Embryo-donatie

Wij hebben er geen toestemming voor gegeven (moet hier voor je aan de behandeling begint).

Wij hebben er samen goed over gepraat en wij vinden een compleet embryo eigenlijk een hele vroege adoptie. En dat vonden wij gevoelsmatig te ver gaan. Want dan zijn er een heleboel kindjes op de wereld die een stel warme armen zoeken. Bij een donor eicel of donorzaad hebben wij dat niet omdat daar dan tenminste 1 biologische ouder bij betrokken is.

Dit was onze afweging.

 

Lieve zonnestraal wij hebben als heg goed is straks ook nog 2 Emmy's over en daar kunnen wij/ moeten wij straks ook een keuze over gaan maken.
Het is voor ons nu nog te vroeg maar het heeft beide voors en tegens. Bijvoorbeeld als wij er wel voor zouden kiezen geef je stellen die zelf zijn uitbehandeld toch een kans.
Maar is nog te vroeg voor ons maar denk er af en toe ook wel eens aan. Voor ons zou het wel biologisch van ons beide zijn.

Benieuwd wat jullie gaan doen.

 

Ik vind het iets prachtigs, maar ik zou het zelf niet kunnen.. Het zou dan, hoe egoïstisch misschien ook omdat ik wél gebruik maak van donorzaad, toch voelen als 'van mij'. Ik heb geen flauw idee waarom ik donorzaad kan zien als een simpel bouwsteentje waarvan het niet uitmaakt waar het vandaan komt, maar waarom ik embryodonatie (en heel eerlijk; als ik zelf een eicel weg zou geven ook, behalve als het aan m'n zusje zou zijn..) niet zo kan zien..

Dus ja, heel erg mooi als je het kunt, maar ook volledig te begrijpen als je het niet kunt..

 

Wij willen dit zelf wel heel graag (mocht het ons überhaupt zelf allemaal lukken), maar jammer genoeg konden wij alleen kiezen voor vernietigen of gebruiken voor wetenschappelijke doeleinden.

Wij vinden zelf het medisch traject wat we moeten doorstaan reden genoeg om embryo's te doneren, maar ik snap zeker dat dat niet voor iedereen is weggelegd.

 

Als iemand er net zo hard voor heeft moeten knokken, zou je dan niet willen dat zij ook zo'n mooi geschenk krijgen als jij? Ik zou ook heel goed erover nadenken en ik zou het alleen willen als het registreerd gebeurt, zodat de kindjes later indien gewenst elkaar kunnen vinden. Misschien kun je zelfs de wensouders ontmoeten? Zou dat het makkelijker maken?

 

Ik vind een embryo - een potentieel kindje van mijn man en mij - niet iets om zomaar cadeau te doen aan een ander. Of die ander nou heeft moeten knokken of niet.

 

ik sluit me helemaal aan bij hilly!

 

Hier ben ik het ook wel mee eens.

Ik begrijp TS overigens wel, het is een moreel dilemma. Maar wij persoonlijk vonden ook dat aangezien wij zelf in zo'n proces zaten, die niets opleverde overigens, het ook wel belangrijk dat wij dus ook wat terug deden in dat systeem. Ondanks dat wij geen zaad nodig hadden, en wij niet in aanmerking kwamen voor een donor eicel (vanwege de tekorten aan). Hadden wij emmy's gehad, dan hadden we die zeker wel gedoneerd. Had ik voldoende eicellen gehad, had ik die denk ik ook gedoneerd. Mijn man heeft zaaddonaties gedaan.

Omdat het systeem draait op donaties en wij er dus andere stellen dolblij mee zouden kunnen maken.

Dat vonden wij belangrijk.

 

Het is zeker niet iets wat je zomaar cadeau doet, dat zeg ik absoluut niet, en je moet vooral doen waar je je goed bij voelt of dat nou wel of geen donatie is. Maar voor veel vrouwen die afhankelijk zijn van donatie om moeder te worden, of dat nu zaad, een eitje of embryo is, is het een godsgeschenk. En wat ik erg moeilijk vind is dat als je overgebleven embryo's niet gebruikt/doneert ze vernietigd worden. De essentie van een wezentje vernietigen vind ik persoonlijk erg moeilijk. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je niet wil dat een vol kind van jou bij vreemden opgroeit....
Maar als ik zoiets kon doen, dan zou ik wel willen dat het kindje alle gegevens heeft/krijgt van de donors. Dat er een brief in het dossier zit met de motivatie om het te doen. Voor kinderen is het namelijk vaak wel belangrijk om te weten waar ze vandaan komen.

 

Hier hebben wij het ook vaak over gehad.
Zaadcel of eicel donatie is voor ons wel bespreekbaar, maar een 100% kindje van ons, dat wordt grootgebracht/opgevoed door iemand die we niet kennen, nee daar kunnen we denk ik niet mee omgaan.
Wat als die persoon helemaal niet goed is voor "ons' kindje

Wij hebben besloten om eventuele overgebleven embryo's net zolang te bewaren als mogelijk. Wie weet lukt het mn zusje niet om kinderen te krijgen en kunnen we haar dan helpen. Maar doneren aan een vreemde is voor ons geen optie

 

Een jaar geleden zou ik met volle overtuiging hebben gezegd dat ik het nooit zou kunnen om een embryo af te staan. Inmiddels denk ik dat ik het wel kan. Er zijn al zo veel embryo's verloren gegaan in het hele proces, dat als er één extra mag blijven en dat tevens het wereld wonder van een ander mag zijn, dat ik dat wel zou doen.

Ook in een college over hechting laatst geleerd dat het wel of niet biologisch verbonden zijn met je kind niks uitmaakt bij IVF/ICSI kinderen en ouders. Dat vader en moeder zelfs meer betrokken zijn bij hun kinderen dan kinderen die op een gewone manier zijn verwekt, onafhankelijk van of ze wel of niet de genen delen.

Maar persoonlijk zou ik wel enig contact willen, dan je wel weet wie de ouders zijn en dat er af en toe een foto uitgewisseld kan worden. Vooral ook omdat het dan toch ook een broertje/zusje van mijn kind(eren) zou zijn.

Ik hoop dat wij ooit op het punt kunnen komen dat we een ander kunnen helpen.

 

Krijg je hier een keuze in? Dat vraag ik me af! Ben eigenlijk wel benieuwd naar stellen die hier wel voor hebben gekozen en hoe dat verder in zijn werkt gaat? Ook als je besluit we staan ze af krijg je te horen of het betreffende stel zwanger is geraakt enz.

 

Tot op zekere hoogte heb je hier wel een keuze in ja. Nu heeft mijn man zaad gedoneerd, maar je kunt dus aangeven hoe vaak je wilt dat je zaad wordt gebruikt, je mag een voorkeur doen over waar je zaad naartoe gaat (stellen, religie, alleenstaand, geaardheid e.d.) en hoeveel ouders, je kunt aangeven of je wilt dat het alleen bij 1 stel of meerdere wordt gebruikt. Dat soort dingen

Je hoort niet wanneer een stel zwanger is geraakt (lijkt me ook niet echt goed overigens, maar dat is persoonlijk), maar het kind wat eruit komt, heeft wel het recht vanaf een bepaalde leeftijd om informatie te krijgen van de donor.

 

Zonnestraal ja ben zeer benieuwd hoor het graag van je! X

 

Ik ben bang van niet, nee Als ik die foto's van embryo's ook zie.. Ik vind dat zó bijzonder. Het heeft geen kloppend hartje, maar in mijn ogen leeft het wel. Maar goed, ik had zelfs moeite met het vernietigen van het onbruikbare zaad wat tijdens de microTESE verkregen was We waren van plan om dat op te halen en.. Ja, geen idee eigenlijk wat we ermee wilden doen Helaas liep dat door een hoop miscommunicaties bij ReproGen mis. Anyway, zelfs dát vond ik al een emotioneel iets, hoewel dat eigenlijk nergens op slaat, want we konden er überhaupt niets mee.

Heel moeilijk..