bang bent dat je kind aan zijn lot wordt overgelaten. Zij kan je trouwens ook veel vertellen over hoe ze patronen doorbreken etc. Er is in overleg heel veel mogelijk! Het is jouw kindje, jij bent ten alle tijde de baas! Het is idd vaak zo dat ouders in het begin van de opname weinig komen, omdat ze zo overbelast zijn geweest. Die zitten er gewoon gigantisch doorheen en hebben echt de rust even nodig. Maar als jij graag bij je kindje wil blijven, dan kan dat ook gewoon. Ook zie ik soms dat kindje en ouders voor een dagopname komen om handvatten te krijgen en het kindje te observeren. Overigens denken wij ook niet dat een huilbaby een baby is die 'zomaar' huilt. Er ligt bijna altijd iets aan ten grondslag, zoals idd kma of erge reflux. Wel zie ik vaak in het karakter dat het hele alerte kindjes zijn die gevoelig zijn voor prikkels en graag overal bij zijn. Maar goed, dat gaat natuurlijk ook niet voor iedereen op. Succes met je keuze! Als het niet goed voelt, niet doen.
@ Uiltje, bedankt voor je reactie. Mijn dochter is inderdaad erg alert én heeft kma én verborgen reflux. Maar soms denk ik dat er nog meer aan de hand is... Het kan toch niet dat ze maar zo weinig rust krijgt en voor de rest krijst? Ik zal, mocht ze moeten worden opgenomen, in overleg met de afdeling. Bedankt voor die tip.
ook in ons ziekenhuis lieten ze het babytje in de kamer naast ons, overdag, uren huilen. Ouders kwamen maar twee keer per dag eventjes en verpleegsters waren er zo af en toe... de rest moest het meisje (5 maanden) zichzelf vermaken, dor haar aandoening vast in haar bedje, zichzelf vermaken... Toen ik dat een dag en een avond meegemaakt had zijn wij niet meer van de zijde van onze zoon geweken. Hij was 3 maanden, huilde erg veel, en had veel buikpijn, wij wilden hem niet alleen laten. We konden het huilen niet laten stoppen, maar wel bij hem zijn en hem in ieder geval die veilgheid en geborgenheid geven... ziekenhuis adviseerde echt de meest bizarre dingen... we zijn uiteindelijk eerder weggegaan dan we mochten want ze hebben ons tien dagen gehouden en geen enkel onderzoek gedaan, terwijl we daar voor kwamen. maar nee, we moesten hem laten huilen, alleen, in zijn bedje... terwijl hij zich doodongelukkig voelde... (en later ook ontstekingen in de darmen bleek te hebben). Voor ons geen ziekenhuis opnames meer.
Ik kan mij voorstellen dat je je zorgen maakt dat er meer aan de hand is, zeker omdat je al zoveel hebt gedaan om het beter te krijgen! Koemelkvrije voeding, medicijnen tegen reflux starten, naar de osteopaat (toch?). Dan kan ik mij voorstellen dat je echt wel wat verbetering verwacht en daarop hoopt! Dat zou ik vooral blijven aankaarten bij de KA. Is neocate misschien nog kleiner geknipt dan nutramigen, of juist niet? Heel veel succes! Ik hoop dat het snel beter zal gaan met je meisje!
Klopt. Enige waarmee we nog niet zijn begonnen is de fysio maar die gaan we morgen bellen. Nee we hebben al Nutramigen AA, zonder melk, op basis van aminozuren. We gaan al naar de osteopaat én hebben medicijn voor reflux. Ik maak me gewoon enorme zorgen omdat mijn vriend en ik haar ook niet getroost krijgen. Niet op arm, niet in draagzak/doek.
Rond die tijd was dat bij onze beide meiden ook nog erg moeilijk. Het zou dus kunnen zijn dat je wel alles onder controle hebt, maar dat je kindje ook gewoon nog bij moet komen van alles wat het al te verduren heeft gehad. Bij Caitlyn hebben we, toen het huilen ondanks medicatie nog aanhield, een maagbiopt gehad, om slokdarmontsteking uit te sluiten. Dat bleek niet het geval te zijn en een week of 3 daarna werd ze echt rustiger. Ik denk zelf achteraf dat ze gewoon zo uit haar doen was van alles, (7 opnames vanwege een hartritmestoornis, KMA en verborgen reflux met alle aanverwante klachten), dat ze, toen de pijn stopte, gewoon nog een tijdje haar ritme moest vinden. Misschien moet je het nu dus ook gewoon even tijd geven. Mijn ervaringen met de ziekenhuisopnames is dat de keren dat we bij haar konden blijven, ze thuis niet anders was na de opname dan ervoor. De tweede opname zijn we doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis, om ingesteld te worden op medicatie voor de hartritmestoornis, en omdat er toen alleen plek was op de neonatologie, konden we er toen niet bij blijven en waren we ook alleen in staat om overdag tussen 10 en 19 bij haar te blijven, (uur rijden en onze oudste moest natuurlijk ook nog enigszins op tijd op bed). Na die opname was ze thuis volledig over de zeik. We weten dat ze haar daar wel lieten huilen, ze probeerden namelijk om haar in een schema te krijgen ook. Ik had al gezegd dat dat niet ging werken en dat ik wilde dat ze op verzoek werd gevoed, maar dat gebeurde dus niet. Nouja, half, want ze merkten ook wel dat dat schema niet ging werken, dus ze moesten wel mee in gewoon voeden op verzoek. In ons eigen ziekenhuis niets dan lof over de kinderafdeling. Er lagen ten tijde van de opnames van Caitlyn ook altijd wel kleine babytjes opgenomen en die werden altijd getroost. Ik heb meerdere avonden/nachten verpleegkundigen over de gangen heen en weer zien lopen met zo'n kleintje op de arm. Ook Caitlyn werd direct getroost als ze moest huilen, twee keer gehad dat ik ging douchen als ze sliep en ze toch wakker werd, en dan was er altijd een verpleegkundige bij. Op basis van onze ervaringen zou ik niemand aanraden om naar huis te gaan als een jong kind opgenomen ligt, tenzij je zelf zo ontzettend kapot bent dat je niet anders kunt, (maar ik zou persoonlijk dan afwisselen: degene die dan thuis slaapt, kan ook echt rustig bijslapen en 's ochtends op het gemak wakker worden en opstarten). Een baby merkt namelijk echt wel dat je er niet bent en dat vreemden de zorg op zich nemen. En hoe goed ze dat ook doen: het zijn niet de ouders en dus doet dat in mijn overtuiging wat met een kind. Door af te wisselen in de zorg kan zo'n opname dan toch nog altijd bijdragen ook in de rust voor de ouders.
Heb ervaring met 1 ziekenhuis en daar hing het heel erg af van wie er dienst had. De een liet lang huilen en de ander gaf meteen even een speentje. Zou het bespreken met het ziekenhuis en vraag eventueel de ouders van de 'buurkindjes' in het ziekenhuis of je kindje veel heeft gehuild. (Als die er zijn)
Beetje geknipt en geplakt omdat mijn quote anders zo'n lap tekst werd Maar hier kan ik mij idd ook goed in vinden.
Je hebt waarschijnlijk gelijk Rozemarijke, en ik wil ook echt niet als de hysterische hypochonder moeder te boek staan. Maar ze is natuurlijk nog niet opgenomen geweest o.i.d. De medicijnen zouden nu, na een week, toch wel al iets van verbetering moeten brengen? Ik heb de eerste dagen paracetamol erbij gegeven en soms denk ik dat niet het medicijn, maar de paracetamol verlichting gaf. Dat ze daarom nu dus weer onrustiger is als de eerste 3 dagen na begin medicijn. We zijn het medicijn al gaan verdubbelen maar ook dat lijkt niet aan te slaan. Ik vind het zo lastig wat nu verder te doen. We hebben nog een zoontje van 14 maanden rondlopen en die krijgt nu echt niet zijn verdiende aandacht als ik alleen ben omdat ik constant met dochter zit. Ik maak me gewoon zorgen of er niet iets meer aan de hand is! Bij de kinderarts, voor de kma, zei ze dat ik te laat was langsgekomen, dus ik voel me daardoor misschien wat schuldig ook. Ik ben normaal meer een moeder van kom op niet zeuren komt goed, maar zij gaf aan dat ze mijn dochter had opgenomen mbt de uitslag en benauwdheid door kma. Terwijl ik dus zo iets had van ja joh komt wel goed. Dus misschien ben ik nu ff te voorzichtig.