Ik loop nu nog me een overleden vruchtje rond. Dinsdag heb ik ijn curatage. Ik word gek van verdriet. De zoveelste miskraam....hoe kan dat toch? 's nachts word ik hyperventilerend wakker omdat ik me plots weer besef dat sit mijn leven is en dat ik het eigenlijk niet aan kan. Zo veel verdriet. Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Zelfs ademen doet fysiek pijn omdat mijn hart een soort pijn doet?!..heel vaag. Moet ik het nu opgeven? moet ik me erbij neerleggen dat ik geen kinderen kan krijgen? waarom nou?? ik word gek van dat idee! Dat is dan dus mijn hele leven dit verdriet en deze leegte bij me zal dragen, terwijl de hele wereld (voor mijn gevoel) aan het genieten is van hun 2,3,4 kinderen...ze mogen voelen in hun buik, ze zien opgroeien en uiteindelijk grootouders worden...de circle of life....die ik dus misschien ga missen. Mensen met meerdere miskramen, hoe doen jullie dit???? hoe gaan jullie hiermee om?? zijn er praatgroepen, want ik word echt gek! liefs
Lieve Isa, Ik vind het zo rot voor je. Ik heb helaas geen tip voor je, wilde alleen even laten weten dat ik aan je denk. Heel veel sterkte. Hopelijk krijg je nog een goede tip hier, anders kun je het ook aan je ha of gyn vragen. X Anne
Hoi Isa, wat vreselijk van je miskramen. Het is vreselijk om het keer op keer weer mee te moeten maken. Heel veel sterkte meid. Wat mij heeft geholpen om het verdriet te verwerken is er veel over te lezen en met andere meiden hier op ZP er over te praten. Er is een meerdere mk topic bijvoorbeeld. Ik heb veel onderzoek laten doen in NL, Gent, en Düsseldorf. Ondanks mijn gezonde dochter kwamen daar heel veel dingen uit. Ik zit nu onder de medicijnen, maar met succes inmiddels. Maar daar is veel pijn en verdriet aan vooraf gegaan. Ik heb ook het boek Is your body baby friendly van A. Beer gelezen en daar stond een heel rijtje in die op immuunproblemen wezen. En ja hoor ik had zelfs 2 afwijkingen... Mijn zoektocht naar de oorzaken heeft me veel kracht gegeven, maar ook de tijd. Gun jezelf de tijd om dingen op een rijtje te zetten en uit te zoeken, mocht je dat willen. Dikke knuffel en sterkte.
Lieve Lien en Anne, Dank jullie voor jullie berichtjes. @ Lien: welke testen hebben ze moeten doen om de afwijkingen te constateren? Ik ben ook in DD geweest nav het boek van alain beer. Daar kwam wel een verhoging uit maar niets radicaals. We hebben ook maar besloten een adoptie procedure te starten. Dat duurt nog jaren, maar dat is een beter vooruitzicht dan m'n eigen lichaam. Kunnen we toch nog n kindje blij maken... Al id dat pas over 4 jaar..., Ik hoop heel erg dat jouw zwangerschap goed zal verlopen iig. Anne, dank voor je lieve berichtjes! Xx
Er is bij mij in Gent een uitgebreide lijst aan onderzoeken geweest. Die doen ze standaard bij herhaalde mk's. Gek genoeg had ik dezelfde uitslag in DD als jij en kwamen er wel duidelijke dingen uit de onderzoeken in Gent. In Gent hebben ze nog wat stollingfactoren bekeken en immuunafwijkingen. Ik heb dus de volgende afwijkingen: Heterozygoot voor mthfr. Beta 2 glyco proteine (soort anti fosforlipidensyndroom) Markers voor reuma Verhoogde anti sperma lichamen. Op basis daarvan dus die hele rits aan medicijnen. Er zijn wel lange wachttijden in Gent, zeker als je bij dr. De S. Wilt, maar de 1e intake wordt door een andere arts gedaan en daar kan je vaak wel binnen n paar weken terecht. Ik heb de onderzoeken in NL kunnen doen, dus met mijn lijstje van Gent naar mijn eigen gyn in NL. Hij heeft voor mij de onderzoeken gedaan en ik kreeg daar ook vrij snel de uitslag van. Gelukkig wel, want ik was alweer zwanger en toen meteen vanaf de pos. Test de medicijnen gestart.
Beste Isa, wat vreselijk voor je.. Ik kan je geen tips geven hoe je hiermee om moet gaan. Heel veel huilen en erover praten lijkt de enige optie.. En als je het echt niet meer trekt contact opnemen met je huisarts.. Maar het maakt de pijn niet minder, vreselijk wat je moet meemaken. Heel veel sterkte!!
Lieve Isa, Ik hoop dat je spoedig jouw steunpilaar of lichtpuntje vind om met dit verdriet om te gaan. Het blijft iets onbegrijpelijks en zo onwijs oneerlijk! Ik heb ook meerdere miskramen gehad en hoop dat het deze keer blijft zitten, maar natuurlijk valt mijn angst niet weg te praten. Iets wat mij door moeilijke tijden heeft gesleept is een verhaal dat een van mijn vrienden ooit vertelde. Zijn moeder heeft 7 miskramen gekregen voor hem. Allen in verschillende stadiums van de zwangerschap. Nooit heeft zij de hoop opgegeven en in haar geval is het dan uiteindelijk gelukt. Je bent niet alleen....! Dikke knuffel
Dank jullie! Dat soort verhalen steunt mij al. Ik heb er zo weinig in m'n omgeving. Het lijkt echt nog n beetje n taboe of iig iets heel prive's. Maar hierdoor voel ik me ondertussen een freak of nature, of n showmodel die nooit bedoeld is in gebruik te nemen. Ik vind het 's nachts in de donkere uren als ik wakker lig, of 's ochtends als ik de kracht moet vinden om op te staan, het zwaarste. Heb straks Bioresonantie met n klein stukje van mijn placenta. Vraag me niet wat hij ermee doet, maar als mijn lichaam het vruchtje steeds afstoot zou hij dat op kunnen heffen.... Ach- we zien t wel. Morgen iig even psych regelen!! Wie weet trouwens wat de kosten zijn als hè naar n kliniek zou gaan? En wordt UZ Gent gewoon vergoed? Al die testen daar? Xx sterkte voor iedereen in hetzelfde schuitje
Allereerst heel veel sterkte. Wat erg dat je hier weer doorheen moet. Ik ben onlangs voor de eerste keer naar Gent geweest. Hoe de vergoedingen lopen hangt van je verzekeraar af. Ik zit bij DSW en het eerste consult wordt sowieso vergoed. Voor behandelingen gelden een aantal voorwaarden en soms moet je van tevoren toestemming vragen. Sowieso komt er allemaal papierwerk bij kijken. Voorafgaand aan je afspraak moet je je inschrijven, daarin nemen ze een hoop qua verzekering met je door (dit duurt lang, hou daar rekening mee met je tijd, ik was er bijna te laat door ). Je krijgt dan ook een formulier mee dat de arts invult waarop staat welke behandeling je krijgt en waarom. Ook moet je trouwens een soort aanbetaling doen van 100 euro, maar dit kan je ook terugvragen aan je verzekeraar. Als het goed zou dit allemaal door mijn verzekering vergoed worden, ik heb alleen nog niets gehoord. Waarschijnlijk stellen ze het lekker uit tot na 1 januari zodat ik niet meer kan overstappen als ze het niet vergoeden Laat je dus goed voorlichten door je verzekeraar. Je kunt me ook altijd een PB sturen als je nog vragen hebt