Mijn man en ik wonen sinds drie jaar in een rijtjeswoning uit 1960. De huizen zijn best gehorig, altijd al geweest, maar de huizen zijn niet gespiegeld dus zo heeft elk huis voornamelijk last van één buur-kant. De buren die veel van ons kunnen horen, hebben vrijwel geen last van ons. Maar wij doen ook wel ons best om niet te stampen op de trap, niet te schreeuwen in de badkamer en niet te slaan met deuren. Vorig jaar ben ik na de bevalling van mijn dochtertje lange tijd thuis geweest, sindsdien is ons meer en meer op gaan vallen hoeveel wij horen van onze buur-kant. Ze zijn met zijn vieren, twee pubermeiden en hartstikke leuke mensen. Maar lijken vooral voor zichzelf te leven. En dat is het lastige, men mag toch leven zoals men dat wilt in eigen huis? Maar per ochtend en per avond wordt er gemiddeld 15 keer heen en weer gestampt (niet overdreven) op beide trappen en geslagen met alle deuren. En dit zijn niet alleen de dochters. Wat wel vooral de dochters zijn is het geschreeuw heen en weer naar elkaar of naar ouders en ouders doen soms mee. En het klinkt ook nooit als ruzie, het lijkt gewoon hun manier van communiceren, traplopen en deur smijten te zijn.. En die overlast wordt voor ons pas overlast als het vroeg op de ochtend, laat in de avond of in de nacht is. En dat is het elke dag helaas. Het zijn bijvoorbeeld ook mensen die de hele zomer lang elke avond fikkie steken en hun meiden met vrienden laten keten in de achtertuin tot in de nacht (uur of twee), waar echt ons hele blok (12 tuinen) last van heeft. Niet alleen het geluid, maar ook de stank die met zo'n vuurtje mee komt en het niet kunnen luchten in je slaapkamer. Af en toe vuurtje moet natuurlijk kunnen, maar elke dag? Ik heb het idee dat zij gewoon echt voor zichzelf leven en lak hebben aan alle eventuele overlast die ze toe brengen. Al een jaar vraag ik mijn man wanneer hij hen spreekt, of hij dan eens ter sprake wilt brengen dat we best veel van ze horen. Ik denk niet dat ze er dan persé iets aan doen, maar ik wil het wel geprobeerd hebben. Maar dat zeggen komt er dus niet van, zo lang zijn de gesprekken niet. Er speciaal voor langs gaan vind ik ook zo'n ding. Hoe doen we dit? Een onpersoonlijk appje? Een bos bloemen geven terwijl we ons ding zeggen? Of moeten we dit gewoon laten? Iemand tips/ervaring?
Op het moment aan de deur gaan dat je er last van heb. Niet nu beginnen over de zomer daar kunnen ze niks meer aan doen.
Ik zou toch een keer aanbellen, zonder bloemen, en zeggen dat jullie best wel vaak veel horen van hen. En dat dat overdag geen enkel probleem is, maar dat het wel fijn is als ze 's avonds, 's nachts en 's morgens een beetje op willen letten. Je kunt wachten tot je man het doet, of het verbloemen met bloemen, maar als je wilt dat zij een beetje op gaan letten is even aanbellen de enige mogelijkheid denk ik.
Wat vervelend! wij hebben ook overlast en ik ben langs gegaan. Ik heb uitgelegd waar wij last van hebben en of er rekening mee gehouden kan worden. Mischien weten ze niet eens hoeveel lawaai ze maken. Helaas ben ik nog 2 x terug geweest naar de buurvrouw en houd ze nu eindelijk rekening.
Ik zou gewoon een keer aanbellen en aangeven dat je af en toe last van ze hebt. Uitleggen waarvan en wanneer je last hebt en vragen of er rekening mee gehouden kan worden. Een appje of langsgaan met bloemen zou ik niet doen. En met uitstellen los je het ook niet op. Je geeft aan dat het hun manier van communiceren en doen lijkt, dus misschien hebben ze het niet eens door dat het zo erg te horen is. Als dat zo is en het zou bij ons zo zijn, zou ik het juist fijn vinden dat de buren dit aangeven.
Wat knap Deedee, en dan nog terug gaan ook tot twee keer toe. Ik zie het mijn man en mezelf gewoon niet zo snel doen. Stom, want de irritaties lopen met regelmaat zo hoog op dat we niets liever willen dan dat ze snel gaan verhuizen. Ze moeten weten dat we hun kunnen horen, daar kunnen ze niet omheen, maar misschien hebben ze inderdaad geen besef van hoe veel we er ook daadwerkelijk last van hebben. Ik zou ze graag eens een dag in ons huis willen laten zitten en dan laten luisteren naar hun eigen geluiden. Ook dat kan helaas niet. Zo jammer dat aanbellen de enige goede mogelijkheid lijkt, we zijn dan denk ik toch sociaal wat mietjes die liever niet moeilijk doen en eerder onszelf opvreten aan ergenis dan dat we anderen aanspreken/lastig vallen..
Ik heb het een keer heel terloops gedaan. Ik had een bovenbuurvrouw die ik vaak hoorde. Toen ik een keer een pakketje voor had aangenomen, ben ik bij het eerste geluid direct naar haar toe gegaan met de mededeling dat ik had gehoord dat ze thuis was en dat ik haar haar pakketje kwam brengen. Dit heeft heel goed geholpen.
Je moet er heen gaan wanneer je er last van hebt. Wanneer ze iedere avond fikkie stoken, kunnen je er prima wat van zeggen. We hadden buren met een houtkachel. Vreselijk, onze hele huis stonk er naar en het is hartstikke ongezond. Stond ik met tranen in mijn ogen van die scherpe lucht in mijn eigen huis. Leven en laten leven, maar niet wanneer ik niet eens fatsoenlijk kan ademhalen in mijn eigen huis. Ik ben vaak bij hun aan de deur geweest. Heb ook een tijd een enorme mafketel als buurman gehad, veel geluidsoverlast met muziek 's ochtendsvroeg en 's avonds laat. Het was niet een agressieve mafketel, dus daar stond ik ook regelmatig op de stoep. En ook contact opgenomen met de woningbouwvereniging. Tja, daar kreeg ik weinig gehoor. Was notabene ook nog een bekende overlastbezorger. Waarom moet je man er naartoe? Je kan het toch zelf ook aangeven. Spreek vanuit je gevoel en val ze niet. Vraag of ze een beetje rekening met jullie willen houden in de avonduren. Als het leuke mensen zijn, zal het vast geen probleem zijn.
Wij hebben ook een rijtjeshuis uit de jaren 60 helaas zijn deze woningen erg gehorig. Ik kan mijn buurman horen hoesten in onze slaapkamer. Gelukkig is het een vriendelijke oudere man waar we verder geen last van hebben. Gelukkig is hij ook wat doof dus zal hij ons ook niet zoveel horen. Wellicht dat jou buren niet doorhebben hoe gehorig het is omdat zij de buren niet horen? Ik zou het echt een keer aankaarten, bijvoorbeeld als je ze een keer tegen komt op straat. Ik zou er ook echt wat van zeggen als ze zo tekeer gaan in de tuin. Dan zou ik er naar toe lopen. Ik snap dat pubermeisjes er niet bij stil staan....maar ga er dan even naar toe.
Snap het helemaal hoor, wij zijn ook niet zo direct en vreten ons ook op tot het genoeg is. Bij ons was het vooral midden in de nacht, hard op de brandtrap rennen met hakken en dat klonk als onweer in onze slaapkamer ( zit vast aan onze slaapkamer) Kreeg er hardkloppingen van door de schrik. Ik was het zo zat, ik sliep al slecht door onze dochter en dan kwam zij nog eens banjeren of haar dronken bezoek in de nacht. Kijk je zal het nooit kunnen voorkomen maar mischien wel dat het wat rustiger word op de wat onmenselijke tijden.
Ik zou zeker langs gaan op een leuke manier. En vooral richten op de geluiden op late tijden. Maar probeer je niet te veel te focussen op het geluid, want dan ga je je alleen maar irriteren. Leef en last leven zeg maar.
Herkenbaar. Wij hebben een vrijgezelle buurman van 28 jaar die veel jongere vrienden heeft. Hij werkt bovendien onregelmatig en leeft vooral 's nachts helaas. Dan zet hij gewoon midden in de nacht (gerust rond een uur of 03.00 uur) zijn radio met flinke bas voluit. En dan heerlijk een paar uur lang. Af en toe gaat dan de achterdeur open en een groep jongeren naar buiten om een peuk te roken met veel kabaal waar de halve buurt van mee kan genieten. Maar mijn vriend is niet bang om met hem te praten. Die gaat erheen, heeft een goed gesprek met hem en dan gaat het weer een tijd goed. Of hij stuurt een appje of de radio zachter mag, omdat wij moeten werken de volgende dag. Dan doet hij dat overigens ook (mits hij de telefoon hoort door zijn eigen herrie ).
Overdag horen we ook veel geschreeuw, slaan met de deuren en trap lopen en daar vallen we verder ook niet over. Ja het kan vervelend zijn, maar overdag is prima. Maar het wakker schrikken of niet (meer) kunnen slapen door hun herrie is het lastigste. Mijn man maakt vaker een praatje met de buurman dan dat ik met hem (of de buuf) doe, dus meest ontspannen manier zou zijn als hij het doet. Samen aan de deur staan kan ook weer zo zwaar overkomen. Ik wil ze niet belasten met onze last en tegelijk wil ik wel dat ze iets meer om hun geluiden gaan denken, tja hoe kom je op dat punt. Hoop niet dat het bij ons nodig zal zijn om keer op keer terug te moeten om opnieuw te klagen. En wachten tot de herrie er is gaat ook niet echt, is altijd het moment dat je al of nog in bed ligt.. Maar goed, helaas geen andere optie, dus hopelijk komt er eerdaags een pakketje of spontane botsing met de buren op straat waardoor we iets kunnen zeggen.. Dank voor jullie reacties
Je klinkt heel redelijk evia, Aanspreken is echt niet erg voor hun, je hoeft er niet bang voor te zijn. Het is ook de manier hoe je het brengt en waar je over klaagt. Dus als je het heel gericht houdt op fat jullie weleens wakker schrikken en de huizen zo gehorig zijn, of ze daar rekening mee willen houden. Ik vind je dan heel fair.
Wij wonen ook in een vrij gehorig huis. Onze buren kunnen onze jongste niet echt waarderen want toen hij laatst helemaal overstuur wakker werd klopten ze op de muur (???) 's Nachts laten wij hem nooit huilen vanwege de buren, maar aan de andere kant horen wij ook genoeg van hun wat vervelend is. Onze buren hebben ook een buitenaards en daar wordt ik niet blij van. Mn buurman houd van games en ook daar kunnen we zeer regelmatig van meegenieten. Nu is het gelukkig niet zo dat wij niet kunnen slapen van hun geluid dus ik zeg er niks van. Ook omdat wij 3 kinderen hebben die ook niet altijd zachtjes doen (waar we de Kids overigens wel op wijzen). Voor jullie is denk ik toch de oplossing om gewoon naar ze toe te gaan en aan te geven dat je savonds laat, snachts en smorgens vroeg nog wel een last hebt van hun geluid. Vraag of ze rekening met jullie kunnen houden. Houd het vooral bij jezelf.
Dat bij jezelf houden gaan we zeker proberen. Kloppen op de muur is iets wat ik als puber graag deed wanneer onze buren herrie maakten, dat zou ik nu nooit doen (ook al heb ik die neiging wel eens). Wanneer het om huilende kindjes gaat kan je er ook weinig mee, maar als je pubers stampen op de trap, slaan met deuren ipv normaal gebruik en maar blijven schreeuwen door het hele huis dan zeg je daar toch wat van als ouders? Maar in plaats daarvan doen ze zelf mee. Dus ik geloof niet dat ze het niet door hebben, ik geloof dat ze gewoon lekker hun leven leven op hun manier en geen rekening willen houden met anderen. Onze huizen zijn niet gespiegeld dus ze horen niets van ons, hooguit als we muziek maken (piano/electr. gitaar) maar dat is altijd overdag. Omdat de huizen zo gehorig zijn houden we juist naar onze andere buren toe rekening met trap lopen, hard praten en de deuren. Maar zo ieder zijn keuze om daar wel of geen rekening mee te houden..
Ik zou het denk ik vooral houden op de last die je er 's nachts van hebt. Misschien als je de buurman/buurvrouw binnenkort tegen het lijf loopt dat je iets kunt zeggen als: We kunnen jullie soms 's nachts best goed horen.
Ik kan me goed voorstellen dat je af en toe de neiging hebt om op de muur te kloppen als het iedere dag gebeurt. Hier gebeurt het gelukkig niet iedere dag en ik zit er best bovenop dat de Kids rekening houden met het geluid wat ze maken. Succes met jullie buren.
Je woont er al 3 jaar en vorig jaar (in een moeilijke periode) is je opgevallen dat je last van deze mensen hebt. Ik denk dat het je toen is opgevallen omdat het niet goed met je ging en doordat het je eenmaal is opgevallen, blijft het je aandacht trekken. Je zou dus voor jezelf moeten nagaan of het echt overlast is of leefgeluiden waar je je aan bent gaan storen. Ik zou niet wachten op je man aangezien je het al een jaar vraagt. Waarschijnlijk vindt hij het of moeilijk of hij heeft er niet zon last van dat hij het de moeite vindt te melden. Ik zou ze dus zelf aanspreken op het moment dat je echt overlast hebt. Nu klagen over het vuur van afgelopen zomer of het slaan met deuren een jaar terug heeft niet zoveel zin.