Isabella eet bijna niks en eet nooit door. Die kan ook zo uren zitten denk ik. Hier moet iedereen wel blijven zitten tot iedereen klaar is. Behalve als ze niet door eet. Dan is de regel dat ze in elk geval iets eet en dat ze niet eerder van tafel mag als ze dat op heeft. Wij gaan dan wel van tafel en ruimen alles af. Ze heeft nog nooit alleen aan tafel gezeten want zodra ik zeg dat ze dan maar alleen moet zitten en eten gaat ze ineens goed eten. Nou ja, ha ha Met haar bord weghalen heb ik haar niet mee. Dan neemt ze wel fruit. Want dat mag hier altijd worden gepakt. Ik zou dus haar alleen laten zitten eten en haar verder negeren. Dan heeft jou dochter ook nog gewoon iets aan haar avond en kan zij wel lekker in bad.
mijn dochter kletst soms meer als dat ze eet,al gaat het de laatste tijd gaat het harstikke goed. maar af en toe tussen haar kletspraatjes in stop ik even een hap in haar mond. en zijn wij klaar, dan help ik haar met het laatste hapje (s). geen drama van maken! we hebben hier wel de afspraak, dat als de kinderen niet goed eten, ze niets in hun yoghurt krijgen (ze zijn hier gek op hagelslag in de yoghurt. dus dan alleen kale yoghurt. Wat betreft je dochter, zou ik inderdaad een wekker zetten, is het dan niet op, bord weghalen (eet ze niet goed, krijgt ze kale yoghurt, eet ze wel goed, krijgt ze lekker toetje of iets in de yoghurt. ook geen discussie van maken, maar gewoon meedelen. Gaat het wel goed, dan geef je dr een compliment! Ik denk wat het gedrag van haar, het aandacht vragen dat het antwoord is: positieve aandacht is: alle goede dingen belonen, met een complimentje (en dan even contact maken, en niet vanuit de keuken geschreeuwd) dat lijkt heel overdreven, maar het werkt! en verder echt je geduld bewaren. luistert ze niet, je geduld bewaren en bijv. even 4 minuten op de gang na een waarschuwing. wees conseqeunt!
De ervaring leert dat een kind fases heeft waarin een kind meer en minder eet / meer en minder nodig heeft. Als ze dan niet meer wil eten...pech...Dan maar niet. Onze oudste heeft ook vaak geen zin om te eten. Hij weet dat hij iets moet eten, in elk geval proeven van alle dingen die op een bord liggen, maar ik ga er geen strijd meer over aan als hij niet dooreet. Hij zal dan wel geen zin hebben. maar...dan ook geen toetje. En als wij ons bord leeg hebben (en daar doen we ons gemak over met wat geklets erbij) dan gaat het eten gewoon van tafel. Ik merk hier dat als ze dan met 2 happen op (jongste doet inmiddels soms lustig mee met niet willen) ook na een heel intensieve dag ze toch gewoon gaan slapen en niet in de nacht wakker worden van honger of zo. Het zal dan wel genoeg zijn. Zo blijven we hier uit de strijd en is het een stuk gezelliger. en over dat vader en moeder het eens moeten zijn: dat gaat dus waarschijnlijk niet werken. Maar als een kind weet dat het op een plek anders is dan bij moeder, maar dan wel altijd op dezelfde manier anders, weten ze ook heel goed waar ze aan toe zijn. Dan maken ze daar dus zelf keuzes in. Ik zou een nieuwe manier van doen rondom eten wel van te voren aankondigen, zodat niet ineens gezegd/dreind kan worden dat zij het niet wist... en wat naar om te horen dat ze zoveel in huis bepaald. Hopelijk kun je een weg vinden waarop jullie weer meer regie kunnen gaan krijgen en zij mee gaat doen in jullie regels en manieren van doen.
@ Tullip...Daar zijn we dus al dik 1,5 jaar mee bezig om dat voor elkaar te krijgen maar moeders wil niet met pa rond de tafel gaan zitten en alles wat ze hier doet doet ze thuis niet zegt ze dan.Totdat we een brief van de pedagoog boven water kregen en daar blijkt dus uit dat alles wat ze hier doet daar ook doet. @supermommy...Ik vind het echt niet erg als ze minder eten het is de manier waarop.Als wij maar moeten waarschuwen en aandacht trekken omdat ze anders niet eet dan wordt je dat zat.Als ze dan bij haar moeder zegt van ik heb bij papa geen eten gehad dan wordt dat gelooft niet nagevraagt en is dus ten nadele van ons. We proberen de lijn wat dat betreft recht te trekken tussen die van mij en van hem dus kan ook geen onderscheid maken wat dat betreft.Het zijn net papegaaien en kopieren elkaar.
@ bosi....Ik zou haar het liefst laten zitten ja omdat het geen kwestie is van geen trek hebben aangezien ze een uur later pas zegt dat ze niet meer wil,maar aangezien ze ook terug moet naar haar moeder kunnen we dit niet doen althans 1ne week wel andere week niet.Nu was ze ook pas rond 7 uur thuis ipv half 7 en ik weet dat moeders dat niet leuk vind aangezien ze daar normaal rond die tijd in bed ligt,maar goed ik geef ook niet zomaar op @ Kikker....Mijn geduld is eigenlijk op,maar ik snap echt wel wat je bedoeld.En kan me wel vinden in jou dingen alleen is zij dus niet gevoelig voor complimentjes ed sticker kaart enzo werkt ook niet bij haar.We zijn echt bezig met elk klein positief punt ook zo te benaderen maar ze wordt er niet koud of warm van.Moeilijk geval dus daarom zit het me denk ook zo hoog omdat ik geen weg meer weet in te slaan wat dit betreft. @ duikster...zoals boven aangegeven doet het haar weinig als ik haar zou belonen dus ook zo met toetjes.Dat gaat hier niet op voor haar helaas aangezien het bij mijn dochter wel werkt Haar ouders(mijn man en zijn ex dus) zijn al uit elkaar sinds ze 5 maanden is.Ik ben nu krappe 2 jaar samen met hem waarbij we vanaf begin af aan de regels gelijk hebben getrokken voor haar en de mijne.Wil dat die lijn gelijk staat tussen hun omdat de 1 niet meer is als de ander.Dus ze mogen even veel of juist niet.Dit ging zeer zeker goed totdat zijn dochter eerst begon met ik ben beter,ik kan meer,ik doe het beter enz.Daar hebben we gelijk ingegrepen want daar willen we niks van weten.Vanaf dat moment gaat het met pieken en dalen maar meer de put in dan eruit zeg maar.Elke keer draait om haar en zo niet dan bepaald zij wel hoe de dag eindigd zeg maar.Vind het jammer aangezien ik echt beste voor heb met haar maar er zo wel een afstand is gecreëerd. Dat etenritueel veranderd dat geven we zeker aan.Hebben we ook bij haar moeder gedaan vandaag dus hoop daarmee vooruit te kunnen gaan ipv achteruit want vind het echt niet leuk zo.Kost je een energie waar je u tegen zegt en kan je zeggen is ook niet bevoordelijk voor je relatie.
Hoi, Herkenbaar verhaal. Wij hebben dit een tijd gelden (nu zo'n 4 jaar) ook gehad. Dame (toen 3) en broer (toen 5) deden soms wel 45 min over eten tot ergenis van ons. Wij hebben toen het volgende afgesproken. We eten 20 minuten. Degene die dan klaar is krijgt een toetje. Daarna sluiten we af. Degene die nog niet klaar zijn blijven dan zitten totdat het op is. Hiermee voorkom je dus dat de langzamereter allemaal aandacht krijgt. Binnen een week lukte het de kinderen om hun bord binnen 20 minuten leeg te eten. Nu zijn we niet meer zo precies. Eten ze lekker door en duurt het 25 minuten dat is het ook prima. Wij hebben nooit meer drama's over het eten Het is duidelijk zoals het gaat. En bij onze peuter van 2 hebben we de volgende regel. Geen drama's over wel/niet eten. Als je niet eet, eet je niet. Hij moet wel aan tafel zitten.
Nog even een aanvulling; Kinderen van gescheiden ouders kunnen vaak prima leven met verschillende regels. Dat hebben ze snel genoeg door. (op school en bij oma zijn de regels namelijk soms ook anders en weten ze dat ook prima). Ik zou echt vasthouden aan een bepaalde tijd, die gezellig houden en wie het niet opheeft blijft zitten en krijgt dan geen aandacht. Kan het meisje dus zelf bepalen of ze inderdaad een uur over het eten doet (dan is het niet jouw probleem meer en kun jij gezellig dingen doen met je dochter. Wedden dat ze haar bord zo leeg heeft?! btw. Ik ben ook stiefmoeder en ken ook de verhalen die gelooft worden. Moet je je echt niets van aantrekken. Overtuigen kun je haar toch niet. Daarnaast als moeder je wel gelooft dat ze wel eten krijgt dan komt dochterlief wel met een ander 'raar' verhaal wat moeder dan weer gelooft. Het is waarschijnlijk strijd om te strijden en niet om de inhoud.
Maar waarom zou jou dochter als 'beloning' voor het feit dat ze wel goed gegeten heeft niet eerder van tafel om bv in bad te gaan? Nu wordt jouw dochter in feite gestraft omdat haar zusje weigert normaal te eten.. Ik zou ook gaan werken met een eierwekker of iets dergelijks..
Hier ongeveer hetzelfde. Heb me voorgenomen dat eten gezellig is en nooit een strijd word. Wij zitten ongeveer eenhalf uur aan tafel en heb je dan je eten niet op dan heb je pech.
Je beseft je dat ze dat soort dingen ook kan zeggen als ze wél eten heeft gehad? Je geeft haar hiermee weer de regie, zou ik niet doen. Als ze allebei een bepaalde tijd krijgen om te eten en daarna niet meer, trek je dus een rechte lijn. Ze heeft dan zélf de keuze gemaakt om niet te eten, niet jullie.
Ik heb er zelf nog geen ervaring mee, maar mij lijkt het makkelijkste dat ze de tijd heeft om te eten tot de rest klaar is. Heeft ze dan zitten treuzelen etc. dan is het jammer de bammer, maar dan haal je het gewoon weg. Ik snap wel dat ze nu al zolang blijft treuzelen, want zij heeft de macht, aangezien jullie allemaal blijven zitten totdat zij klaar is met eten. Dat het bij haar moeder wel mag zou ik me niet al te veel van aantrekken. Ze kan prima leren en er mee leven dat ik beide huizen verschillende regels gelden. Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders en ik kon er prima mee leven dat bij mijn moeder andere regels golden dan bij mijn vader.
Dank jullie dames voor jullie antwoorden. Ga hier dus ook regel in voeren van zoveel tijd om te eten.Niet op dan pech.Dan maar scheven gezichten van haar en eventueel haar moeder. Manlief is het er ook mee eens dat dit zo niet langer kan omdat we idd meer en deel aan haar aan passen en daardoor de ander "vergeten".Wat dat betreft gaat het al 1,5 jaar zo en ben het ene beetje beu dat het zo moet. De dagen moeten om beiden kunnen draaien en niet om 1 omdat die der pet er niet naar heeft staan. Ik weet dat ze dat ook voor elkaar wil krijgen want negatieve aandacht is uiteraard ook aandacht en onbewust bereikt ze dat dus wel terwijl ik dacht wat voor de 1 geldt geldt ook voor de ander.Dus de 1 moet blijven zitten totdat de ander klaar is.Zo is het anderom ook(al gebeurt dat dus zelden) Welke tijdlimit kan ik het best in voeren?Ik dacht om te beginnen 45 minuten en dat dan af te bouwen richting de 20-30 minuten.
Goed zo, tijd dat jullie weer baas aan tafel worden Persoonlijk zou ik de tijd niet afbouwen, maar gelijk een nieuwe limiet zetten. Misschien door middel van een kookwekker zodat ze kan zien hoe snel de tijd gaat.
ik zou ook gelijk een limiet zetten, bv. 30 minuten. Lijkt me lang genoeg om je eten naar binnen te kunnen krijgen. Alles wat langer is geeft alleen maar irritatie en onrust. Succes! en nogmaals: leg het van te voren goed uit dan kan daar niet weer discussie over ontstaan.
Dat van die tijdslimiet vind ik wel een goed idee. Maar, als ik het mag zeggen, ik vind het wel een beetje hard dat je zegt 'het liefste zou ik haar niet meer zien' 'ze verpest dat deel van de dag' 'ze probeert volop tussen mij en mijn man te staan'...ze is nog zo'n klein meisje. Ik heb ook een stiefdochter vanaf dat ze 5 was, ook door en door verwend en heb me wel eens blauw aan haar geërgerd, maar dat zou ik nooit durven zeggen... We moeten samen (hopelijk) nog veel jaartjes samen doorbrengen, en hoe meer ik tegen haar komst opzag, hoe 'dwarser' ze al bij binnenkomst ging doen. Sorry, wil je niet voor het hoofd stoten! Maar werd een beetje 'geraakt' door die uitspraken. (Wat ik ook niet echt begrijp...in je 1e bericht staat 'De dochter(4,5 jaar) van mijn man heeft ineens de gewoonte om over haar avond eten ruim een uur te doen zo niet veel langer.' En in een volgende bericht 'Nu is smakken minder en eten naar buiten duwen ook gelukkig alleen nu vertikt ze het om "door"te eten al maanden.' (sorry misschien ligt het aan mij) Ik heb het gevoel dat je geërgerd bent, en geloof me, dat begrijp ik echt! Ik had ook het gevoel dat mijn stiefdochter zich 'tegen' mij verzette, maar eigenlijk had ze gewoon moeite met de verandering van de situatie, en niet met mij persoonlijk. Het verbeterde al enorm toen ik haar wat meer individuele aandacht gaf, toen in de vorm van een verhaaltje voorlezen, haar in bad doen, etc...kleine dingetjes dus. Nu doe ik het nog steeds maar dan bijv. in de vorm van een spelletje spelen,...(ze is bijna 12 ) Normaals, ik wil je niet voor het hoofd stoten of zeggen dat je iets fout doet, maar dit is mijn ervaring en gevoel zeg maar. Veel succes althans, als je eens wilt praten ofzo mag je altijd pb-en...
Onze meid is een stuk jonger, maar wij hanteren de regel dat ze tegelijk met ons klaar moet zijn. Ietsjes langer mag, maar dat houdt met maximaal 10 minuten wel op. Als ze constant zit te treuzelen en het vertikt om te eten, dan halen we het weg als wij klaar zijn, ongeacht of ze het op heeft of niet. Ik vertik het om elke avond minimaal een uur over het eten te doen. Nu ze door heeft dat we het eten weghalen als ze niet op tijd klaar is, eet ze in een rap tempo door!
Ik kan je reactie helemaal begrijpen hoor echt wel alleen speelt dit niet 1 dag.Gaat het niet alleen over het eten maar spelen er nog meer dingen.Liegen,broekplassen en poepen,niet luisteren, tot aan naast haar schoenen lopen toe. Omdat dit over het eten ging kan ik me best voorstellen dat het dan zo stom staat en hard is maar goed dat kleine meisje beheerst onze dagen wel al voor anderhalf jaar.Trekt mijn dochter naar beneden maar goed dat zijn andere dingen dan het topic over gaat.Als je daar meer over weten dan wil ik je best gedeelte over pb-en. Mijn 1ste bericht is in het heetst van de irritatie getikt dus waarschijnlijk door zo snel mogelijk neer zetten van de situatie niet goed verwoord ofzo,sorry. Onze "strijd"om haar fatsoenlijk aan het eten te krijgen duurd denk al denk een jaar nu hebben ons bezich gehouden met minder smakken(snappen zelf wel dat kinderen smakken,maar dit was in de keuken te horen),Het naar buiten duwen van haar eten*regelmatig lag het eten op haar schoot daardoor en lag het op haar onderlip ipv in der mond* en bezig geweest met het goed vasthouden van de lepel/vork.Dit kan zij nu net een paar maandjes.Voorheen draaide ze haar lepel/vork voordat hij in haar mond zat.(wat peuters ook doen als ze leren eten daarmee).Dat zijn maar een paar dingen die per dag om haar draaien maar we zijn intensief bezig met haar en als ze dan niet luisterd steeds of laat merken dat ze lak aan je heeft dan heb je er ook geen zin meer in. Het kan best zo zijn dat ik geërgerd ben maar dat ze tegen mij is nee dat geloof ik niet.Het komt over dat ik de enige ben die er last van heeft maar dat is niet zo ook mijn man zit er wat betreft haar goed doorheen.Dit mede omdat niet alleen het eten speelt maar nog meer zaken. Ik hoop dat ik je zo iets meer licht in de zaak heb kunnen geven en je stoot me echt niet tegen het verkeerde been hoor,kan me best voorstellen dat getikte verhalen anders voorkomen of gelezen worden dan de bedoeling is.
Dat is idd meestal het nadeel van een forum. Maar thx om een beetje meer licht op de zaak te werpen, geloof dat ik het nu wel iets beter snap! Hoe is het bij haar moeder? Misschien dat daar wel 'alles' wordt toegelaten waardoor ze dit dus bij jullie ook probeert? Sorry, wil niet nieuwsgierig overkomen. Is wel heel vervelend! Hoe reageert ze op bijvoorbeeld een stickersysteem ofzo? Als mijn stiefdochter zo'n 'periode' had maakte ik weleens een dagschema, incl. maaltijden enzo, zodat ze kon zien wanneer wat zou gebeurden, wanneer en wat eten, wanneer slapen, wanneer spelen,...dat er zeg maar echt een vaste structuur in de dag had en vantevoren kon zien hoe de dag eruit zou zien. Dat hielp wel erg moet ik zeggen! Als je er behoefte aan hebt mag je me zeker pb-en. Maar dat moet je zelf weten, ik wil niet de indruk geven dat ik te nieuwsgierig ben.
Ik merk aan je dat jouw irritatiegrens behoorlijk bereikt is. Ik kan het me goed voorstellen, maar... Besef jezelf goed dat het meisje in kwestie pas 4,5 jaar is en het echt wel voelt dat je je aan haar en de situatie ergert. Dat maakt de situatie omtrent het negatieve aandacht trekken niet makkelijker omdat ze zich naar mijn verwachting steeds onzekerder zal voelen. Jullie komen zo in een spiraal waarin jij je steeds meer gaat ergeren en zij steeds meer bevestiging gaat zoeken door negatieve aandacht te vragen. Probeer het negatieve te negeren (geen bord leeg na 20 minuten? Niet mijn probleem, bordje weghalen) en haar extra positieve aandacht te geven (complimentjes, leuke opmerkingen). Ik denk dat je dan heel anders je dagen met haar ingaat. Ze is pas vier en heeft jullie hard nodig.
Ik zou gewoon een half uur voor t eten uittrekken en dan alles opruimen. Overigens niet zo gek dat ze na n uur niks meer wil; dan is t eten koud. Succes!!