Hallo jonge mama's Mijn dochtertje is nu 5 weken. Mijn man en ik wouden altijd al snel kinderen achter elkaar zodat er niet veel leeftijdsverschil tussen de kinderen zit en dat ze dus leuk met elkaar kunnen spelen. Toen was het makkelijk praten omdat ik nog geen ervaring had en niet wist hoe het zou zijn met een kleintje. Mijn man wil dus nu al voor een tweede gaan maar ik twijfel nu wel omdat ik het best wel zwaar vind nu. Van de ene kant denk ik als ik nu toch al in de poepluiers zit en met de kleine bezig ben kunnen we net zo goed voor een tweede gaan maar van de andere kant lijkt t me ook best heftig. Zijn er meer dames die snel achter elkaar een kindje hebben gekregen en wat zijn jullie ervaringen?
hoi hoi... Ik heb geen kinderen dicht op elkaar... maar na 1 maand beginnen vind ik toch wel erg snel hoor. Ik ben blij dat mijn zoon al een beetje zelfstandig is en zijn eigen dingen kan doen. Hoewel hij ook nog niet volledig uit de luiers is, kan hij zichzelf wel duidelijk maken. (mijn zoon is van januari 2008 en ben nu 33 weken zwanger) Mijn oma was gelijk weer zwanger geraakt van mijn tante toen mijn vader 1 maand was... en die heeft het behoorlijk pittig gehad. Natuurlijk komt dat allemaal vanzelf goed en groei je erin, maar ik kan toch wel aanraden eventjes je LICHAAM ook de tijd te gunnen om bij te komen van de bevalling. (9 maanden zwanger - 9 maanden ontzwangeren) En over het spelen... Ik heb zelf alleen maar broertjes en zusjes die VEEEEEL jonger zijn dan ikzelf, en ik heb nooit problemen gehad met het samen spelen Ik heb een onwijs hechte band met mijn oudste zusje, en die is pas 13 (ik ben 23). Sterker nog, ze zit hier op mijn bank op het moment. Succes met je keuze!!!
na 1 maand ervoor gaan is indd wel erg snel, ik denk dat je er wel rekening mee moet houden dat je lichaam er misschien nog niet klaar voor is, en dat de 2e zwangerschap misschien wel veel zwaarder is, en dan heb je ook nog een kindje die aandacht "opeist" Wij gingen met 8 maanden voor de 2e, het liefst wouden we met 5 maand, maar hebben toch maar nog 3 maand gewacht, dit werd een miskraam, toen zoonlief 10 maand was werd ik weer zwanger, wij hebben er nu 18 maand tussen zitten, dit vind ik zelf een ideale leeftijd, zoonlief heeft erg veel meegekregen van verhuizen naar nieuwe kamer, kamertje van zijn zusje helpen verven en de geboorte van zijn zusje, ik ben blij met de 18 maand die er tussen zit, opzich had er wel minder tussen mogen zittne, maar zo is het eigenlijk wel ideaal,
Ik had er echt niet aan moeten denken zo snel. Sinds ze een jaar is zijn de kriebels er hier en die worden steeds sterker. Bij m'n man begint het nu ook te komen terwijl hij eerst riep toen ze nog zo'n klein was dat hij geen 2e wilde. Maar de eerste tijd is gewoon erg druk en hectisch en ik vond het gewoon echt zwaar. Nu wordt het steeds makkelijker. Waarschijnlijk gaan wij er einde van het jaar/begin volgend jaar voor, dan is ze bijna 2. Mijn zusje is 1,5 jaar jonger maar een hele hechte band hebben we niet.
Logisch dat je het nu al zwaar vindt. Je bent pas net moeder en moet helemaal wennen aan je nieuwe rol, je kindje en alle veranderingen die dat met zich mee brengt. Daarom vind ik het, na 1 maand, idd ook erg snel om gelijk voor een 2e te gaan. Wij willen in augustus waarschijnlijk voor een 2e gaan. Dan is onze zoon 8 mnd. We zien wel hoe dat loopt. Maar goed, ik neem aan dat jou man je keus wel accepteerd?
Na de bevalling van onze tweede, hebben mijn man en ik de natuur op z'n beloop gelaten voor de derde. Uiteindelijk schelen ze 12 mnd en 12 dg. In principe hartstikke leuk. Twee kinderen in dezelfde leeftijdscategorie. Ze gaan "samen op", qua ontwikkeling (nu althans, de eerste twee jaar uiteraard niet) en hebben zó veel aan elkaar. Dat was de gedachtengang die wij hadden, toen we de beslissing namen de natuur op z'n beloop te laten. Maar je weet nooit wat je krijgt. Onze tweede is een erg pittig kind (understatement van de eeuw) met een ASS-stoornis en ADHD (officieus, nog niet officieel, maar het IS er dus wel) en onze derde heeft een "kortsluitinkje" in de emotieregulatie. Daarbij zijn het twee kinderen met exact hetzelfde temperament, maar een tegengesteld karakter. Conclusie: die twee kunnen dus absolúút niet met elkaar. Water en vuur. Jekyll en Hyde. De eerste anderhalf jaar waren hartstikke leuk, maar zodra de karaktertjes zich meer gingen openbaren, hebben we vaak zat geroepen dat we, als we dit hadden geweten, langer zouden hebben gewacht met de "volgende kinderen". Natuurlijk zou ik ze geen van allen willen missen, maar dat betekent niet dat het niet pittig is, vier kinderen met ieder een enorme gebruiksaanwijzing. Met grote regelmaat zitten we met de handen in het haar, ook omdat de ADHD van de oudste er ook nog is. Daarnaast, nog even kort, zijn zwangerschappen vlak na elkaar echt een enorme belasting voor je lichaam. Mijn bekken ligt nog steeds aan gort en ik moe(s)t ruim 50 kilo afvallen (waarvan er nu 18,5 af zijn). 't Is geen kattenpis, al zie je dat erg moeilijk als je er middenin zit. Dus, niet om je bang te maken... Maar maak een weloverwogen keuze.
Omdat het nu nog allemaal nieuw voor ons en en je leert je kindje elke dag beter kennen dus weet je ook eerder wat er aan de hand is. Mijn man laat het natuurlijk wel aan mij over want ik ben uiteindelijk degene die het kind 9 maanden moet dragen en de bevalling ga doen. Zou het slecht zijn voor je lichaam om zo snel alweer zwanger te raken of is dat geen probleem want vroeger was er geen anticonceptie..
maar dat wil niet zeggen dat het dan straks ook makkelijker word, elk kindje is anders, zoals je nu de huiltjes moet ontdekken van de 1e zul je ook de huiltjes moeten leren kennen van de 3e, al heb je er 7.... elk kind huilt anders en die huiltjes moet je leren kennen, en wat later betreft.... ook dan zullen je kindjes waarschijnlijk van elkaar verschillen, als je de 1 kent en weet hoe je moet reageren op bepaalde dingen.... wil niet zeggen dat je dan ook weet dat je bij de 2e net zo moet reageren, zo kun je bij mij gewoon beter meteen de keiharde waarheid vertellen, dat komt bij mij beter aan en dringt eerder tot me door, mijn zusje ... wat tevens mijn beste vriendin is, die kun je beter voorzichtig dingen brengen, ze is gauw gekwetst en enorm onzeker, je moet haar wel de waarheid vertellen, maar daar kun je bij haar beter langzaam naartoe werken..... dus het zal bij beide gewoon ontdekken wezen... hoeveel leeftijdsverschil er ook tussen mag zitten is het slecht voor je lichaam..... er zijn natuurlijk meiden die meteen weer zwanger zijn geworden, kennis van me wist niet dat ze zwanger was van de 2e tot ze 25 weken zwanger was...... haar oudste was 7 maanden, zij was dus ook meteen alweer zwanger, nog geen week later is ze met 26 weken bevallen van haar dochter, volgens de gyn omdat de bm zwakker was en er niet voor niets het liefst de lichaam weer 9 maand tijd geven om weer de "oude" te worden. maargoed heel vaak gaat het gewoon goed en er zijn meerdere die er zo vlot weer voor kiezen,
Negen maanden ontzwangeren...dat is er niet voor niks. Vraag het de verloskundige en zij kan je de nadelen van zo snel weer zwanger worden zeker opnoemen! Daarnaast moet je niet vergeten dat je nog last van hormonen hebt. Met alle respect, maar ik denk niet dat je nu in staat bent om hier een 'objectief' besluit over te nemen. Als ik jou was zou ik nog even wachten. Je lichaam en geest wat rust geven...en dan de situatie opnieuw gaan bekijken. Succes er mee!!
Bij ons zit er 2 jaar tussen de kindjes en daar hebben we dan ook minimaal voor gekozen (toen zoontje 15 maanden was er voor gegaan). En geloof me, het enige wat bekend was bij ons met het tweede kindje is hoe je een luier verschoont en ze in bad doet. Verder was het een compleet ander kind met andere ritmes en behoeftes. En ga jij bijv een zwangerschap goed trekken als je kotsmisselijk en moe bent, nog gebroken nachten hebt en een kindje je aandacht opeist? Dat er vroeger geen anticonceptie was, betekent natuurlijk niet dat het niet slecht is voor je lichaam. Een zwnagerschap is een behoorlijke aanslag. Niet alleen kan je daar direct iets van merken, zoals gewicht dat blijft plakken en bekkenklachten die blijvend kunnen zijn, maar ook op langere termijn, zoals osteoporose. Ik wil met bovenstaande niet zeggen dat je het NIET moet doen, alleen dat ik er nooit voor zal kiezen. Denk er in ieder geval goed over na.
Ik sluit me aan bij de andere dames, met een baby van 1 maand kun je nog niet echt zeggen hoe het is allemaal.Een baby slaapt dan nog veel etc. Je hebt straks een kruipende of beginnend lopende dreumes met z'n kuren en die alles wil onderzoeken en dan weer een baby'tje waarvan je niet weet hoe hij of zij zal zijn. Hier een ontzettende huilbaby gehad bij de eerste, gelukkig was de tweede geheel anders. Ben toch wel enorm dankbaar dat het niet andersom was, maar het was alsnog wel pittig, ondanks dat mijn dochter zichzelf redelijk kon vermaken, lopen, zelf eten etc.
Hey meid, Mijn meiden schelen nog net geen jaar! Hartstikke leuk NU dat moet ik er wel echt bij zetten! In het begin is het echt pittig komt ook mede door dat Evi een hele slechte start heeft gehad! Voor jezelf lichamelijk is het ook best zwaar.. Maar al met al zou k het zo weer doen! Ze zijn nu zo leuk samen.
Ja maar toch denk ik dat je bij een tweede al meer weet en kan, ik weet nu namelijk dingen die ik voorheen niet wist. De mensen in mijn omgeving vonden een tweede kindje ook veel makkelijker dan de eerste want dan is alles nog zo nieuw.
Tuurlijk zal het iets makkelijker zijn, ik vind het met Luca nu ook makkelijker, maar dan in de zin dat ik inderdaad weet hoe ik luiers moet verschonen, hoe ik hem in bad moet doen etc. Je zult met de 2e inderdaad wel iets meer weten dan bij de eerste, als alles nog helemaal nieuw is, maar ook bij de 2e zul je op dingen stuiten die je nog niet weet. En wat denk je van je zwangerschap. Die zal zwaarder worden dan bij de eerste. Je heb nu een kleintje om je heen, die al energie van jou vraagt. Bij de eerste kon je lekker je rust pakken, nu heb je een kleine die jou aandacht vraagt. Nu kun je wel zeggen van ja maar die slaapt 's middags, dus kan ik ook even slapen, maar wat doe je als hij 's middags ineens niet meer wil slapen? En wat denk je als je kleine gaat kruipen, en ontdekken? dan zal je rust ook ver te zoeken zijn. Dus ik zou er niet al te licht over denken. Ik zeg je eerlijk dat wij het ook super leuk vinden om 2 kids dicht op elkaar te hebben. Maar ons zoontje is nu 2 maand oud, en ondanks dat wij goed gepraat hebben en alle voor en 'na' delen op een rij gezet hebben, kom ik er nu wel beetje op terug om nu al direct weer zwanger te willen zijn. Het lijkt me heerlijk, 2 kids dicht op elkaar, maar ik moet er wel zelf aan toe zijn. Ik moet er wel voor mn zoontje kunnen zijn als hij gaat kruipen en ontdekken. Dus nee, laat mij nog maar even genieten van onze kleine vent. Echt, je moet het helemaal zelf weten natuurlijk, maar mijn tip is denk er niet te licht over na.
Sluit me bij Gravid aan.. Ik zeg ook niet dat je het niet moet doen, maar het zal wel enorm zwaar zijn. Mijn zoontje is bijna 1 en heel eerlijk zou ik er niet aan moeten denken om een newborn te hebben, hij zit met tanden, sprongen waardoor hij nog wakker word s'nachts, verlatingsangst, overal heen kruipen en in willen rommeln etc.. lijkt me echt pittig.
Ja ik begrijp ook wel wat jullie bedoelen alleen vind ik het een beetje onzin altijd als mensen zeggen ik wil eerste van de kleine genieten want geniet je dan niet met een tweede? Hoe doen mensen met een tweeling dat dan, genieten zij niet?
Ik snap je wel in de zin van dat het 'nieuwe' eraf is. Je bent minder bezorgd bij een tweede omdat je het al eens hebt meegemaakt. Dat is gewoon zo, het kan dan wel een ander karakter hebben, je schrikt gewoon niet meer van elk piepje/huiltje ect. Daarentegen vind ik het wel heel snel hoor. Niet omdat je dan minder kan genieten van de oudste (wat ik zelf ook een vreemde opmerking vind), maar wel voor je lichaam en geestelijke gesteldheid, het is niet niks joh, zo'n zwangerschap/bevalling/tijd erna. Volgens mij ben je een jonge meid en heb je geen deadline binnen een jaar toch?
Nee geen deadline haha, maar t lijkt me wel heel erg leuk. Ik zag vandaag dat programma van Jo Frost the nanny. Dat was ook nog een hele jonge vrouw en ze heeft in 8 jaar 7 kinderen gebaard! Tuurlijk is het pittig maar ik ben een echte familiemens en daarom wil ik mijn eigen familie want heb hier in Nederland niet veel familie en daarom lijkt t me leuk ook voor later gezellig met zn allen rond tafel..