Ik ben heel benieuwd waar jullie nou bang voor zijn als je aan de bevalling denkt. Ik ben namelijk echt paniesch voor een auto bevalling. Dat lijkt me echt het aller ergste wat er is. Ik moet namelijk in het VU Amsterdam bevallen en we wonen in Zandvoort en ik zie ons al helemaal gaan vol in de weeën in de maandag ochtend spits op de a9. Ik zie het al helemaal voor me En jullie?
Ik wil heel graag thuisbevallen en mij lijkt het het ergste als de bevalling thuis helemaal goed gaat maar dat de placenta bijvoorbeeld dan niet loslaat dat je dan alsnog halsoverkop naar het ziekenhuis kan. Dat lijkt mij dan ook wel het ergste!
Ik neem aan... even los van de angst dat er iets ernstigs met het kindje of met mezelf gebeurt? Want dat staat uiteraard bovenaan! Maar daarna heb ik er eigenlijk 2: 1: dat manlief ver weg is voor zijn werk (moet bijv. morgen ruim 2u rijden van huis) en niet op tijd in het zkh is 2: dat de baby niet past en een ks nodig blijkt te zijn. Daar ben ik zo bang voor omdat ik dan vrees dat ik veel belangrijke eerste momentjes met de baby ga missen in dat allereerste uur. Bijv. het aanleggen, huid-op-huid-contact, aankleden, etc. Dat vind ik zo bijzonder aan een bevalling, lijkt me vreselijk om dat te missen. Je kunt uiteraard wel een bevallingsplan schrijven enzo, waar dat allemaal in staat, maar hier in het zkh zijn ze niet heel vooruitstrevend...
De bevalling van een collega van mijn zusje. Thuis bevalling, weeën volgens het boekje, ontsluiting volgens het boekje, persweeën volgens het boekje, hoofdje geboren, en toen zat hij vast. Knip gezet, wilden niet komen, schouders gebroken niet geboren willen worden........ Met hoge spoed ambulance gekomen, VK tussen de benen om het kind in de gaten te houden, naar het ZK, algehele narcose, bekken gebroken om het kind eruit te halen. Haar hebben ze een week in coma gehouden ivm de pijn die ze zou hebben als ze bij zou komen. Ook haar zoontje hebben ze in een roesje gehouden. Dit is echt mijn nachtmerrie.
Haar zoontje was absoluut niet te groot en haar bekken niet te klein. Het had gewoon makkelijk moeten passen. De artsen staan voor een compleet raadsel.
omg ik krijg weer een ks en ik ga erg opzien tegen het alleen op de uitslaapkamer moeten liggen...Voelde me echt heel eenzaam En het voor het eerst uit bed stappen na de KS Verder zie ik niet echt ergens tegenop...
@Gwenloyn: OMG! Ik dacht dat ik het heftig gehad had........ @Mamamarije: Ja tuurlijk staat de gezondheid van je kindje boven aan. Bij Megan ging het aan het einde van de bevallig heel heftig mis, vandaar dat ik zooooooooo graag in het ziekenhuis wil zijn als de bevalling gaat in zetten. Maar hier moet iedereen nog bevallen dus ik wil niet de grootste horror neer zetten. Maar echt ik wil niet in de auto bevallen. Ik wil graag in het ziekenhuis zijn met veel artsen om me heen
@Gwenolyn; pff heftig zeg, dat is inderdaad iets wat niemand mee wil maken!! @Sloppy: hihi, jij met je benen wijd op bed en 20 artsen om je heen
mijn grootste angs is toch wel dat ons meisje te klein zal zijn vanwege haar sua. en dat bij haar ook in de laatste 5 min haar hartslag zo achteruit gaat dat het er bijna mee stopt. als ik wel een thuis bevalling had gedaan had fynn waarschijnlijk niet geleeft
Ik ben bang dat als ik naar de operatiekamer moet (joost mag weten waarvoor) en dus nog niet veel tijd met kleine frummel heb kunnen doorbrengen, dat als ik terug kom mijn ouders of schoonouders etc al met de kleine zitten. Ik heb mijn vriend ook al heel erg benadrukt dat er pas familie word gebeld als ik heb gezegd dat het mag.
Ik was in eerste instantie heel erg bang dat ik te vroeg zou bevallen. Toen ik een mooie termijn gehaald had sloeg dat om in angst voor een snelle bevalling, was heel bang dat mijn familie er niet op tijd zou kunnen zijn en ik in m'n eentje zou zijn (met de vk natuurlijk, maar toch....) Mijn familie woont ver weg en ik ben alleenstaand. Uiteindelijk een bevalling gehad van 1uur en 15min dus snel was 'ie zeker Gelukkig was mijn familie er wel al....
bang voor een ks waardoor ik idd het eerste uur/aanleggen/bloot op de buik etc etc moet missen...en dan alleen op de uitslaapkamer ...
Ik ben bang dat het heel erg snel gaat. De vorige was er met 3.45 uur rugweeën en 30 min persweeën. Hoop dat de VK op tijd is en mijn man hem niet zelf aan moet pakken.. Lijkt me helemaal niks! En daarnaast dat ik met spoed naar het ziekenhuis moet, heb echt een hekel aan ziekenhuizen en ik wil het liefst mijn mannetje zelf als eerste vasthouden etc. en natuurlijk dat hij gezond is!! Ik lees hier wel horrorverhalen zeg.. Gebroken bekken en schoudertjes Dat wens je niemand toe!!
Mijn vorige bevalling duurde lang en eindigde met een manuele placentaverwijdering. Denk je dat je klaar bent, moet je na je bevalling alsnog de ok in en onder narcose. Maar ik vond mijn vorige bevalling al met al een mooie ervaring en ben echt bang dat het nu om één of andere reden een keizersnee wordt.
Herkenbaar. Dat had ik ook. Ik heb toen ook met mijn man afgesproken dat stel het (helemaal) fout zou gaan, ik me goed voor kan stellen dat als ik op de OK lig, hij iemand nodig heeft om hem bij te staan, hij alleen zijn zus mocht bellen om te komen. Ook kan ik me dan voorstellen dat hij zijn zus onze baby zou willen zien. Dat mocht van mij ook, maar niet vasthouden. Als ik dan terug was van de OK, zij weg zou gaan, en wij met zijn drieën zouden zijn. Dan pas mocht de rest gebeld worden. Dit heb ik ook zo mijn zijn zus besproken en die begreep me heel goed. Ook had ik angst dat mijn man niet optijd zou zijn voor de bevalling (internationaal vrachtwagenchauffeur). Er was op dat moment geen werk waarbij hij iedere avond thuis kon zijn. Het dichtste bij wat hij zou staan was 4 uur rijden, en het vertse weg 8 uur rijden. Ook dan zou ik zijn zus bellen om bij de bevalling aanwezig te zijn, als mijn man het niet zou redden.