Zoals jullie misschien nog wel weten heb ik hier een paar maanden geleden ook wat post's geplaats met de vraag of ik maybe zwanger zou kunnen zijn ivm de symtonen... Toen heb ik een paar dagen wat bruinig verlies gehad dus dacht dat de dat waren... Na een aantal dagen was dit niet doorgezet en heb toen een test gedaan... En jawel... Toch zwanger... En heb meteen de huisarts gebeld. (vaag streepje maar zoals vele hier zeggen een lijntje is een kleintje) Ook de huisarts bevestigde mijn zwangerschap... Natuurlijk zoals vele ben je meteen helemaal in de wolken, op mijn gevoel na. Die vertelde me al dat er iets niet goed zat... Toch blijf je goede hoop houden... Mijn man in afghanistan op de hoogte gesteld en ook die dolblij natuurlijk... Na 2,5 week ongeveer kreeg IK de bevestiging op mijn gevoel.. Jawel, bloed... en veel bloed... Meteen naar de huisarts gebeld en kon gelukkig komen. Ik heb toen naar het situatie centrum gebeld om mijn man op de hoogte te stellen van de MK.... Natuurlijk ook verdrietig... Zoals de meeste dat zijn... Ik heb hier nooit mijn verhaal neergezet omdat ik hier ook nooit bekend heb gemaakt dat ik wel daadwerkelijk zwanger was... Maar nu na een tijdje vind ik het toch wel fijn om even mijn verhaal te kunnen doen... En weet in ieder geval dat ik nooit meer zo'n tijd met alles blijf lopen... Het is fijn om je verhaal even kwijt te kunnen... De volgende keer dan schreeuw ik het wel van de daken... of mijn gevoel nu goed is of juist niet... Ik heb wel geleerd dat het in zo'n situatie toch wel fijn is als mensen er vanaf weten! Thanks xXx
Vreselijk dat je hier alleen doorheen moet Wat zal je blij zijn als je mannetje weer lekker bij je thuis is. Ik weet helaas waar je doorheen moet, (ik heb 3 mk-en achter de rug. ) En als je dan je eigen lief niet bij je hebt is dat echt heel naar. Lieverd, weet dat je hier altijd kunt praten, we zijn er voor je hoor!!! Ik wens je heel erg veel sterkte. Ik denk aan je. Liefs, mussie
Thanks mussie, Ik heb toen der tijd dat verhaal niet gedaan omdat ik hier toen der tijd ook verteld heb dat ik de duivels had... (wat dus achteraf niet het geval bleek te zijn...) Maar ben er nu wel achter dat ik dat nooit meer doe. nu na maanden toch nog even mijn verhaal kwijt te kunnen is wel erg fijn. Ik wens jullie ook het allerbeste en heel veel geluk toe! xXx
Zo is het. Vertrouwen moeten we allemaal hebben! Uiteindelijk komt het vast goed, bij de ene wat sneller dan bij de ander. Sommige van ons hebben een wat hobbelige weg te gaan, maar de bestemming zullen we ook bereiken. Joy, heel goed van je dat je het nu toch wilt delen. Het lijkt me heel moeilijk om de mk en het verdriet ervan te verwerken zonder je lief aan je zijde. Je lijkt me een sterke vrouw. Het allerbeste en succes vanaf nov gewenst natuurlijk. Mirre
Hartstikke bedankt voor je lieve woorden. Ik ben ook blij dit nu even gedeeld te hebben. Maar het leven gaat toch door. Met negatieve engergie komen we er niet dus blijven toch zoveel mogelijk positief. OOK voor andere mensen doet dit goed denk ik zo. Ook al lijkt het soms alleen maar donker. Er komt altijd een tijd waarin het beter gaat. En wil zo ook de mensen hier een beetje meer vertrouwen geven. En hoop dat mensen iets van mijn positieviteit (sorry als het verkeerd geschreven is ) op pikken en er wat aan hebben. Dikke kus