Dit is nooit bewezen én er is nooit onderzoek naar gedaan, wél is bewezen dat als baby's huilen er het stress hormoon cortisol wordt aangemaakt... en al worden baby's still als ze alleen liggen, het gehalte stress hormoon daalt niet.. Hoe bedoel je; ontstressen...? Niet dus.. sorry.. Groetjes Hilde
Mijn kleine meid heeft de eerste 4 weken van haar leven behalve 's nachts verder de gehele dag gehuild. Gevolg hiervan was dat ze veel last had van krampjes, slecht aankwam in gewicht en slecht dronk omdat ze daar gewoon te moe voor was. Daarbij was ik zelf ook helemaal radeloos van het de hele dag met een overstuur kindje zitten. Ik had haar de hele dag bij me in de buurt of gewoon vast, wat niets uitmaakte wat betreft het huilen. Niets werkte en geloof me we hebben alles geprobeerd van inbakeren tot draagzak. Ze viel wel bij ons in slaap maar zodra we haar neer wilde leggen of iemand geluid maakte schrok ze wakker en het huilen begon opnieuw. Op advies van het cb heb ik het boekje van Ria Blom aangeschaft en met deze methode begonnen. De eerste twee dagen waren vreselijk, waarbij ik haar wakker in haar bedje moest leggen waarop zij zoals altijd begon met huilen, en ik zat beneden op de bank m'n ogen uit m'n kop te janken van onmacht en het gevoel dat ik een slechte moeder was. De tweede dag ging al iets beter, en de derde dag viel ze voor het eerst zelf in slaap in haar eigen bedje. Ze heeft nog wel eens een slechte dag dat ze meer huilt maar verder gaat het prima met haar. Ze eet veel beter, komt goed aan en is een tevreden en vrolijk kindje. Ze moest alleen leren hoe ze zelf in slaap moest komen. Alhoewel ik het laten huilen vreselijk vond heb ik nu absoluut het gevoel dat we er goed aan gedaan hebben. Door slaapgebrek ging het helemaal de foute kant op met haar, en wie weet hoelang we nog aan het tobben waren geweest als we niet met de regelmaat begonnen waren. Ik wil hierbij nog even duidelijk zeggen dat ik niet wil generaliseren, maar dat dit alleen om onze situatie gaat. Ik ben van mening dat ook al voelt het niet goed het toch soms beter kan zijn om je kind te laten huilen, en in ons geval moest ik wel omdat ze door slaapgebrek gewoon gezondheidsproblemen had. Een kind steeds oppakken of bij jou in slaap laten vallen is dus niet altijd het beste vind ik, in ons geval werkte het in ieder geval niet. Onze kleine moest bij wijze van spreken leren slapen.
Ik heb het in mijn reactie op jou niet een keer over mijn kinderen gehad dus het vergelijk met mijn kinderen zie ik niet. Het enige wat ik heb gezegd en wat ik nu weer ga zeggen is dat je niet kunt weten of het voor je kinderen niet werkt als je het ook daad werkelijk probeert. Maar proberen is moeilijk, kost veel tijd, ik zal de eerste zijn die dat toegeeft. Weet je wat het is, "wij" zijn met zijn allen vergeten dat babies huilen en dat babies veel huilen. Zo zijn we ook met z'n allen vergeten hoe het vroeger ging en met vroeger bedoel ik heeeeeeeel vroeger. Het is niet dat ik terug wil naar de steentijd, maar toen leefden de mensen heel anders, dichter bij zichzelf. Kijk maar naar de zogenaamd primitieve volkeren, en hoe zij met hun babies omgaan. We zijn heel ver van onze eigen oorsprong af komen te staan en dat brengt vele voordelen met zich mee maar ook nadelen en een daarvan vind ik dat we niet meer weten hoe we met onze babies om moeten gaan. Nogmaals, ik wil niemand overtuigen, maar zeggen dat iets niet werkt zonder het geprobeerd te hebben kan mij totaal niet overtuigen dat sommige kinderen het nodig hebben. (en met proberen bedoel ik langer dan 1 week en zeker als de aanpak eerst anders is geweest) Groetjes Yvonne
Wij hebben het geprobeerd, met draagdoek, ik denk zo'n 2 maanden. Maar het werkte niet. Een draagdoek is in Jariks visie erg leuk voor buiten, dan kan je lekker veel zien (zijn koppie vliegt dan heen en weer om maar niets te missen, heerlijk om te zien). Maar voor slapen werkte het niet. Hij houdt zichzelf wakker als hij bij ons blijft en wordt wel heel moe. Gevolg: een baby die erg vermoeid was (en een mama idem dito) en juist nog mee begon te huilen ipv te slapen. Wat een visieuze cirkel opleverde. Na een paar maanden toch maar anders gaan aanpakken. Niet laten huilen in zijn eentje, dat was geen optie. Maar wat dan wel? Het was even puzzelen maar we zijn er uit gekomen denk ik. We letten heel goed op wanneer hij de eerste tekenen van vermoeidheid toont. Kan heel subtiel zijn, zoals trekken aan zijn oortje. Dan brengen we hem meteen naar bedje toe. We zingen een liedje, aaien hem over zijn buikje totdat we zien dat hij stil gaat liggen en dromerig gaat kijken. Dan gaan we weg en meestal slaapt hij dan snel in. Soms gaat dat met wat mopperen gepaard maar dat duurt niet lang. Is trouwens ook geen huilen hoor. En soms heb je dagen dat het niet werkt. Dan wil hij wel bij je zijn en krijst werkelijk als we hem in bed leggen. Dan haal ik hem er meteen weer uit en houdt hem bij me. Gisteravond was het zo'n avond. Maar dat komt de laatste tijd vrij weinig. En zulke dagen zal elk kindje wel hebben denk ik... Ik denk dus echt dat er niet 1 methode is. We hebben het steeds bij ons houden zoals gezegd een paar maanden geprobeerd maar voor ons kindje werkte het niet. Maar ik sluit helemaal niet uit dat een eventuele volgende baby het wel nodig zal hebben. Dat gaan we dan gewoon bekijken... En mocht het nodig zijn, gaat ie dan gewoon in de draagdoek...
nou stranger, persoonlijk vind ik een draagdoek ook absoluut geen must in het "niet laten huilen" gebeuren. Het niet alleen laten huilen dat is mijn punt. En hoe iemand dat verder inkleedt is ieders eigen keuze toch. Ik had bij de oudste ook geen draag doek (mutserig alternatief gedoe zo'n doek ) Groetjes Yvonne
@Stranger; Het is inderdaad ook puzzelen en meten wat het beste past bij je kind, maar jij legt je kind zo te zien niet alleen weg en laat het 5,10 of een half uur huilen.. Je blijft bij hem immers.. Je laat hem weten dat je er bent en je laat het hem zelf ook niet uitzoeken in zijn eentje, doe ik ook niet hoor.. Ik ben er gewoon voor hem. Ik sta echt paf én versteld over de vele moeders die dit dus wél doen in de eerste 9 maanden, terwijl ik echt niet geloof dat dat op wat voor manier dan ook 'goed' voor een jong kind kan zijn.. Wat Bumbaloe ook zegt over vervlogen tijden en andere culturen, dat we eigenlijk 'vergeten' zijn hoe we met baby's omgingen.. daar geloof ik ook wel in..
.. en niet te vergeten een cb wat het zelfs adviseert... Ik geloof dat ik het vooral erg jámmer vind dat het 'laten huilen' in al die verschillende vormen zo'n algemeen geaccepteerd goed is.... .. en dat je eigenlijk ook niet hardop mag zeggen dat je je niet voor kan stellen dat het goed is.. zelfs niet met onderzoeksresultaten erbij...
sjonge jonge jonge toch ppppfffff ik denk dat geen enkele moeder zijn kind moord en brand laat schreeuwen in zijn/haar bedje! maar verschillende baby's verschillende ideën over huilen als mijn meisje s'middags huilt bij t slapen gaan weet ik er is wat mis hup naar boven dr zit iets niet pluis je hoort t gewoon en ze huilt nooit s'middags als ze gaat slapen als ze sávonds naar bed gaat moet ze een 15 min jengelen en mopperen das haar verwerking van de dag ga ik naar boven dan en ga ik bij haar kijken kraait ze t uit van t lachen zo iedere keer heb ik s uitgeprobeerd en blijf ik aan de gang laat ik haar een kwartiertje pruttelen en jengelen dan valt ze heerlijk in slaap en de volgende dag als ik haar wakker maak lacht ze weer heerlijk naar deze (slechte ) mama veel liefs mieke
Tjongejonge, volgens mij zijn jullie echt blind voor sommige reacties he! Er zijn nu al een paar moeders geweest die heel duidelijk hebben uitgelegd dat hún kindje geen baat heeft bij het gelijk oppakken. Voorbeelden over baby's die zichzelf daardoor doodmoe maakten en alleen nog maar huilden en juist door de rust en regelmaat weer heel tevreden zijn geworden. Maar dan wordt er niet gezegd 'nou idd in zulke gevallen is een andere aanpak dan die van ons misschien beter'. Word echt niet goed van die reacties en oordelen. Wat ik er vooral zo naar aan vind is dat ik me goed herinner hoe onzeker ikzelf in de eerste weken was. Doe ik het wel goed, mag dit wel, helpt dat etc. etc. En dan moet je vooral van dat soort reacties lezen... Nou idd!
Cathlin, het zou misschien helpen om eens te vertellen wat je geprobeerd hebt in het alleen niet laten huilen voordat je overging op wel alleen laten huilen. Want zolang je nooit geprobeerd hebt om je kinderen niet alleen te laten huilen vind ik niet dat je recht van spreken hebt door te zeggen "mijn kinderen hebben dat nodig". Maar goed. Blijkbaar vinden de voorstenders van het laten huilen het erg bedreigend dat er moeders zijn die het zonder alleen laten huilen doen zeker als er theorieen worden opgeworpen wat alleen laten huilen doet met een jonge baby. Het al dan niet laten huilen verhaal vind ik hetzelfde als het borstvoedings kunstvoedings discussie. Want daarin mag ook vooral niet gezegd worden dat borstvoeding veel beter is dan kunstvoeding want dan zit ook iedere kv moeder op de kast. En zo kan ik nog wel een paar voorbeelden noemen. Nogmaals, als je zo zeker bent van je zaak hoef je je toch ook niet op te winden over de mening van (overduidelijk) de minderheid mbt niet laten huilen. Groetjes Yvonne
Maar daar gaat het toch helemaal niet om, of iemand het al dan niet heeft geprobeerd? En ik heb ook nooit gezegd dat ik er een voorstander van ben om baby's een half uur te laten huilen (volgens de Ria Blom methode), dat vind ik ook zielig. Maar om dan toch even antwoord te geven op jouw vraag. Ik liet ze in het begin ook nooit huilen. En dat terwijl het advies van de kraamverzorgster was om dat af en toe wel even te doen. Ik had het er erg moeilijk mee als ze huilden en zat zelfs op een gegeven moment zelf te huilen met 2 huilende baby's bij me. Nu gaan ze standaard na de voeding en het spelen hun bedje in. Als ze jammeren laat ik ze ff, vaak vallen ze dan vanzelf in slaap. Als het écht huilen wordt wacht ik maximaal 10 minuten voor ik ze haal. Vaak duurt het nog niet eens zo lang aangezien ik met 2 baby's zit en de ene huilende baby natuurlijk de andere ook weer wakker maakt. Maar zoals ik al eerder heb gezegd, je hoeft het er helemaal niet mee eens te zijn hoe andere moeders het aanpakken. Vind het ook normaal dat je je mening erover geeft, maar er staan hier reacties bij over het ontbreken van moedergevoel en het 'versteld en paf staan dat', daar word ik echt niet goed van. Geef je mening en laat het (ver)oordelen achterwege.
Maar er staan toch ook reacties van moeders die erachter zijn gekomen wat het níet laten huilen doet bij sommige baby's? Daar wordt óók gewoon overheen gelezen. (daarbij heb ik zelf iig ook gezegd dat iedere baby verschillend is en dat het voor sommige baby's misschien idd beter is om ze niet te laten huilen)
ik denk dat als er in t begin van dit verhaal niet zo uit de slof geschoten was over het wel laten huilen er weinig aan de hand was geweest als er nou gezegd was ik laat mijn baby niet huilen want ik kan dat niet en vindt dit voor mijn gevoel niet fijn want ik heb haar liever dan bij mij prima wie ben ik daar om over te oordelen ik denk dat je dan niet zulke felle reacties had gehad dan nu wat ik ook vindt persoonlijk is dat iedere moeder wel weet wat ze doet en waarom er baby's even mogen huilen je rolt er vanzelf in je weet wat voor een huiltje je kind heeft en of dat honger vuile broek of ik ben niet happy etc is in het begin was ik super onzeker en dacht nu heb je alles gehad schone broek de fles en knuffelen en spelen wat kan ik nog meer doen mijn schoonvader zei laat haar maar even en ja daadwerkelijk ze viel in slaap en nou niet zo van ja op een gegeven moment vallen ze allemaal in slaap maar ze moet gewoon ff als ik haar bleef pakken werdt ze alleen maar oververmoeid veel liefs mieke
Kan me vergissen maar volgens mij heeft Caitlin nergens gezegd dat ze haar kinderen liet huilen en zeker niet dat ze ze lang liet huilen... Als je je kind niet meteen oppakt als het huilt, wil het niet zeggen dat je het dus laat huilen. Ik pak Jarik zeker niet meteen op. Dan gaat hij alleen maar weer lekker rondkijken en nog minder slapen. Ik blijf wel bij hem, troost hem door over zijn buikje te masseren en liedjes te masseren. Meestal slaapt hij dan bij het 2e of 3e liedje. En als hij helemaal overstuur dreigt te raken, dan haal ik hem er zeker wel uit. Dan heeft hij ons gewoon nodig. Met mijn verhaal een bladzijde eerder heb ik aan willen geven dat Caithlin volgens mij gelijk heeft en dat kindjes verschillend zijn en dat het meteen oppakken en veel bij je dragen niet altijd werkt. Ik denk dat ik wel lang genoeg geprobeerd heb om het te laten werken en hoe leuk het me ook lijkt om Jarik veel in de draagdoek te hebben, het werkt niet. (Wel met wandelen dus dat doen we wel veel.) Hij krijgt dan niet de rust die hij nodig heeft. In tegenstelling tot andere kindjes die dat dan wel krijgen. Hij heeft het wel nodig dat je bij hem bent maar dat hoeft niet lijfelijk te zijn. Dus krijgt hij wat hij nodig heeft en wat bij hem past. En we hebben nu een stralende en uitgeruste baby. Neemt niet weg dat deze manier voor andere kindjes niet hoeft te werken en dat die wel gebaad zijn bij veel dragen.
Waarom moeten sommigen andere moeders zo veroordelen? Dat een bepaalde manier bij jou kind werkt betekend niet dat dat voor een ander ook werkt. Ben erg benieuwd wat Nienke of Bumbaloe gedaan zouden hebben als ze net als ik met een oververmoeid kindje zouden zitten die eraan kapot gaat waarbij het bij je dragen absoluut niet helpt en het probleem alleen maar lijkt te verergeren. Ik ga me vast weer aardig wat kritiek op de hals halen maar wil toch even zeggen dat het sommigen hier duidelijk ontbreekt aan het kunnen en willen inleven wat betreft andermans situatie! Omdat iemand zoals ik een kind wel soms laat huilen wil niet zeggen dat we minder goede moeders zijn, hoe durf je dat ook maar te impliceren! Ik hou vreselijk veel van m'n dochter en alles wat ik wil is dat het goed met haar gaat, en als ze overstuur aan het huilen is ga ik er absoluut naartoe! Maar dat hoor ik nu pas goed, want de eerste weken kon je echt niet horen of ze nu overstuur was of niet, want behalve 's nachts en tijdens de voedingen huilde zij DE HELE DAG!
Ik vind het ook vreselijk om haar te horen of zien huilen maar als dat vaak voorkomt en je hebt een paar mindere dagen gehad dan breekt je dat op. Tenminste mij wel. Dan heb ik gewoon de energie soms niet meer. Dan laat ik haar soms wel eens wat langer huilen dan ik zou willen en dan huil ik zelf mee om uit eindelijk haar te pakken omdat ik me dan vreselijk schuldig voel. Net bracht ik haar ook op bed en heeft ze 10 min heel hard liggen huilen (krijsen) met het resultaat dat ze nu ligt te slapen
Het gaat er om dat de kindjes tevreden zijn, welke aanpak een ouder daar dan ook voor gebruikt. Iedere ouder wil een tevreden kindje en handelt daar dan ook naar! En alleen de eigen ouders weten wat het beste voor hun kindje werkt en daar hebben andere mensen niets over te zeggen. Als ouder weet jij(meestal) wat het beste is voor je kindje. Laten huilen of niet!