Oke wie weet heeft iemand een geniale ingeving. Onze peuter van 2 slaapt sinds zn verjaardag ongeveer erg slecht. In het begin compleet hysterisch als hij wakker werd. Daar hebben we van alles aan geprobeerd...maar het fijnste is gewoon als hij bij ons ligt. Daar hebben we eigenlijk geen problemen mee...hij is dan wel rustig. Het lijkt iets van angst te zijn want hij klampt zich helemaal aan je vast. Het probleem is dat hij nog steeds heel vaak wakker wordt. Omdat hij bij ons ligt slaapt hij vrij snel weer verder maar ik merk dat hij er zelf zo'n last van heeft. Dit is totaal niet een dwarse peuter verhaal...want hij huilt zelfs dat hij wil slapen...maar blijft steeds wakker worden. Het is niet omdat hij bij ons ligt want zn eigen bed is sowieso geen optie. Valt daar overigens wel in slaap maar als hij eenmaal wakker wordt wil hij in ons bed. Door een combinatie met andere klachten ben ik wel langs de ha gegaan. Die dacht aan kma. Sinds we een kmvrij dieet volgen zijn alle andere klachten verdwenen dus dat staat wel vast. Alleen het slapen blijft een ramp. Ik vind het wel zielig omdat hij er zelf zo'n last van heeft. Zit de hele dag te geeuwen. We hebben al geprobeerd zn middagdutje in te korten...dat heeft geen invloed op het slapen.
Onze dochter heeft dat gehad tot haar 5e dat ze elke nacht nog wel een keer wakker werd. Heel verschillend hoe. Soms hysterisch...soms alleen praten...huilen...of ze stond ineens aan je bed. Ik bracht haar gewoon weer naar bed en dan ging ze weer slapen. Bij huilen en hysterisch zijn ging ik heel zachtjes met haar praten.... dat ze lekker moet slapen en dan even een beetje strelen over de arm. Dan bleef ik meestal even een paar minuten. Maar bij haar was alles in haar slaap. Ze was nooit echt helemaal wakker. Hier is het over gegaan zo rond de tijd dat ze naar groep 3 ging. Nu is het dus helemaal over.
Hij lijkt wel heel heftig te dromen. Hier hielp het om uitgebreid de dag door te nemen voor het slapen gaan. Dan is dat allemaal "verwerkt"
Maar dat is dan toch heel wat anders? Als je kind niet echt wakker is, kun je het inderdaad zonder problemen weer naar bed brengen. OT: jemig, KMA en daar zo laat achterlopen, dat is niet niks. Erg lastig als het slaappatroon is verstoord. Is het een optie om er op een matras naast te gaan liggen? Dan blijft hij in zijn eigen kamer en heb je ook zelf nog een beetje ruimte.
Ja erg he...zo laat. Vind het zelf ook nogal stom Op dat matras idd ook geprobeerd..maar toen hij dan helemaal overstuur wakker werd wilde er er bij op dat matras op zich vind ik het voorlopig geen punt dat hij bij ons ligt...bed is groot genoeg maar idd het verstoorde slaapritme.....het voelt zo ongezond dat hij gewoon niet meer door kan slapen..dat hij er last van heeft dat tie steeds wakker wordt.
Ik zie net 'achterlopen' staan, achterkomen dus. Stomme autocorrect. Hier een heel slechte slaapster vanaf de geboorte, dus iets anders dan uitzitten weet ik niet. Wellicht nog een osteopaat? Zijn we nu met onze jongste geweest en dat lijkt wel effect te hebben. Misschien heeft hij nog spanning in zijn lijf van jaren overbelasting? Ik roep ook maar wat, hoor.
Zou het niet door de kma ontstaan zijn? Niet goed voelen, daardoor slecht slapen en nu dus zon patroon hebben ontwikkeld? Ik zou hem duidelijk vertellen wat je van hem verwacht en het misschien even helemaal loslaten. Dus even de druk van de ketel voor allemaal. Hier een soortgelijk verhaal, maar dan wat eerder achtergekomen. Maar door de lange stress periode wel een naar patroon ontwikkeld wat we moeilijk konden doorbreken. Wij zijn naar een soort kinderpsychiatrisch ziekenhuis geweest en hebben wat onderzoekjes gehad. Daar bleek dat ze separatie angst heeft (hoe kan het he, als je 2 jaar lang alleen maar bij en aan je moeder vastgeklampt zit). We hebben haar ook weer terug op onze kamer gelegd voor een paar maanden. Dat ging een poosje goed, tot het overging naar uitproberen e.d. Dus nog steeds niet het gewenste resultaat. Toen we het eenmaal loslieten en niets meer gingen proberen, zeggen of strijd aan gaan, ging ze beter doorslapen. Nog steeds niet alle nachten maar wel bijna alle nachten. Ik zeg niet dat het helpt of dat onze situatie hetzelfde is, maar misschien is helemaal loslaten voor een maandje eens goed om te proberen? Of anders ook een goede kinderpsycholoog benaderen? En verder hebben wij ook veelgezocht in het alternatieve, dus als je er iets van wilt weten dan laat maar weten! Ik vind het trouwens mooi om te lezen dat je hem gewoon lekker bij je houdt, omdat je voelt dat hij dat nodig heeft. Succes, de nachten en de zorgen zijn niet prettig.
En wat als je het gewoon gaat doen? Hij slaapt op het matras en als het nodig is kruip jij ernaast? Zo doen wij het sinds Raketjes eerste verjaardag en het bevalt ons nog steeds goed. Krijgt hij misschien zijn laatste 4 kiezen? Wij zitten daar middenin (3 van de 4 zijn inmiddels door) en slapen en eten is beduidend lastiger dan het was. Dat is vermoeiend en vervelend voor allemaal. Daar bovenop maak je je ook nog zorgen omdat het aantal uren slaap en het voedsel wat wordt gegeten ver onder de onderlijn van "normaal" op deze leeftijd zitten. Maar ja, wat doe je eraan.... je probeert een consequente bedtijd aan te houden, geeft eens een pijnstiller, probeert verschillende soorten voedsel om er toch wat in te krijgen... tja... Maar het gaat sinds een paar dagen gelukkig beter! Het is in ieder geval een troost dat als het de kiezen zijn, het ook weer overgaat zodra ze door zijn.
Heeft hij de laatste tijd niets engs gezien op tv? Ik heb als kind ook vaak eng gedroomd als ik iets teveel tv keek of iets engs had gezien op tv. Dan mocht ik een week geen tv kijken en dan was het binnen een mum van tijd over.
Heel erg bedankt voor het meedenken allemaal Gitta, daar heb ik ook aan gedacht. Ben al met hem bij de osteopaat geweest toen hij 6 weken oud was ivm krampjes en niet kunnen poepen. Dat hielp geweldig. Dus idd misschien nog eens proberen. Ik twijfel alleen omdat hij op het moment heel bang is voor alles wat op een "dokter" lijkt. Zo'n behandelkamer bv....ook op het cb gedoe omdat hij helemaal over de rooie ging. Ben bang dat ze helemaal niks met hem kan. Misa, ja dat eerste wat jij zegt dat klinkt logisch alleen hoe moet je dat weer goed krijgen nu de kma klachten verdwenen zijn? Het loslaten doen we nu idd ook...al een paar weken...geen strijd en als hij bij ons wil mag dat gewoon...maar dat is dus elke avond. Separatieangst kwam ik op google tegen en ook met gedrag overdag klopt dat heel erg met zijn gedrag en hoe hij is. Een kinderpsycholoog klinkt zo zwaar he?? Raket78, jet probleem is als hij wakker wordt dat hj echt tegen je aan wil dus dan liggen we samen op dat matras of in zijn bed...in ons bed hebben we dan meer plek) Suuzan, nee niet dat ik weet...het houdt nu ook al wat maanden aan.
Ja een kinderpsycholoog klinkt heel zwaar, maar dat hoeft het niet te zijn voor jullie zoontje. Ik zou het geen dokter noemen, maar wat mer brengen als dat jullie even ergens gaan spelen en dat mama gaat kletsen met een mevrouw. Mocht je zoiets gaan doen. De uiteindelijke gesprekken tijdens de werkelijke behandeling hebben we met een orthopedagoog gehad. Maar er zijn ook hele goede zelfstandige kinderpsychologen. Ik zou zeker oppassen met te veel nadruk leggen op het woord dokter e.d. Ik ken dat van hier ook. En ja, hoe krijg je het weg als het zo gegroeid is. Als er niets aan de hand is, dan vooral doorgaan met loslaten. Wel duidelijk zijn, maar geen doelen meer stellen voor jezelf of hem. Maar het kan toch geen kwaad om gewoon eens een psych te bezoeken en wat te laten uitsluiten of vaststellen? Heb je hier zelf ook veel stress door?
O misa sorry zag niet dat je nog gereageerd had hierop. Inmiddels zitten we echt met de handen in het haar....we kregen hem wel in slaap met overdag 5 en s avonds 10 minuutjes naast hem zitten. Kwam dan tussen 10 en 12 wel om in ons bed verder te slapen. Maar nu is het zover dat hij elke keer als hij slaapt en wij weg willen gaan hij wakker wordt. En we trekken dat echt niet meer. We gaan heel ver om hem een fijn gevoel te geven...maar alle uren dat hij slaapt naast hem liggen/zitten dat houdt niemand vol. Die kinderpsycholoog klinkt idd nogal als een heftige beslissing...maar ja wat anders... De osteopaat dat wil ik eigenlijk graag...maar ik denk dat zij helemaal niks met hem kan beginnen. Bij de ha en cb wil hij alleen aan een tafeltje spelen of op schoot...zodra ze bij hem komen en willen onderzoeken wordt hij hysterisch. Tja een osteopaat zal hem ook aan moeten raken...
Osteopaat benadert anders kinderen dan jij denk of als cb arts etc hij hoeft bijna niet aanraken en bij goede osteopaat voelt kind zich zeker ontspannen. Mijn dochter is ook hysterisch als haar aanraken of onderzoeken. We ookkunnen vaak niets. Maar osteopaat kan dat gewoon hier zonder probleem. Het duurt ook 1.5 uur dus tijd zat Slaapcentrum waar misa over heeft kan je gewoon verwijzing voor krijgen. Ik heb geen tips. Mijn dochter slaapt ook slecht. Ze is nu onder zware hormoonschema waardoor ze geen last van eczeem heeft en slapen is erg verbeterd. Nu blijft het gewoon gewennigheid ze is van erg plannen en patronen ze wil nooit afwijken van wat er al 1x gedaan of wat ze had bedacht. Dus ze eist dat iemand 5 min met haar zit als ze naar bed gaat (ik zit zo dat ze mij niet ziet). En dan slaapt ze prima en verschilt tussen 01.00-05.00 komt ze bij ons. Ze slaapt als muis bij ons ze klimt zelf met kussen en alles en slaapt. We merken soms niet eens. Niet ideaal maar is zeker gewoon gewennigheid maar als terugleggen is echt drama ook bijzitten dan ligt ze met open ogen uren lang. We zijn zo gewent en vinden prima op dit moment. We lopen bij kinderarts voor slaapprobleem dus dat evalueren we eens in zoveelste tijd. Btw dochter sliep hier van geboorte af slecht. Nog nooit doorgeslapen. Overdag altijd maar 1 uur max terwijl andere 2-3 uur van maken altijd. Kinderarts op dit moment zegt dat het deels komt door eczeem en deels door haarzelf hoe ze is.
Heel herkenbaar, onze dochter van 2 jr en 10 mnd heeft hetzelfde, al driekwart jaar ofzo nu. We weten het eerst aan de vele indrukkem op psz, broertje gekregen, sinterklaastijd etc. Maar het speelt nog. Ze is nu ook erg verkouden dus dat helpt ook niet natuurlijk. Ze wordt soms in de avond al wakker, dan krijgen we haar wel weer in slaap. Maar s nachts wil ze bij ons. Als we proberen op haar in te praten dat het beter is als ze in haar eigen bed slaapt blijft ze huilen en schreeuwen, ook al blijven we bij haar. Ze houdt niet op dus daar is niemand bij gebaat, broertje wordt er soms ook bijna wakker van, wij slapen slecht, zij mist een stuk nachtrust. Dus dan maar weer bij ons.. Soms gaat het ineens een paar dagen goed, dan is het ineens weer mis. Altijd rond 1/2 uur snachts verhuist ze standaard naar ons bed. We dachten eerst ook dat het kwam omdat de jongste nog bij ons sliep, dat ze daarom er ook bij wilde. Zoontje naar eigen kamer verhuisd, ineens ging het een paar dagen goed, maar daarna weer steeds wakker snachts. Ik hoor het veel bij peuters, dus zal een bekende fase zijn. Onze dochter is een kind wat alles oppikt en in zich opneemt, denk dat ze snachts heel veel moet verwerken en veel droomt.
Hier ook een 2 jarige die ineens al maanden wakker wordt midden in de nacht en waarvan??? Geen idee .... dacht eerst misschien te koud dus slaapzak extra en een laagke extra maar dat lijkt het niet te zijn .... als ik haar bijj me neem slaapt ze met een minuut weer verder (echt bizar ik lig nog amper goed en zij slaapt alweer) .... als ik haar terug leg dan gaat ze prima verder slapen alleen staat ze een uur later weer naast mn bed en dan daarna nog eens en dan nog eens .... ik weet dat ik dat eigenlijk moet doen maar ik ben zo moe laatste weken (heel druk thuis enz) en ik neem elke keer voor nu moet ze gewoon terug maar steeds kan ik me er niet toe zetten.... op zich slaap ik wel met haar naast me maar toch minder vast en diep waardoor ik me toch niet uitgerust voel .... hier heeft langer/korter/niet slapen ook geen invloed op hetswakker worden. wat ik wel zat te denken later. Soms hebiik het idee dat ze bang is in het donker .... zoon heeft een lampje op de gang wat aanblijft en ik laat nu vanavond de deur open bij haar. Kijken of dat uitmaakt ....
Ik had je berichtje nog niet gezien. Maar wat moeilijk zeg..! En als je hem tijdelijk gewoon bij het begin van de nacht al direct op jullie kamer laat slapen? Ik blijf bij de psych of een slaapvertrek oid, voordat je in een nog grotere negatieve spiraal terecht komt. Sterkte...!