Hey meiden, Ik wil hier graag even mn verhaal kwijt. Na een relatie van 8 jaar ben ik sinds een half jaar weer single. Ik woon weer alleen, er is weer wat rust in mn leven zo. Wel nog wat moeilijkheden rondom ons koophuis. Sinds een paar maanden heb ik een leuke man ontmoet, we wonen niet echt dicht bij mekaar en we bouwen nu een leuk contact op. Hij heeft 2 kinderen uit zn eerdere relatie. Nu had ik mn stopweek met de pil nadat ik die 2 maanden had doorgeslikt. Ik werd niet ongesteld...test gedaan en ja hoor... die was super positief! Nu heb ik in mn vorige relatie wel een kinderwens gehad. We hebben geprobeerd zwanger te worden maar dit lukte niet, mn toen nog man, wilde geen onderzoek laten doen, hij dacht als t niet lukt ... dan maar niet.. Ik heb toen mn zinnen opzij gezet... het onderwerp kinderen helemaal los gelaten. En dan nu toch zwanger... Mn partner nu... zegt het is geen goede tijd, de situatie is niet stabiel, we wonen ver bij mekaar vandaan. t is niet zeker of we bij mekaar gaan blijven. En hij gaf eigenlijk meteen aan dat hij het liefst abortus heeft. Ik zit enorm in twijfel, weet niet wat ik moet. Aan de ene kant heeft hij gelijk.. de situatie is niet stabiel. Ik zie niet voor me dat we snel gaan samen wonen dat zou ik ook niet willen. Zn vorige relatie ging mis omdat ze kinderen kregen, minder tijd voor mekaar. zij wilde nooit meer samen weg alles draaide om de kinderen. Hij denkt dat de situatie zich zo gaat herhalen. Ik ben totaal anders dan zijn ex en zie dit niet gebeuren bij mezelf. De mogelijkheid dat ik nu een kind krijg, wat een hele tijd een wens was... is er nu opeens. Wat als ik het kindje hou... dan sta ik er denk ik toch wel alleen voor grotensdeels. Ik heb wel lieve familie die me zullen steunen. Maar dan heeft mijn kind straks een vader die hem of haar eigenlijk niet wil. Wat een toestand allemaal had nooit gedacht op deze manier zwanger te worden.. en dat de mensen in mn omgeving die ik het gezegd heb ook zo negatief reageren van laat het weg halen..Ze vinden mij geen baby persoon... is ook deels wel zo maar ja ik ben wel zwanger nu.. ik weet het allemaal even niet meer
Meis wat een kutsituatie Wil je wel feliciteren met je zwangerschap.. We praten nu wel over een leventje die miss wegmoet. Doe wat je hart je ingeeft. Je zegt er niet helemaal alleen voor te staan als je het houd. Dan zou ik het houden, helemaal omdat het zo'n wens was/is. Ik wil je veel sterkte wensen in je beslissing. Liefs
Jeetje wat een situatie zeg!!! Kijk even alleen naar jezelf en je leven alleen, zou je hierin een kindje willen? Zou dit kunnen? Zo ja dan zou ik doen wat JIJ wil en dit wondertje laten komen!!! Wil je liever een leven met een evt partner en geen kinderen dan zou je de andere opties moeten bekijken. Maar ik zie het zo, die partner is niet zeker, je kindje wel. Luister naar je hart en wees sterk!! Hele dikke knuffel en toch ook van harte gefeliciteerd (ik was ook nooit een kinder persoon, absoluut niet zelfs maar stapel gek op mijn meisje en durf met eerlijkheid te zeggen dat ik best een goede mama ben )
Vind het allemaal erg moeilijk... zie er ook tegen op om het eventueel alleen te doen. Kan ik dat wel... wat als wat als wat als...allemaal doem scenario ´s. Ik had nooooit gedacht dat ik ooit in deze situatie zou komen. Hele lieve woorden van jullie.. bedankt
Net wat hierboven al is gezegt, een kind is een onvoorwaardelijke liefde, iets wat je van je partner maar af moet wachten. Als jij altijd een kinderwens gehad hebt dan zou ik er voor gaan. Het is zo mooi om een kind te hebben. Veel succes!
Luister naar je hart!!! Ik zou met zo iets moois, hoe lastig praktisch gezien ook, noooooit m'n kindje laten weghalen! Overal is n oplossing voor praktisch gezien...sterkte!
En wees niet bang, TUURLIJK! kan je het alleen!! Geloof me, het moment dat ze je kindje op je buik leggen voel jij je 100% mama! Heel veel sterkte en suc6 toegewenst!
als je sex hebt kun je altijd, ook met anticonceptie, zwanger raken. dat zal je partner net zo goed weten als jij. wie is hij nu om te zeggen dat het nu niet goed uitkomt?! dan had hij zelf beter zijn best moeten doen om een zwangerschap te voorkomen. het feit ligt er nu. als ik jouw stukje goed lees, begrijp ik er uit dat jij eigenlijk best graag een kindje wilt ( liefst wel in andere omstandigheden uiteraard). waarom zou je dan nu een abortus doen??? misschien draait je partner uiteindelijk toch wel bij en zo niet; er zijn zoveel moeders die het alleen (letterlijk of figuurlijk) moeten doen. jij kunt dat vast ook! ik ben bang dat je vreselijk spijt gaat krijgen in de toekomst als je nu voor een abortus kiest.
ik ben ook bang dat je spijt gaat krijgen wat als je abortus laat plegen, en je relatie gaat alsnog over, ga je dan geen schuld gevoel krijgen? en ergens denk ik ook wel dat je het wil, je hebt niet voor niks een banner onder je tekst succes meid
het is een keuze die alleen jij kan maken en nee de situatie is niet ideaal, maar wat als je spijt krijgt van een abortus?? ik zou er gewoon voor gaan, en er zijn zat alleenstande mama's die het kunnen dus mocht je er alleen voor komen te staan kun jij dat zeker ookm
Bij twijfel niet laten weghalen... Er zijn er zooooooooooooo veel die het alleen hebben moeten doen, en het komt goed!! Het is niet de 'ideale' situatie .... maar het is er wel één waarvoor je het het allemaal waard gaat vinden achteraf ♡ Heel erg veel succes met je beslissing...