Tot onze grote schrik en verbazing bleek uit de inwendige echo van maandag dat het hartje van onze uk niet klopt. Hij zou nu tussen de 8-10weken moeten zijn maar was maar 6,5week groot. Morgen moet ik naar de gynaecoloog maar behalve alle emoties, angsten en onzekerheden weet ik ook totaal niet wat ik kan verwachten. Kan iemand me iig met dit gevoel helpen aub
Het zal er niet bij iedereen hetzelfde aan toe gaan, maar ik zal mijn ervaring met de gyn met je delen. Hopelijk heb je daar wat aan. Wij hadden op 12 januari een slechte echo, ik was toen bijna 9 weken zwanger en het hartje klopte ongeveer een week niet meer. Het eerste advies was om natuurlijk beloop af te wachten, t/m vrijdag (echo was maandag). Er gebeurde niets, dus ben ik doorverwezen naar de gynaecoloog. Ik mocht kiezen tussen medicatie en curretage. Omdat ik medicatie een vrediger idee vond, heb ik daar voor gekozen. Kreeg nog een echo voor de zekerheid en kon toen de medicatie ophalen. Nu werkte die medicatie bij mij helaas niet voldoende en heb ik na een tweede dosis medicatie alsnog een curettage gehad, maar het is echt bij iedereen verschillend wat de medicatie doet en er is een kans van 80% dat het wel voldoende werkt. Uiteindelijk vond ik het wachten op natuurlijk beloop erger dan onder behandeling zijn bij de gynaecoloog. Het is allemaal heel naar, maar ik had toen tenminste het gevoel dat er wat aan gedaan werd. Ik heb me heel gehoord gevoeld, werd me ook steeds gezegd dat ik meteen moest bellen als ik ook maar ergens aan twijfelde. Toen ik op zondag belde omdat ik weer opnieuw bloedingen kreeg mocht ik meteen komen en werd ik erg serieus genomen. Heel veel sterkte en voor morgen succes gewenst!
ik heb vorige week hetzelfde te horen gekregen (was bijna 11 weken en het hartje is gestopt met 9 weken) en krijg morgen een curettage. De gynaecoloog gaat een echo doen en dan met je bespreken hoe verder. Ik wou eerst pillen hebben maar toen hij zei dat het alsnog een curettage kan worden, omdat niet alles weg gaat, toch maar voor een curettage gekozen. Dan is het wel meteen schoon. Heel veel sterkte voor morgen!
Ik heb bij een zwangerschap van 7wk1dg te horen gekregen dat het hartje niet meer klopte (echo gehad bij 6wk4dg, grootte moeilijk te meten maar wel kloppend hartje). Had toen paar dagen bloedverlies. Heb er toen voor gekozen om af te wachten. De 'slechte' echo heb ik gehad op 26 januari. Vorige week controle echo bij vk, toen was er verdenken van MA (vruchtje zat er nog). Dag erna (nu week geleden) ook naar gyn, daar zagen ze ook nog wat zitten, baarmoeder had wel weer normale grootte. In overleg nog twee weken wachttijd gekregen waarvan ik er 1 op heb zitten nu. Afgelopen zondag gedacht vruchtje te zijn verloren, maar vloeien en krampen blijven. Onduidelijk dus nog. Als ik volgende week vrijdag nog niet 'schoon' ben zal als het goed is de keuze vallen tussen pillen en curettage. Hoop dan dat ik voor het eerste mag kiezen... Nu moet ik wel zeggen dat dit een voorbeeld is van een vrij lang traject hoor. Ik heb nog steeds geen spijt van het afwachten want ik stond niet achter een ingreep en wilde dat mijn lichaam het zelf op zou lossen. Maar het valt soms ook echt niet mee om je leven zo op stilstand te zetten en al een paar weken te vloeien enz. Ik wens je heel veel sterkte in deze tijd, het valt allemaal echt niet mee. Een dikke knuffel voor jou / jullie en blijf vooral ook praten samen!
Wat een vervelend nieuws. Bij ons werd er bij de gyn nog een keer gekeken voor de bevestiging en werd er besproken of ik pillen wilde of een curettage. Ik koos voor een curettage en daar werd toen meteen een afspraak voor gepland. Sterkte
Curettage is gepland voor as woensdag. Voel me momenteel helemaal op, het erover schrijven gaat nog wel maar praten momenteel niet. Net als slapen overigens. Nooit gedacht dat dit zoveel effect zou hebben
Dat kan ik me goed voorstellen. Ik vond het zeker in het begin ook overweldigend, ook al had ik me vooraf wel voorgesteld dat het zo zwaar zou worden. Ik merk zelf dan dat het juist bij mijn partner harder aankwam dan hij volgens mij ooit verwacht had. En vanaf dat ik bloedverlies kreeg en de 2e echo zag, had iedereen nog hoop maar mijn gevoel was anders. Verder, doe wat voor jou goed voelt! Bij de een is dat juist praten, bij een ander schrijven, weer een ander wil alle normale dingen blijven doen, enz. Dit is zo persoonlijk en het gaat erom dat het jou 'helpt'. Zorg in ieder geval goed voor jezelf en als je wat kwijt kunt mag je altijd hier je verhaal doen!!! Sterkte xxx