Hoi Sinds 3 jaar heb ik geen contact meer met mijn moeder, en sinds 2.5 jaar niet meer met mijn vader. ( om een heel lang verhaal kort te maken, zolang je Ja en Amen tegen mijn moeder zegt is het prima, doe je dat niet verbreekt ze het contact..heb altijd ja en amen gezegt maar daar ben ik mee gestopt toen het om Levi ging... Mijn vader is gewoon een slappe zak die hier niet meer durft te komen omdat mijn moeder anders boos wordt ) Maar goed,waar ik nu een beetje tegen aan loop. Levi weet natuurlijk helemaal niet meer wie mijn ouders zijn. Nu zaten we van de week oude foto's terug te kijken en toen kwamen we een foto tegen waar mijn vader op stond. Hij wilde natuurlijk weten wie dat was. Ik gereageerd met dat dat een meneer was, en toen wilde hij weten hoe hij heette. Dus verteld. maar ja over een tijdje is hij natuurlijk oud genoeg om te weten dat de meeste kindjes gewoon twee opa's en oma's hebben.Wat moet ik hem dan in godsnaam vertellen ? Opa en oma willen je niet zien ? Dat kan natuurlijk niet Hoe hebben jullie dat opgelost ? Alvast bedankt.
Ik heb maar 1 opa en oma, altijd al....dacht ik. Ik bleek nog een opa te hebben waar mijn ouders geen contact mee hadden. Nadat hij is overleden heeft mijn moeder het een keer verteld. Hij woonde zelfs om de hoek Ik vind het echt heel erg jammer dat ik hem niet heb leren kennen. Ik kan er immers niks aan doen.
hoi. Wij hebben ook al jaren geen contact met onze schoonouders maar als de kinderen er om vragen, zeggen wij de waarheid. dus niet het hele verhaal maar gewoon dat papa en mama niet zo goed konden met onze schoonouders zoiets, l
Ik zou sowieso niet zeggen, dat is een meneer, bedoel wat er ook gebeurd is, het zijn de grootouders van je kinderen..dus ik zou zeker gewoon opa zeggen. Zoals ior al schreef, zij kon er niks aan doen en jouw kinderen ook niet. Ik zou gewoon normaal over ze praten, alleen dat er geen contact is, zoiets? Moeilijk!
Herkenbaar! Om die reden heb ik ook al ruim een jaar geen contact meer met mijn moeder. Wat een rust ineens! Met mijn vader heb ik al 15 jaar geen contact meer vanwege, laten we zeggen, een heftig verleden. Mijn kinderen hebben een hele leuke opa en oma! Mijn schoonouders zijn dol op ze en andersom ook! Kindjes komen gelukkig niks te kort! Toch loop ik er ook wel vaak tegenaan wat ik 'later' moet zeggen als ze naar mijn ouders gaan vragen! Ik denk dat ik gewoon heel eerlijk zal zijn! Ik denk dat dat het beste is..
Ik zou gewoon zeggen dat zijn opa en oma en als hij oud genoeg is en vraagt waarom dat jullie er niet heen gaan dan zeg je dat gaat niet papa en mama vinden opa en oma niet niet lief. En als ze dan nog vragen vragen waarom zijn ze niet lief dan zeg je dat opa en oma niet naar papa en mama luisteren ofzo
mijn kids hebben 2 opa's en 1 oma. ik heb al heel lang ruim 10 jaar geen contact meer met mijn eigen loeder..ooww sorry moeder mochten ze er ooit naar vragen dan vertik ik het te zeggen dat is jullie oma. heb trouwens ook geen fotos van haar hoor maar wie weet komen ze ooit ergens eentje tegen. ik noem haar dan gewoon bij naam en zal nooit zeggen dat is ook jullie oma,. nee daar is teveel voor gebeurd en gezegd (echt hele erge heftige dingen) en nee mijn kinderen hebben er niks mee te maken, ze waren toen niet eens geboren maar dat mens is in en in slecht, zij heeft slechtheid uitgevonden en ik ga echt tot het uiterste om mijn kinderen tegen haar te beschermen.
Ik zit dit echt met open mond te lezen. Ik weet natuurlijk niet wat er is gebeurd, maar toch ben ik in shock. Stel je voor dat één van jouw kinderen dit ooit over jou zegt. (Ook al zul je hopelijk niet doen wat jouw moeder heeft gedaan, toch lijkt het nu voor jou onvoorstelbaar.. zo dacht jouw moeder toentertijd waarschijnlijk ook nadat ze jou net 9 maanden had gedragen)
Tja hier ook geen contact met mijn moeder, ik doe als ze een foto van haar zien niet geheimzinnig over en zeg gewoon dat het een oma is. @Mariya, Ouders zijn geen heiligen hoor, ik heb echt niet van het een op andere moment besloten haar niet meer te willen zien daar is een hele hoop ellende aan vooraf gegaan. Ze heeft me dan wel gedragen en groot gebracht maar niet op de juiste manier. En ik weet zeker dat ik die fouten niet zou maken, maar hé ook ik zal mijn fouten maken met mijn kinderen of als ze ouder worden dat ze dingen liever anders hadden gezien. Maar mijn dochters zullen die oma niet leren kennen nee en daar voel ik me totaal niet schuldig over, als ze een respectabele leeftijd (lees volwassen) hebben en zelf contact willen zoeken is dat hun eigen keuze. Het is echt niet omdat ze mijn moeder is en hun oma dan het recht op mijn kinderen heeft ofzo, voor mijn kinderen is het een vreemde!
Heftig om sommige dingen te lezen, vooral nu. Mijn exman heeft al 8jr geen contact met zijn vader, helaas niet helemaal eigen keuze. De man heeft zo'n beetje z'n hele familie van zich vervreemd en z'n zoon eigenlijk gewoon in de steek gelaten. M'n exman heeft de afgelopen jaren regelmatig met de telefoon in de hand gestaan om hem te bellen, maar heeft het nooit gedaan. M'n dochter weet dus ook niet van het bestaan van deze opa. Andersom wel, we hebben hem toentertijd wel een geboortekaartje gestuurd, maar daar nooit een reactie op gehad. En nu....is hij dood. Vorige week overleden. M'n exman zal dus nooit meer het contact met hem kunnen herstellen en m'n dochter zal nooit haar opa kunnen leren kennen Al een hele tijd vroeg ik me af hoe ik haar ooit over haar opa zou moeten vertellen, dat ze dus nog een 3e opa heeft (oma is al jaren geleden hertrouwd en zij weet niet beter dan dat hij gewoon opa is). Nu kan ik haar dus ook niet vertellen dat opa overleden is, want voor haar bestond ie niet. Over een aantal jaar zal ik haar wellicht vertellen dat er een 3e opa geweest is, maar dat ie is overleden en dan laat ik de details maar achterwege...ingewikkeld.
ik vond het vroeger heel normaal en dacht er niet veel over na. ik had 1 opa en oma en een vriendinnetje had er 3 en een andere weer 2. oja hier ook 1 die de naam opa niet verdient en dus noemen we hem gewoon bij naam
Mijn kleintje heeft ook maar 1 opa 2 oma's waarvan helaas 1 oma overleden (mjn schoonmoeder) Als er ooit een foto opduikt van mijn vader, zal ik nooit zeggen dat is jou opa. Hij verdient de naam vader niet,laat staan de naam opa
hier geen contact met schoonouders, lekker zo laten. ik zal mijn dochter als ze groter is, gewoon de waarheid vertellen, laatst kwamen we ze toevalig tegen toenwe fotos aan het kijken waren, heb toen gezecht dat is een meneer en een mevrouw en verder niet op in gegaan (ze is pas 3) maar ooit zal ze er verder naar vragen en krijgt ze alles gewoon te horen
Bedankt voor jullie reactie. Ik heb gezegt dat die man Wil heet. Wil hem ook geen opa noemen, want hij is geen opa voor mijn kinderen. Vind zeker dat een kind recht heeft op een band met zijn grootouders,maar dan moeten die wel belangstelling in hem tonen. Maar er zijn geen kaartjes op verjaardagen, geen mailtjes of weet ik veel wat om te vragen hoe het gaat. En dan twee jaar geleden boos worden dat mijn zusje Levi niet een dag mee mocht nemen naar hun toe.. Moet ik Levi dan maar mee geven aan/naar voor hem wild vreemde mensen ? Sorry dat vertik ik. Heb altijd gezegt dat ik ze echt wel op de hoogte wil houden van hoe het met hun kleinkinderen gaat ( nou ja Elin hebben ze sowieso nog nooit gezien ) maar als er vanaf hun kant geen interesse in hun kleinkinderen is ga ik daar zeker geen energie in steken. Levi en Elin moeten dan later zelf maar kijken of ze die stap naar contact zetten of niet.
Helaas herkenbaar (lijfspeuk van mn moeder is "it's my way or no way"). Bij het zien van een foto heb ik uitgelegd dat het mijn ouders zijn en dat ze heeeeeel ver weg wonen. Ik kon op dat moment ook niets beters verzinnen.... (op het moment is er wel weer contact, vnl omwille van mn vader)
Wat stellen die 9 maanden nog voor als je je kinderen verwaarloost en er niet voor ze bent op het moment dat ze je echt nodig hebben. Moeder of vader zijn gaat veel verder dan een kind 9 maanden dragen of verwekken. Van je ouders verwacht je liefde steun en als ze je keer op keer teleurstellen en pijn doen, en meer ellende in je leven brengen dan goede dingen dan doet dat vreselijk veel pijn. En op een gegeven moment moet het dan ophouden en dat je dan afstand neemt en boos bent is dan niet meer dan normaal
Hier inmiddels alweer het 12e jaar ingegaan dat ik geen contact meer heb. Ik vind het fijn om toevallig dit topic hier tegen te komen. Ik vroeg me dit laatst ook af. Ik denk dat ik dan ga vertellen dat zij officieel mijn ouders zijn, maar dat ze niet lief voor mij waren. Dat zij 1 opa en oma heeft die wel heel lief zijn en heel veel van haar houden. Toen ik pas bevallen was vroeg iemand of mijn ouders al wisten dat zij opnieuw opa en oma waren geworden. Ik reageerde met de woorden: ''zij zijn niet opnieuw opa en oma geworden, maar ze weten dat ik bevallen ben.''
Ik vind het oprecht fijn voor je dat je dit met open mond zit te lezen en in shock bent. Dat betekend naw dat jij niet mijn hel hebt meegemaakt op dit gebied. Ik vind het ook raar nu ik mama ben dat zij mij 9 maanden gedragen heeft, ik vind het absurd dat als je iemand 9 maanden hebt kunnen dragen, dat je dan toch bepaalde dingen kunt doen. Maar goed, de moeder van het meisje van Nulde (om een voorbeeld te noemen) had ook Savannah 9 maanden gedragen...
Groot gelijk geef ik je! Natuurlijk geef je je kind niet mee om naar mensen te gaan die hij niet kent! Hier heb ik dat rare verzoek ook een keer gehad .. of mijn zusje mijn kinderen kon meenemen naar mijn moeder! Mijn oren gingen er van klapperen! Nooit wat van je laten horen, geen kaartje.. NIKS .. maar wel de kleinkinderen ineens op bezoek willen hebben .. ???? :x No way! Het eerste half jaar nadat ons contact verbroken was heb ik meerdere keren aangegeven dat ik de kinderen hier niet van de dupe wilde laten zijn dus als ze langs wilde komen voor hun dan mocht dat! Een half jaar lang heb ik haar NIET gezien! Geen interesse..? Dan houd het gewoon op!